19122

Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Wille Brouwer is bezig met een Graphic Novel Bijbel. Dat gaat De reis en de belofte heten. Dit boek is er een deel van. Natuurlijk is het een bijzonder verhaal, dat blijft het ook, maar door Willekes uitleg en aanpak wordt het nog meer bijzonder. Willeke vertelt het verhaal zoals het in de Bijbel staat en legt door middel van tekst en tekeningen sommige woorden of begrippen uit. Je krijgt als lezer inzicht in hoe de mensen in het jaar nul hun dagen doorbrachten, hoe ze leefden, wat ze deden. Het gewone leven en dwars daardoorheen het ongewone en ongelooflijke leven van Maria.
Het is een prachtig boek voor kinderen en jongeren van 8 tot 12 jaar, maar ik zou zeggen tot 120 jaar. Prachtig om te lezen, voor te lezen en cadeau te doen om te laten lezen.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
19121

Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Pastorale boeken hebben mijn belangstelling. Het boek Job uit de Bijbel ook. Wellicht heeft dat te maken met het feit dat ik door de ziekte ms te maken heb gehad met vele verlammingsverschijnselen, handicaps, rolstoelafhankelijkheid en voor een groot deel buiten de maatschappij staan. Dit alles maakt dat Job heel dichtbij komt. Maar, wonder boven wonder, ik ontving van God een (gedeeltelijke) genezing op het gebed. Ook daarin zag ik weer een gelijkenis met Job.
Dat ik dit boek heel persoonlijk op mezelf betrek en bovenstaande met jullie deel, komt doordat ik duidelijk wil maken dat ook Koert Koster dit doet in zijn boek. Koert schuwt niet om zijn persoonlijke lijden met de lezer te delen. Dat is een mooie combinatie. Vaak lezen we wat in de Bijbel staat als iets ‘verhevens’ en dan is het goed om je te realiseren dat wat Job meemaakte van alle tijden is.
Theologisch en pastoraal schrijft Koert Koster soepel en toegankelijk. Waar nodig zijn voetnoten toegevoegd. Alle lijden komt aan de beurt: lichamelijk, psychisch, geestelijk en sociaal. Juist ook dat laatste vond ik erg mooi; daar wordt nooit over geschreven. Maar het is waar, je kunt sociaal lijden, vooral wanneer je je buitengesloten voelt. Achter in het boek zijn vragen toegevoegd om over na te denken, alleen, of bij voorkeur, in een kleine groep. Als ik een klein minpuntje mag noemen; hier en daar komen sommige passages wat rommelig over en daar moet je even doorheen lezen.
Het levensverhaal van Koert komt niet in één keer. Steeds deelt hij fragmenten uit zijn persoonlijke leven. En wat een lijden kent deze man. Het maakte een diepe indruk op me. Ook in zijn verhaal zie ik een overeenkomst met het mijne: God heelt, maar niet altijd geheel. Koert heeft nog steeds last van psychisch lijden, ook bij mij is de ms niet geheel verdwenen.
Koert is een nog altijd een kwetsbare man. Ik lees zijn pijn tussen de regels door. Maar hij heeft kracht gekregen in zijn zwakheid. En dat gebruikt hij. Job is niet zijn enige boek. Hij mocht theologie en filosofie studeren en dit gebruiken in Gods koninkrijk. Daarom een positief einde: Soli Deo gloria!
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
19120

Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Elizabeth woont in Detroit en werkt als journaliste als op een dag een man haar benadert en vraagt of zij foto’s naar haar oudtante Nora wil brengen. Een vrouw van wie ze het bestaan niet wist en die ze nog nooit heeft ontmoet. Als ze kort daarna haar baan verliest besluit ze om een poosje bij deze tante te gaan wonen. Die ontvangt haar niet echt met open armen maar laat haar binnen in haar huis. En dat huis daar draait alles om.
“Ik wilde dat het huis zijn mond kon opendoen. Ik had het gevoel dat dit huis een geheugen had en iets voor mij verborgen hield.”
