Vergiffenis

Rasika viert vakantie op Malta. Ze staat vol in het leven. Heeft belangstelling voor de eilanden die ze bezoekt en ze houdt van schilderen. Tijdens een excursie naar Comino ontmoet ze Jochem. Jochem ziet haar aan voor haar nicht, Tessa. Tessa heeft een foute beslissing genomen tijdens een militaire uitzending. Jochem werd het slachtoffer. Rasika kent deze geschiedenis niet en vindt het wel grappig dat hij haar aanziet voor Tessa en gaat mee in het spel. Maar als blijkt dat Jochem geen gezellige dingen met haar voor heeft, wil ze hem ervan overtuigen dat ze Tessa niet is. Hij gelooft haar niet en de nachtmerrie begint.

Hoewel Rasika aan de luimen van Jochem is overgeleverd, flipt ze niet. Ze zoekt naar manieren om met de nachtmerrie om te gaan. Terwijl Jochem steeds agressiever wordt, probeert Rasika op allerlei manieren sterker te worden.

Op het moment dat alles mis dreigt te lopen, verandert de nachtmerrie in een mooiere droom. Maar om dan te kunnen vergeven, is nog even een ander verhaal.

De stijl en het tempo van de proloog verschilt van de inhoud van de novelle. Dat heeft alles te maken met de inhoud ervan. Maar het schept ook een bepaalde verwachting, die niet echt terug te vinden is in het vervolg. De titel Vergiffenis verwoordt één van de leidraden in de roman.

Saskia Schouten neigt in haar romans naar het aloude liefdesthema, dat als een paar elkaar gekregen heeft, dit het ultieme en verwachte einde is. Dat maakt de roman wat voorspelbaar. Ik vind het wel heel dapper dat ze het romantische verlangen naar aandacht van de andere sekse gecombineerd heeft met de harde werkelijkheid van trauma’s in het leven.