Inanna is een deel van een tweeling, dat is bijzonder maar in de vroege tijden waar dit verhaal zich afspeelt wordt dat gezien als een vloek. Haar broer lijdt aan aanvallen die ik herkende als epilepsie en heeft daardoor dromen en visioenen waarmee hij de toekomst lijkt te voorspellen. Ook de paddenstoelen die hij eet, kaalkopjes, helpen hierbij. Dat geeft het verhaal een mysterieus tintje.
Deze “tweelingvloek” kostte hun bijna het leven maar uiteindelijk redden zij en haar broer Eridu het wel, dankzij hun vader. Ze wonen in het dorp van de reiger bij een rivier die ze Serpent noemen. Dat is hun wereld die ze kennen en begrijpen, ze hebben geen idee dat die veel groter is. Dan komt het water en dat spoelt alles weg, vele dorpsgenoten komen om.
Een nieuw begin met een nieuwe rolverdeling als al het oude is weggespoeld. Daarna volgt een hongersnood. Schrijnend.
Uiteindelijk vertrekken Inanna en Eridu met een groep genaamd ‘de herders’ verder. Dat is bijzonder want de herders staan lager op ‘de ladder’ dan de mensen uit het dorp van de Reiger. Hun verblijf bij de herders is niet het eindpunt van hun reis, eerder weer een nieuw begin van een reis die stopt als ze een plek ontdekken waar ze echt opnieuw kunnen beginnen. Ouder en wijzer dan toen ze met deze reis startten.
“Telkens wanneer Inanna dacht dat ze begreep hoe de wereld in elkaar stak bleek die weer veel groter en ingewikkelder te zijn dan ze had kunnen vermoeden.” pagina 185
Dat is de strekking van het hele verhaal, Inanna en Eridu leiden een nieuw volk naar een nieuwe bestemming en daar bouwen ze ‘het huis van de Goden’. Een plek waar een nieuw volk groeit. Zonder blauwdruk, regels en oude gebruiken. Het zou ergens in de buurt van de stad Ur zijn, een plek die jaren later genoemd wordt in de Bijbel. Tijdens deze reis maakt deze tweeling veel mee, ze leren liefde kennen en ontmoeten nieuwe mensen maar komen ook oude bekenden tegen.
In het naschrift legt Jacqueline Zirkzee uit wie Inanna is en hoe ze haar heeft leren kennen. Wat haar plek is in de geschiedenis en wat daarna komt. Jacqueline heeft wederom iemand uit de geschiedenis tot leven laten komen in haar boek, heeft er een mooi passend verhaal gemaakt waarbij we de hoofdpersonen leren kennen als mensen van vlees en bloed, met gevoelens en twijfels zoals wij die ook kennen.
Door de beeldende beschrijvingen en de mooi gevormde zinnen, waan je je op een gegeven moment echt midden in de wereld van Inanna. Ik had echter mede door deze beeldende taal met name in het begin moeite om erin te komen, maar als je doorleest begrijp je wat ze bedoelt en waar ze naartoe wil. Je leert de hoofdpersonen steeds beter kennen en groeit in het verhaal. Het naschrift maakte voor mij veel duidelijk over waar ik de gebeurtenissen kan plaatsen. En dan besef je dat je over een heel bijzondere vrouw gelezen hebt.
Geef een reactie