Dit huis herbergt de geschiedenis van twee vrouwen; Mary in de jaren 1860 en de geschiedenis van Nora een eeuw later. De een verbergt gevluchte slaven in het huis en de ander verbergt zichzelf. Deze geschiedenissen worden naast het verhaal van Elizabeth in aparte hoofdstukken verteld en langzamerhand met elkaar verweven. Tante Nora zegt dat de geschiedenis wordt geschreven door overwinnaars en alle drie komen ze erachter dat alles met een reden gebeurt. Het zijn ontroerende verhalen over wat er gebeurt in verschillende tijden als mensen hun hart volgen. Elizabeth ontrafelt stukje bij beetje deze geschiedenissen en ontdekt wat haar doel in dit leven is.
De schrijfstijl van Erin Bartels neemt je mee de eeuwen door en laat je de geschiedenis proeven. Zij laat overeenkomsten zien die door de eeuwen heen niet veranderd zijn en maakt hierbij gebruik van boeiende personages die goed in het tijdsbeeld passen waarin elk verhaal geschreven is. Ze vermoeit je niet met eindeloze details maar blijft bij het verhaal. Laat je je eigen gevoelens ontdekken als je leest over het onrecht en de onmacht. Maar ze laat ook zien hoe deze vrouwen sterker uit de strijd komen, zelfs al is het vijftig jaar later. Het verdriet om wat niet was, lijkt oprecht en is mooi geschreven en het boek eindigt met een bijzonder plot. Erin Bartels is voor dit verhaal geïnspireerd door gebeurtenissen tussen blank en donker gekleurde mensen die je leest in het nieuws. Zo heeft ze van iets heel verdrietigs een mooi verhaal weten te maken.
Echt een boek als je houdt van verhalen over sterke vrouwen uit heden en verleden en als je een roman wilt lezen over hoe mensen in deze tijden met elkaar omgaan.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
19119

Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
In veertig korte columns vertelt Johan het Lam over zijn proces na de diagnose van burn-out. Na elke column volgt een daarbij passend commentaar van een van zijn dochters uit de beroepspraktijk. Van de ene dochter als psycholoog en van de andere dochter als huisarts. Het mooie van deze driepuntsaanpak is, dat je een beetje gaat begrijpen dat iemand die burn-out is, voor een lange tijd geen goed zicht heeft op zijn eigen situatie. Dat was natuurlijk voor de diagnose ook al het geval, maar als het moment zich voordoet dat de patiënt werkelijk zijn grip en controle op de dingen kwijt is en moet erkennen dat er iets vreemds aan de hand is, omdat zijn lichaam niet meer wil wat zijn geest wil, dan is de situatie duidelijk geëscaleerd. De patiënt kan na zichzelf zolang bedrogen te hebben over zijn kracht en reserves, niet meer goed zien wat er werkelijk mis is. Dat vergt een proces waarin dat gedwongen stilgezet zijn een must is geworden.
Zo eerlijk van Johan het Lam dat hij zegt: hoogmoed gaat voor de val. Er ligt een zelfoverschatting aan burn-out ten grondslag en wellicht nog meer oorzaken. Erkenning is een ding dat later pas geformuleerd kan worden, want eerst ben je gewoon echt behoorlijk ziek. Te erkennen dat je lichaam niet meer wil is al een aanslag op deze zelfoverschatting en de afbreuk van je zelfbeeld. Heel mooi verwoordt de schrijver dat in zijn visioen over het schaap dat zijn extra poot moet verliezen en een gewoon schaap met vier poten moet worden, maar eerst die verwonding aan de vijfde poot te boven moet komen. Amputatie, shock, afhankelijk moeten zijn, alleen maar kunnen liggen, geen extra prikkel kunnen hebben, genezingsmogelijkheden moeten aanvaarden, in de knoop liggen met alle andere stemmen van ooit en leren om je aandacht te richten op het ene, dat nu is, dan stapje voor stapje vooruit en af en toe weer achteruit leren met vier poten te lopen. Een prachtig en indringend beeld.
Een ander beeld is dat van de den en de spar in het boek. Ben je een sparren-mens of een dennen-mens. Er zit een opmerkelijk verschil in die twee mensen, zoals er een opmerkelijk verschil zit tussen de spar en de den als er te veel sneeuw is gevallen, de kou te zwaar wordt. De den is sterk en legt zijn lat heel hoog, veel verantwoordelijkheidsgevoel en maar doorgaan. Juist de sterke mensen lopen een grotere kans op een burn-out. Dennen breken onder een te grote sneeuwlast en lopen enorme breuken en wonden op. Heel goed boekje om alert te zijn op jezelf en anderen.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
19118

Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
’t Verrukkelijke kinderbakboek is een mooi boek om te zien, het voelt stevig aan. Het is gevuld met recepten (logisch), gedichtjes en andere leuke teksten. Het boek begint met een uitleg wat je nodig hebt om aan de slag te kunnen gaan in de keuken: de oven, een pan, messen etc. Daarna wordt kort en bondig uitgelegd hoe je bakvormen bekleedt, hoe je kneedt, mixt en dan nog een uitleg over ingrediënten. Nadat je dit allemaal doorgenomen hebt, leer je de familie Bakker kennen.
In dit boek vind je diverse recepten (geschreven door Rutger van de Broek) en ze gaan over het bakken van worteltjestaart tot muisjesschuim en speltbroodjes. Het leukste vind ik het bakken zonder oven, een heuse ijscake die mij heel lekker lijkt. De recepten zijn ingedeeld in seizoenen. Dat is overzichtelijk. Ze staan op witte pagina’s zodat je ze gemakkelijk kunt vinden.
De boodschappenlijstjes zijn niet erg lang en er staan niet echt ingewikkelde producten bij. De uitleg van het recept is puntsgewijs aangegeven en kort en krachtig. Soms zelfs in de vorm van een vrolijk liedje. De foto’s bij de recepten nodigen je uit om zelf aan de slag te gaan.
Tijdens het wachten tot het lekkers klaar is heb je alle tijd om de gedichtjes te lezen met teksten als:
“Mevrouw moest zich nodig eens wegen,
Maar ging eerst nog een boodschapje plegen.
Want als je weet
Wat zij zoal eet
Scheelt dat gauw een kilo of negen.”
Deze gedichtjes, verhaaltjes en wist-je-datjes zijn geschreven door Mark Haayema en ze staan met leuke tekeningen van Emanuel Wiemans op vrolijk gekleurde pagina’s in dit boek.
“Wist je dat: De eerste pepernoot al in de 16e eeuw werd gebakken?”
Het verrukkelijke bakboek is een vrolijk en veelzijdig boek voor kinderen vanaf 6 jaar en hun ouders. Om samen bezig te zijn in de keuken en tijdens het wachten of tijdens het eten samen de verhaaltjes en gedichten te lezen.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
19117

Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Doordat ze gepest werd op school en niet gezien werd door haar vader, is Merle een onzekere vrouw geworden. Ze krijgt werk als secretaresse en via een tip van haar collega kan ze ergens een huis huren. Ze maakt kennis met haar buurman Martijn, die ziekenhuispastor is. Ze houdt hem op afstand want ze is veel te bang dat hij iets over haar verleden te weten komt. Als ze op het punt staat om een relatie met hem te krijgen, durft ze hem in vertrouwen te nemen. Tot haar ontzetting stelt Martijn haar vreselijk teleur.
Dit aangrijpende boek is een op zichzelf staand vervolg op ‘Witter dan sneeuw’. Beide boeken wonnen de publieksprijs van het christelijke boek. De proloog verraadt enigszins wat er met Merle aan de hand is. Als Merle Martijn in vertrouwen neemt, wordt zijn reactie niet beschreven. Later vertelt Martijn aan zijn broer waarom hij Merle zo teleurstelde, maar ik had het mooier gevonden als zijn reactie en Merles reageren daarop beschreven zou zijn.
Het vertrouwen op God komt op een mooie duidelijke manier naar voren.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
19116

Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Dávid woont in het oostelijke gedeelte van Oekraïne, tegen Rusland aan. Zijn vader was een belangrijke militair in het Russische leger. Maar nadat Oekraïne zelfstandig werd, werd hij een varkensboer die veel te veel drinkt. Dávid heeft een bloedhekel aan zijn vader, die hem al het werk laat doen in de varkensstal. Hun huis: een vertrek waarbij de keuken door een gordijn gescheiden is van de kamer is in westerse ogen meer een krot dan een huis.
Als zijn vader na een paar heftige gebeurtenissen plotseling vertrekt om een militair leiderschap op zich te nemen, kan Dávid hem missen als kiespijn, maar toch krijgt hij onverwacht op een nacht een geheim raketsysteem te zien en wordt zo in de strijd betrokken. Als zijn moeder zijn vader achterna reist, moet hij met haar mee, maar veilig is het in Snizjne niet. Zijn leven komt totaal op zijn kop te staan door meerdere gebeurtenissen en te midden daarvan moet hij leren zelf beslissingen te maken.
Het boek is ‘een mogelijke andere kant’ van het MH17 drama. Het laat iets zien van hoe ingewikkeld oorlog is. En dat geldt niet alleen voor oorlog in de wereld, maar ook voor oorlog in het gezin of je eigen hart. Zoals iedereen weet loopt het met de MH17 niet goed af, maar Dávid ziet aan het eind van het verhaal hoop voor zijn eigen leven. Een spannend boek voor tieners.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
19115

Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Diane Kooistra
In een wereld die aan het herstellen is van een wrede oorlog leren twee mensen elkaar kennen in bijzondere omstandigheden. Ze vinden begrip en herkenning bij elkaar maar een relatie lijkt onmogelijk omdat Grace niet helemaal eerlijk is geweest over haar identiteit. Ze voelt zich hierdoor gedwongen omdat ze voor haar neefje wil zorgen en het helemaal niet ziet zitten dat de toekomstige echtgenote van Andrew de nieuwe stiefmoeder wordt. Ondertussen zorgt haar aanwezigheid voor een frisse wind en een klein beetje storm in de familie Easton. Met grote gevolgen voor alle betrokkenen.
“Ook onuitgesproken woorden konden soms diepe wonden slaan.”
Met de beste bedoelingen is het eerste deel van De oversteek serie dat Susan Anne Mason schreef. Ze verwerkt in deze drie boeken steeds een verhaal waarin een vrouw of man centraal staat die de oversteek maken van Engeland naar Canada. Ze is daarbij geïnspireerd door de geschiedenis van haar familie.
Het verhaal begint als Grace in de proloog de overtocht van Engeland naar Canada maakt en aan boord enkele mensen leert kennen. Deze mensen komen niet terug in dit deel maar zullen elk centraal staan in de volgende delen van deze serie.
Elk hoofdstuk wordt ingeleid met een passage uit de brieven die de zus van Grace naar haar schreef waarin ze Grace vraagt om naar Canada te komen. Hierdoor wordt de tweestrijd waar Grace in heeft gezeten voor haar vertrek naar Canada heel duidelijk. Moet ze naar haar zus of bij haar zieke moeder blijven?
Daarnaast is er sprake van een klassenverschil wat ook In Canada erg bepalend is voor huwelijken en relaties binnen het gezin en tussen gezinsleden en hun personeel.
Ieder heeft zijn of haar eigen pijn en wil het beste voor een jong kind. De tijd zal leren wat het beste is. Het vergt enig geduld van de lezer want problemen oplossen kost in dit boek wel tijd. Dat maakt dat het heel realistisch overkomt en geen snel geschreven verhaaltje lijkt.
De diepere lagen zijn fijn om te lezen en laten je nadenken over zaken die ertoe doen. Zoals hoe de Bijbel die Grace troost biedt ook het boek is dat haar geheim verborgen houdt.
In dit deel staat Grace centraal en het thema van dit boek draait om dat iemand met een frisse blik vaste patronen in een gezin op hun grondvesten kan doen schudden. Naast een boeiende omschrijving van de personages waardoor je snel het gevoel hebt dat je ze kent en dat je hun reacties in zou kunnen schatten, laat Susan Anne Mason genoeg aan de verbeelding over als ze schrijft over de mooie jurken, huizen en ook het verschil in rangen en standen.
Dit is een Christelijke historische roman voor liefhebbers van boeken die over het begin van de vorige eeuw gaan. Mensen die graag boeken lezen waarin veel ruimte is voor romantiek en een beetje weg willen dromen bij baljurken en walsen maar die ook houden van boeken met een diepere laag en hoe het geloof in God mensen rust geeft in moeilijke tijden.
Frea Kroese
Grace Abernathy reist van Engeland naar Canada na de Eerste Wereldoorlog om haar zus bij te staan, die in deze oorlog haar man is verloren. In de brieven van haar zus beschreef ze de afwijzing die ze heeft ervaren van haar schoonfamilie. Als Grace is aangekomen en haar zus Rose wil bezoeken, blijkt zij ook te zijn overleden. De enige om wie ze zich in Canada zou moeten bekommeren is haar neefje, de baby van haar zus. Maar omdat Rose geen contact had met haar schoonfamilie en toch blijkt dat zij voogd over de baby zijn geworden, staat Grace voor een onuitvoerbare taak.
Grace is een wat onhandige en impulsieve, lieve meid, die geen idee heeft wat haar nu te doen staat. Daarom komt ze in een situatie terecht waarin ze zich gedwongen voelt over haar naam te liegen. Toch lukt het haar om de kinderjuffrouw van de baby te worden. Gedurende de tijd dat ze bij de schoonfamilie van haar zus inwoont, wordt ze verliefd op de broer van haar zwager, de nieuwe voogd van de baby. De man is al verloofd, maar wel met een egoïstische jongedame. Een jonge dame van wie Grace het vertrouwen niet heeft dat zij een goede moeder voor de baby zou zijn.
Natuurlijk wordt tegelijkertijd het beeld dat Grace had van deze familie bijgesteld, doordat zij met hen omgaat en natuurlijk brengt dat een spanningsveld met zich mee, want kan zij de baby nu wel aan haar familie toe-eigenen en terugreizen naar Engeland? Het mooie van deze romantische historische roman is, dat aandacht wordt gegeven aan de impact van verlies en verdriet. De worsteling met zonden en de mogelijkheid tot vergeving en herstel van relaties. Hierdoor krijgt de roman de verdieping die het nodig heeft. De verzorging van en de hechting met de baby wordt vanwege de romantische ontwikkeling in het boek wat verwaarloosd en even gemakkelijk wordt er iemand van het andere personeel gevraagd om op de baby te passen. Dat vervreemdt enigszins omdat de hele roman juist om de rechten van opvoeding van de baby draait.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
19114

Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Een nacht en daarna is het debuut Hester Kruger, dat de schrijfster heeft geschreven naar aanleiding van eigen ervaringen. In dit boek laat zij Margaretha Bodenstein- du Plessis op de rechtbank het verhaal doen van wat er gebeurde in de nacht dat zij en haar man op hun boerderij in Zuid-Afrika werden overvallen.
Volgens Margaretha is het geen kort verhaal. Toch heeft mijn e-book slechts 106 pagina’s en had ik het zo uitgelezen. Maar wat de schrijfster doet is knap. Ze laat Margaretha aan het woord, maar verschuift vervolgens het perspectief en vertelt met afstand door over Magaretha te praten in de derde persoon, zij herinnert en wisselt die herinneringen af met gebeurtenissen uit haar jeugd. Daardoor wordt het verhaal groter, breder. Eerst lijkt dat vreemd, maar in de uren dat je leven wordt bedreigd, is het misschien helemaal niet zo verwonderlijk dat details associaties oproepen uit het verleden.
De overvallers zijn bruin net als Lerato en Mpho, de kinderen met wie ze is opgegroeid op een boerderij bij haar ouders. Een boerderij die plaats moest maken voor een township. Ze bedenkt hoe Lerato en Mpho ver moeten lopen voor hun school op het open veld of de rolverdeling in hun spel. Was het allemaal wel zo eerlijk? Waarom kwam Lerato niet naar haar toe op de begrafenis van haar vader? Vragen die Margaretha pas kan beantwoorden maanden, jaren, na de overval. Daar waar de gebeurtenissen in de nacht spannend worden, is er geen ruimte meer voor jeugdherinneringen. Het is heel realistisch en super spannend beschreven. In het stuk daarna komt de verwerking van de emoties en dat leidt tot mooie inzichten, die hier en daar kernachtig zijn weergegeven. Zoals de huisarts zegt: “Het grootste probleem is echter wat er in jullie hoofden gebeurd is en nog gaat gebeuren.” Een wijsheid uit ervaring is ook dit: “Maar is het leven echt zo eenvoudig, kan het gereduceerd worden tot één van deze twee mogelijkheden: schuldig of onschuldig.? Margaretha spaart zichzelf niet omdat ze beseft dat ze vanuit een bevoorrechte positie spreekt, dat maakt haar verhaal interessant.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
19113

Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Een heel boek nodig hebben om uit te leggen hoe het kan gaan in je gedachteleven en wat de invloed daarvan is op je keuzes en je leven; dat is niet iets dat Gabriëlle Dik van tevoren zou bedenken, maar toch blijkt na jaren van ontwikkelen dat zij en met haar veel andere mensen worstelen met allerlei gedachten over wie je zelf bent of hoe je zou moeten zijn. Met name omdat het Godsbeeld er een uit de kindertijd is en maar slecht wordt gecorrigeerd, hoe vaak er ook in de Bijbel wordt gelezen of wordt gebeden. Misschien ook omdat ze, zoals ze zelf zegt, een gevoelig meisje was.
Maar hoe het ook zij, dwars door haar persoonlijke verhaal heen, stelt Gabriëlle goede vragen en maakt ze opmerkingen die binnen kunnen komen als je ervoor open staat. Een van die vragen is: “Vertrouw je God volledig?” Ik kauw dan op zo’n vraag en laat de nadruk steeds verschuiven. Vertróúw ik God volledig? Vertrouw ik Gód volledig? Vertrouw ik God vollédig? Het leidt me direct naar het getuigenis van Mercy Me en het daarop stoelende lied ‘Even if’. Zelfs als.. en dan gaat het over lichamelijk chronische ziekten, dood en verlies, zelfs in die situatie weet ik dat God daar is en dat ik Hem alleen wil eren.
Gabriëlle noemt de angst waar we in gevangen kunnen zitten. Door gedachten als: “Wat als mijn man vanavond niet meer thuiskomt”, “wat als ik kanker krijg”, “wat als”… Het kan ervoor zorgen dat je hart op hol slaat, je keel dichtknijpt, je je letterlijk misselijk voelt, je enorm zwak wordt om vandaag te leven. Wat zou het heerlijk zijn om onbevangen te kunnen zijn. Als de komende dag een cadeau voor je is, een onverwacht avontuur. En dan stelt Gabriëlle weer juist die vragen waar ieder mens af en toe bij stil zou moeten staan. Wat bepaalt de grenzen van mijn comfortzone? Na jaren worstelen wordt Gabriëlle geconfronteerd met de keus. Het is een soort wedergeboorte, een bevrijding uit het oude gedachtepatroon, een nieuw inzicht, een zich geaccepteerd weten door God zoals ze is. Prachtig om te lezen en je door te laten raken. Het is aan de lezer zelf of hij als gevolg van deze spiegel ook wil kijken naar zichzelf en zijn eigen gedachten en aannames.
In de loop van haar ontdekkingstocht heeft Gabriëlle ontdekt hoe goed we erin zijn om die dingen te benoemen waarvan wij vinden dat we eraan moeten werken, maar het haast niet kunnen zeggen waar we goed in zijn. Het is dus met recht een omgekeerde koers als je voortaan je energie geeft aan de dingen waarin je goed bent, die ook kunt benoemen en er vrij van wat voor bedenkingen dan ook uit leeft. Hoe bevrijdend is dit hoofdstuk 13! De rest van het boek is het mooie gevolg van al Gabriëlles bevindingen en wijze raad op het gebied van leven en presentie.
Dit is een boek om steeds weer te pakken. Om weer eens op te zoeken hoe we kunnen omgaan met onze gedachten, onze houding, onze presentie. Het is vlot geschreven en toch gaat het over onze diepste motivaties en overtuigingen. Heel gaaf dat Gabriëlle de moeite heeft genomen om haar lezers te bemoedigen en zelfs even naast ze te lopen, door herkenbare en minder herkenbare situaties uit haar eigen leven en hart te delen.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:











