Boekenmening

Advent en Kerst

Als je het boek Advent en Kerst in je handen hebt, heb je echt het idee dat je een cadeau krijgt. Het is zo mooi gemaakt, goed verzorgd en voorzien van een leeslint, waar zie je dat tegenwoordig nog!

De voorkant is bedekt met een mooie foto, een tak met sneeuw en bladeren. En in het boek zijn er foto’s bij de teksten gezocht die echt bij de sfeer van het boek passen. Het is voorzien van teksten die je dagelijks kunt lezen maar die je ook in een gespreksgroep zou kunnen gebruiken.
Er staan geen datums boven de pagina’s dus is het gebruik niet aan dit jaar gebonden. Ik vond een foto met allemaal handen op elkaar in de derde week van advent echt ontroerend.

Ik heb altijd veel bewondering gehad voor Dietrich Bonhoeffer. Vanaf het moment dat mijn leraar Duits op de MAVO zijn gedicht “Door goede machten trouw en stil omgeven’ voorlas dat hij in de gevangenis schreef in 1944, was ik door zijn verhaal geraakt. Dit gedicht komt in dit boek in gedeeltes terug. 73 jaar nadat hij het schreef is het nog steeds actueel en ontroerend.

Dit boek begint ook met een verhaal over deze brief aan zijn verloofde. Het is geen treurig verhaal maar een verhaal over de belofte om vandaag nog op zoek te gaan naar het wonder van Kerst. Elke dag staat er een tekst voor je klaar. Wie denkt dat het zware en ouderwetse teksten zullen zijn kan opgelucht ademhalen want het is bemoedigend en inspirerend om elke dag een moment te nemen tijdens de weken voor de feestdagen.. Het las heel prettig zodat ik niet kon stoppen met lezen en daarom las ik het boek in een weekend uit in plaats van elke dag een stukje. Ik werd blij van de teksten en het gaf mij hoop.

Het verhaal stopt niet na de kerst, net als in de bijbel begint het eigenlijk dan pas echt, ook de dagen na kerst tot oud en nieuw en de eerste zondag in het nieuwe jaar spreekt Bonhoeffer over geborgen zijn in de vrede van God en honger naar blijdschap, toekomstdromen en verwachtingen. Hij eindigt met een mooie uitleg over Epifanie. En daarmee is dit mooie verhaal afgerond. En kijken we uit naar de lijdenstijd. Daarna wordt het levensverhaal van Bonhoeffer verteld en dat verhaal was bij mij bekend maar maakt nog steeds veel indruk.

Dit is een heel mooi vormgegeven boek, geschreven naar aanleiding van de teksten die een theoloog ruim 70 jaar schreef en die nog steeds actueel zijn en elke dag een bemoediging voor mij, in een periode dat je naar de feestdagen toeleeft.

Eva

Na De uitnodiging en De oversteek, heeft W. Paul Young zich weer toegewijd een boek te schrijven met meer lagen in de tijd en meer lagen in bewustzijn. Het boventijdse en bovennatuurlijke krijgen bij hem een aardse en tegelijk mystieke sfeer. In dit verhaal gaat het niet om Eva, maar om een van de talloze slachtoffers van slavernij en seksueel geweld. Het meisje Lillie heeft zowat het ergste meegemaakt wat iemand maar kan meemaken als gevolg van de zondeval van de mensheid. Het is heel knap hoe Young die twee feiten met elkaar verbindt en uitwerkt in het leven van dit kwetsbare meisje.

De bovenste laag is die van Lillie in onze wereld, lichamelijk en geestelijk totaal kapot en opgesplitst in meerdere persoonlijkheden, maar dat begrijp je eigenlijk pas naderhand beter. De laag eronder is een geestelijke wereld, waarin Lillie heling en genezing vindt, maar ook tegenwerking en verleiding om in de gebrokenheid te blijven. De laag daaronder is de geschiedenis van de hof van Eden waar Young een geheel eigen invulling aan geeft. Het is handig om de geschiedenissen in de Bijbel en eventueel de mythes omtrent het paradijs te kennen. Dat helpt om het een en ander goed te plaatsen.

In de tweede laag vindt het grote gevecht om Lillies leven eigenlijk plaats. Zelf heeft ze er deel aan, maar ze is niet alleen. Er zijn verschillende mensen uit de geschiedenis en engelen, die om haar heen zijn en haar helpen om verder te komen. Parallel eraan loopt het verhaal van het paradijs waar ze eerste toeschouwer maar later ook deelnemer is.

Als lezer identificeer je je met Lillie en maakt haar strijd mee, haar verwarring, schuld en ellende, haar opluchting, haar ontmoetingen. Zelfs met God. Op de achterflap staat dat je dit boek meer keren zou moeten lezen, en daar ben ik het mee eens, dan krijg je door hoe de lijnen met elkaar verweven zijn en toch meer ideeën of zo je wilt werelden deel uitmaken van het grote verhaal van onze geschiedenis. Ik geef dit boek 4 sterren omdat het zo knap in elkaar steekt.

Het kerstverhaal

Wat ben ik enthousiast over dit speelgoed. Het verhaal wordt kort verteld in het boekje dat leuk is om voor te lezen. Goede illustraties voor de allerjongste peutertjes. Maar dan….

Dan vind je van Maria, Jozef en Jezus een houten popje om mee te spelen. Verder een puzzel van 16 stukjes (wel iets aan de moeilijke kant voor de allerjongsten, maar zo hebben ze er het volgende jaar ook nog iets aan). Dan een vel met poppetjes om uit te drukken. Deze kun je op de puzzel plaatsen. Van de doos waarin het boekje met speelgoed zit kun je een echte stal bouwen (natuurlijk moet pappa of mamma dat even doen) en daarin kun je de houten poppetjes plaatsen.

Een geweldig project, mijn eerste verhalendoos. Ik hoop dat er nog meer verhalen gaan volgen.

Romke D’13

We hebben hier te maken met een roman, maar eigenlijk ook niet. De hoofdpersoon maakt namelijk nauwelijks iets mee, er zijn bijna geen ontwikkelingen. Het einde van het boek begint eindelijk de vorm van een spannend verhaal te krijgen.

Hoe komt dit? Er zitten grote monologen in het verhaal, waarin vooral maatschappijkritiek, kritiek op religie en persoonlijke frustraties van de auteur naar voren worden gebracht. Dit had beter in een andere vorm gegoten kunnen worden dan die van een roman. Er gebeurt te weinig, er is nauwelijks dialoog en al helemaal geen actie. Wel is het boek op zich goed geschreven, ik denk dat de auteur beslist beter had gekund.

Het ‘verhaal’ draait om de politieke en maatschappelijke ideeën van een groepje rond de ik-figuur dat samenkomt in een kroeg. Via lange monologen wordt de maatschappij afgekraakt. Althans, zo lijkt het. Gelukkig komt er later in het boek iets op gang waarbij door de oprichting van een politieke partij oplossingen worden aangedragen. Dat is positief. Het enige wat enigszins een verhaallijn heeft, is het probleem rond het onterecht geruimde graf. Verder gebeurt er nauwelijks iets, behalve dat er een verbouwing plaatsvindt en een hond (Romke) wordt gekocht.

Hofstra gebruikt wel humor in zijn boek. Vaak op een goede manier, soms iets over de top. Hij heeft een atheïstische levensvisie. Die komt duidelijk naar voren. Al bij de eerste bladzijde moest ik glimlachen: zou deze schrijver zich realiseren dat hij het boek heeft toegestuurd aan een christelijke website? Ik denk het niet. Hofstra maakt onderscheid tussen ‘kristenen’ en christenen. De eerste groep zijn hen die wel de naam dragen maar er niet naar leven. De tweede groep is echt. Als je door het vloeken heen kunt lezen, heb je een aardig boek. Vooral de laatste bladzijden zijn sterk.

Heilige strijd

Beatrice de Graaf is een bekende terrorisme-expert en treedt regelmatig op in de media om toelichting te geven als er aanslagen zijn geweest. Haar boek Heilige Strijd is een uitwerking van een toespraak die ze gehouden heeft bij de opening van het academisch jaar aan de universiteit van Utrecht, waar zij hoogleraar is. Met de tekst wil ze lezers motiveren na te denken over ons verlangen naar veiligheid. Ze doet dat op een wetenschappelijke manier; door veel informatie uit andere bronnen (literatuurverwijzingen staan onder aan de bladzijden), wetenschappelijk onderzoek en lessen uit de geschiedenis, met name die van Augustinus uit de 5e eeuw na Christus. Opvallend hoe de aanvallen op de gemeenschap toen lijken op wat wij tegenwoordig meemaken. Daarnaast is het boek geschreven in opdracht van de Protestantse kerk. Dit biedt Beatrice de Graaf de ruimte om verder te gaan dan het wetenschappelijke kader en betekenis te geven aan de vragen over de terreur vanuit haar christelijk geloof.

Het christelijke perspectief in dit boek gaat uit van het feit dat alle mensen geneigd zijn tot het kwaad en de wereld is gevallen in zonde, maar dat mensen ook geroepen zijn en in staat worden gesteld tot het goede en dat deze gebroken wereld nog niet is verloren. Deze schijnbare tegenstelling wordt op meerdere manieren uitgewerkt in het boek. Beatrice de Graaf gelooft dat het kwaad is overwonnen door God. Dat gegeven zal ons motiveren om (soms met angst en beven) ons in te zetten voor een rechtvaardige strijd. Concreet maakt ze dat bijvoorbeeld door de Bijbelse waarden uit Micha 6 vers 8 “Er is jou gezegd, mens, wat goed is, je weet wat God van je wil, niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten en nederig de weg te gaan van je God.” Daarmee laat zij zien dat het christelijk perspectief iets is wat de huidige gepolariseerde links - rechts schema’s overstijgt. In het boek blijkt dat omdat ze in iedere partij, die bezig is met rechtvaardige strijd, wel iets ziet. Dat geeft ruimte om te zoeken naar hoe je in deze samenleving wilt staan. Ik merk al lezend dat ik Beatrice kan volgen omdat ik haar geloof deel, maar twijfel of haar betoog ook overtuigend is voor mensen die het christelijk geloof niet kennen of kunnen beamen.

De tekst is duidelijk opgebouwd, maar er is ook veel dat lijkt onder te sneeuwen in de veelheid van opmerkingen die Beatrice de Graaf in dit boekje behandelt. Soms zegt of citeert zij iets wat verder niet wordt uitgewerkt, maar wel je wel over na kunt denken. Soms is het pittig leesvoer omdat er veel moeilijke woorden tussen staan. Lang niet alles wordt even duidelijk vertaald of uitgelegd. Daarmee is dit vooral een boek voor de hoogopgeleide lezer of gemotiveerde lezer.

Toch vind ik dat Beatrice de Graaf wel een boodschap heeft voor jan en alleman. De heilige strijd maakt duidelijk dat het niet alleen weggelegd is voor een paar selectieve mensen. Vooral de lessen van Augustinus, het voorbeeld van hoe vervolgde christenen in Egypte omgaan met een aanslag, maar ook de gesprekken van moslims over het begrip jihad, laten zien van hoe belangrijk onze levenshouding is in een onveilige wereld. Dat de grootste strijd niet gevoerd moet worden naar buiten toe, maar dat die zich afspeelt in het menselijk hart. Beatrice hoopt dat kerken en andere christenen zich meer gaan uitspreken over de hoop die wij hebben.

Nieuw Leiderschap: van bezitten naar delen

Leiderschap wordt in dit boek gedefinieerd als: invloed uitoefenen op het gedrag (van jezelf en anderen) om gewenste resultaten te bereiken (blz. 88).

Tegenwoordig maakt klassiek hiërarchisch leiderschap plaats voor gespreid of gedeeld leiderschap. Top-down organiseren verdwijnt meer en meer naar de achtergrond en bottom-up organiseren is in toenemende mate het nieuwe normaal. Niet wie de baas is mag het zeggen, maar wie het weet.

In het boek Nieuw leiderschap - van bezitten naar delen worden deze veranderingen in hun context geplaatst, kritisch bekeken en gelegd naast Bijbelse bezinning. De auteurs geloven dat christelijk leiderschap goed past bij een beweging van bezitten naar delen.

Nieuw leiderschap - van bezitten naar delen verschijnt op een moment dat leiderschap en organiseren volop in beweging is. Niet slechts de vorm maar de ‘grammatica’ van leiderschap is aan het veranderen! Deze ontwikkeling klakkeloos omarmen of afwijzen is niet aan de orde. Bezinning en reflectie zijn nodig om gefundeerd richting te bepalen. Door de portretten van collega-leidinggevenden wordt de lezer het thema ingetrokken en geconfronteerd met zijn eigen manier van leidinggeven. Het kompas op de cover verwijst naar gefundeerd koers kiezen nu het nog kan.

Auteur Alex de Bruijn: "In ons boek schetsen we eerst de veranderende maatschappelijke context aan de hand van een aantal herkenbare voorbeelden. Dan plaatsen we deze veranderingen in historisch perspectief en openen we een venster op de toekomst. Vervolgens proberen we de organisatie, de medewerker en de leidinggevende van toen en nu beter te begrijpen. We kijken naar de invloed die de ontwikkelingen in de afgelopen honderd jaar hebben (gehad) op het samenwerken binnen en leidinggeven aan organisaties. Daarna brengen we de veranderingen in relatie met Bijbelse noties."

De portretten van collega-leidinggevenden worden spiegels genoemd. Het zijn de reacties van deze mensen op de kernpunten die in het boek genoemd worden.

De auteurs delen een interesse in christelijke visie op leiderschap. Zij geloven dat christelijk leiderschap goed past bij een beweging van bezitten naar delen.

Een literatuurlijst is achterin opgenomen.

Op 9 februari 2018 organiseren de auteurs een symposium rondom dit boek.

Het geheim van de loden letters

Dit boek speelt zich af in de tijd dat Luther zijn 95 stellingen op de deur van de Slotkapel in Wittenberg.
In drukkerij ‘De Houten Pers’ gebeuren vreemde dingen. Karl en Konrad zijn de zonen van de drukker. In de strenge winter hoeven ze niet naar school en helpen ze in de drukkerij, samen met letterknecht Wilhelm en Walter, een jongen uit het weeshuis.

Op een nacht gebeurt er iets vreemds: een matrijs met letters is gevallen. De boosdoener blijkt een rat te zijn maar nadat die gevangen is, blijven er vreemde dingen gebeuren. Er verdwijnt brood uit de rattenval en eten uit de voorraadkast. Als er boeken van Luther over de psalmen worden gedrukt, gaat er ook regelmatig iets mis. Pleegdochter Lisa vangt flarden op van een gesprek tussen twee monniken in de kerk. Het klinkt nogal verontrustend. Karl en Konrad doen ook allerlei ontdekkingen.

Dit is een boek voor de jeugd vanaf tien jaar. Het beschrijft op een boeiende manier het leven in de tijd van Luther. Het boodschappen doen, hoe het ging op school en thuis. De jongens beleven avonturen die de jeugd ongetwijfeld erg spannend zal vinden.

Genezen

Geloofd zij God met diep ontzag,
Hij overlaadt ons dag aan dag
Met Zijn gunstbewijzen.

Ziek

Toen ik 29 jaar was kreeg ik vreemde klachten. Een raar gevoel aan handen en voeten. Een paar dagen later kroop het verder omhoog langs benen en armen. Ook voelde ik me ziek. Maar ik maakte me nog geen zorgen. Voor het eerst schrok ik toen ik eens wakker werd van een dutje op de bank en aan mijn man Kees slaperig vroeg: waar is mijn arm? Ik kon mijn hele rechterarm niet meer voelen. Weer een paar dagen later was ik doof aan één oor. Op dat moment zei de huisarts: naar het ziekenhuis!

In het ziekenhuis volgden veel onderzoeken. Ik had groot vertrouwen in de medische wereld en ging er vanuit dat ze het zouden opsporen en verhelpen. Groot was de schrik toen de huisarts op bezoek kwam en me vertelde: ze hebben gevonden wat het is: multiple sclerose. Een ongeneeslijke ziekte, maar niet dodelijk. Ik had er nog nooit van gehoord, maar leerde snel. De neuroloog kwam langs en vertelde me: we houden je nog een paar dagen en geven je een pepmiddel. Dan hopen we dat je lichaam zelf tegen de ziekte gaat vechten, want wij kunnen niets voor je doen. Er is geen oorzaak bekend en er zijn geen medicijnen voor. We kunnen niets doen, behalve afwachten……..

MS is een ziekte aan het zenuwstelsel. Overal waar zenuwen in het lichaam zitten, kunnen deze uitvallen. Dat betekent dat de zenuwen de boodschappen aan spieren niet meer goed doorgeven en dat zorgt ervoor dat delen van je lichaam in meer of mindere mate verlammen. Dat knapt in de loop van de tijd wel weer wat op, maar nooit meer naar het niveau van volledig herstel. In het begin van de ziekte had ik 3 of 4 keer per jaar uitval in mijn lichaam. Niet alleen armen en benen, maar ook de blaas, darmen, mijn nek werd zo zwak dat hij mijn hoofd nauwelijks kon dragen, ik kon ongeveer 10 minuten zonder hoofdsteun zitten, dan moest ik mijn hoofd weer neerleggen. Maar ook de ogen kwamen aan de beurt. Ze werden zo slecht dat ik niet meer kon lezen, tv kijken, eigenlijk alleen nog radio luisteren. Ook was ik veel bedlegerig. Hier zie je hoe het verloop van de ziekte is:

Je wordt dus in de loop van de tijd steeds meer gehandicapt. Op een gegeven moment kon ik nog binnenshuis, soms met hulpmiddelen, lopen, maar buitenshuis moest ik een rolstoel gebruiken. Vanaf het begin kon ik mijn handen veel minder gebruiken. Dat was extra hard; ik gaf gitaarlessen en moest stoppen met werken. Ik kon totaal geen gitaar meer spelen, alleen soms een beetje rommelen met een keyboard. Ik kocht schoenen zonder veters, want die kon ik niet strikken, enzovoort. Er waren tijden dat ik niet kon schrijven, dus ik was blij met de computer. Zo sukkelde mijn conditie achteruit.

Dit verhaal vertel ik om te laten zien hoe groot het wonder is. Als je beseft dat een lichaam zoveel dingen niet meer kon, is het wonder enorm groot.

Genezing

Nu wil ik iets vertellen over genezing. In het begin toen ik ziek was, kreeg ik veel tips van allerlei mensen. Dat varieerde van een alternatieve arts in Australië waar ik naartoe moest vliegen, tot een vreemde kleurentherapie die zou helpen. Of Jomanda. Maar ook werden mij adressen gegeven van gebedsgenezers. Voor mijzelf viel dit allemaal onder dezelfde noemer: onzin. Ik had de visie: als er vandaag iets wordt gevonden wat werkelijk helpt, dan weet morgen de hele wereld dit. Zeker de neurologen. Ik stelde dus mijn vertrouwen op de wetenschap.

Na een paar jaar begon ik te lezen over goddelijke genezing. Onze predikant kwam bij ons en vroeg of hij met mij mocht bidden om genezing. Dat vond ik prima, maar er gebeurde niets. Wel begon mijn weerstand door veel Bijbelstudie en lezen over het onderwerp iets te nuanceren. Op een gegeven moment zag ik in een programma van de EO de genezing van een man met MS die een genezingsdienst in Nigeria bezocht. En hij werd genezen! Dat maakte wel veel indruk op me. Nog wat later besloot ik een genezingsdienst te bezoeken, ik wist nog niet of ik wel voor me wilde laten bidden. Ik ging er nog erg sceptisch heen. Maar tijdens de dienst moest ik wel erkennen dat de Heilige Geest in die dienst werkte. Eerst werd het Goede Nieuws van Jezus verteld en mensen werden uitgenodigd naar voren te komen als ze zich aan Jezus wilden geven: maar liefst 70 mensen deden dit. Zij hebben samen gebeden en kregen nazorg en een Bijbel als ze die niet hadden. Geweldig! Na de dienst werden de zieken uitgenodigd naar voren te komen, zodat voor hen gebeden kon worden. Ook ik ben naar voren gegaan. Ik vond het heel mooi dat een voor mij onbekende persoon zomaar de tijd nam om voor me te bidden. Maar ook deze keer gebeurde er niets.

Als je zoveel jaar ziek bent (22 jaar), bid je niet meer elke dag om genezing. Je komt tot aanvaarding van je situatie. Ik heb zelfs lang gedacht dat mijn ziekte een kruis was dat ik moest dragen. En ik heb geprobeerd mezelf zo goed mogelijk te handhaven. Om niet achter de geraniums terecht te komen. In plaats van bezig te zijn met muziek, heb ik verschillende studies gedaan en ben ik gaan schrijven. Hoe blij was ik toen het eerste artikel dat ik opstuurde naar een tijdschrift meteen geplaatst werd. Met een chronische ziekte waardoor je niet kunt werken voel je je toch enigszins buiten de maatschappij staan. En hierdoor werd die kloof kleiner.

Twee jaar geleden ging ik naar bed en voelde de behoefte om nog eens om genezing te bidden. Dus dat deed ik. Er gebeurde niets en ik ben gewoon gaan slapen. De volgende ochtend werd ik wakker en ik voelde het meteen: er zat een kracht in mijn lichaam die er jarenlang niet meer was. De eerste die ik dit vertelde was natuurlijk mijn man. En hij was het die zei: Kom op, dan gaan we naar buiten om te kijken hoever je kan lopen. Wat een verrassing was dat. Ik liep met hem naar het eind van de straat! Een onmogelijkheid! We besloten om het nog aan niemand te vertellen, maar af te tasten wat er nog meer veranderd was. En dat was veel. Mijn handen werkten weer, de fijne motoriek die zo slecht was, was helemaal terug. Ook de pijn die bij de ziekte hoort had ik niet meer. Een bezoek aan de huisarts was al even verrassend. Nog voor ik zat zei ze tegen me: Wat is er met jou aan de hand? Ze kon direct zien dat het anders was. Al is zij niet gelovig, ze erkende wel dat dit onmogelijk was. Ze was heel blij voor me, want het was dezelfde huisarts die me 22 jaar geleden de diagnose vertelde en ze had in al die jaren veel met me meegemaakt. Ook een bezoek aan de neuroloog was bijzonder. Hij gaf toe dat hij in een wonder geloofde, al was hij, zoals hij zelf onder woorden bracht katholiek opgevoed maar niet meer gelovig.

Waar ik nog wel heel nieuwsgierig naar was, waren mijn hersenen. Bij ms kun je op een MRI in de hersenen vlekken zien die duiden op de ziekte. Waren deze nu weg of niet? Ik was gespannen toen ik voor de uitslag van de MRI naar het ziekenhuis moest. De neuroloog vertelde me dat volgens de MRI de ziekte nog in me zit. Was dit een teleurstelling? Wel eventjes, maar later niet meer. Dat de ziekte aanwezig lijkt, maar er toch niet is, is wel heel bijzonder.

Waar ik het wel moeilijk mee had was het feit dat ik last bleef houden van chronische moeheid. Lichamelijk mankeerde ik niets meer, maar ik moest een levensritme houden waarin veel rusttijd nodig is. Nog steeds kan ik maar ongeveer 4 uur achtereen op zijn en wat werken, maar dan moet ik weer bedrust nemen. Ook mijn nachten zijn extra lang. 24 uur is bij mij: om ongeveer half 10 opstaan, om half 2 naar bed tot half 4, dan om ongeveer 7 uur nog een uurtje naar bed en ’s avonds nog een poosje op. Dat zijn erg korte dagen. En een dagje uit kan ik niet gaan; regulier werk is niet mogelijk. Ik moet eerlijk bekennen dat er dagen zijn geweest dat ik dat God eigenlijk kwalijk nam. Inmiddels heb ik me erbij neergelegd. Wel heeft ertoe geleid dat ik aan het begin van het jaar overspannen/burn-out raakte doordat ik veel te veel wilde doen, wat mijn lichaam niet aankon.

En ja, twee maanden geleden kreeg ik toch weer milde klachten. Maar de kracht in mijn lichaam bleef. Het is dus zo dat de ms niet totaal verdwenen is, maar iedereen is het er over eens dat er iets is gebeurd dat niet mogelijk was. Goddelijke genezing.

In de loop der jaren heb ik me speciaal in dit onderwerp verdiept en veel geleerd. Vroeger werd ons in de kerk geleerd dat wonderen alleen voor de tijd van de Bijbel was, omdat de mensen toen nog geen Bijbel hadden en dat wij het moeten doen met het Woord van God, het evangelie. Toch heb ik mogen ontdekken dat dit niet Bijbels te onderbouwen is. Voor mij is in de loop van de jaren heel duidelijk geworden dat ook nu wonderen nog steeds gebeuren. En niet alleen door mijn eigen genezing. Ik wil afsluiten met een vraag die een cursist stelde bij een workshop over genezing: “Welke boeken kunt u me aanbevelen over dit onderwerp?” De cursusleider zei: “Ik wil er vijf noemen: Mattheus, Marcus, Lucas, Johannes en Handelingen.” Ik ben het grondig met hem eens. De Bijbel zelf getuigt van wonderen.

Cora van Dijk
december 2017

De opdracht om te genezen

“Ga heen in heel de wereld, predik het evangelie en (….) hen die geloofd zullen hebben, zullen deze tekenen volgen: (….) en op zieken zullen zij de handen leggen en zij zullen genezen.” Marcus 16: 15-18

Dit is een van de Bijbelverzen waarin gesproken wordt over mensen die Jezus willen volgen. Aan hen worden opdrachten en beloften meegegeven die we vooral kunnen lezen in de vier evangeliën en Handelingen. Het Koninkrijk van God komt met tekenen, wonderen en genezing. Dat stelt Randy Clark. In zijn leven is dat ook zichtbaar geworden en daar getuigt hij van. Maar dit boek is meer dan een getuigenis.

Velen van ons hebben een schroom ten opzichte van wonderen en genezing. Waarom? Randy Clark laat ons zien dat dit bij de eerste christenen helemaal niet zo was. Hij legt uit hoe het komt dat wij deze opdracht van Jezus anders zijn gaan zien: alleen geldend voor de eerste gelovigen. Daarbij bespreekt hij een stuk kerkgeschiedenis. Dat is goed voor ons om inzicht te krijgen. Maar hij laat ook zien hoe we weer aan deze opdracht gehoor kunnen gaan geven. Nee, makkelijk is dat niet, maar we mogen geloven dat de Heilige Geest ons daarbij zal helpen. Ook door onze medemens, zoals Randy, die ons kan onderwijzen. Zo laat hij zien dat Jezus aan gelovigen een mandaat geeft (bevoegdheid) om de wonderen die Hij deed ook te doen, maar Hij zelf blijft altijd de mandaatgever. Zelf kunnen wij deze dingen niet, maar we mogen in de naam van Jezus handelen.

