Deze bundel bevat naast prachtige literaire gedichten ook een aantal liederen op bekende melodieën. Zoals een gedicht op de melodie van: ‘You raise me up’ en ‘Morning has broken’.

Door een opmerking van haar moeder “Wij woonden in de oorlog schuin tegenover een werkkamp” gaat Josje (alter ego van Janne IJmker) de situatie van de Joodse werkkampen in de Tweede Wereldoorlog onderzoeken. Zij leest daarvoor veel boeken, brieven van gevangenen, speurt op internet, neemt interviews af met oude buurtbewoners en laat haar moeder haar verhaal vertellen. De roman Wij hadden het leven lief is een mix van de bandopnamen, waarin Rieke vertelt over haar herinneringen aan de oorlog, notities van Josje en geschreven brieven van Samuel, een joodse gevangene in het kamp.

De vader van de elfjarige Roz Anthony is verslaafd aan drank. Haar moeder gaat bij hem weg met Roz, haar kleine zusje en grote broer. Als ze nog geen week in het nieuwe huis wonen, zit er op een avond een oude vrouw, Tillie genaamd op de veranda, die doet alsof ze thuis is. Ze zegt dat zij en haar overleden man het huis hebben gebouwd en dat ze hier wil sterven. Haar kinderen hebben haar tegen haar zin naar het bejaardentehuis gebracht.

Beth is draagmoeder voor haar professor en zijn vrouw. Ze hoopt in stilte dat dit een band zal scheppen tussen hem en haar en bovendien heeft ze het geld nodig voor haar studie. Tijdens de zwangerschap lijkt het erop dat het kind een afwijking zal hebben. De ouders, met name de toekomstige moeder, eisen een abortus maar Beth kan geen afstand meer doen van de baby in haar buik en vlucht naar Hopen Haus, een opvanghuis voor ongehuwde moeders bij de Mennonieten.

De pompoencaravan begint op Jolles eerste vakantiedag. Hij heeft er zin in. Hij woont in een klein kasteeltje met zijn vader en moeder en opa. Ook is hij één keer in de week in het Honk te vinden. Dat is een plek aan de achterzijde van de kerk en hij ontmoet daar zijn vrienden. De groep heeft vijf leden. Sanne, het enige meisje, vindt dat het tijd wordt dat er meer evenwicht in de groep komt en vraagt of haar nicht erbij mag komen. Mieke blijkt een leuke meid te zijn. Jolle vind haar echt heel erg aardig. Hij vertelt haar zelfs dat zijn opa vaak in een geheim deel van de schuur bezig is. Hoewel hij er niet mag komen laat Jolle zich overhalen om er te gaan kijken. Samen met Mieke ontdekt hij een vreemde caravan. Ze klimmen erin. Als Mieke aan een hendel trekt, vliegen ze tot hun schrik terug in de tijd naar het jaar 1007 voor Christus.

De kinderen uit groep 3 van Juf Fiep gaan naar zee omdat Kas zijn A diploma heeft gehaald. Met een boot en een band beleven de kinderen weer een spannend avontuur, dat mis gaat als een van de kinderen in het water valt.

Davita vindt het moeilijk om haar plekje te vinden bij haar communistische ouders. Er vinden bijeenkomsten thuis plaats en ze verhuizen erg vaak. Dan is daar haar familie die joods is of christen. Zo komen er veel denkbeelden op haar af. Ze houdt van haar ouders, maar ook van haar Joodse familie en dan is er nog oom Jakob die in geen enkel hokje past. Omdat haar vader journalist is, doet hij verslag van de burgeroorlog die in Spanje gaande is. Davita denkt na over wat oorlog betekent en wat fascisme is.

Ramon heeft het goed voor elkaar. Hij werkt als verkoper in een herenmodezaak, woont op zichzelf en heeft een mooie auto. Zijn ouders zijn gescheiden en zijn zus Rosalien woont bij haar moeder en haar nieuwe man, waar ze het niet naar haar zin heeft. Dan wordt hun vader vijftig en hij vraagt Ramon en Rosalien of ze mee willen gaan naar Roemenië. De nogal materialistisch ingestelde Ramon twijfelt of hij mee zal gaan. Wat moet hij in zo’n land zoeken? Rosalien daarentegen is enthousiast en wil graag mee.

Elisabeth Musser beschrijft meerdere verhaallijnen die bij elkaar komen in het vluchtelingencentrum De Oase in Oostenrijk. Er is het verhaal van Hamid uit Iran, die onverwacht moet vluchten, omdat zijn dochter een Bijbel heeft gekregen. Er zijn verhalen van Bobbie, die ooit als zendeling in Oostenrijk werkte, maar halsoverkop het land heeft verlaten. Er is het verhaal van een sceptische Tracy, die met haar tante Bobbie een laatste reis naar Oostenrijk maakt, nu haar tante ongeneeslijk ziek is. Er zijn verhalen van de mensen die achterblijven, in Iran, in Oostenrijk en in Amerika.

Een van de hoofdpersonen, Bobby, gaat samen met haar nichtje vanuit Amerika naar Traiskirchen in Oostenrijk waar ze ooit in het vluchtelingenkamp heeft gewerkt, nádat ze jarenlang – voor de val van het IJzeren Gordijn - Bijbels had gesmokkeld.