Boekenmening

Ooit zal ik je weer zien

'Ooit zal ik je weer zien' is het tweede boek van Ellen Lina.

Al vanaf het begin weet de lezer dat er 'iets afschuwelijks' is gebeurd; iets dat vreselijk is voor de hoofdpersoon Julia, maar ook voor haar verloofde Sean. Iets waar ze zich allebei schuldig over voelen. Het doet hun hele relatie wankelen en Sean vlucht meer en meer in de alcohol terwijl Julia haar troost zoekt en vindt bij de sympathieke Ryan. Aanvankelijk denk je als lezer wellicht nog aan iets 'voorspelbaars' als overspel, maar dat vermoeden wordt in het verhaal al snel ontkracht. Meer dan honderd pagina's laat de schrijfster de lezers in het ongewisse en bouwt zo heel knap een spanningsboog op.

Julia en Sean kunnen het leven samen niet meer aan en op een gegeven moment verdwijnt hij uit haar leven. Alhoewel Julia heel veel voor Ryan voelt en met hem een nieuw leven opbouwt, kan ze Sean en haar verleden niet loslaten. Haar strijd en twijfel worden goed beschreven. Ook de brieven die haar moeder in het verleden aan Julia schreef en die tussen de hoofdstukken in staan, maken veel duidelijk over de hechte relatie tussen Julia en Sean.

Het boek leest heel vlot weg en de karakters zijn goed uitgewerkt, met name Sean. Ik kijk nu al uit naar het volgende boek van deze schrijfster!

Facetten van het werk van de Heilige Geest

In dit boek behandelt de auteur zeer uitgebreid het werk van de Heilige Geest. Er wordt benadrukt dat Gods Woord de norm is waaraan alles getoetst moet worden. De Heilige Geest zal nooit iets influisteren wat tegen de Bijbel ingaat. Gods Woord is allesbeslissend. Doordat er mensen zijn die de Bijbel onvoldoende kennen, kan het gebeuren dat zij makkelijk meegaan met hypes en bewegingen waarin dingen gebeuren die je niet in de Bijbel terugvindt.

Het boek is overzichtelijk verdeeld in delen die uit hoofdstukken bestaan. De Bijbelteksten staan tussen de tekst, zodat de lezer die daar behoefte aan heeft, direct de betreffende tekst op kan zoeken. Aan de orde komen o.a. de doop in de Geest, de gaven van de Geest, de vrucht van de Geest, spreken in tongen, genezing, de Geestesgaven, genezing en leven door de Geest.

De Geest wil leiden naar een rein en heilig leven, onbesmet van de wereld. Vergelijk het met Noach die de ark met pek bestreek zodat het water niet binnen kon komen. Zo moeten wij erop letten dat 'het water van de wereld' niet doorsijpelt in ons denken waardoor wereldse invloeden kunnen binnendringen.

Er is een verschil of Gods Geest bij je is en aan jou een werk doet, of dat Hij in jou woont en met jou en door jou kan werken. Dan zorgt Hij ervoor dat er stromen van levend water uit je binnenste vloeien. Het gebed: Heer, maak mij een kanaal van Uw zegen, kunnen we beter vervangen door: Heer, laat mij een bron zijn van Uw levend water. Een kanaal staat namelijk op zichzelf en is dus een dood ding, steriel, strak en door mensen gegraven. Kanalen zijn voorspelbaar en niet verrassend. Gods Geest werkt nooit op dezelfde manier, dus kunnen we er beter naar verlangen om een bron te zijn, waaruit een rivier ontspringt, vol van energie en krachtige stroming. Dan ben je betrokken en word je actief ingeschakeld. Als je gedoopt bent in en vervuld bent met de Heilige Geest, dan werkt God in je en kun je mensen bereiken.

We moeten naar de gaven streven; ze zijn tot opbouw van de gemeente en tot welzijn van allen.
De satan doet er alles aan om ons te laten geloven dat de gaven voor vroeger waren of voor later zijn. Met tekstverwijzingen geeft de auteur aan hoe het werkelijk in elkaar steekt. Boze geesten komen ook aan de orde. Zoals de vraag of de engel bij het badwater van Betesda een boze geest was of een engel van God. Er wordt een hoofdstuk gewijd aan de vroege en de late regen., vuur van de Geest of van de boze. Het is een zeer verhelderend boek in klare taal geschreven dat ik iedereen kan aanraden die meer wil weten over de Heilige Geest.

Kleren maken de m/v

Dominee De Boer heeft met dit boekje eindelijk uit de doeken gedaan wat ik zo graag in mijn oud-gereformeerde jeugd had willen weten: waarom moet ik een rok aan en waarom moet ik in de kerk een hoed op?

Maar eigenlijk gaat dit boek in wezen niet over deze vraag die ongetwijfeld leeft bij de kerkelijke en reformatorische jeugd waaronder deze dominee zich beweegt. Dominee De Boer neemt de alleszins gerechtvaardigde moeite om te kijken naar het begin van het kleden van de mensheid en de betekenis ervan. Ik ben verbaasd en verrast over zijn overduidelijk positieve aanpak. Dat wij kleding dragen is een teken van Gods verlangen dat wij met hem en met elkaar kunnen omgaan en zijn liefde en zijn zorg voor ons. Dat de Heer Jezus naakt aan het kruis hing, vertelt ons ook over de volkomen verzoening die Hij heeft bewerkt, alles heeft Hij gedragen, al onze zonde, schaamte en schuld.

De Boer gaat het misbruik van bepaalde teksten door zijn eigen groepering om de volgende generatie te dwingen hun kledinggewoonten over te nemen, niet uit de weg, maar stelt die zelfs aan de kaak. Hij geeft een veel overtuigender argument om je kleding een uiting te laten zijn van die van een kind van God: Het brengt je dichter bij God en dichter bij andere mensen op een zuivere manier. Hij gaat het ook niet uit de weg om het seksuele aspect van het gebruik van kleding te noemen en daarbij de taak van vaders en moeders om uit te leggen hoe kleding kan aansluiten bij lust en ongemak.

Ook noemt De Boer hoe in de reformatorische geschiedenis is omgegaan met kleding als protest tegen het standsverschil dat door kledinggebruik binnen de kerk was ontstaan. Het is zeer leerzaam om dat in het denken over hoe je je wilt kleden, mee te nemen.

Ik ben erg blij met dit boekje, ook al kan ik niet alles in de praktijk brengen wat dominee De Boer aanbeveelt. Ik zie mijzelf al met welk andere hoofdbedekking dan ook behalve een hoed in zijn kerk binnenstappen. Bijvoorbeeld een hoofddoek, een kapje, een fez of een tulband. Ik denk ergens toch dat ik minder gezien wordt als kind van God door de andere kinderen van God, ook al doe ik dan precies wat de dominee zegt: een hoofdbedekking op mijn hoofd tijdens de eredienst.

Dit boek is vooral voor eigen parochie geschreven, maar kan zeker goed door elke andere christen gelezen worden in het nadenken over hoe je kleding draagt. Je kunt er niet omheen: naast dat je je met Christus dient te kleden, draag je met je fysieke kleding een boodschap uit en die boodschap kan wel eens wat meer met jou te maken hebben dan met het feit dat je van God bent. Ik geef dit boek 4 sterren om de duidelijkheid van het onderwerp en de positieve benadering.

Zacharia keer terug

Na jarenlange ballingschap in Babylon krijgt het volk Israël toestemming van de Perzische koning Cyres om terug te keren naar Jeruzalem om de tempel te herbouwen. Priester Iddo vertrekt met zijn vrouw Dina en kleinzoon Zacharia. Tot zijn verdriet willen zijn zonen met hun gezinnen in Babylon blijven. Zacharia twijfelt eerst maar krijgt dan - tijdens zijn Bart Mitswa - een aanraking van God en de overtuiging dat hij mee moet gaan met zijn grootouders.

Zijn vriendin Jaël houdt zich bezig met het lezen van de sterren. De Babylonische zieneres die veel bij haar zieke moeder kwam en rituelen op haar toepaste - zonder resultaat - wil graag dat Jaël bij haar komt wonen omdat haar vader Mattania naar Jeruzalem vertrekt. Jaël wil dat wel maar haar vader is er fel op tegen en uiteindelijk gaat Jaël wel mee. Zacharia waarschuwt haar telkens dat ze moet stoppen met het sterren lezen maar Jaël slaat zijn waarschuwingen in de wind. In Jeruzalem aangekomen sluiten Jaël en haar vader vriendschap met een Samaritaans gezin. Ze beweren God te dienen maar houden zich ook bezig met afgoderij zoals astrologie. Het doet Zacharia verdriet dat Jaël zich met astrologie blijft bezighouden. Jaren later trouwt hij met haar en zweert ze de astrologie af en gaat God dienen. De tempelbouw vordert en het boek eindigt met de inwijding van de tempel.

Ik verwachtte veel van deze roman omdat ik de andere Bijbelse romans van deze auteurs bijzonder boeiend vind. Dit boek valt een beetje tegen. Het gaat grotendeels over Jaël, haar astrologie en haar contacten met de Samaritaanse familie en de gevolgen daarvan. Pas aan het eind van het boek krijgt Zacharia de profetieën die in de Bijbel staan en wordt hij priester. Dat is heel mooi beschreven.

Zacharia en Jaël krijgen vier kinderen en dat heeft de schrijfster beetje in onze tijd geplaatst. In die tijd kregen de kinderen tot ongeveer hun vierde jaar borstvoeding en werd een vrouw daarna pas weer zwanger. Jaël en Zacharia hebben kinderen van vier jaar, twee jaar en nul jaar. Na achttien maanden komt er dan weer een kind. Dit is het eerste deel uit een serie over Bijbelse profeten.

De viool van mijn moeder

Yvonne van den Berg heeft een autobiografische roman geschreven over de verschrikkingen die een lid van de tweede en derde generatie NSB-kinderen kan treffen. Het stigma van slechtheid en schuld is een voortwoekerend trauma in de levens van deze mensen. Het zorgt voor enorme barsten in de familie- en vriendschapsrelaties en ook in de school- en werksituatie werkt het nog door.

Mevrouw van den Berg heeft een ontzettend indringend verhaal over haar leven geschreven. Een verhaal waarin muziek een grote verwoestende en tegelijk reddende rol speelde. Het is heel knap hoe Yvonne de onmacht van de moeder van Else beschrijft. Het is ook knap hoe ze haar eigen beleving van onmacht in het leven van Else neerlegt. Hoe kan een kind, hoe kan een tiener, leven met problemen die veel te groot zijn voor haar bevattingsvermogen? Hoe kan een kind omgaan met haar moeder, terwijl de oorlog haar tentakels ver vooruitwerpt in de vrijheid? Is het goed om alles te weten? Is het goed om de waarheid te weten? Alles levert ontzettend veel emotionele spanning op. Spanning die geen goede wegen gaat. Spanning die Else eronder houdt en die ervoor zorgt dat ze veiligheid moet zoeken voor zichzelf, wil ze er niet door verwoest worden.

Na zoveel verhalen van Joodse mensen en verzetsstrijders, vond ik het een eye-opener om dit eerlijke en prachtige boek te lezen. Oorlog is nergens goed, niet aan de kant van de verliezers, maar ook niet aan de kant van de 'winnaars'. De verschrikkelijke realiteit van de gevolgen van de oorlog is tekenend voor het leven van Else en het laat je nadenken over je eigen reacties, onmacht, angsten en schuldgevoelens. Ik geef dit boek 5 sterren om de integere en eerlijke manier waarop Yvonne is omgegaan met dit vreselijke taboe.

Noor

In de proloog van Noor wordt een beeld geschetst van een gelukkig getrouwd stel, Job & Nora, de schilder en de muze, die vol verlangen uit kijken naar de komst van hun eerste kindje. Hij mag komen, de baby, maar dan wel na het etentje, want Job wil zijn vrouw nog een keer meenemen naar een restaurant. "Lekker makkelijk, hoeven nog geen oppas te regelen". Dat ze samen gelukkig zijn, merk je als lezer omdat je beurtelings het verhaal van Job hoort en daarna van Nora. Volmaakt, totdat ze op de terugweg naar huis worden aangereden door een jonge, dronken automobilist. Het ongeluk veroorzaakt niet alleen blijvende littekens op het gezicht van Nora, ook Ralf, hun zoon overleeft de geboorte niet.

Het is genoeg voor Lisette van de Heg om een roman te schrijven over hoe de dood van een kind leidt tot het uit elkaar groeien van een echtpaar. Door het steeds wisselende perspectief van Nora en Job, ontdek je hoe man en vrouw verschillende wegen gaan in het rouwproces en elkaar niet kunnen bereiken. Dat is heftig om te lezen.

Ik had de roman al bijna twee jaar op de kast liggen en ben er ook meerdere keren in begonnen. De korte hoofdstukken, maar ook beknopte zinnen konden mij niet boeien. Deze keer heb ik doorgezet. Nu begrijp ik dat Lisette van Heg met de summiere zinnen slechts wil onderstrepen wat er ook daadwerkelijk gebeurd in de relatie tussen Nora en Job, hun gesprek verstomt. Nora kan de eerste weken na het ongeluk feitelijk niet praten vanwege de hechtingen in haar kaak en Job is geen prater, hij communiceert vooral met zijn penseel. Wat hij vertelt met zijn schilderijen, vooral in de serie over de schepping, is veelbetekenend. Het is dan ook confronterend wanneer Nora de muurschildering in de babykamer laat verdwijnen onder een dikke laag latex, Jobs schilderijen wegdoet uit het huis en niet meer in zijn atelier wil komen.

Het verhaal sleept zich voort, waarbij vooral Nora zichzelf steeds meer verliest. Haar queeste naar gerechtigheid en wraak (haar interpretatie van het Bijbelse oog om oog, tand om tand) geeft haar geen rust. Het is op zich bij zo'n dramatisch verkeersongeluk een terechte vraag; Hoe komt het slachtoffer tot zijn (of in dit geval haar) recht? De uitwerking van die thematiek had wel wat meer uit de verf mogen komen. De schrijfster kiest voor een heel ander beeld, namelijk dat van het kruis. Op een heel bijzondere wijze en met niet teveel woorden, dat past niet in de stijl van het boek. Daarmee bewijst Lisette van Heg dat ze haar schrijverschap beheerst, ook al spreekt mij deze roman niet aan.

Niets buiten jou

In korte, meeslepende fragmenten vertelt de auteur het verhaal van Els. Ze is gelukkig getrouwd en heeft met haar man Leo vier kinderen. Dan overlijdt Leo aan de gevolgen van een auto-ongeluk. Haarfijn weet de auteur de vloedgolf aan emoties van Els weer te geven. Het leven gaat door, er zijn kinderen, katten en zelfs een hond die nog opgevoed moet worden. Maar hoe was het vroeger en hoe is het ooit tussen haar en Leo begonnen? Heden en verleden wisselen elkaar in hoog tempo af.

Langzaam komt Els weer wat tot zichzelf, maar dan komen er onverklaarbare dingen voor: elke keer als ze van Leo heeft gedroomd die haar ergens op wil wijzen, gebeurt er iets vreemds. Zo krijgt Els verkeerde medicijnen mee van de apotheek, ze zou een vakantie hebben gecanceld, ze zou verkeerde cijfers hebben ingevoerd op de computer.

Els wordt bang en schrikachtig tot het tot een ontgoochelende climax komt waarna ze opnieuw moet beginnen met rouwen. Uiteindelijk groeit ze toe naar de overtuiging: "Niets buiten jou kan je vrede geven, maar dat betekent ook dat niets buiten jou je kan kwetsen."

Het boek is met vaart geschreven en getuigt van veel inlevingsvermogen.

Een roos in de woestijn

Liset krijgt de dood van haar vriendin Roos te verwerken. Als ze samen met de broer van Roos alle spullen van haar vriendin opruimt, komt ze een foto tegen uit een oosters land en een overeenkomst in het Arabisch met daar onder een handtekening van haar vriendin. Dit laat haar niet los.

Wanneer ze wat meer informatie heeft, besluit Liset naar het land Jemen te vertrekken, omdat Roos daar blijkbaar bezig was met het opzetten van een schoolproject. Ze komt terecht in een wereld die haar volkomen vreemd is en bovendien vol gevaren wegens politieke conflicten. Pieter, de broer van Roos staat niet achter haar, maar gaandeweg merkt Liset dat ze steeds meer op hem gaat vertrouwen. Eigenlijk is ze zelfs verliefd, maar daar besteedt ze geen aandacht aan, want haar hart gaat uit naar het vervullen van de wens van Roos. Daarvoor gaat ze geen gevaar uit de weg.

Een modern verhaal, met variatie, spanning en liefde. Dit is een roman die goed geschreven is en heerlijk wegleest. De toonzetting is die van een positieve levensvisie. Je merkt dat de schrijfster ervaring heeft en goede dialogen gebruikt op de juiste momenten. Het heeft duidelijk meer dan een Bouquetreeks, is net iets meer dan een chicklit en daarom fijn leesvoer voor de moderne vrouw. Wat me opvalt, is dat het taalgebruik nergens grof is. Een bewijs dat een goede roman dit dus niet nodig heeft! Een klein minpuntje: de roman ziet er uit als een midprice boek en daarbij is 17,95 iets aan de hoge kant.

De boektrailer helpt je om alvast in de stemming te komen:

https://www.youtube.com/watch?v=dQ4OT3i1AJo

Stil zijn bij God

Vermoord naakt

De kleindochter van de senator is actief als callgirl. Op een dag wordt ze vermoord gevonden en inspecteur Eve Dallas wordt belast met deze zaak. Het enige spoor dat de moordenaar achtergelaten heeft, is het moordwapen. De senator dringt erop aan dat de moord zo snel mogelijk wordt opgelost. Na enig speurwerk ontdekt Eve een mogelijke verdachte. Ze neemt contact met hem op; het blijkt een rijke, knappe man te zijn met een eigen bedrijf. Tegen wil en dank wordt Eve verliefd op hem en het lijkt wederzijds te zijn. Toch blijft hij de hoofdverdachte.
Dan worden er nog twee prostituees vermoord en het lijkt erop dat dezelfde dader het heeft gedaan, getuige de manier van moorden en de wapens die bij de slachtoffers neergelegd zijn.

Het opmerkelijke aan dit boek is dat het in de tweede helft van deze eeuw speelt. Er wordt geschreven over buitenplanetaire vestigingen; auto's die kunnen opstijgen; er overlijdt iemand die nog 'maar' 115 jaar is; de computer krijgt gesproken commando's; echte koffie is zeer zeldzaam en alleen voor de rijken weggelegd; de gewone man zet surrogaat met de AutoChef. De verdachte is geboren in 2023 en richtte zijn bedrijf op in 2042.

Het verhaal zit goed in elkaar, is spannend maar helaas gelardeerd met veel vloeken en grof taalgebruik. Op de achterflap staat een foutje: De dochter van de senator wordt vermoord, dat moet zijn de kleindochter. J.D. Robb is overigens een pseudoniem van de beroemde schrijfster Nora Roberts. Vanwege het verhaal zou ik 4 sterren willen geven maar vanwege het taalgebruik moeten dat er toch minder worden: 2 en een halve ster.

14055

Recensie

Jouw waardering

14054

Recensie

Jouw waardering

14053

Recensie

Jouw waardering

14052

Recensie

Jouw waardering

14051

Recensie

Jouw waardering

14050

Recensie

Jouw waardering

14049

Recensie

Jouw waardering

14048

Recensie

Jouw waardering

14047

Recensie

Jouw waardering

14046

Recensie

Jouw waardering