Met het grootste deel van het boek was ik het eens. Weliswaar niet met alles, dat is ook niet erg. Het is een belangrijk onderwerp. Vooral ook omdat er veel misvattingen over bestaan in onze tijd. Dat komt vooral door gebrek aan kennis. Persoonlijk heb ik twee jaar geleden een genezing meegemaakt van multiple sclerose. Door die ziekte ben ik al meer dan 20 jaar bezig met het onderwerp genezing. Daarbij kom je de meest vreemde dingen tegen. Bijvoorbeeld dat iemand niet geneest omdat hij niet voldoende gelooft. Wat een dwaalleer! En zo zijn er nog vele te noemen. Daarom is het een verademing dat deze theoloog zo consciëntieus met de materie omgaat. Ik miste wel een beetje het onderwerp: wat als er geen genezing komt? Zelf bleef ik met die vraag zitten; ik was genezen van alle lichamelijke kwalen van ms, maar in mijn hersenen zit het nog wel. Ik ben niet meer gehandicapt, maar nog wel ziek en dat kan ik regelmatig ook merken. Natuurlijk ben ik blij met de rolstoel die al twee jaar lang op zolder staat en met het feit dat ik me vrij kan bewegen zonder hulpmiddelen. Maar we moeten nog veel leren, ook dat niet iedereen altijd geneest en dat we daarbij Gods soevereiniteit moeten accepteren.

Een prachtig initiatief van de Evangelisch Werkverband binnen de Protestantse Kerk Nederland (PKN) http://www.ewv.nl. Ik kan er voor 100% achter staan.

Klik hier voor een inkijkexemplaar

(Mocht je mijn persoonlijke getuigenis willen lezen over de genezing die ik ontving, dan kan dat hier.)

Een onmogelijke zaak voor rechercheur Verschoor

In een interview met de jonge debutant Olof Hooijmeijer las dat ik dat hij zich o.a. heeft laten inspireren door mijn politieromans. Het spreekt vanzelf dat ik zijn eerste boek daarna graag wilde lezen. Het eerste deel van ‘Rotterdamse zaken’ ziet er aantrekkelijk uit. Qua uitstraling heeft het vrij veel weg van de bekende Baantjer boeken. Het verhaal begint tamelijk spannend, met een aanslag in Rotterdam, waarbij rechercheur Van Zessen voor de ogen van zijn collega Verschoor om het leven wordt gebracht.

Verschoor zou daarna heel graag belast willen worden met het onderzoek naar deze misdaad, maar dat mag niet, hoewel hij er zelf – wel heel overmoedig – van overtuigd is dat hij de zaak binnen een week zou kunnen oplossen. Vervolgens starten anderen een eigenaardig en bijzonder traag onderzoek op. Het zou zich waarschijnlijk eindeloos hebben voortgesleept als Verschoor er zich toch niet stiekem mee had bemoeid.

Het boek richt zich duidelijk op een jeugdige doelgroep (wat ook wordt vermeld.) Zo is er onder andere sprake van een dreigbrief(je) dat is ondertekend door een zekere ‘Mr X’, en dat vind ik echt iets voor een jeugdroman. Hooijmeijer heeft zich verdiept in het reilen en zeilen van de recherche en dat merk je regelmatig. Absoluut een pluspunt. Helaas komen er wel een flink aantal minder geloofwaardige scenes in het boek voor. Zo is het niet logisch dat de recherche pas na een maand (!) een buurtonderzoek gaat houden in de omgeving van de plaats waar het misdrijf is gepleegd. Om over de uitkomsten van dat onderzoek te zwijgen. Ook de plot vind ik niet realistisch, al getuigt die wel van een levendige fantasie.

Veel beter vind ik de verschillende spannende scenes. Ook kan ik het erg waarderen dat de auteur zijn christelijke levensvisie bepaald niet verbergt. Verschillende van zijn personages zijn gelovig en dragen dat op een prettige manier uit.

Positieve en negatieve punten dus. Maar daar moet ik wel iets bij zeggen. Olof Hooijmeijer is pas zeventien jaar. En voor iemand van die leeftijd vind ik het echt een prestatie om een compleet boek te schrijven.

17150

Recensie

Jouw waardering

17149

Recensie

Jouw waardering

17148

Recensie

Jouw waardering

17147

Recensie

Jouw waardering

17146

Recensie

Jouw waardering

17145

Recensie

Jouw waardering

17144

Recensie

Jouw waardering

Ziek

Genezing

17143

Recensie

Jouw waardering

17142

Recensie

Jouw waardering