Boekenmening

Met wisselend perspectief tussen twee al wat langer getrouwde mensen, wordt in dit boek een vreselijk drama beschreven. De vrouw heeft last van een akelig voorgevoel. Dit voorgevoel komt uit, als blijkt dat haar jongste dochter vermoord is. De vrouw komt in de eerste hevige fase van rouw terecht: ontkenning. Daarmee wisselt de schrijfster het perspectief naar de man. Al bijna direct is duidelijk dat de man een onbeheerst leven leidt in zijn gedachten en ook in zijn gedrag. Hij denkt vrijwel voortdurend aan seks. Af en toe worden beiden geobserveerd door de auteur, zodat de lezer een idee krijgt van wat er gebeurt op een bepaald moment. Tijdens de condoleance verschijnt een jonge vrouw die tegen de man zegt, dat zij een intieme relatie met de vermoorde dochter heeft gehad.

De dood van hun kind bewerkt verwijdering tussen de man en de vrouw en later blijkt, dat die verwijdering al lang geleden heeft plaatsgevonden en dat die alleen nog maar verder geïntensiveerd wordt. Via flashbacks wordt veel verteld over hoe de man en de vrouw in het leven hebben gestaan en vooral hoe ze niet goed voor elkaar gezorgd hebben. In Michael, de man, zijn herkenbare processen aan het werk. Hij is seksueel onbeheerst en vindt het niet fout dat hij vaak overspel heeft gepleegd. Tegelijkertijd is het een geheim en voelt hij zich er wel schuldig over. Ook houdt hij zichzelf voor dat het al zo lang geleden is en het er nu helemaal niet toe doet. Maar nog steeds is hij niet veranderd en hij staat zichzelf toe om verliefd te worden op de jonge vrouw die verschenen was en met haar naar bed te gaan.

Als na een aantal dagen ook de zoon van het echtpaar vermist wordt, groeit langzaam het besef bij alle betrokkenen dat er iets heel ernstigs aan de hand is. Hoe het verhaal zich daarna ontwikkelt, is werkelijk afschuwwekkend.

Bijna alle hoofdpersonen in dit boek zijn slachtoffer van destructief denken en destructief gedrag. Overspel en ontucht zijn de basis van deze thriller, waarvan alle spanning ligt bij de bronnen van het kwaad: onverantwoordelijkheid, bedrog, overspel, moord, liefdeloosheid, zelfzucht, verslaving, narcisme, geheimhouding.

Er is niets opwekkends of moois aan dit verhaal. Geen liefdevolle confrontatie met de waarheid, geen schuldgevoelens en uitspraken van verantwoording nemen voor eigen gedrag, geen echte liefde voor anderen. De schrijfster geeft de lezer geen kans om voor één van de hoofdpersonen sympathie te voelen. Als een lezer zich al identificeert met één van de hoofdpersonen, dan levert dat op zijn minst schaamte en slachtoffergevoelens op en zeker geen heldendom.

Ook het eind van het boek niet, dat een soort happy end moet voorstellen, levert niet wat ik als lezer echt nodig heb: hoop. En dat kan ook niet in een gezin waar twee volwassen kinderen vermoord worden en de leden God en zijn leefregels niet kennen of volgen.

Ik geef dit boek vanwege de hopeloosheid en de veelheid aan vuilheid een kwart ster en ik zou het aan niemand ooit aanbevelen, maar liever verbranden.