12031
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
De tweelingzusjes Caroline en Christa verliezen al jong hun moeder. Met de tweede vrouw van hun vader kunnen ze niet overweg en dat laten ze duidelijk merken. Hun broer met Downsyndroom wordt ondergebracht bij een tante, waar ze zelf ook graag komen. Ze vormen samen een onafscheidelijke tweeling, tot aan de volwassen leeftijd slapen ze zelfs bij elkaar, ook als ze gaan studeren.
Maar dan laat Christa weten dat ze haar eigen weg wil gaan. Een bron van zorg voor Caroline. Als snel groeien ze van elkaar weg, ook letterlijk, want Christa gaat bij een fotograaf wonen waar ze model voor staat. Helaas gaat ze ook zo ver dat ze naaktfoto´s gaat doen en tenslotte verdwijnt ze met haar vriend naar Amerika.
Jaren is er geen contact. Dan komt Christa thuis, met haar kindje Lizzy. Ze wil nergens over praten, maar na enige tijd stelt ze iets onvoorstelbaars voor en komt ze met een naar bericht....
Al lange tijd heb ik geen romans uit de VCL-serie gelezen, omdat ik ze gewoonweg zat was. Ik moet zeggen dat deze familieroman me aangenaam verraste. Het verhaal zit echt goed in elkaar, is geschreven in een prima stijl. Wel lijkt het bijna een vervolgverhaal uit een tijdschrift, want bij elk nieuw hoofdstuk wordt eerst flink teruggegrepen naar het vorige. Dat maakt het soms wat traag en het is ook onnodig. Vooral het einde vond ik ontroerend en erg mooi. De belangstelling voor dit soort romans lijkt ook weer toe te nemen. Het is vooral een boek dat makkelijk leest, de karakters zijn eendimensionaal en het verhaal is eenvoudig te volgen. Een prettig boek voor in de trein, of om gewoon even lekker te ontspannen tussen je drukke werk door.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
12030
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Doordat Gabriëlla aan smetvrees lijdt en zich niet wil laten helpen, wil haar man Mark scheiden en blijft zoon Robin bij zijn vader wonen. Gabriëlla wast zó vaak haar handen dat ze er wondjes aan overhoudt. Ze doet praktisch niets anders dan schoonmaken.
Als Robin een ongeluk krijgt en in coma raakt, durft Gabriëlla niet dicht bij hem te komen, uit angst dat ze hem ziek maakt door het overbrengen van bacteriën.
Intussen heeft ze kennisgemaakt met buurman Dirk. Hij accepteert haar en langzamerhand begint ze zich bij hem thuis te voelen en durft ze over de smetvrees te praten. Dirk dringt erop aan dat ze met Mark moet praten, omdat ze steeds met hem in een ruziënde sfeer zit bij Robins bed.
Langzamerhand gaat het beter tussen Mark en Gabriëlla. Dan komt ze erachter dat Dirk verliefd op haar is...
Uiteindelijk neemt Gabriëlla het besluit om zich te laten helpen en ze belt het Riagg. Dat is de eerste stap op weg naar haar genezing.
Een vlotlezende, boeiende roman over een vrouw met smetvrees. Helder en duidelijk wordt omschreven hoe het is om aan deze fobie te lijden.
De reacties van mensen rondom de hoofdpersoon, zijn realistisch beschreven.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
12029
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Als hun dorp in een ontwikkelingsland in Afrika door rebellen wordt overvallen en hun moeder voor hun ogen wordt doodgeschoten, worden Alice en Josephine met andere tieners meegenomen en in het ruim van een schip gedumpt. Als het schip vergaat, komen veel kinderen om waaronder Alice. Met Charlie en een paar andere jongeren uit het dorp, trekt Josephine de wildernis in, terug naar het dorp. Daar aangekomen, vinden ze de ontzielde lichamen van de neergeschotenen en ze gaan hen begraven.
Om hun families te wreken, stelt Charlie Jospehine voor om samen dienst te nemen in het regeringsleger. Josephine past haar haardracht en kleding aan en heet nu Wesley, neef van Charlie. Als ze na een aanval gewond raken, wordt Josephine liefdevol opgevangen bij Luke en Macey, die haar laten doorgaan voor hun kleindochter. Ze kan niet praten over haar verleden en doet een paar pogingen om weg te lopen. Ze wil Charlie zoeken. De pogingen mislukken tot ze hem op een dag in de stad tegenkomt...
Dit boek, in de ik-vorm geschreven, geeft een realistisch beeld van het leven van een kindsoldaat. De gevoelens van de hoofdpersoon worden duidelijk beschreven. Het verhaal begint als Josephine bij Luke en Macey is en door middel van flashbacks, wordt het verleden van Josephine ontrold. Het boek is geschreven naar aanleiding van de ontmoeting van de auteur met een ex-kindsoldaat. De doelgroep voor het boek is young adults.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
Recensie
Aan het begin van de twintigste eeuw was er eens een lieve, onbetekenende jonge domineesdochter, Alice Ripley genaamd. Zo zou dit boek kunnen beginnen als een soort sprookje. De titel vooronderstelt ook dat het over een sprookje gaat, maar Alice ontdekt in dit boek hoe het echte leven in elkaar kan zitten, met intriges, moord, ellende, honger, onderdrukking, gevaar. Deze jonge en naïeve vrouw komt haast van de een op de andere dag in een ongewenst levensavontuur terecht dat haar hele toekomstverwachting op zijn kop zet.
Lynn Austin is als geen ander begaafd om je in Alices levensverhaal te trekken en je er in te houden. Ik kon het boek niet wegleggen en ik moest weten hoe het af zou lopen. Het boek is als een film waar je middenin zit. Je voelt zelf de blaren op het onderste deel van je rug en je rilt van de neerstromende regen als je samen met Alice door de bossen van Wonderland Creek op weg bent. Op de juiste tijd is daar de ontspanning van een verliefdheid en een feest, de glimlach van een kind, de dankbaarheid van een vriendin, anders zou je het niet uithouden van de stress om de ontwikkelingen.
Ik geef dit boek 5 sterren! Heerlijk om te lezen als je griep hebt. Maar dan heb je wel drie of vier van dit soort boeken nodig, want het leest als een TGV.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
12027
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Boekenweekgeschenk t.g.v. de week van het christelijke boek.
Dominee Lammert Aslander is door zijn kerkenraad in de Stille Week op vakantie gestuurd. Hij vertrekt naar Ameland, maar de reis duurt langer dan verwacht omdat de veerboot vastloopt op het wad. Lammert zit met vijf mensen aan tafel. Een vrouw die hem sterk doet denken aan een roofvogel, Thera genaamd. De Turkse Bülent, de Slavische Mila en psychiater Egge.
Samen buigen ze zich over een krantenartikel dat handelt over een op het eiland gepleegde moord. Bülent heeft het slachtoffer gekend en vraagt Aslander of hij wil proberen de moordzaak op te lossen, omdat de politie volgens hem niets doet. Als de boot eindelijk loskomt en ze het eiland bereiken, komt Aslander direct in contact met een eilander journalist die het artikel geschreven heeft. De zaak komt aan het rollen.
Een heel boeiend boekje dat meer is dan een detective. Er zit een diepe boodschap in. Aslander komt zichzelf heel erg tegen en beseft wat zijn fout is geweest. Het boekje eindigt met een preek die grote indruk maakt op zijn toehoorders maar waar je ook als lezer even stilgezet wordt en tot nadenken wordt gestemd.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
12026
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Marnix van Ditselaer runt een goedlopende graanhandel. Zijn arrogante, egoistische zoon Egbert is zijn assistent en zal later de touwtjes in handen nemen. Zoon Coenraad maakt naam als kunstschilder, Rogier werkt zich via knecht in een houtzaagmolen op als scheepstimmerman op een werf die later door zijn vader gekocht wordt.
Rogier en Anna houden van elkaar maar Anna wordt uitgehuwelijkt aan Egbert. Ze krijgen een zoon maar Egbert kijkt niet naar zijn vrouw om. Zijn vader stuurt hem onder het mom van ‘ervaring opdoen’ naar Batavia. Anna blijft bij haar schoonouders. Ze krijgt een dochter die onmogelijk van Egbert kan zijn. Als Egbert na jaren terugkomt, is Anna net overleden en hij weet niet beter dan dat haar dochter van hem is. Hij probeert zijn broers uit de weg te ruimen omdat hij alleenheerser wil worden van zijn vaders bedrijf. Dat lijkt aanvankelijk te lukken...
De auteur schetst een goed beeld van het leven in de Gouden Eeuw. Het verhaal wordt hier en daar afgewisseld met interessante hoofdstukken over het leven in Amsterdam in die tijd. Joost van de Vondel wordt genoemd evenals prins Frederik Hendrik en andere beroemde figuren uit de vaderlandse geschiedenis. Je kunt merken dat de auteur een grondige kennis heeft van de tijd waarover hij schrijft.
Het verhaal lijkt een kant op te gaan die je als lezer niet wilt. Egbert lijkt op alle fronten succes te hebben, maar de verrassende ontknoping laat zien dat dat geenszins het geval is.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
12025
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Hoe de kerk opnieuw missionair kan zijn?
In dit boek wordt vooral 'de missionaire kring' besproken en aanbevolen. Het principe van missionaire kringen wordt besproken met veel ervaringsverhalen en praktische tips.
Mooi is dat begonnen wordt met de liefde. Er moet altijd gewerkt worden vanuit de liefde voor God en de naaste. Daarbij worden drie hoofdtaken van een gemeente genoemd: aanbidding, gemeenschap en missionair zijn. Deze drie moeten met elkaar in evenwicht zijn. Vervolgens wordt het principe van de missionaire kring verder uitgewerkt.
Als eerste wordt aangegeven dat het belangrijk is om je eigen (gemeente)drempel over te gaan om mensen te bereiken. Dit in navolging van Jezus die ook de mensen opzocht. Je kunt je daarbij het beste richten op een bepaalde doelgroep die je samen vaststelt. Hiervoor wordt een missionaire kring gevormd van mensen die als eerste taak heeft een hechte groep te vormen. Met deze groep bepaal je je missionaire doelgroep, bijvoorbeeld buitenlandse moeders. Vervolgens ga je deze groep proberen te bereiken, bijvoorbeeld met inloopochtenden. Je maakt ruim tijd vrij om je doelgroep te leren kennen. Op den duur kan zich een groepje ontwikkelen dat meer wil weten over het geloof. Met deze mensen kun je dan een christelijke cursus gaan doen, bijv. Alpha. Bij dit alles is het heel belangrijk dat de gemeente achter het werk staat.
Het boek behandelt de missionaire kring zeer uitgebreid. Hierdoor lijkt het enigszins alsof dit de enige mogelijkheid is in Nederland voor evangelisatie. Ik mis dan ook de verwijzing naar overige mogelijkheden, want "missionair gemeente zijn" is wel een populaire term in deze tijd, maar er is nog zoveel meer. Soms worden de voorbeelden wat te uitgebreid besproken, waardoor het te veel over de gemeente van Vlaardingerbroek gaat. Wel realiseert de auteur zich dat er vele soorten kerken zijn in Nederland en laat hij kort zien hoe ook in andere gemeentes dit principe kan werken, van gereformeerde gemeente tot pinkstergemeente.
De auteur werkte jarenlang in Haagse achterstandswijken en heeft een ruime ervaring met missionair gemeente zijn. Momenteel is hij een veel gevraagd spreker. Het boek is geschikt voor voorgangers en gemeenteleden die na willen denken over deze vorm van werken die kan uitlopen op gemeentegroei.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
Recensie
Al heel jong wordt Sally Parker "Granny" genoemd en nadat haar man gestorven is, trouwt ze met de man die haar zo noemde en zo blijft ze haar hele leven Granny. En dat is een heel leven, een lang leven. Je leeft haar leven intensief mee, doordat je haar gedachtewereld leest. Haar herinneringen, haar emoties, haar onvermogen, haar liefde en haar haat.
Dwars door haar leven heen krijg je een idee van wat het was voor de eerste Amerikanen om het nieuwe land in bezit te nemen. Het kost Granny haar alles. Haar grote liefde, haar kinderen en kleinkinderen en bijna haar leven. Voor de door de Indianen ontvoerde kleinkinderen leeft ze door en probeert hen terug te vinden.
Haar lichaam is verminkt, haar geest helder, haar emoties breekbaar en toch taai. Wonderlijk mooi heeft Arthur Japin beschreven hoe mensen naar hun vijanden kunnen kijken en hoe wreed de mensen van je eigen soort kunnen zijn en hoe zelfs je familie zich tegen je kan keren.
De schrijver heeft gedegen historisch onderzoek gedaan en de feiten heel knap verwerkt in deze roman. Het meest ontroerende gedeelte van het boek, vind ik, is wanneer Granny beseft dat ze haar kleindochter opnieuw los moet laten, maar nu uit haar eigen vrije wil.
