Boekenmening

Wie noemde haar zwak?

Paula heeft in Londen een traumatische ervaring opgedaan. Miguel uit Texas was erbij betrokken. Paula houdt contact met hem en hij beweert dat hij haar van haar trauma af kan helpen. Ze gaat met hem mee naar Texas. Ze komt terecht in een mannengemeenschap. Het blijkt dat Miguel leider is van een sekte. Paula mag na één mailtje naar haar zus Pascal geen contact meer met haar hebben. Haar mobieltje wordt afgenomen en ze moet dingen doen die ze eigenlijk niet wil.

Als Pascal ontdekt dat Paula verdwenen is, doet ze er alles aan om haar op te sporen. Door het IP-adres van de computer waarmee Paula haar mailtje stuurde, te achterhalen, ontdekt ze dat haar zus in Texas zit. Pascal vertrekt naar Texas en in het vliegtuig komt Milena naast haar te zitten. Ze boezemt vertrouwen in en algauw vertelt Pascal waarom ze naar Texas op weg is. Later blijkt dat Milena niet is die ze voorgeeft te zijn.

Paula gelooft dat Miguel haar echt kan helpen. Als het Pascal gelukt is om de gemeenschap binnen te dringen, begrijpt Paula niet waarom haar zus haar wil redden. Dan gebeurt er iets dramatisch waardoor Paula en Pascal de gemeenschap uit moeten vluchten.

Dit boek heet een thriller te zijn, maar ik vind het persoonlijk een psychologische roman. Er komen wel een paar gruwelijke moorden in voor, maar de hoofdmoot is toch het verhaal van Pascal als sterke vrouw die haar zus komt bevrijden. De schrijver is er uitstekend in geslaagd om zich in te leven in een vrouw. De gevoelens van de zussen worden levensecht beschreven.

De olijke tweeling is verliefd

Vakantie is altijd iets om naar uit te kijken. Ellis en Thelma gaan met het hele gezin naar zee. Meteen de eerste avond ontmoet Ellis een leuke jongen, Arnt, maar de volgende dag ziet ze dag hij heel veel belangstelling heeft voor Thelma. Is dit een jongen die alle meisjes probeert te versieren? Als ze over de eerste teleurstelling heen zijn praten Ellis en Thelma het uit met elkaar. Is verliefd zijn eigenlijk wel leuk? Ze besluiten Arnt links te lagen liggen, maar als hij helpt met de paarden lijkt hij weer heel sympathiek. Wat zit daar toch achter?

Het begin van dit boek is een beetje saai, maar na een paar hoofdstukken komt het goed op gang en blijft dan tot het einde toe boeiend. Behalve de verliefdheid van de meisjes zijn er nog meer spannende zaken te beleven tijdens de vakantie. Hun broertje raakt kwijt en er worden paarden gestolen. Voldoende stof voor meisjes van 9 tot 12 jaar om heerlijk in weg te duiken. Een prettig boek om mee te nemen en tijdens de vakantie van te genieten.

Bjoetie & De Biest

Nina werkt bij een schoonheidssalon en krijgt daar mevrouw De Biest onder behandeling. Eigenlijk is ze oefentherapeut maar kon daar geen werk in krijgen. Omdat mevrouw De Biest reumatische klachten heeft, vraagt ze of Nina bij haar wil werken. Tevens kan ze dan haar memoires schrijven. Nina gaat op het aanbod in en ontmoet daar de charmante, knappe neef Tom, die bij mevrouw De Biest verblijft. Het klikt direct tussen hen. Dan komt Nina erachter dat een zekere Esther en haar zoontje een belangrijke rol spelen in Toms leven. Nina probeert te achterhalen hoe die relatie in elkaar steekt, maar dat lukt niet echt.

Ik heb genoten van dit vlotlezende, humoristische boekje en het in een adem uitgelezen Het is geschreven in een vlotte, meeslepende stijl. Het is het eerste deel in een chicklitserie uitgeverij Joy Books, waarin het draait om ‘ liefde, humor en een scheutje geloof’, zoals de achterflap vermeldt.

Een boekje om cadeau te geven en heel geschikt om mee te nemen op vakantie.

Naar de stilte

Ondertitel: In retraite met Elia

Het is niet makkelijk om de reeks aan ‘stilteboeken’ die tegenwoordig het licht zien snel te recenseren. Je moet er echt voor de stilte in. Stil zitten, van binnen stil worden om de woorden tot je te nemen en te overdenken. Otte de Bruijne volgt Elia vanaf de overwinning van God, toen het hele land schreeuwde: ‘De Here is God’ tot aan zijn hemelvaart in een vurige wagen met vurige paarden ervoor.

Otto stelt eerlijke vragen en als je dit boekje serieus neemt kom je in de stilte in contact met jezelf, in contact met de Here God. Vooral de vragen vanuit het niet begrijpen van God, hebben me getroffen. Vaak is er voor dit leven geen oplossing, geen uitzicht, geen mogelijkheid. Toch wil God heel graag bij ons zijn en ons rust en vrede geven en de verzekering dat alles in zijn handen goed komt, of ten goede komt. Dat is niet makkelijk Het loslaten van mijn vragen, mijn niet-begrijpen; het loslaten van mijn verdriet; of het loslaten van de controle. Sommige opmerkingen en vragen van Otto klinken filosofisch, poëtisch en andere zijn weer direct aan God gericht.

Midden in het boekje staat op bladzijde 44 een wonderlijke conclusie: ‘De woestijntijd is pas ten einde als je, omkijkend naar de woestijntijd, God kunt danken omdat Hij die tijd tot een deur van hoop heeft gemaakt. Als er weer een lied groeit.’ Er hoeft geen crisis te zijn in je leven om dit boekje met recht te waarderen. Ook in de hectiek van ons bestaan kunnen we contemplatie die Otto aanreikt, goed gebruiken om te kijken naar wie we zijn, wie we zijn in Christus, wie we willen zijn in Hem.

Jennifer

Hoofdpersoon in dit boekje is Jennifer O'Malley, kinderarts in een ziekenhuis in Texas. Met hart en ziel heeft zij zich aan haar werk gewijd en ze besteedt meer tijd dan de gemiddelde arts aan haar kleine patiëntjes. Tijdens haar werk ontmoet ze Tom, die chirurg is in hetzelfde ziekenhuis.

Tom is christen en zijn relatie met God is belangrijk voor hem. Zonder haar onder druk te zetten neemt Tom Jennifer mee naar de kerk. Langzaamaan ontwikkelt hun vriendschap zich tot een relatie. Jennifer begint in de Bijbel te lezen en ontdekt na enige tijd de boodschap van het Evangelie: Gods liefde voor haar. Kort daarop belijdt ze haar geloof en wordt zij gedoopt.

Jennifer loopt al een poos rond met pijn in haar rug. Enige tijd na haar doop wordt duidelijk dat kwaadaardige gezwellen rond haar ruggengraat en ook in de lever de oorzaak zijn. Er breekt een onvoorspelbare periode aan in haar leven: wat voor behandelingen zijn er nog mogelijk, hoe vertel ik het mijn familie, hoe gaat het verder met de relatie met Tom?

Het boek geeft geen antwoord op deze vragen, maar heeft een open einde. Op de achterkaft staat dat dit boekje voorafgaat aan de O'Malley-serie; ongetwijfeld is daarin het vervolg op dit verhaal te lezen.

Het boek leest gemakkelijk en snel, maar het lukte me niet om er "in" te komen. Het verhaal blijft wat aan de oppervlakte, terwijl de thematiek (tot geloof komen en ernstige ziekte) juist aanleiding geven om te beschrijven wat dit met iemand doet. Het slot van het boek vond ik nogal onrealistisch: een ongeneeslijk zieke vrouw richt zich vooral op een toekomst met haar verloofde. Jennifer verlangt ernaar dat ook haar familie God leert kennen, maar ik mis de rol die God speelt in haar ziekteproces.

Een rijdend vakantiehuis

Het eerste wat bij dit hardcover prentenboek opvalt, zijn de werkelijk schitterende illustraties. Ik heb het keer op keer doorgebladerd en steeds ontdekte ik iets nieuws.

Het verhaal steekt hierbij in het begin wat mager af. Waarom wil Thijs per se niet met vakantie? Wat is daar zo verschrikkelijk aan dat hij het zelfs op een gillen zet? Leuk is dan weer de manier waarop Thijs hulp gaat zoeken. Hij gaat zijn vrienden, de dieren om raad vragen. Konijn, Vogel, Vlinder en Slak praten met Thijs en vertellen hem of zij wel of geen huis hebben en of ze dat wel of niet mee kunnen nemen. Slak overtuigt Thijs dat vakantie leuk is, dat hij daar vriendjes zal maken en gewoon weer terug naar huis komt. Dat maakt het fenomeen ‘vakantie’ minder erg en Thijs wordt toch wel benieuwd naar de caravan. Wat een verrassing als daar zelfs zijn eigen dekbed op het bed ligt!

Het boek wordt afgesloten met een verrassend doe-deel met hele leuke en vooral originele opdrachten.

Hemeldauw

In ‘Hemeldauw’, de nieuwste roman van Marianne Grandia is er weer een centrale rol voor ziekenhuispastoor Martijn Mingels, die lezers ook kennen uit 'Witter dan sneeuw' en 'Lenteregen'. Hij wordt geroepen wordt bij het bed van zijn voormalige buurman Jaap van Hasselt. De buurman overlijdt en laat zijn hulpbehoevende vrouw Riet achter, een zoon en twee volwassen dochters, met een druk bestaan en hun gezin. Als Riet vrij kort na het overlijden van haar man een herseninfarct krijgt, lopen de spanningen tussen Roos en Magda over de zorg van hun moeder verder op.

'Hemeldauw' volgt vooral Roos, een vrouw die met alle emoties geen raad weet, zo erg wordt zij overspoeld door het verlies van haar vader. Ze wil alles doen voor haar moeder. Haar huwelijk en haar gezin lijden daaronder en van haar nuchtere, zakelijke zus hoeft ze geen steun te verwachten.

Tegenover de moeizame relatie van de twee zussen, beschrijft Marianne Grandia de band tussen Martijn en zijn broer. Hoewel zij sprekend op elkaar lijken, hebben ze een andere geloofsovertuiging. Met vallen en opstaan laten de mannen zien hoe ze ondanks hun verschillen wel kunnen bouwen aan een hechte broederband. Het verloop van het liefdesleven van Martijn die een relatie heeft met Merle Vroegindewei is een ander mierzoet verhaallijntje in deze roman. Hij wil haar ten huwelijk vragen op het goede moment, maar dat lijkt nooit te komen.

Het indrukwekkendste aan 'Hemeldauw', vind ik persoonlijk het verhaal dat verteld wordt door Riet zelf. Dat is bijzonder want door de beroerte heeft ze tijdelijk geheugenverlies en is ze haar spraakvermogen kwijt. Soms leidt dat tot bijna humoristische zinnetjes zoals het korte hoofdstuk 31: "Ze hebben me bij een man op de kamer gelegd. Als ik al kon praten, dan had ik hier geen woorden voor." Het feit dat je als lezer in het hoofd en hart van Riet mag meeluisteren, laat je niet onberoerd. De confrontatie van wat ouderen meemaken in een verzorgingstehuis vanuit dat perspectief is zelfs beschamend.

De derde roman van Marianne Grandia verloopt op eenzelfde manier als haar eerdere romans, één groot thema, naast verschillende andere verhaallijntjes en een heleboel terugkerende personages. Je zou het bijna een soap kunnen noemen. Ze heeft een vlotte manier van schrijven over het dagelijkse leven wat voor christelijke lezers herkenbaar is. In 'Witter dan sneeuw', het debuut van Marianne Grandia, vond ik dit heerlijk om te lezen. Nu is het allemaal niet zo verrassend meer. Met het karakter van Roos, hypergevoelig en de neiging om schuldgevoelens weg te duwen balanceert Marianne Grandia op het randje. Hier en daar irriteert Roos me zelfs. Ze ontwikkelt zich niet echt in het boek, zoals moeder Riet dat wel doet. Daarmee heeft ook het uitdiepen van het grote thema, de liefdesband in het gezin, slechts een aanzet gekregen. Zo blijft 'Hemelblauw' een makkelijk boek om te lezen, waarbij je af en toe geconfronteerd wordt met een schuldgevoel, bijvoorbeeld over de zorg in tehuizen of je relatie met familie, maar waar je evengoed het nare gevoel weer weg kan drukken en eenvoudig kan genieten van een mooie roman.

Westerstorm

Journaliste Evy krijgt opdracht om een artikel te schrijven over een beroemde acteur, Josh Conrad Daarvoor moet ze naar Noorwegen reizen en tot haar verrassing krijgt ze een uitnodiging om in zijn villa een exclusief interview met hem af te nemen. Bovendien mag ze gebruik maken van het gastenverblijf op het terrein van zijn villa. Evy vindt hem sympathiek ondanks zijn flirterige gedrag . Hij staat erop dat ze meegaat naar een feest van zijn vrienden. Als ze tegen haar zin bijna bij hem in bed belandt, wordt dat voorkomen door Tim, Josh’ bodyguard.

De tweede verhaallijn gaat over Ruben, een Nederlander die met zijn camper in Nederland is en ‘belaagd’ wordt door Gitte, een politieagente die hem helemaal ziet zitten. De derde verhaallijn gaat over Tim die verliefd wordt op Gitte.

Er gebeuren allerlei dingen in dit vlotlezende boek, maar ik vind de verhaallijnen van Evy en Tim op elkaar lijken. Als Evy en Ruben net met elkaar naar bed zijn geweest, hoort Ruben iets over haar verleden en gaat bij haar weg. Als Tim en Gitte net met elkaar naar bed zijn geweest, verneemt Gitte iets over Tims verleden en stuurt hem weg. Ik vind het jammer dat er bij beide stellen ongeveer hetzelfde voorvalt. Dat had van mij wel iets anders gemogen. De bloedstollende gebeurtenissen op het eind zijn heel boeiend beschreven.

Puur in balans

Het heeft even geduurd voor ik de recensie van dit boek kon maken. De onrust en de haast in mijn leven ervaar ik bijna als normaal. Als ik te weinig werk heb, ben ik onrustig en als ik te veel werk heb, ben ik onrustig. Het is ook al even geleden, dat ik naar de presentatie van dit mooi vormgegeven boekje ben geweest.

Het klonk allemaal zo mooi en het is ook mooi, als je de moeite neemt om in praktijk te brengen, wat het boekje zegt. Een mooie uitspraak in het boekje: ‘Het zijn niet de dingen zelf die ons onrustig maken, maar wat wij over die dingen denken.’ Epictetus heeft dit gezegd, en Janneke pakt dit op aan het begin van haar hoofdstuk over de barrières en blokkades in je leven. Het zijn er behoorlijk wat die ook in mijn leven opgaan. En als ik de opdrachten zie, besef ik dat ik tijd vrij zou moeten maken om ze echt uit te werken. Het zou direct invloed hebben op al mijn gevoelens van onrust.

En dat is dan nog maar één hoofdstuk uit dit boek, een boek dat echt helpt om meer vrede te gaan ervaren in je leven, als je de moeite neemt om het door te werken en in praktijk te brengen wat goed is voor je eigen leven. Theanne reikt bij elk hoofdstuk geloofsverdieping aan, want zonder God zullen we nooit echte rust ervaren en met God krijgt de vrede die je ontvangt een hogere dimensie.

Ik geef dit boekje 4 sterren. Het is een juweeltje in de Puur serie.

Nooit gekend

Arend Woudam woont in een bejaardenhuis in Rotterdam. Hij raakt aan de praat met bejaardenverzorgster Kim. Stukje bij beetje hoort Kim zijn moeilijke levensverhaal. In dit boek lopen twee verhaallijnen. Kim heeft ook zo haar problemen met haar vriend Peter.

Het levensverhaal van Arend wordt grotendeels ontrafeld door middel van ‘flashbacks’. Het leven van Arend komt erop neer dat hij eigenlijk nooit echt gelukkig is geworden nadat hij Marie Diana zwanger had gemaakt. Bijna niemand van zijn vroegere vrienden keurde deze relatie goed en hij had het ook uit willen maken. Dat heeft hij uiteindelijk ook gedaan maar hij heeft zijn leven lang wroeging.

Door haar contact met Arend leert Kim haar hart te volgen. Ze hoort er de gevolgen van als je dat niet doet. Arend heeft vooral verstandelijke keuzes gemaakt. Hij heeft zijn dochter wel een keer gezien. Om zijn eigen familie te beschermen heeft hij haar tegenover de buitenwereld altijd geheim gehouden. Uiteindelijk is hij getrouwd met een weduwe maar heeft zelf geen kinderen grootgebracht. Altijd als hij aan zijn dochter denkt, knaagt er iets aan hem. Als hij een echte vent was, had hij alle problemen wel kunnen oplossen. Hij wil het ook vertellen aan zijn vrouw maar zij wil er niets van weten: ‘wat niet weet, wat niet deert Arend’, snoert ze hem de mond. Arend zweert bij zichzelf dat hij het aan niemand meer gaat vertellen. Maar, zo blijkt, dat werkt niet.

Kim is blij dat ze zijn verhaal kent. Na de dood van Arend gaat ze op zoek naar zijn dochter. Helaas blijkt zij al overleden, Nely. Ze heeft samen met haar man tien kinderen gehad. Haar moeder is ook al overleden en twee van Nely’s kinderen ook. Nely heeft haar vader nooit willen ontmoeten of heeft er in ieder geval nooit over gepraat.

Dit verhaal is waar gebeurd. Het gaat over de overgrootvader van de schrijfster. Ze heeft hem nooit gekend. Het is een meeslepend verhaal met een interessant thema. Het feit dat er twee verhalen door elkaar lopen maakt het boek leuker en minder triest . Helaas staat het boek vol met kleine schrijffoutjes. Daar zou Annet echt aan moeten werken voor ze een volgend boek schrijft.

14090

Recensie

Jouw waardering

14089

Recensie

Jouw waardering

14088

Recensie

Jouw waardering

14087

Recensie

Jouw waardering

14086

Recensie

Jouw waardering

14085

Recensie

Jouw waardering

14084

Recensie

Jouw waardering

14083

Recensie

Jouw waardering

14082

Recensie

Jouw waardering

14081

Recensie

Jouw waardering