Boekenmening

Leren wandelen met God: Hij zoekt het gesprek met jou.

John Eldredge neemt je mee in zijn manier van met God omgaan als met zijn vader of als met een vriend. Hij beschrijft de levenslessen die hij van God leert bijna op de manier van een dagboek of meer een brief, waarin hij vertelt hoe hij soms worstelt met het maken van onderscheid tussen goed en kwaad, tussen Gods bedoelingen en satans bedoelingen.

Een heel treffend onderscheid vond ik: Als je een gedachte hebt, die je aanklaagt en waarbij jij jezelf gaat verachten, dan moet dat wel van de satan zijn, want het zet je gevangen. Als je een gedachte hebt, waarbij je overtuigd wordt van zonde en je hebt berouw en legt het neer bij het Kruis van Jezus, dan is het van God, want dit maakt je vrij. Erg mooi om te lezen en ook goed om zelf toe te passen.

Overigens is het hele boek bedoeld om zelf aan de slag te gaan met je relatie met God. John merkt ergens op: "We hebben de neiging om overal op in te gaan, in plaats van met God te wandelen." Je mag handelen vanuit je wandel met God en niet vanuit je geweten of je gevoel, want dan zou je omkomen in je eigen hoeveelheid reacties op de omstandigheden of de mensen om je heen.

John stelt ook de oneerlijkheid van de satan aan de orde. Hij is iemand, die zonder principes handelt en hij maakt gebruik van elke situatie. Het is goed om je dat te realiseren en ook te weten dat door het bloed van Jezus overwinning is over de vijand.

Toch is er een opbouw in het verhaal. John stelt dat als je nog niet gewend bent om met God om te gaan als met je beste Vriend, dat je begint met een kleine vraag aan God te stellen. God houdt ervan als je met vragen naar Hem toekomt. Hij wil ons graag helpen en leiden. Het mooiste van Johns boek vind ik dat God zo verrassend is in zijn antwoorden aan John. God helpt hem door zijn leiding om naar de diepere problemen in zijn hart te kijken en dingen bij God te brengen. God helpt John om te zien wat de ingesleten leugens in zijn leven zijn en die te vervangen door de waarheid van God. God houdt van je, Hij gunt je zijn grote liefde en vrede en vreugde van harte. En soms gaat dat door een tijd van moeite en afhankelijkheid heen.

Een heel mooi boek en zeker een boek om toe te passen in je eigen leven.

Uit puinhopen geboren

Uit puinhopen geboren gaat over Willemijn die al van voor haar geboorte ongewenst was door haar moeder, die maar twee kinderen wilde. Haar moeder is nooit een moeder voor haar geweest terwijl haar twee zussen schromelijk verwend werden. Willemijn telde niet mee.

Als hun moeder overlijdt, maken de zussen en zwagers een enorme stennis. Willemijn - die niet is getrouwd - wil met haar zoon Lars een nieuw leven beginnen. Ze heeft de overgebleven spullen, dagboeken van haar moeder een aantekeningen van haar vader, uit haar ouderlijk huis meegenomen. Lars wil weten wie zijn vader is. Het valt Willemijn heel zwaar om hem te vertellen dat ze het niet zeker weet omdat ze het slachtoffer was van een groepsverkrachting. Omdat Willemijns moeder altijd heel negatief over haar dochter heeft gepraat, ook in Lars' bijzijn, heeft hij heel veel moeite om Willemijn te geloven en kiest hij ervoor om te geloven wat zijn oma en tantes over zijn moeder hebben gezegd. Hij gaat bij Willemijns zus wonen.

Er wordt Willemijn veel duidelijk bij het doorlezen van de aantekeningen van haar vader die wel een echte vader voor haar was en de vaderrol voor Lars op zich nam. Ook haar moeders dagboeken spreken duidelijke taal. Door iemand op zijn werk komt Lars tot het juiste inzicht en hij keert terug naar zijn moeder.

Een aangrijpende roman die is gebaseerd op autobiografische gegevens van meerdere mensen. Er wordt duidelijk hoe diep een verkrachting ingrijpt in het leven van een slachtoffer.

Lees HIER een fragment van Uit puinhopen geboren.

Kind van de rivier

Wederom een mooie roman van Irma Joubert, waarbij het leven en de liefde op het Bosveld van Zuid-Afrika van de bladzijden afspatten. Het is een heerlijk boek om te lezen. Je merkt aan alles dat de schrijfster geschiedenislerares is geweest. Ze kan een verhaal vertellen en ook in deze roman zijn veel historische details verwerkt.

Het is het een dikke pil. Joubert heeft heel veel letters nodig om het verhaal van Pérsomi te vertellen. Een meisje dat in het begin van het boek precies weet wie ze is, namelijk een bijwonerskind, het vierde en middelste van Lewies en Jemina Pieterse, die wonen op de grond van meneer Fourie. Haar ouders zijn arm, ongeletterd en sociaal gezien staan ze onderaan de ladder. Maar Pérsomi is anders. Ze kan leren en al gauw blijkt dat haar dronken vader niet haar vader is; een man voor wie ze op moet passen. Het leven is moeilijk en zwaar en dat maakt het boek aan het begin ook een beetje gecompliceerd, lastig om in te komen. Joubert kiest ervoor om in de derde persoon te schrijven en daardoor krijgt het iets afstandelijks. Bovendien gebruikt de schrijfster in het begin nog verschillende stijlen om het verhaal neer te zetten; aparte dialogen tussen de (onbekende) vader en de moeder van Pérsomi, die steeds maar weer over geld gaan en de persiflages op sprookjes om de incest te beschrijven. Hoewel beide issues in de loop van het verhaal niet meer aan de orde zijn, voelt het niet consequent. Maar vertellen kan Irma Joubert wel en dus zien we welke kansen Persomi in haar leven krijgt en hoe ze doorleert, blijft worstelen met haar afkomst, maar doorzet en uiteindelijk kan studeren in Pretoria. Ze wordt advocaat met een eigen mening, want ze heeft haar hoofd niet gekregen om haar oren uit elkaar te houden. Het duurt even voordat ze doorheeft, waar haar hart naar uitgaat; Boele de zoon van meneer Fourie. Al sinds hun jeugd zij ze er voor elkaar en kunnen ze met elkaar praten op de berg, die uitkijkt over het Bosveld. Daar zit het volgende minpunt. Irma Joubert lijkt weer te kiezen voor een liefdesrelatie tussen de hoofdpersonen die elkaar in eerste instantie beschouwen als broer en zus. Het leidt zelfs tot een bijna identieke scene in Pretoria waarbij de man na een afscheid, in zijn auto stapt, niet gelijk wegrijdt, maar zijn hoofd op het stuur legt, om aan te geven welke innerlijke strijd hij voert.

Een van de historische feiten in deze roman, is de gedwongen verplaatsing van de Indische gemeenschap. Pérsomi is als advocaat bij deze zaak betrokken. De afloop van deze rechtszaak is een volgende teleurstelling in dit boek. Niet omdat het gezien de geschiedenis van Apartheid in Zuid-Afrika wel slecht moet aflopen. Juist in het begin als het verhaal zich afspeelt tijdens de jaren veertig en begin vijftig, doet Joubert het nog goed, door het benoemen van de Afrikaner identiteit, de opkomst van de Nationale partij, de ontwikkeling van de apartheid. Het wordt zo beargumenteerd in de onderlinge discussies dat je je bijna kunt voorstellen hoe het is gegaan. Je hoort dan ook nog tegenargumenten. Maar na de verloren rechtszaak stopt het verhaal bijna abrupt. Meer dan 'Pérsomi's hele lichaam doet pijn van verdriet' komt de schrijfster niet. Alsof er niets meer te doen is dan je neerleggen bij de feiten. Een gemiste kans.

Ringele ringele roze

Wat kan liefde toch eenvoudig zijn en zo ingewikkeld tegelijk. Niemand anders dan Toon kan gevoelens die zo diep gaan verwoorden alsof het de eenvoud zelf is. Diepe filosofische gedachten worden omgezet in taal die iedereen begrijpt.

Zelf deed Toon daar heel nuchter over en noemde wat hij schreef: versjes. De bundeling van 'versjes' over de liefde is een schat aan prachtige gevoelens die een mens kan hebben wanneer hij liefheeft; en zeg nou zelf: wie heeft er niemand lief? Elk gedicht uit deze bundel is de moeite waard; vaak met een glimlach, soms met een volle lach, maar soms met een traan of kikker in de keel. Toon ontroert mensen. Dat is niet opgehouden met zijn sterven.

Beslist de moeite waard om je lief te verrassen, dit boekje. Het heeft een prettig formaat en een rijke inhoud. Om vast in de stemming te komen het gedichtje Pakje:

Er zit iets in dit pakje
voor jou m'n lieve kind.
Dat zegt heel duidelijk da'k je
zo lief, zo aardig vind.

Er zit iets in dit pakje
met deze mooie strik.
Geen taartje, geen gebakje
het is 'n stukje ik.

Stop die bus!

Liesbeth van Binsbergen heeft een nieuw boekje geschreven. Stop die bus! Het is een fantasieverhaal over Ties, die met de bus naar zijn oom wil. Bovenop een heuvel staat de bus echter stil omdat de chauffeur hoge nood heeft. Hij springt uit de bus en rent weg terwijl zijn stropdas heen en weer flapt. 'Let jij op de bus?' vraagt hij aan Ties. Dit is het begin van een spannend avontuur want Ties neemt zijn taak heel serieus. Eén voor één laat hij de reizigers binnen die mee willen rijden: Sjors met zijn duif, Tante Tuit, Dick en Bikkel. Onverwachts gebeurt er iets spectaculairs: de bus rijdt! Eerst heel zacht, maar dan harder en harder - zomaar de heuvel af. Hoe zal dit avontuur aflopen?

Ik vond het leuk om kennis te maken met de verschillende mensen, die de bus in stapten. Het avontuur van Ties prikkelt de fantasie van groot en klein want het zal je maar gebeuren dat de chauffeur hoge nood krijgt en de bus bovenop een heuvel stil zet. Gelukkig is Ties een dapper jongetje!

Dit boekje heeft een vrolijke cover en is geschikt voor kinderen met een leesniveau van eind groep drie. Kinderen die ouder zijn, maar moeite hebben met lezen, zullen dit een stoer boek vinden (mijn zoon van 8 is dyslectisch en genoot ervan). Spanning en humor wisselen elkaar op een leuke manier af. Er is gekozen voor een duidelijk lettertype en de illustraties van Marijke ten Cate brengen een lach op je gezicht.

Ik beveel dit boekje warm aan. Laat kinderen samen met Ties een spannend avontuur beleven!

Een weg terug

Het verhaal speelt zich af in de staat Louisiana. Het is niet alleen het toneel van een rassenstrijd tussen zwart en blank, maar ook tussen Canjun (afstammelingen van Franse kolonisten uit Canada) en gewone Amerikanen. Vanessa en Ethan erven een oud landhuis en zijn 'vreemden' in de streek van de Canjun. Het boek begint gelijk mysterieus als het zoontje van Vanessa een Afro-Amerikaanse man heeft gezien, die tegelijk ook onzichtbaar is. Vanessa en Ethan willen het huis verbouwen en er een bed en breakfast van maken. Ze sluiten vriendschap met Zoë en Pierce Broussard, een gelukkig getrouwd stel die samen een goedlopend restaurant runnen in het stadje Les Barbes.

Maar dan krijgt Zoë dreigbriefjes met slechts zes woorden: 'Ik weet wat jij hebt gedaan'. Ze wordt overvallen door angst en verscheurd door twijfel, want haar mooie leventje blijkt gebaseerd te zijn op leugens van 10 jaar geleden om haar ongelukkige jeugd voorgoed van zich af te schudden.

Kathy Herman probeert een spannende roman te schrijven, maar het is erg lastig om erin te komen. Dan komt door verschillende dingen. Ten eerste introduceert ze heel veel mensen in het verhaal die allemaal wat willen zeggen over een bepaalde situatie. Het verhaal wisselt regelmatig perspectief. Dan zijn er een paar alinea's geschreven over de situatie van Vanessa, dan weer wordt je meegenomen in de gedachtewereld van Zoë (met heel veel herhalende vragen) of van een politiesheriff die een misdaad moet oplossen, die gepleegd is vlakbij het landhuis van Vanessa. En dan zijn er nog de gesprekken van de dorpsbewoners.

Daarnaast is de roman in het begin erg gladjes; in de dialogen gebruiken de mensen mooie volzinnen en lijken ze altijd het goed te zeggen. Als er al een misverstand ontstaat, dan wordt het gelijk goed gemaakt. Als dat is om te laten zien hoe communicatie hoort te gaan dan staat het wel heel ver af van de realiteit. Datzelfde ervaar ik met de beschreven emoties, die vaak in één zin worden afgedaan. Of de moord die bijna als een droog feit wordt gepresenteerd. Daardoor wordt de spanning niet goed opgebouwd.

De roman bereikt ook echt een anticlimax als Zoë zelf haar leugens uit het verleden probeert op te lossen. Je krijgt als lezer echt het gevoel: 'Nou zeg is dat alles?' Het maakt het karakter van Zoë die de leugens in stand wil houden omdat anders haar huwelijk op de klippen zal lopen, erg onrealistisch. Gelukkig geeft de schrijfster het boek een verrassende wending, waardoor het verhaal wel spannend wordt. Vanessa en Ethan willen hun vrienden helpen en raken betrokken in het gevaar. De scenes waarin Vanessa achtervolgt wordt, zijn het best, maar misschien komt dat ook omdat haar karakter het meest herkenbaar is.

Liefhebbers van romans van Kathy Herman zullen dit boek waarderen. Het geloof ligt er zeer dik in. Niet alleen omdat de hoofdpersonen christen zijn en bidden, maar ook omdat de schrijfster als het ware door het verhaal heen wil laten zien dat leugen niet loont. Achterin het boek zijn gespreksvragen opgenomen, waardoor het boek verder besproken kan worden.

Kathy Herman is een populaire schrijfster. Eerder zijn van haar een serie boeken uitgegeven, waar dezelfde mensen in voorkomen, namelijk de moeder van Vanessa, als rechercheur Sophie Trance. (De ware vijand, Het laatste woord en De juiste beslissing). Maar je kunt dit boek ook lezen als een eerste kennismaking.

Zwart wit

Een verzameling grappen, citaten en oneliners over onderwerpen als mannen, vrouwen, gezelligheid en geloven. Ongenuanceerd, maar o zo waar.

Het boek is verdeeld in hoofdstukken die overzichtelijk zijn gerangschikt op alfabetische volgorde. Het bevat veel leuke oneliners en moppen, hoewel veel moppen gedateerd zijn en stammen uit de jaren zeventig en tachtig.

Wat zou Jezus zeggen: Nee, ik bedoel niet op Twitter, Ik wil dat je Me letterlijk volgt. Stel je vragen niet aan Google, stel ze aan Mij.
Een kamer zonder boeken is als een lichaam zonder ziel.
Gezegend is de man die niets verwacht, want hij zal nooit teleurgesteld worden.
Wat is het verschil tussen Onze Lieve Vrouw en de Hedendaagse Vrouw? Onze Lieve Vrouw liet alles achter en vluchtte op de ezel. De Hedendaagse Vrouw vlucht met alles en laat de ezel achter.

Een leuk boek om cadeau te geven.

Waarom kwaad als God bestaat?

Bij iedereen komt de vraag 'Waarom?' regelmatig voorbij. Lijden, sterven, moord en doodslag, oorlog, vernieling, verkrachtingen en honger......Waarom? Vaak wordt de vraag daarbij gesteld: Als God liefde is, hoe kan Hij dan deze dingen toelaten? Had God de wereld niet volmaakt kunnen maken?

In dit boek van Geisler komen deze vragen aan bod en nog veel meer. De oorsprong van het kwaad wordt belicht en de soevereiniteit van God. Waarom er een hel is en niet alleen een hemel; waarom er lichamelijk en geestelijk lijden bestaat; waarom er geen alverzoening is, en zo nog vele moeilijke punten uit de Bijbel worden belicht. Er wordt uitgegaan van een almachtige God die de wereld zo liefhad dat Hij Zijn Zoon voor haar overhad. Het lijden van Zijn Zoon bracht ons bevrijding. In al het lijden mogen we zeker weten dat God ons liefheeft.

Bij de bespreking van de diverse onderwerpen wordt gebruik gemaakt van een aantal stellingen. Deze worden daarna uitgelegd aan de hand van de Bijbel, maar ook aan de hand van de logica. In zekere zin lijkt het hierbij bijna alsof je het bestaan en de goedheid van God kunt bewijzen. Dit is het enige minpuntje van het boek; immers: het geloof is essentieel voor hen die christen zijn. Geloof is een kwestie van vertrouwen, niet van bewijzen. Toch is het boek heel waardevol, juist ook voor de christen. We worden ertoe gebracht over het kwaad na te denken en kunnen door dit boek sterker in het geloof komen te staan. Geisler eindigt ook met het belangrijkste: er is een almachtige God die ons liefheeft! En iedereen die God zoekt, zal God vinden!

Overigens worden in het boek wel veel moeilijke woorden gebruikt, die niet iedereen zal kennen. Het boek is daarom meer geschikt voor mensen met een wat hogere opleiding; vooral voor christenen, maar ook voor atheïsten en filosofen heel interessant.

Achtendertig nachten

In achtendertig nachten worden we door Janne IJmker meegenomen terug in de tijd, naar de 18de eeuw. De eerste scene in het boek beschrijft hoe een man crepeert van de pijn, doordat hij iets verkeerds heeft gegeten. Tevergeefs verwacht hij hulp van zijn vrouw. Daarna volgt een verhoor over verdachte omstandigheden waarin hij is gestorven en de toon is gezet: Elsjen Roelofs heeft haar man vermoord en komt in de gevangenis. Het is een echt gebeurd, er zijn akten waarop Janne IJmker haar verhaal heeft gebaseerd, maar wat is het verhaal achter deze feiten? Het zou zo maar kunnen zijn gegaan zoals de schrijfster ons vertelt door de mond van Elsjen Roelofs zelf.

Als Elsjen bevallen is van haar kind en hersteld van de zwangerschap, gaat ze schrijven in de gevangenis. Ze wil het verhaal vertellen voor haar kinderen, waarom zij onschuldig is. Zo komt haar levensverhaal op papier. Na elk hoofdstuk verwerkt Elsjen wat haar is overkomen en hoewel het zich afspeelt in een heel andere tijd, zijn haar vragen over het leven zo universeel dat je je als lezer erin gaat herkennen. Ook haar worsteling met het geloof, terwijl ze ondertussen in de gevangenis het Bijbelboek Job leest, onderstreept die ontwikkeling van het karakter dat Elsje ondergaat.

Janne IJmker heeft dit alles knap geschreven, zo authentiek mogelijk door het gebruik van oude woorden, soms zelfs ruw taalgebruik, de beschrijving van de landbouwgebruiken van die tijd, de gewoontes uit de achttiende eeuw die zo levendig worden geschetst. Elsjen groeit ook door haar taalgebruik voor haar levensverhaal steeds volwassener te laten worden. Zo trekt Janne IJmker je het verhaal in, aan het eind kun je haast niet anders dan begrip opbrengen voor de situatie. Dan komt het vonnis niet geheel als een verrassing, maar de wreedheid van de straf is schokkend. Een heftig verhaal, maar zeker de moeite waard om te lezen, niet alleen door de inzichten die Elsjen tijdens haar schrijfproces verwerft, maar ook omdat het stimuleert om terug te kijken op je eigen leven en je handelen te overdenken.

Het is een terecht winnaar van de Publieksprijs van het Christelijke boek in 2007.

Hatsjepoet

HOFKRONIEK VAN DE FARAO ZONDER BAARD

In het begin van deze kroniek vond ik het lastig om het verhaal binnen te komen. Een groot aantal personen spelen een belangrijke rol. Toch heeft Veenman hier een aardige geschiedenisroman neergezet.

Farao Hatsjepsoet heeft al eerder in mijn leven mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. Hoe was het mogelijk om in een door mannen gedomineerde maatschappij als vrouw toch Farao te kunnen worden? Veenman pakt het slim aan, ze werkt haar verhaal zo uit dat er gewoon geen andere mogelijkheid was dan dat Hatsjepsoet op de troon zou komen. Knap!

Ze heeft ook heel bijzonder neergezet hoe de liefde van Hatsjepsoet en de man die haar werkelijke man wordt en daarvoor bestemd is, een unieke liefde is, die boven alle manieren van seksueel samenleven aan het hof uitsteekt. Daarmee zorgt ze ervoor dat het verhaal van deze farao aansluiting vindt bij ons individualisme en onze opvatting van hoe liefhebben eigenlijk hoort te zijn. Het sluit niet uit dat Hatsjepsoet zeer waarschijnlijk een krachtige heerseres was, die veel voor Egypte heeft betekend.

Ik denk dat Veenman op de juiste wijze summier is omgegaan met de mate van gruwelijkheden die plaatsvonden binnen de veel-godenreligie van Egypte en de macht van priesters en genezers. Je krijgt wel ongeveer een beeld van de invloed van deze aspecten op de lengte van het leven van de Egyptenaar en zeker die van de hoog geplaatsten.

12041

Recensie

Jouw waardering

12040

Recensie

Jouw waardering

12039

Recensie

Jouw waardering

12038

Recensie

Jouw waardering

12037

Recensie

Jouw waardering

12036

Recensie

Jouw waardering

12035

Recensie

Jouw waardering

12034

Recensie

Jouw waardering

12033

Recensie

Jouw waardering

12032

Recensie

Jouw waardering