Boekenmening

Verscheurd

Verscheurd is een boek waarin de schrijver vertelt hoe hij op zoek is geweest om zijn geloof en zijn homoseksualiteit met elkaar in balans te brengen. Omdat hij gaandeweg met een heel scala aan reacties te maken kreeg van medechristenen, heeft hij voor zichzelf onderzoek gedaan en is voor zijn eigen leven tot een conclusie gekomen. Maar dat niet alleen, hij ging beseffen dat er veel onwetendheid heerst onder christenen over homoseksualiteit. Hij beijvert zich ervoor om de onwetendheid te bestrijden door informatie over zijn eigen leven te geven en andere homoseksuele mensen te stimuleren hun verhaal te vertellen. Justin Lee is van mening dat een homoseksueel mens niet kan veranderen in een heteroseksueel mens, ook al probeert hij het nog zo hard. Hij laat het sterkst naar voren komen dat homoseksualiteit in de hersenen van de mens is vastgelegd. Hij vertelt in zijn boek, dat één groot pleidooi is voor liefde betonen voor de homoseksuele mens, dat homoseksualiteit geen keus is en dat mensen om hem of haar heen moeten begrijpen dat diegene net zo hard en veel liefde en begrip nodig heeft, dan elk ander mens. Wat hij in zijn leven bij veel mensen ontmoette was: veroordelingen, preken, afkeuring, afwijzing en onbegrip. Zeker in de Gemeente van Jezus Christus zou dit niet zo moeten zijn. Wat de homoseksuele mens ook kiest om zich naar te gedragen (het celibaat, het samenleven met een partner, het proberen er vanaf te komen en trouwen met iemand van het andere geslacht), allen verdienen ze het om de liefde van God in zijn Gemeente te ervaren.

Justin Lee's zoektocht heeft geresulteerd in het opzetten van een organisatie om begrip te bevorderen, ouders te helpen, homoseksuelen in de kerk een plek te geven om met elkaar te spreken, etc. Het is het Gay Christian Network in de Verenigde Staten.

Wat ik mis in het boek: Een eerlijke andere kant van het verhaal: de agressie van de homolobby in de westerse wereld, de enorme verleiding om toch meer seksuele contacten aan te gaan, de gevolgen daarvan. Dat raakt ook niet aan het grote item waar bij Justin Lee alles om draait: acceptatie en liefde van medechristenen voor de homoseksuele mens en ik vind dat hij er in geslaagd is. Hij zal veel mensen bereiken met zijn boodschap. Hij wil mensen die overtuigd zijn van hun standpunt daar niet per se van af brengen, maar hen wel laten zien hoe wij ervoor kunnen zorgen dat onze homoseksuele broeders en zusters zich welkom voelen in de kerk.

Geestelijke machten

Dit boekje uit de serie Morgenrood gaat over de tegenstander van God, satan en zijn helpers. Gods plan met de wereld is satans werkveld. Zijn doel is dit plan te verstoren; hij weet dat hij niet meer kan winnen, dat God sterker is. De Bijbel vertelt ons hoe we hiermee moeten omgaan en leert ons zijn misleidingen te herkennen.

Op dit laatste gaat Slagter in. Teksten uit de Bijbel worden toegelicht en concrete adviezen worden gegeven. Je zou kunnen zeggen: is dat wel nuttig? In veel kerken wordt nauwelijks meer over satan gesproken, lijkt hij wel niet te bestaan. Maar in de Bijbel wordt hij gezien als zeer reëel en gevaarlijk. We moeten ons wapenen tegen zijn aanvallen en gelukkig reikt God ons daarvoor de middelen, denk maar aan de bekende tekst over de wapenrusting in Efeze 6.

Helaas is er ook iets dat volgens mij niet evenwichtig wordt besproken. Het gaat daarbij om de invloed van satan op predikers en evangelisten. Volgens Slagter zijn de meeste wonderen en tekenen van satan. Hij gaat er vanuit dat wij leven in de tijd van 'het verborgen koninkrijk'. Daaruit concludeert hij dat wonderen en tekenen niet of nauwelijks voorkomen in deze tijd. De teksten die hij aanhaalt zijn daarbij selectief en uit de context gehaald. Natuurlijk kunnen ook predikers en andere mensen in dienst van God aangevallen worden door satan. Maar waar hij niet tegen op kan is de naam van Jezus. En wij kunnen niet zeggen dat wonderen gedaan in Jezus' naam van satan komen. Vooral in het zendingsveld merken we dat het evangelie gepaard gaat met wonderen, denk aan gebieden als China en Nepal. Dat is heel Bijbels: lees het boek Handelingen er maar eens op na.

Ondanks dit punt geloof ik dat het goed is als christenen meer kennis krijgen van de invloed op onze levens van satan en zijn machten. Het boekje is dan ook wel aan te bevelen. Al is niet iedereen het met elkaar eens over alles wat in de Bijbel staat, we mogen één zijn in Christus. Dat maakt ons tot broeders en zusters. Dit boekje vergroot je Bijbelse kennis over dit onderwerp.

Wolford en de weg

Het boek van de kudde deel 1

Mijn kinderen vinden het vooral een spannend verhaal, hier en daar zelfs grappig. Wolford is een schaap in een kudde. Een kudde die verlangt naar de herder, die hen zal te brengen bij het sappigste, groene gras. Omdat die herder maar niet komt, maakt Wolford zichzelf tot herder. Dat gaat niet zomaar, want de kudde heeft een boek waarin staat hoe de beloofde herder eruit moet zien. Hoe het Wolford uiteindelijk toch lukt en wat de kudde dan overkomt maakt het prentenboek tot een boeiend boek, dat komt ook omdat de tekeningen hun eigen verhaal vertellen.

Dat het verhaal wijst naar Jezus als de beloofde herder wil er bij mijn kinderen nog wel in. Het boek van de kudde verwijst naar de Bijbel, waarin ook wij aanwijzingen vinden over Jezus, hoe Hij is. Dat is voor kinderen van een jaar of 6 toch echt te moeilijk om op te pikken. Willem Macleane wil met het verhaal vertellen dat we in de Bijbel worden gewaarschuwd voor het feit dat we misleid kunnen worden. Het is een boodschap, die in elk geval niet bij mijn kinderen (6 en bijna 9) overkomt. Dat neemt niet weg dat Wolford en de kudde leuk is om voor te lezen, juist omdat je als volwassene wel hierover na kunt denken. De gespreksvragen achter in het boek bieden een begin om dieper op het thema in te gaan.

Verloren mensen

Al direct komt het boek van Mirjam Rotenstreich, Verloren mensen erg naar binnen door de opdracht voor in het boek. Daar staat: Drie-eenheid voor altijd: Tonio, Adri, ik. Tonio is Mirjams zoon die in 2010 door een ongeval om het leven is gekomen. Adri is haar man. In deze zin komt zoveel tot uitdrukking. Ouders en kind zijn niet te scheiden, ook niet door de dood. Als je wilt, kun je er ook een aanklacht tegen God in vinden: de drie-eenheid, die u beweert te zijn is niet zo belangrijk als de drie-eenheid die er in mijn eigen leven is: die van mijn zoon, mijn man en ik. Of misschien juist een erkenning: zoals U, God, een drie-eenheid bent, zo zijn wij dat ook. Hoe dan ook. En dan volgt er een Italiaans citaat van Dante:

   voor mij de weg naar de stad van pijn
   door mij heen de weg naar de eeuwige pijn
   voor mij de weg tussen het verloren volk

Het scheurt door je heen, dit diepe verdriet van Mirjam, om haar zoon, en gezien de inhoud van dit boek, misschien ook wel om haar enorme 'familie, het Joodse volk van eeuwen.

De hoofdpersoon van deze dramatische roman met thrillerinslag is Abbi Mandelbaum, een jonge, zelfstandige Joodse vrouw. Ze heeft een huis gehuurd in het Zwitsers-Italiaanse Lugano om een tijd alleen te zijn. Alleen is ze in dat huis niet alleen, omdat het huis uit meer delen blijkt te bestaan.

Het is knap hoe Mirjam Rotenstreich de verdorven idealen van het nazisme in een persoon tot leven kan roepen. Abbi Mandelbaum wordt bijna het slachtoffer van Philip, een man die zijn huis verhuurt aan Joodse mensen. Het is superknap hoe zij de naïviteit van Abbi weergeeft tot bijna wat de laatste dag van haar leven had moeten zijn.
Als een soort nachtmerrie of horrorfilm ontrolt zich dit verhaal voor je ogen. Tot bijna aan het laatst toe kun je als lezer ook niet geloven, dat dit werkelijk zou kunnen gebeuren en toch gebeurt het allemaal. Het is net als in de Tweede Wereldoorlog: er wordt een mistgordijn opgetrokken en je zou haast zeggen, dat je het niet geweten hebt.
Hoe ziekelijk het allemaal is, blijkt, wanneer Abbi met haar zus en haar ex-man de plaats van het uiteindelijke ideaal van Philip, opzoekt. Je zou één van de conclusies kunnen trekken, dat kwetsbare en naïeve Joodse mensen de overlevers zijn, ondanks het feit dat bijna iedereen ze in de steek laat.

Ook in deze tijd, van een opnieuw opkomend antisemitisme, is het goed om een boek als dit te lezen, hoewel er elementen in voorkomen, waarvan ik vind dat ze niet bij een Joodse vrouw (ook niet bij een geseculariseerde Joodse vrouw) thuishoren, is het heel knap geschreven.

Gevonden (Dayne Matthews deel 3)

Dit is het 3e deel in de Dayne Matthews serie.

John Baxter heeft er alles aan gedaan om zijn oudste zoon te vinden die zijn vrouw
Elizabeth, die overleden is, en hij afstonden na zijn geboorte. Uiteindelijk huurt hij een privédetective in en die vindt zijn zoon. John is geschokt en verbijsterd als hij hoort dat topacteur Dayne Matthews zijn zoon is.

Dayne krijgt bericht van zijn ex-vriendin dat zij zwanger is van hem. Hij is helemaal van de kaart. Hij heeft nooit echt van Kelly gehouden, hij heeft zijn hart verloren aan Katy Hart. Toch neemt hij het besluit om met Kelly verder te gaan om samen voor hun kind te zorgen. Kelly blijft samenwonen met Hawk Daniels en dat bevreemdt Dayne. Na een paar maanden heeft hij eindelijk de kans om haar te spreken maar dan krijgt hij iets afschuwelijks te horen.

Dit is weer een erg boeiende roman van deze topauteur. De zielenroerselen van Dayne en John, worden realistisch beschreven en ontroerend is de ontmoeting tussen vader en zoon.

Een zevenvoudig geschenk

De laatste 18 uur van het leven van Jezus Christus, Zijn lijden en sterven zijn indrukwekkend. Juist in de veertigdagentijd, zes weken voor Pasen, krijgt dit lijdensevangelie extra aandacht in kerken, tijdens de prediking of bij christenen in hun stille tijd. 'Het zevenvoudig geschenk' is een veertigdagenboek, dat christenen in deze periode kunnen gebruiken. Het boekje wijst naar de zeven keer dat Jezus heeft gebloed, tijdens het lijden en sterven. Volgens Wilkin van de Kamp, die hierover veel uitgebreider heeft geschreven in 'Het wonder van het kruis', wijzen de zeven momenten profetisch naar het wonder van verlossing, reiniging, genezing, bevrijding, verzoening en wedergeboorte.

Deze zeven wonderen, met een inleiding en afsluiting zijn verdeeld over 40 hoofdstukjes, die beginnen met een Bijbeltekst. Niet alle dagen hebben dezelfde stijl. Dag vijf bijvoorbeeld, het laatste gedeelte van de inleiding, geeft schematisch de zeven momenten van het 'bloeden' weer en het wonder waar het op wijst. Bij sommige wonderen wordt langer stil gestaan dan bij anderen; vergeving, verzoening en wedergeboorte krijgen de meeste tekst. Er zijn dagen, die heel beeldend, op een afschrikwekkende manier iets laten zien van wat Jezus moet hebben doorgemaakt en doorstaan, vooral tijdens de strijd in Gethsemané en de geseling door de soldaten. Een aantal wonderen wordt afgesloten met een gebed, maar dat gebeurt niet consequent. Er zijn een aantal dagen waarin vooral Bijbelteksten spreken. Een dag eindigt met een prangende vraag, zoals 'Maar wat doe je als genezing toch (nog) uitblijft?' Ik kon het niet laten om het antwoord van de volgende dag te lezen, hoewel de schrijver in zijn voorwoord het advies geeft om elke dag één hoofdstuk te lezen.

Wilkin van de Kamp kan overtuigend schrijven. In de Bijbel staat, behalve in de hof van Gethsemané en tijdens de speerstoot in de zij van Jezus op het kruis, niet expliciet dat Jezus heeft gebloed. Dat neemt niet weg dat het heel aannemelijk is, dat het gebeurd is tijdens de marteling. Dat het lijden en sterven is tot vergeving van onze zonden en voor verzoening met God, is iets wat denk ik wel algemeen bekend mag worden verondersteld in de leer van het christelijk geloof. Het gedeelte dat wijst op verlossing, zou ik zelf vrijspraak hebben genoemd. Het is goed om stil te staan bij wat al die woorden; vergeving, verlossing, bevrijding en verzoening, wedergeboorte betekenen. De begrippen kunnen zo uitgehold zijn, dat het je haast niets meer zegt. Dit boekje maakt wel duidelijk dat er veel meer achter kan zitten. Sommige wonderen vond ik ver gezocht, bijvoorbeeld bij de profetische tekst "Ik keerde mijn wangen toe aan degenen, die de baardharen uittrokken"; vooral hoe dit dan verband zou houden met de reinigende kracht van Jezus. Het wonder van genezing, vond ik goed uitgelegd, maar dat is nog niet algemeen aanvaard door christenen. Ik had bijvoorbeeld wel weer moeite met de zin: "Jezus is niet alleen aan het kruis gestorven om jouw zonden van je weg te nemen, maar ook om de gevolgen van je zonden te vernietigen". De Bijbelgedeeltes die er bij genoemd worden, klinken overtuigend. Jezus is ook gekomen om de vloek weg te nemen, maar hoe verhoudt zich dat tot het persoonlijk leven? Hier ligt natuurlijk een stuk van de bediening van Wilkin van de Kamp in het bevrijdingspastoraat. Iets waar ik niet over kan oordelen. Ik wil aan dit boekje geen sterren geven. Op één of andere manier heb ik het idee dat ik dan ook de theologie erachter beoordeel en daar heb ik 'geen kaas' van gegeten. Dat neemt niet weg dat het een interessant boekje is om te gebruiken in de veertigdagentijd.

De waterboot

In 2 dagen heb ik dit boeiende boek uitgelezen. De eerste dag stopte ik nadat dochter Lieke van Sil en Gabriëlle was overleden. Dit overlijden heeft de schrijver ontzettend mooi beschreven vanuit de twee ouders. Iedere ouder beleeft het overlijden van de dochter op haar of zijn geheel eigen manier en hun liefde voor hun dochter komt bijzonder tot uiting. Ik vond het aangrijpend en moest het boek wegleggen. De dochter overlijdt in het bed van haar ouders. Het geeft op een overduidelijk heftige manier aan hoe dit overlijden invloed moest hebben op de lichamelijke intimiteit van de ouders. Dat is heel knap gedaan door de auteur. Voor mij, als moeder van mijn overleden dochter, werkte deze beschrijving als een zwaartepunt in het verhaal. Het heeft me stilgezet bij rouwverwerking van ouders, waar ik overigens nog niet zoveel over heb gelezen en waarvan ik niet weet hoe dat verloopt, ik ken alleen mijn eigen verhaal.

De polarisatie die plaatsvindt in het huwelijk van Sil en Gabriëlle vindt zijn climax in het vertrek van Sil naar Patmos, waar ze eerder een huwelijksreis hebben gehad. Dat Sil daar als eerste een meisje ziet dat sprekend zijn dochter lijkt en dat toevalligerwijs ook nog achter de balie staat van het hotel waar hij wil boeken, vind ik wat te gekunsteld. Wat ik heel mooi vind, is de ontwikkeling die vanaf dat moment in Sil plaatsvindt tegelijk met het steeds meer ontbreken van water op het eiland. De dorst naar de diepe liefde die Gabriëlle en Sil hebben gekend en die hij al zo lang moet ontberen, wordt voor hem duidelijk. Het is niet louter het ontbreken van de lichamelijke liefde, maar het inzicht over waar het in hun relatie fout is gegaan, de communicatie van hart tot hart over het overlijden van hun dochter, dat hem er toe brengt om weer in de relatie met Gabriëlle terug te komen.

De gebeurtenissen op het eiland, de dromen van Sil, het gevaar van de hunkerende mens, dat alles is door Remmelt Mastebroek ontzettend goed verteld. Ik werd in het verhaal meegenomen en ik onderging zowel de sfeer van het dorpje waar ze wonen als de sfeer van het eiland Patmos. Het wekt nieuwsgierigheid om beide plaatsen te willen bezoeken en de authenticiteit van de plaatsen te willen proeven.

Prachtig dat het goed afloopt! Het geeft stellen waarbij de lichamelijke liefde dor, ziek, stervende of dood is, hoop, veel hoop! En het geeft ze het inzicht dat beiden een stap zullen moeten doen om dingen in hun leven onder ogen te zien en te willen veranderen. Remmelt geeft heel goed aan dat daar een wilsbesluit aan vooraf gaat.

Er staan een paar slordigheidjes in het boek: Sil kruipt twee keer uit zijn slaapzak en tent in de Katwijkse duinen, en sommige woorden komen een keer te veel voor in een zin.

Het smalle pad van de liefde

In 'Het smalle pad van de liefde' gaat het om een bijzondere vriendschap tussen twee gezinnen, die elkaar alleen in de zomer ontmoeten, als Pieter en Mae Akkerman de vakantie doorbrengen bij Floris en Francoise Vrijbloed, in hun huis in de Auvergne in Frankrijk. "Het was nooit uitgesproken, maar daarom niet minder waar: ze voedden, ja ze inspireerden elkaar. Met zijn vieren, al dan niet omringd door hun kinderen, waren ze op hun best.

Beide gezinnen hebben hun verhaal. Pieter is voor de tweede keer getrouwd en moet zijn zoon Thijmen delen met zijn ex-vrouw. Bjorn, de 11 maanden oude zoon van Floris en Françoise is omgekomen bij een noodlottig ongeval. Trefzeker zijn de zinnen, die Vonne van der Meer daarover aan het papier toevertrouwt. "Zinloos de gruwelijke details te beschrijven". Natuurlijk is daar niet het laatste woord over gezegd. Het is de opmaat naar de verhouding van Floris en Mae, in de zomer dat Dedé een kapel wil bouwen om haar broertje te gedenken.

Heel subtiel verbindt Vonne van der Meer thema's als rouw, liefde, trouw, zelfverloochening, schuld en uiteindelijk bekering. Dat doet ze met de wijsheid van Czeslaw Milosz, van wie ze twee gedichten in de roman heeft opgenomen, 'die er nooit van uit gaat dat zijn lezer een medegelovige is, die wel weet wat hij bedoelt en aan een half woord genoeg heeft.' Het is die subtiele toon, die ervoor zorgt dat dit een roman is die heel toegankelijk wordt. Mae is een vrouw van 'zekere leeftijd', die je zelf zou kunnen zijn of die je bent. Als Mae haar hart wil luchten dan lijkt de non Heleen een logische keus. Zo is er ruimte voor het geloof. Daarnaast is er ook die constatering "generaties lang mensen de woorden van het Onze Vader hebben doorgegeven aan hun kinderen en dan ineens valt het stil." De schrijfster wil het daar niet bij laten en ze zet daarvoor een eigenzinnig boek neer. Als een regisseuse is ze aanwezig en geeft de nodige aanwijzingen waar het naar toe moet met het verhaal. "Hier zou het verhaal een andere wending kunnen nemen, een misdaadroman worden over twee geliefden die nog nooit een vlieg kwaad hebben gedaan. Maar zo'n verhaal wil dit niet worden, moordenaars worden onze geliefden niet. En toch vindt het vergif zijn weg." (blz. 85). De zinnen zijn juweeltjes, meer dan eens heb ik potloodstreepjes in het boek gezet. De metaforen zijn goed gekozen. Uiteindelijk is het een mooie, stilistische roman, tegelijkertijd heeft het boek me niet in zijn greep gehouden, vandaar slechts 3 sterren.

Vaart

Alles gegeven (Witte Doek deel 4)

Als Bailey Flanigan auditie doet voor een rol in een Broadway-musical, wordt ze tot haar grote teleurstelling afgewezen. Dan wordt ze benaderd door Jeremiah Productions. Ze wordt gevraagd om auditie te doen voor een rol in de film ‘Ontsloten’. Aanvankelijk denkt Bailey dat het om een figurantenrol gaat, maar het blijkt om de hoofdrol te gaan met als tegenspeler niemand minder dan Brandon Paul, de populairste filmster op dat moment. Hij is echter geen christen en leidt een losbandig leven. Hij wordt verliefd op Bailey maar ze maakt hem duidelijk dat ze niet op die manier in hem geïnteresseerd is omdat ze van Cody Coleman houdt. Ze neemt het besluit om haar geloof uit te dragen en voor Brandon te bidden. De producers doen dat ook en het leidt ertoe dat Brandon uiteindelijk tot geloof komt.

Als Cody op het punt staat om Bailey te vragen om officieel zijn vriendin te worden, krijgt hij een alarmerend telefoontje. Zijn moeder zit zwaar in de problemen. Hij gaat direct naar haar toe en lange tijd hoort Bailey niets van hem. Baileys vriendin Andi is zwanger en ze heeft besloten het kind af te staan omdat het geen vader zal hebben. Die heeft haar laten zitten toen hij vernam dat ze zwanger was. Als er een echo wordt gemaakt, doet het Andi zoveel dat ze besluit het kindje te houden. Maar is dat wel de juiste beslissing?

Zoals in de meeste boeken van deze auteur zijn er meerdere verhaallijnen, die overigens goed uit elkaar zijn te houden. Hij lijkt bijna onrealistisch maar alle hoofdpersonen –behalve Brandy- zijn gelovig. Zelfs de vrouw van de catering waar de medewerkers hun maaltijden gebruiken, is gelovig en vertelt iedereen over God. Als je dat zo leest zou je wensen dat het in werkelijkheid ook zo was.

Bailey is snel over haar teleurstelling wat betreft Broadway heen; ze is ervan overtuigd dat God iets anders voor haar heeft. Alles aan Bailey is positief, haar uiterlijk, haar geloof, haar contact met haar moeder en haar volhardende liefde voor Cody. Een beetje té mooi.

Dit is het laatste deel in deze serie en ik vind het jammer dat er een open einde is wat Bailey en Cody betreft. Dat wordt goedgemaakt in het nawoord van de auteur: er komt een serie over Bailey Flanigan van vier delen en het zou me niet verbazen als ze elkaar pas in het laatste deel krijgen.

14045

Recensie

Jouw waardering

14044

Recensie

Jouw waardering

14043

Recensie

Jouw waardering

14042

Recensie

Jouw waardering

14041

Recensie

Jouw waardering

14040

Recensie

Jouw waardering

14039

Recensie

Jouw waardering

14038

Recensie

Jouw waardering

14037

Recensie

Jouw waardering

14036

Recensie

Jouw waardering