Hoewel het de ruwheid van de cultuur weerspiegelt, is het jammer dat de schrijver zo vaak een vloek in haar gedachten en ook uit mannenmonden laat komen. Ik ervaar het als storend voor mezelf. Arthur Japin schrijft onnavolgbaar boeiend en ongelooflijk knap wisselt hij de focus van de betekenis van een moment op een kleine plaats af met een overzicht in land en tijd.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
12023
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Dit boekje bevat korte hoofdstukken met een diepe inhoud over allerlei onderwerpen.
Uit de geschiedenis, uit de Romeinse tijd, de Bijbel, hedendaagse verschillen tussen kerkgenootschappen en veel andere onderwerpen. Elk hoofdstuk nodigt uit tot nadenken en eindigt met een passende Bijbeltekst.
Een jongen vroeg zich af of God bestaat. Iemand heeft bij een openbaar toilet geschreven: God is dood - Nietsche.
Een week later komt hij daar weer en ziet dat iemand het geschrevene heeft veranderd. Er staat: Nietsche is dood - God.
Mooi is ook het verhaal van de hardrijdende man die op verschillende plaatsen dezelfde lifter ziet staan. Hij verbaast zich hierover en neemt uiteindelijk de lifter mee. Hij zegt tegen hem dat hij nooit lifters meeneemt en vraagt hoe hij heet. De man zegt dat hij Jezus heet en vraagt dan wie de persoon op de achterbank is. Daar blijkt een duistere figuur te zitten...
Een vlotlezend boekje met een diepe inhoud.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
12022
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Onuitwisbaar, een roman met een prachtige cover, opent midden in een dramatische gebeurtenis.
Trevor Mc Daniël, die de innerlijk drang voelt om mensen te helpen, redt de kleine Cody uit de klauwen van een poema. Door deze heldhaftige daad komt hij in contact Nathalie Reeve, een beeldhouwster, die de tante van de peuter is. Zij heeft een fotografisch geheugen en is in staat zich allerlei kleine en zeer specifieke details te herinneren. Ze wordt vaak bijna verpletterd door de details van emoties op iemands gezicht en ze ontlast haar gemoed door die dan perfect weer te geven tijdens het beeldhouwen. Trevor en Nathalie zijn complexe persoonlijkheden en voelen zich tot elkaar aangetrokken. Het feit dat er vreemde dingen gebeuren nadat Trevor de kleine jongen redde van poema drijft hen steeds dichter naar elkaar toe. Er gebeuren bizarre dingen. Kinderen verdwijnen. De grote vraag is: wie is de mysterieuze fan van Trevor, die hem zulke walgelijke foto's stuurt?
Onuitwisbaar is het tweede deel van een serie, hoewel dat op de cover niet te ontdekken is. Het is vertaald door Connie van de Velde en opgedragen aan Alfred Otto Heitzmann (1913 - 2011). De roman heeft een rustige bladspiegel en telt 379 pagina's. Aan elke hoofdstuk gaat een kort stukje vooraf, wat begint met een citaat uit de roman Paradise Lost van John Milton.
Dit helse diep houdt hemelgeesten immers
Niet vast, de afgrond zal hen ook niet lang
Hullen in duisternis
Doordat ik het eerste deel maar oppervlakkig gelezen heb, voelde ik me niet direct thuis in de personages en had ik iedere keer het gevoel dat ik iets miste. Dat ik er net naast greep. Het is bijna onmogelijk om deze roman te lezen en gelijk alles te begrijpen. Misschien dat een tweede keer lezen het boek beter tot zijn recht laat komen. Gedeeltelijk komt dat door de vele subplots. Ook de langdurige aandacht die de auteur besteedt aan groot aantal onbelangrijke (ondersteunende) personages, maakt de verhaallijn een beetje grillig.
Er gebeurt ontzettend veel in deze roman. Ik vind dat er een gezonde mix van spanning en romantiek en geheimzinnigheid in zit en het leuke is dat Kristen Heitzmann de spanning er heel lang inhoudt. Het duurde lang voordat ik in de gaten kreeg wie de geheimzinnige persoon was, die het op Trevor voorzien had en ondanks de niet zo mooie verhaallijn boeide het boek me van het begin tot het eind. Stiekem dacht ik wel: bijna iedereen in dit boek is geknakt door gebeurtenissen in zijn of haar verleden. Het zou geloofwaardiger zijn als niet iedereen een probleem had. Het einde van het boek was een afknapper voor mij. Veel te abrupt. Maar wie weet heeft de auteur dat opzettelijk gedaan en komt er een derde deel?
Jouw waardering
Like en deel deze recensie: