Boekenmening

De kleur van je hart

Dit boek gaat over drie vrouwen, ieder in een hele andere situatie, maar alle drie gevangen in vooroordelen, bang voor de pijn van afwijzing door anderen, maar ook voor afwijzing door zichzelf. Of van het niet doorhebben van jezelf, dat je toch wel neigt naar racistisch denken.

Jen worstelt met het gevoel: kan ik me wel een echte moeder voelen van Jubilee, haar getraumatiseerde, geadopteerde dochter?
Camille is de vrouw die alles geweldig voor elkaar lijkt te hebben en dan dreigt er toch een scheiding
Anaya, de Afrikaanse juf: zij is zo gefixeerd op wat zij en haar voorouders hebben meegemaakt aan racisme, afwijzing en het zich waardeloos voelen dat zij niet doorheeft, dat zij ook slachtoffer is van haar eigen invulling, hoe zij denkt dat andere mensen denken.

Deze personen houden ons een spiegel voor, het zet je tot nadenken, hoe reageren wij, zijn wij wel empathisch? Het boek geeft je wijze levenslessen mee, bijv. om je te leren niet in boosheid te leven; te vergeven, zélfs als daar niet om gevraagd wordt, want uiteindelijk is jouw vergeving geen pardon voor de ander, maar het maakt jou zélf vrij.

Hoe meer ik gelezen had, hoe interessanter en intrigerender het verhaal werd.

Dubbelleven

Juliët Cole hoort hoe haar man wordt doodgeschoten, terwijl ze op hem wacht op de parkeerplaats waar hij een verhuiswagen terugbrengt. Ze rent naar hem toe, maar elke hulp komt zal te laat komen. Het blijkt bijna direct dat het om een afrekening gaat en langzamerhand komt Juliët erachter dat haar man niet zo’n keurige christelijke echtgenoot is als hij altijd leek te zijn. Juliët heeft al enkele jaren ervaring met recherchewerk omdat ze bij een detectivebureau werkt, samen met haar zus. Haar andere zus is advocaat. Met vereende krachten werken ze eraan om de moordenaar te pakken te krijgen en liever nog de opdrachtgever van de moordenaar. Het wordt een race tegen de onmogelijkheden en de klok omdat meerdere partijen uit zijn op het enorme vermogen dat Bob Cole heeft achtergelaten. En als het om zo veel geld gaat, blijkt dat er niet zo veel mensen overblijven die je echt kunt vertrouwen.

Een bijzondere thriller, waarin blijkt dat het leven ingewikkeld is en de weg van misstappen zomaar een onomkeerbare blijkt te zijn. Christen en crimineel, kan dat eigenlijk wel? En hoe kun je je levenspartner ooit vergeven dat hij er een geheim leven op na hield dat hem het leven heeft gekost? Als je alleen achterblijft met je zoons en je het niet meer kunt bespreken, wat doet dat met je?

Doordat iedereen van het detectivebureau familie is of dicht betrokken, wordt het emotioneel wel iets te beladen. Maar aan de andere kant is er de warmte en de wil om het echt op te lossen.

Het meisje dat ik achterliet

EEN ANDERE ENDO

Shusaku Endo is en blijft voor mij de schrijver van de diepzinnige historische romans ‘Stilte’ en ‘De Samoerai’. Maar hij heeft ook andere boeken geschreven. Een daarvan is recent uitgekomen bij uitgeverij Van Oorschot. Dat ‘Het meisje dat ik achterliet’ niet bij een christelijke uitgever verschijnt, zou heel goed te maken kunnen hebben met de vrij prominente plaats die seks in deze dunne roman inneemt.

Het verhaal is bijna kinderlijk eenvoudig. Het gaan over twee jonge mensen. Over een nogal egoïstische student, Tsutomu Yoshioka, die op zoek is naar geld en een vrouw, en een nogal dom plattelandsmeisje: Mitsu. Ze ontmoeten elkaar in het naoorlogse, deels in puin liggende Tokio, en die ontmoeting is van invloed op hun verdere leven. Endo is een expert in het beschrijven van desolate landschappen, en ook dit keer slaagt hij daar goed in. Mensen hebben geen oog voor elkaar, gebouwen stinken naar toiletten en voortdurend valt er een kille regen …

Endo’s roman voldoet niet aan sommige hedendaagse regels. Het principe ‘show don’t tell’ lijkt voor de auteur niet zo belangrijk. Hij legt opvallend vaak uit wat er in zijn personages omgaat. Maar desondanks slaagt hij er snel in om je zijn eenvoudige verhaal in te trekken, waarna het je uiteindelijk niet loslaat. Hoe hij dat doet? Ik kan er mijn vinger niet echt op leggen, maar ik vind het erg knap.

Endo was katholiek, en ook in dit boek speelt het christelijk geloof een rol. In het begin van de roman in de vorm van een weggegooid kruisje, aan het einde doordat een verhaallijn zich afspeelt in een door nonnen geleid ziekenhuis voor lepralijders. Met name in dat slot komen er subtiel ook grote levensvragen aan de orde. Zeker de vraag naar het lijden in de wereld.

Liturgie van het alledaagse

Heilige gebruiken in het gewone leven.

Ons dagelijks leven heeft een regelmaat en Tish Warren schrijft over dat alledaagse, om te ontdekken hoe het gewone leven van een christen iets kan laten zien van een christelijk leven. Alle terugkerende elementen van een dag; opstaan, bed opmaken, eten, werken, in de file staan, een vriendin bellen, naar bed gaan, vormen de Liturgie van het Alledaagse.
Tish Warren neemt in dit boek de gewone dag door, in elf hoofdstukken naar aanleiding van haar persoonlijke ervaringen die ze vervolgens verbindt met Gods aanwezigheid op alle momenten. De schrijfster is priester in de Anglicaanse kerk in Amerika. Dat merk je als ze de Godsmomenten verbindt met een element uit de liturgie van de kerkdienst.

De persoonlijke insteek maakt het heel laagdrempelig. Tish Warren komt oprecht over, een vrouw die digitale cafeïne nodig heeft om wakker te worden (lees: gelijk grijpen naar de smartphone), in de stress schiet als ze de sleutels kwijtraakt, ruziemaakt met haar man, baalt van eentonig werk, foetert in de file, maar ook kan genieten van een lekker kopje thee of een goed boek. Ze schrijft met een dosis zelfspot, maar weet wel verrassende verbindingen te leggen tussen het leven van alledag en het christelijk geloof.

Opstaan bijvoorbeeld wordt een moment om jezelf te herinneren aan de doop. In het boek wordt de Bijbel niet uitgebreid behandeld, maar in het eerste hoofdstuk haalt Tish Warren de (dertig) onbeschreven jaren van Jezus erbij voorafgaand aan zijn doop. Jezus heeft nog niets bijzonders gedaan, als Hij gedoopt wordt in de Jordaan en dan krijgt Hij al van God de bevestiging: ‘Jij bent mij geliefde zoon in jou heb Ik een welbehagen’. In de kerk waar de kinderdoop wordt uitgevoerd, kun je dit terugzien. Kinderen hebben nog niets hoeven doen, maar krijgen al een belofte mee. Zo de dag beginnen: jij hebt nog niets gedaan, maar God spreekt zijn zegen al over jou uit. Er zijn mensen die vanuit traditie elke morgen bij het opstaan aan hun doop herinnerd worden, door bijvoorbeeld een kruisje te slaan. Ik wist dat niet, maar ik verzeker je dat is wel anders wakker worden.

Bed opmaken

Het tweede hoofdstuk begint met een hilarisch onderzoek over bed opmaken. Er zijn mensen die zweren erbij. Tish vond het nutteloos werk, totdat zij er iets heilzaams in ontdekte. We hebben allemaal gewoontes, die erin sluipen, waar we moeilijk vanaf komen. Voor Tish Warren was het een oefening om ’s morgens haar bed op te maken. Nu noemt ze het orde scheppen in de chaos van beddengoed, een bijna tastbare ervaring met Gods scheppingswerk. Iemand moet je er maar op wijzen, maar bed opmaken wordt dan iets heiligs (en goed alternatief voor het grijpen naar het rusteloze scrollen op een smartphone). Tish heeft er zo aanstekelijk over geschreven dat ik het gelijk ben gaan doen. Eigenlijk is voor mij de verbinding van alledaags werk met Gods werk al voldoende om er anders tegen aan te kijken. Ik word mij meer bewust van Zijn nabijheid.

Verdieping christelijk geloof

Tish Warren maakt er in de hoofdstukken meer werk van, door het te verbinden met de christelijke geloofsleer en de traditie in de kerk. Soms is dit bruggetje pittig, bijvoorbeeld door moeilijke woorden of omdat ik als christen verrast word door een verband dat ik nog niet ken. Bovendien heeft de Angelicaanse kerk andere onderdelen in de liturgie, dan wij in de Protestantse kerk in Nederland. Wat te denken bijvoorbeeld van een vredegroet brengen voordat je aan het avondmaal gaat? Het zijn de ruzies die je maakt met je geliefden, waar God je laat oefenen in het geven van de vrede en je leert dat je niet zonder Gods bediening van verzoening kunt. Tish Warren besteedt veel aandacht aan het geestelijke aspect, nadat het verband met de dagelijkse praktijk en de liturgie in de kerk is gelegd. Het boek kan echt een verdieping zijn voor je geloof. Voor elk hoofdstuk zijn er achter in dit boek vragen opgenomen en suggesties om zelf mee te oefenen. Juist als dit met vrienden of in een kring wordt gedaan, zal dit boek nog meer gaan betekenen.

Naar bed gaan

Elk hoofdstuk laat iets zien van het contrast dat er is tussen de rusteloze, onbegrensde mogelijkheden die de wereld biedt ten opzichte van een ritme wat God de mens wil geven. Uiteindelijk lopen wij tegen onze beperkingen aan en heeft ons lichaam rust nodig. Wat ik mooi vind in het laatste hoofdstuk is dat God aan het werk gaat, als wij slapen.

“Hoewel de dag begint in duisternis, is God al aan het werk. Hij laat gewassen groeien, geneest de wonden, geeft rust, beschermt, waakt, herstelt, redt. Wij verliezen ons bewustzijn, maar de Heilige Geest blijft aan het werk.” (blz 146)

Het is mooi om te ontdekken dat God er op alle momenten van de dag bij is. Op deze manier wordt geloof, leven in vertrouwen dat God zorgt, concreter en niet alleen iets voor de zondag. Door klein, dicht bij huis te beginnen, wordt het niet heiliger omdat geen fouten meer worden gemaakt of ruzie en of ergernissen zijn, maar blijkt nog meer de liefde van God, omdat Hij die momenten voorziet van genade. Dat besef zorgt voor een reactie, bij Tish Warren vooral van aanbidding, bij mij van dankbaarheid, maar ook: dit gun ik jou ook!

De exodus van Hendrik Peter Scholte

EEN EIGENZINNIGE PIONIER

Veel mensen zullen nog nooit van de afgescheiden predikant Hendrik Peter Scholte (1805 – 1868) hebben gehoord. Ik had dat wel. In mijn jeugd las ik het dikke ‘Landverhuizers’ van Risseeuw, en daarin speelt hij een zijdelingse rol. Van Diggelen vond deze dominee zo interessant dat hij zijn levensverhaal in een roman heeft verwerkt. Hij beschrijft Scholte met sympathie, maar als je puur naar de feiten in zijn leven kijkt, kun je je onmogelijk aan de indruk onttrekken dat het geen gemakkelijke man is geweest. Hij was intelligent, welbespraakt, maar ook strijdlustig en omstreden. Toen hij zich aansloot bij de Afscheiding trok hij volle kerken, maar dat niet voor heel lang. Iets dat mede werd veroorzaakt door zijn eigenzinnige optreden en opvattingen.

Uiteindelijk besluit Scholte met een grote groep aanhangers, vooral eenvoudige gereformeerden die het in zowel godsdienstig als economisch opzicht moeilijk hebben, naar de V.S. te vertrekken. De roman eindigt op het moment van dit vertrek. Iets dat ik jammer vind, omdat er juist daarna nog veel in zijn leven gebeurde.

Het onderwerp van deze roman is absoluut interessant voor iedereen die is geïnteresseerd in deze periode. Het boek is echter helaas niet zo goed geschreven. Het is te vaak een opsomming van gebeurtenissen. Er wordt (te) uitgebreid geciteerd uit brieven en preken, waardoor het verhaal erg weinig vaart heeft.

De munt van Judea

Gabriel Davids ontvangt een mysterieus e-mailbericht uit Jeruzalem. Het is van een antiquair. Ze verzoekt hem dringend om naar Jeruzalem te komen omdat Gabriels vader daar een pakje voor hem heeft laten bezorgen. Deze verdween dertig jaar geleden plotseling, toen Gabriel nog klein was. Hij heeft nooit meer iets van hem vernomen.

Gabriel vertrekt naar Jeruzalem. Het pakje blijkt een brief en een zeldzame oude munt te bevatten. Hij gaat op zoek naar zijn vader, geholpen door verschillende vrouwen. Het brengt hem in gevaarlijke situaties. Zal hij het er levend afbrengen?

Deze debuut-thriller leest vlot weg. De thrillerelementen duiken op in de tweede helft en dan is het boek heel moeilijk weg te leggen. Er gebeuren dingen die je als lezer niet leuk vindt. Het plot is bijzonder goed uitgewerkt. Jammer dat er een paar keer gevloekt wordt.

Het spoor naar huis

Het spoor naar huis is het verhaal van de tienjarige Pearl. Wat thuis precies is, is moeilijk voor haar aan te geven, omdat ze in de steek is gelaten door haar moeder en te maken heeft gehad met een zeer gewelddadige stiefvader. Gelukkig is Pearl gered en geadopteerd door Thom, de sheriff van het dorp Red River in Oklahoma. Ze is daar in een liefdevol gezin terechtgekomen. Ze heeft een zus, die wat anders in elkaar steekt dan de meeste mensen. Uit de tekst kun je afleiden dat ze verstandelijk wat beperkt is of misschien sociaal beperkt. Tegelijkertijd is er ook altijd een buurjongen bij hen thuis, Ray, die als een broer voor Pearl is.

Door de enorme droogte, die in het begin van de twintigste eeuw in de Verenigde Staten heerste, leeft Pearl en het gezin waar ze woont in een moeilijke situatie. Stofstormen beheersen het dagelijkse beeld. In een van die stormen komt haar zus om. Dat is de druppel, die het gezin aanzet om te gaan verhuizen. Thom verhuist met zijn gezin naar de staat Michigan, naar het dorpje Bliss. Daar is alles groen en daar woont familie, Thoms broer Gus en zijn vrouw Carrie. Terwijl Mary, Thoms vrouw worstelt met rouw en verdriet, ontfermt Carrie zich over Pearl en Ray. Ze is als de moeder die Pearl altijd gewenst heeft. Pearl is nog er nog lang niet aan toe om tiener te worden. Ze is voluit kind. Ze wil klimmen en klauteren, rennen en spelen. Door de stofstorm was ook zij bijna overleden, haar longen zaten vol, maar ze is er na maanden ziekenhuis toch bovenop gekomen, daarom is Mary erg bezorgd als ze buiten wil spelen.

Het verdriet om de verloren dochter en de shock van de verhuizing zorgen voor ontwrichting in het huwelijk van Mary en Thom en als er dan ook nog een knappe kerel uit het dorp bij hen komt eten, lopen de spanningen behoorlijk op. Pearl wil zo graag een thuis hebben en alleen maar gelukkig zijn, maar ze heeft met grote levensproblemen en haar eigen verlieservaringen te maken. Wat haar helpt vluchten en ontspannen, is haar levensgrote fantasie die ze met sprookjes en avonturenverhalen uit de bibliotheek voedt. Ze leert dat de kruimeltjes brood uit de sprookjes kruimeltjes hoop en mooie momenten zijn, waardoor ze de weg naar een thuis langzaam leert vinden.

Typerend voor dit verhaal is de zoektocht naar bij wie Pearl nou echt mag horen. Wie haar werkelijk waardeert. Het helpt dat ze steeds ook liefdevolle mensen met goede raad om zich heen heeft gehad en nog heeft. De woorden die haar oma tegen haar sprak, blijft ze zich herinneren en die trekken een spoor in haar geweten om de liefde ook zelf door te geven aan mensen om haar heen.

De Christenreis

Het tijdloze verhaal van een eenvoudige ketellapper, vertaald door prof. A. Baars

In 2013 startte de bekende Engelse krant ‘The Guardian’ met een serie over de honderd beste Engelstalige boeken ooit. Het allesbehalve christelijke dagblad begon met … ‘De Christenreis’ van John Bunyan. Veelzeggend. ‘The Pilgrim’s Progress’ werd voor het eerst uitgegeven in 1678 en is in de loop van de eeuwen ontelbare malen herdrukt en vertaald in meer dan tweehonderd talen. Volgens ‘The Guardian’ is er geen boek in het Engels, met uitzondering van de Bijbel, dat zich met dit meesterwerk kan meten als het gaat om het aantal lezers of de invloed op tal van schrijvers zoals Thackeray, de Brontë-zussen, Mark Twain en C.S. Lewis.

Bijzonder dat een man die nauwelijks opleiding genoot een dergelijk boek heeft geschreven. En dat in gevangenschap! Hij werd herhaaldelijk opgesloten vanwege zijn geloof. Ook in Nederland heeft het boek grote invloed gehad, en nog steeds wordt het door velen gelezen.

De bestaande vertalingen waren echter grotendeels verouderd en daarom is het goede zaak dat Prof. Dr. A. Baars voor een nieuwe vertaling heeft gezorgd. Baars heeft ervoor gekozen om dicht bij het oorspronkelijke Engels te blijven, waarmee hij Bunyan recht wil doen. Tegelijk heeft hij ernaar gestreefd om het boek zo leesbaar mogelijk te laten zijn. Iets wat hem naar mijn mening goed is gelukt.

De tekst van het boek wordt voorafgegaan door een uitvoerige levensbeschrijving van Bunyan. Gezien de vele verbanden tussen diens leven en dit boek een wijze keuze. Ook de apologie bij het boek, waarin de schrijver duidelijk maakt wat zijn bedoelingen zijn, is toegevoegd. Verder zijn de oorspronkelijke kanttekeningen weergegeven en zijn er verklarende voetnoten toegevoegd. Tot mijn genoegen bevat het boek ook een aantal fraaie illustraties.

In mijn ogen is de ‘Christenreis’ zowel een literair meesterwerk als een diepzinnig en waardevol boek over het geestelijke leven. Een aantal lezers van ‘The Guardian’ protesteerde tegen deze keuze van hun krant. Volkomen onterecht …

Tweesprong

Drie jonge vrouwen hebben ieder hun eigen problemen en ervaringen die hun leven vormen, de een heeft een vervelende ervaring bij een vorige werkgever, de ander een relatie met een getrouwde man en de derde een moeilijk huwelijk. Dan komen zij op verschillende plekken een man tegen en vormen samen een vriendengroep die elkaar steeds beter leert kennen. Dan denk je, nou, dat worden nieuwe stelletjes, een nieuwe start met elkaar en klaar is de roman. Gelukkig heeft Monique van Goozen het heel anders en veel realistischer aangepakt. Zij laat door de verhalen heen merken dat het in het echte leven niet altijd zo gemakkelijk gaat, dat je niet vanuit de ene situatie in de andere kunt stappen zonder te verwerken wat er gebeurd is en alles een plekje te geven.

Tweesprong is mede door de gesprekken die de hoofdpersonen onderling en samen hebben en de gebeurtenissen die de hoofdpersonen meemaken een heel mooie roman om te lezen. De middagen die Filippa met Yfke besteedt waarbij ze Yfkes vader steeds beter leert kennen. De andere keuzes die mensen soms maken en die voor jou als lezer niet altijd vanzelfsprekend zijn. Het proberen om goede vrienden te zijn maar dan het echte gevoel negeren zoals Karlijn probeert omdat ze denkt dat hij nog verbonden is met iemand anders en dat wil ze niet meer meemaken. Allemaal emoties die een rol spelen in deze verhalen. De schrik als een van hen in het ziekenhuis belandt doet je beseffen dat je echt mee bent gaan leven met de personages. De dagboekfragmenten van Anne laten zien dat ze zich angstig probeert te verbergen in een huwelijk waar ze zichzelf niet mag zijn. Dit geeft een diepere laag aan dit al mooie en complete verhaal. En na het dichtslaan van het boek kun je niet wachten op het vervolg. Je wilt gewoon weten hoe het verdergaat met deze mensen die je net hebt leren kennen. Een mooie titel en een gave cover maken dit boek helemaal compleet.

Verborgen lied

Ellis is achtentwintig en nog steeds single. Maar als haar beste vriendin trouwplannen heeft, meldt ze zich aan bij een datingsite. Hierdoor ontmoet ze Wout en het klikt tussen hen.

Evenals haar oma heeft Ellis een passie voor vluchtelingen. Nadim uit Syrië woont een paar maanden in Nederland en via oma komt Ellis met hem in contact. Het klikt tussen hen en ze besluiten om elke week te gaan hardlopen.
Het contact tussen hen wordt steeds beter maar vanwege het cultuurverschil gaat Ellis ervan uit dat een relatie niet haalbaar is. Ze kan zich beter op Wout gaan richten. Maar waarom wil Wout steeds wat doen en wordt er weinig echt gepraat? Dan krijgt Ellis een bijzondere droom…

Tante Machteld, een schoonzus en vriendin van oma vertelt over haar leven. Hoe ze Dirk leerde kennen, een jongen uit een ander milieu. Toch trouwde ze met hem ondanks het feit dat haar ouders erop tegen waren. In de eerste oorlogsdagen moesten ze vanuit Veenendaal naar het westen evacueren, net als Ellis’ oma.

Deze roman is een vervolg op Verborgen bloem, maar kan heel goed zelfstandig worden gelezen. Door de vlotlezende prettige schrijfstijl wordt de lezer direct in het verhaal getrokken. Zoals in alle boeken van deze auteur is het geloof op een prachtige manier in het verhaal verweven.

19046

Recensie

Jouw waardering

19045

Recensie

Jouw waardering

19044

Recensie

Jouw waardering

19043

Recensie

Bed opmaken

Verdieping christelijk geloof

Naar bed gaan

Jouw waardering

19042

Recensie

Jouw waardering

19041

Recensie

Jouw waardering

19040

Recensie

Jouw waardering

19039

Recensie

Jouw waardering

19038

Recensie

Jouw waardering

19037

Recensie

Jouw waardering