19112
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
“We gingen om te baren, verscheept op bestelling van de heren ginds, zeven meisjes die vaak nog niet eens waren gekust.’’ Met die intrigerende zin begint de historische roman De mannen van Maria van Anneloes Timmerije. Een interessant verhaal over de exportbruiden van de zeventiende eeuw.
Maria van Aelst is een van die zeven meisjes. Ze wordt door haar ouders naar de Oost gestuurd, om een reden die pas laat in het boek wordt opgehelderd. De Nederlandse kolonisten in Batavia hebben Hollandse meisjes nodig, om Hollandse kinderen te baren. Maria belandt in de vestingstad in opbouw en wordt daar al snel uitgehuwelijkt. Een saai leven lijkt in het verschiet, maar al na anderhalf jaar is ze weduwe. En daarna ruikt ze aan de vrijheid.
Maria doet iets wat bij andere vrouwen niet opkomt: ze gaat handelen, onder andere in diamanten. Op een gegeven moment koopt ze zelfs een olifant ... In Batavia valt ze o.a. om die reden nogal op. Ook bij Antonio van Diemen, de latere gouverneur-generaal van Oost-Indië. Maria, pas tweeëntwintig jaar, heeft dan net haar tweede man begraven. Ze is rijk en invloedrijk geworden en haar derde huwelijk, met Van Diemen, maakt haar de belangrijkste vrouw van Nederlands-Indië. Maar gelukkig is ze maar zelden. Ook niet als ze na verloop van tijd naar Nederland terugkeert.
De mannen van Maria gaat over een intrigerend onderwerp, waarover ik weinig had gelezen. Af en toe een tikje saai, net als het dagelijks leven van veel vrouwen in die tijd, en hier en daar ook wat simplistisch, bijvoorbeeld als het gaat om het beschrijven van het geloofsleven van de hoofdpersonen, maar toch absoluut een aanrader voor wie geïnteresseerd is in het soms avontuurlijke, maar altijd harde leven in de zeventiende eeuw.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
19111
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Thomas doet alle dingen die jonge kinderen wel eens doen. De tekeningen en de tekst zijn heel herkenbaar voor ze. Leuk om voor te lezen en ook om zelf te lezen.
Thomas is eerder lekker actief dan dat hij met opzet dingen stout doet. Toch staat er onder elke bladzijde dat het gevaar bestaat dat pappa of mamma boos wordt. Dit had misschien anders gedaan kunnen worden, het refrein van het liedje is de dreiging van boosheid. Dat zou te veel kunnen zijn.
Overigens een prachtig boekje om over dingen door te praten met je kind. Hoe kun je helpen? Het is oké om fouten te maken. Het is goed om hulp te vragen. Zo kan het boekje helpen om op een betere manier met je kind samen te werken.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
19110
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
“Als je denkt dat je te klein bent om een verschil te maken, heb je nog nooit een nacht met een mug doorgebracht.” (Afrikaans gezegde)
Eerst het boek zelf. Het is een heel mooi boek, in hardcover uitgegeven en als je door het boek bladert, vallen de mooie gekleurde pagina’s gelijk op. In het boek staan ook kleine tekeningetjes die het wat extra’s geven. Deze staan vaak om een spreuk of quote heen waardoor die wat extra aandacht krijgen. Het enige dat ik miste was een leeslint. Maar eigenlijk had ik dat niet nodig want ik bleef lezen in dit boek.
Een voorwoord door bisschop Tutu maakt het beginnen in dit boek heel bijzonder, hij schrijft over de wijsheden die je als ouder aan jouw kinderen meegeeft. Bisschop Tutu is oprecht trots op zijn kleindochter.
De inhoud gaat over een Afrikaanse wijsheid die je als persoon heel goed toe zou kunnen passen in jouw leven. Mungi Ngomane gebruikt hiervoor de veertien lessen van de Rainbow Nation. Deze lessen worden elk in een hoofdstuk behandeld en hebben thema’s als “Verplaats je in een ander.” En “Vind humor in onze menselijkheid”. In duidelijke zinnen wordt verteld wat er met deze lessen bedoeld wordt en hoe je deze toe kunt passen in jouw leven. Dat wordt aan het einde van het boek in het nawoord ook nog eens kort en krachtig uitgelegd.
Ubuntu is als een recept dat een kilo menselijkheid, twee pond positiviteit, tien ons logica en naar smaak voldoende humor en respect bevat. Iedereen heeft dit nodig en als meer mensen dit zouden toepassen…..vul zelf maar in.
Ik zal een les als voorbeeld nemen; in les 11 met als thema “Erken de realiteit (hoe pijnlijk die ook is)” wordt verteld dat we onze situatie niet moeten ontkennen maar zonder oordeel moeten accepteren wat er met ons of andere mensen is gebeurd. Ubuntu laat ons ‘zijn’. Een voorbeeld hiervan is de waarheids- en verzoeningscommissie in Zuid-Afrika. Bisschop Tutu maakte hier deel van uit. Maar ook dagelijkse voorbeelden worden genoemd. Daarna lees je in het gekleurde gedeelte hoe je hiermee om kunt gaan, bijvoorbeeld door iemand te helpen om de werkelijkheid onder ogen te zien, werken aan je bescheidenheid en acceptatie. In het nawoord lees je een korte samenvatting.
Door elke dag/week/maand in jouw tempo een les door te nemen wordt deze methode steeds meer eigen. Het is een duidelijk en oprecht geschreven boek dat goed is uitgevoerd en prettig is om te lezen. De lezer kan van de verschillende mooie quotes en gezegdes van Afrikaanse oorsprong of door bekende mensen geschreven genieten en deze toepassen in zijn of haar eigen leven.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
19109
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Groep twee heeft een themaweek over voedsel en juf Maria heeft een verrassing, maar ze weet niet dat de groep samen met de andere juf voor haar iets geheim houdt. Hoe gaat dat uitpakken?
Het idee van groep 2 is een leuk boek om vanaf de kleuterleeftijd voor te lezen. Met laagdrempelige humor vertelt de auteur over de belevenissen van een aantal kinderen uit groep twee. Het boek is vooral gewoon heel leuk, maar soms lijkt me de spitsvondigheden van de kinderen ietwat te wijs voor hun leeftijd. Bovendien: kunnen kleuters een geheim bewaren en dat ook nog een week lang? De tekeningen zijn een prachtige toevoeging, hoewel ik ook daarvan vind dat de kinderen ouder lijken dan kinderen uit groep 2.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
Recensie
Hoe schrijf je een boek voor schrijvers zonder dat het taaie kost wordt? Wel, de auteurs Jaqueline Zirkzee, Michelle Shanti en Jet Hoogerwaard van Paris Books is dat gelukt.
Schrijf je boek in 1 jaar zit vol met korte hoofdstukjes, schrijfruimte, tips en trics. En bij dit alles nemen ze je mee in een schrijfproces dat precies een jaar duurt. En daarbij komt van alles aan bod: de start, het creëren van een schrijfplek, hoe vertel ik, wat vertel ik, hoe voorkom ik dat ik afhaak, een redacteur zoeken, publiceren en promoten (en nog veel meer).
Veel is heel praktisch toepasbaar, zoals het maken van een boekplan. Andere dingen zijn bemoedigend, want, hoe houd je het vol? Kort komt ook de taal aan bod, met de meest belangrijke dingen. En quotes van bekende personen. Voor mij herkenbaar en zeer sprekend is die van Oscar Wilde: ‘Ik heb de hele ochtend aan mijn boek gewerkt en heb een komma geschrapt. ’s Middags heb ik hem weer teruggeplaatst.’
Deze drie dames brachten al eerder een schrijfkalender uit. Als je deze hebt aangeschaft zul je soms bekende zaken tegenkomen, maar het overgrote deel is helemaal nieuw. Ik vind de indeling mooi. Er is gebruikgemaakt van 4 seizoenen: zaaien, groeien, verzorgen en oogsten. Bij elk van deze fasen hoort een deel van je schrijfproces. Er zijn mij twee kleine minpuntjes opgevallen. Omdat het een bewaarboek is, is het jammer dat er vrij grauw papier is gebruikt dat snel geel wordt. En ten tweede zijn de schrijfruimtes in het boek leuk bedacht, maar niet voldoende om van alles kwijt te kunnen. Ik heb besloten maar niet in het boek te schrijven, maar er gewoon papier of Word naast te gebruiken.
Al met al heb ik al lang niet zo’n leuk schrijfboek gelezen. Ook vind ik het erg stimulerend. Dus, iedereen die nog eens de wens heeft om een boek te schrijven: van harte aanbevolen. Mijns inziens niet alleen voor boekenschrijvers, maar ook voor bijvoorbeeld bloggers.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
Recensie
Het uitgangspunt voor deze literaire roman zijn twee vreselijke gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog. De impact van de in heel de wereld verspreide haat tegen onder andere het Joodse volk krijgt door deze roman een gezicht. Het gezicht van twee prachtige kinderen. Zussen, die niet lang zussen konden zijn en uit elkaar raakten door de beslissingen van ouders en andere volwassenen.
Of je nu innerlijk gewapend was tegen de haat en het onrecht of niet, in de meeste gevallen werd je in de Tweede Wereldoorlog opgepakt en vermoord. Het lam dat geslacht wordt, is zo duidelijk te vinden in de houding van de ouders. De vader die denkt dat hij als arts onmisbaar is en geen idee heeft dat hij al lang had moeten vluchten. De moeder die net zo goed geworteld is in Duitsland en blond haar heeft en blauwe ogen, waardoor ze een tijd de dans ontspringt. Totdat bijna niemand je iets meer wil of kan verkopen, je het wonen zelfs onmogelijk wordt gemaakt en je gewoon moet vluchten omdat er niets meer is dat je van de dood zal scheiden.
Deze roman is zeer indringend en laat zien hoe het monster van de oorlog letterlijk mensen uit elkaar scheurt. Die liefde en het mededogen verplettert en die het werkelijk goede en het door en door slechte aan het licht brengt. Niemand heeft grotere liefde dan hij die zijn leven geeft voor zijn vrienden.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
Recensie
Het liefst kruipt detective Kouplan in een onvindbaar hutje op de heide totdat de tijd daar is dat hij opnieuw asiel kan aanvragen. Maar hij moet eten en het beetje huurgeld betalen dat zijn verhuurster vraagt en daarom scharrelt hij in vuilnisbakken op zoek naar blikjes. In Zweden staat kennelijk statiegeld op blikjes, want hij krijgt er geld voor. De sfeer die Sara Lövestam oproept is authentiek. Het hele spannende verhaal van detective Kouplan en zijn nieuwe opdracht lang staat bol van angst en onzekerheid of hij het volgende uur nog wel in Zweden zal zijn en of hij ooit emotionele erkenning krijgt voor zijn nieuwe status als man (want hij was eerder een vrouw). Dat laatste verzwaart zijn gevoel van ontheemd, onzeker en angstig zijn.
Nu ik het boek uit heb komt één woord in mij op: afhankelijkheid en onze hang naar autonomie. Op een knappe manier weet Sara Lövestam uit te werken dat we van elkaar afhankelijk zijn en dat we een dagelijkse strijd hebben om onze eigen behoeften te kunnen vervullen. Het maakt niet uit of je arm bent of rijk, we zijn allemaal afhankelijk van anderen. Dat blijkt zelfs aan het eind van deze roman uit het verhaal van de oplichtster, die Kouplan een hak moet gaan zetten. Overigens heeft Kouplan nog zoveel vrouwelijke naïviteit dat hem dat in eerste instantie niet lukt. Hierin werkt Lövestam Kouplans kwetsbaarheid tot het uiterste uit. Het leuke is wel dat er altijd aan het eind van het avontuur een glimp hoop is, doordat de tijd verstreken is met een spannende opdracht en doordat Kouplan er toch wat geld aan overhoudt.
Ik vind het een geweldige detective, omdat het laat zien dat oplossingen van zaken mogelijk zijn en omdat het laat zien dat een detective ook maar een mens is. Ik vond het ook een (psychologische) roman waarin iets te veel en te vaak nadruk ligt op de seksualiteit en de beleving of juist de niet-beleving ervan. Bijna alle belangrijke personen in het boek hebben een niet heteroseksuele voorkeur. Dat is gezien de statistieken minder realistisch, tenzij je de idee wilt bevorderen dat seks in allerlei vormen en op allerlei tijden oké is, wanneer de mensen die het doen het maar oké vinden. Het druist tegen de opvatting in, dat seks exclusief voor het huwelijk tussen man en vrouw is bedoeld.
Niettemin is het goed om je door Kouplans gedachten in te leven hoe het kan zijn om van geslacht te veranderen. Of hoe het is om eenzaamheid te ervaren en hoe je dan verwikkeld kunt raken in een seksuele relatie, wat voor een dan ook. De vraag rijst: Is liefde hetzelfde als seks?
Een leuk intermezzo en voor mij een van de hoogtepunten in het verhaal is, wanneer Kouplan hulp krijgt van een oude leefgemeenschap uit een eerdere periode in zijn leven. Humor en liefde spelen een grote rol. En juist dan speelt de afhankelijkheid tussen mensen een glansrol. Problemen zijn in principe niet in je eentje op te lossen, je hebt andere mensen keihard nodig.
Buiten het woord afhankelijkheid, komt het woord basisvertrouwen in mij op. Daar wordt behoorlijk aan geschud in deze roman. Hoe weet je nu dat iemand echt te vertrouwen is? Hoe weet je nou of iemand echt van je houdt? En hoe kom je aan basisvertrouwen in jezelf? Dat zijn vragen om te bespreken met jonge mensen, die met dezelfde vragen worstelen.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
19105
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Met mooie tekeningen van Willeke Brouwer is de serie over Thomas van de auteur Gisette van Dalen uitgebreid met de zoektocht naar een aantal letters. Thomas gaat verhuizen en daar komt heel wat bij kijken. Hij ontdekt de V van verhuizen en de IJ van ijzeren buizen.
Dit boekje is heel leuk om zelf te lezen, maar ook voorlezen is super leuk. Voor kinderen die betrokken zijn bij een nieuw te bouwen huis nog leuker. De tekeningen van Willeke maken het helemaal af met een humoristische noot hier en daar.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
19104
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
De samenvatting op de achterflap van de roman ‘Gewone Genade’ is kort en maakt nieuwsgierig. “Het was een zomer waarin de dood in vele vormen langskwam. Pech, natuur, zelfmoord en moord. Je zou verwachten dat die zomer is bijgebleven als tragisch en dat is ook zo, maar toch niet alleen tragisch.” De verteller is Frank Drum. In de zomer van 1961 is hij de 13-jarige zoon van de methodistenpredikant in het stadje New Bremen in Minnesota. In die warme zomer gebeurt er een aantal schokkende dingen. Als eerste sterft een buurjongen bij de rails op het spoor. Daardoor gaat Frank over het leven nadenken, maar jong als hij is, is er ook ruimte voor simpel avontuur en kwajongensstreken. Bijvoorbeeld als hij met zijn vader midden in de nacht meegaat naar het politiebureau om Gus, voor zijn vader een belangrijke vriend uit de Tweede Wereldoorlog, op te halen, die vastzit voor een knokpartij. Als Frank en zijn broer terug naar huis lopen, zorgt hij op zijn manier voor wraak. De jongens komen op plekken waar ze niet mogen komen en ontdekken dingen, die niet verborgen kunnen blijven. De buurjongen is amper begraven, of Frank staat alweer samen met zijn vader bij een graf.
Ondanks dat drama leest ‘Gewone Genade’ opvallend lekker omdat ik wil weten wat er precies is gebeurd. William Kent Krueger is een thrillerschrijver en het zit wat spanningsopbouw betreft wel goed in deze roman. De zomer duurt voort en Frank wordt volwassen. Hij ontdekt hoe het leven is en hoe mensen zijn en dat is goed te volgen. Deze roman heeft behalve het evangelie, een prachtige preek van dominee Drum over Pasen in de zomer, geen diepe literaire lagen, of het is dat alle mensen een rauw randje hebben. Franks oudere zus heeft een hazenlip, zijn jongere broer stottert, het huwelijk van zijn ouders is geen rozengeur en maneschijn, enzovoort. Maar prominenter zijn natuurlijk de vragen over de dood; wat gebeurt er als je sterft en kom je dan in de hemel? Als dat de moraal is van de roman, dan heb ik daar als lezer niet veel aandacht voor gehad.
Ik heb meer genoten van de sfeer in het plattelandsdorpje in de zomer. Het is in deze wereld waar mannen roken en drinken, meisjes van zestien er stiekem tussenuit knijpen in de nacht en er wordt gevloekt, hartgrondig. Voor een christelijke roman is dat beslist opmerkelijk te noemen. Als Frank begint met vloeken om stoer te doen, wordt er nog steeds wat van gezegd. Maar als het broertje Jake later zonder haperen in de kerk Gods naam misbruikt, komt dat echt wel binnen. Ik heb het boek even dichtgedaan. De uitgever had er ook moeite mee, lees het interview in het Reformatorisch Dagblad. Overigens heb ik daarna wel verder gelezen en dat is de moeite waard. Later doet Jake iets opmerkelijks wat bijzondere gevolgen heeft.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
19103
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Koning Josia is het vierde deel van de peuterserie “Verhalen voor jou”. Ik denk dat je dit boekje tot 8 jaar rustig kunt voorlezen of kunt laten lezen. Het is het mooie verhaal van een jongen van acht jaar die op die leeftijd zijn vader verliest en dus al koning wordt. Hij is een koning die van God houdt en ontdekt dat zijn vader de regels van God niet heeft gehoorzaamd. Hij verandert de cultuur van veel goden weer terug naar de enige levende God. Hij herstelt de tempel en de feesten die God heeft ingesteld. Hij en zijn land varen er wel bij. Het verhaal wordt op een eenvoudige manier verteld naast de prachtige prenten, geschilderd door Willeke Brouwer. De bladzijden zijn onbuigzaam en stevig, zodat het verhaal lang meegaat. Als je het boekje opengeklapt op zijn kop neerlegt, straalt het de ‘vrede van Jeruzalem’ uit, waar de koning met blijdschap van geniet.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie: