12088
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Dit boek staat vol verhalen over leven en sterven. Veel daarvan gaan over mensen die een veelbewogen leven leiden of geleid hebben. Als dan het avondrood over hun leven komt, krijg je verschillende reacties. Centraal staat in de verhalen de relatie tussen mens en samenleving. Bijzonder is dat alle verhalen op waarheid berusten.
Het eerste verhaal trof me het meest. Het bewogen leven van een man die al langere tijd aan de rand van de samenleving leeft, als dakloze. En dan komt het moment dat hij weer deel moet gaan uitmaken van die samenleving, omdat hij ziek is en hulp nodig heeft, evenzo zijn hond die een gezwel heeft. Ze leven samen, maar nu moeten ze gescheiden op weg. De manier van beschrijven van dit moeilijke moment is ontroerend, schattig, liefdevol en welgevormd.
Naast verhalen over hoe mensen omgaan met de dood, vinden we ook een verhaal over een man die zelf op weg gaat om te doden. Ook het verhaal 'Het uur nul' raakt je echt. Vooral de laatste zinnen geven goed weer hoe het is om bij een net gestorven persoon te zitten: 'Ze was nog op de wereld, maar ze maakte niet deel meer uit van de wetmatigheid van het bestaan. Voor haar bestond geen warmte of koude meer, geen licht of duisternis, vreugde of verdriet, liefde of gemis, vergankelijkheid of tijd. Ze vertoefde ergens dichtbij en terzelfder tijd ook al zo ver weg.....'
Het taalgebruik doet vaak poëtisch aan. Het blijkt dat je ook over de dood mooi kunt schrijven. Natuurlijk heeft Librecht al een leven vol literaire publicaties en prijzen achter zich, maar ook dit boek mag er zijn. Wellicht dat wij wat moeten wennen aan bepaalde uitdrukkingen, zoals wanneer God wordt aangesproken als 'De grote Eenzame'. Maar het taalgebruik is nooit grof, bewust wordt hier een bundel verhalen neergezet met aandacht voor de schoonheid van de taal, zonder seks en grofheid, maar vol rust en menselijkheid in deze tijd van hectiek.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
12087
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Wat Randy Alcorn eerder deed met onderwerpen als eeuwigheid, hemel en hel, doet hij in deze roman met het thema vaders. Moedig is een roman geschreven naar aanleiding van de film 'Courageous', die het leven volgt van vier moedige politieagenten in Albany en een bouwvakker. Het verhaal begint met een sterke actiescene, ook later zijn er nog wel wat boeiende politieacties, maar de roman heeft vooral een sterk moraliserend karakter. Het wel en wee van het Amerikaanse politiebestaan met alle overwegingen waar agenten op straat mee te maken krijgen, wordt afgewisseld met de perikelen van het gezinsleven van de agenten.
Bijvoorbeeld van hoofdagent Adam Mitchell, een vader van een stugge tienerzoon en een schattige dochter van 8 jaar. Zijn leven verandert dramatisch als zijn lievelingskind omkomt bij een verkeersongeluk. Het zet zijn leven stil en bepaalt hem bij wat hij als vader tekort is geschoten. Hij pakt dit grondig aan in zijn rouwproces, doet serieus Bijbelstudie en schrijft een voornemen, een belofte over hoe hij voortaan als vader en echtgenoot wil zijn en verantwoordelijkheid wil nemen voor zijn gezin. Hij neemt hierin zijn collega's bij de politie mee, die gaandeweg het verhaal zijn vrienden worden.
Door het leven van zijn partners te beschrijven, heeft Randy Alcorn de kans om in zijn boek allerlei soorten vaders een gezicht te geven; natuurlijk de vaders die hun taak heel serieus nemen, mannen die gescheiden zijn en voor wie het vaderschap niet meer is dan alimentatie betalen, mannen die hun vriendin in de steek gelaten hebben, nadat ze zwanger zijn geworden enzovoort of arme vaders, die zwoegen om hun gezin te onderhouden. Door onder andere ook het leven te beschrijven van de bendeleden, die de politie van Albany bestrijdt, komt duidelijk naar voren hoe beroerd het is om op te groeien zonder vader.
Het is duidelijk dat Randy Alcorn en de filmmakers een punt hebben om dit thema rond de verantwoordelijkheid van vaders aan de orde te stellen. De vraag, 'wat verwacht God van vaders?', is interessant genoeg om in de kerk, in (bijbel)kringen, met vrienden, in gezinnen
te bespreken. Het boek of de film kan daar een goede aanleiding voor zijn, zeker als je door het Amerikaanse wondersausje heen kunt kijken dan wel lezen. (Hoewel het boek nog meer anekdotes kent, zou ik de voorkeur geven aan de film die met zijn 2 uur ook al lang genoeg is.) In zijn dankbetuiging schrijft Alcorn ook: "Ongeveer twintig procent van het boek komt regelrecht uit de film, de overige tachtig procent moest ik erbij schrijven om er een roman van te maken. Als er dus iets in het boek staat wat de lezer niet bevalt, is de kans groot dat het mijn schuld is."
De alleswetende schrijver is voortdurend aanwezig. Jammer, want hij spuit onnodig veel informatie, details over het leven van mensen, die personen vanuit wiens perspectief de scene wordt beschreven niet zouden kunnen weten, vaak gepaard met een waardeoordeel. Het sterk moraliserende karakter, het 'getuigen' van de politieagenten, ervaar ik als een beetje teveel van het goede. Maar erger nog zijn de 'snelle' oplossingen. Het rouwproces van Adam Mitchell verloopt te soepel, ook een dochter die met het verkeerde vriendje omgaat, verandert als een blad aan boom, wanneer haar vader haar mee neemt naar een speciaal restaurant. Natuurlijk is het belangrijk dat vaders aandacht geven aan hun kinderen, maar de werkelijkheid is wel weerbarstiger dan in deze roman wordt geschetst. Dat doet niets af van de mooie woorden van de belofte/het voornemen waarmee de mannen een eed afleggen om hun taak als man en vader serieus te nemen. Er is moed voor nodig om die verantwoordelijkheid te nemen.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
12086
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Als Sarai -die in Ur woont- op twaalfjarige leeftijd door haar machtige vader uitgehuwelijkt wordt, vlucht ze en ontmoet ze Abram. Ze zijn van elkaar onder de indruk, maar Sarai wordt door soldaten gevonden en teruggebracht. Dan neemt ze een middel dat haar onvruchtbaar maakt. Dit heeft tot gevolg dat ze priesteres wordt in de tempel van Ishtar.
Na jaren ontmoet ze Abram opnieuw. Hij ontvoert haar uit de tempel en trouwt met haar. Dan vertrekken ze met Abrams familie naar Haran. Tijdens de tocht verongelukt Abrams broer met zijn vrouw en hij beschouwt hun zoon Lot nu als zijn zoon. In Haran hoort Abram Gods roepstem en hij vertrekt naar Kanaän, waar hij gastvrij ontvangen wordt door Melchizédek. Als er jaren later hongersnood uitbreekt, vertrekt Abram naar Egypte. Er doen allerlei gruwelijke verhalen over de Farao de ronde en uit angst voor hem vertelt Abram dat Sarai zijn zus is. Dan neemt Farao haar tot vrouw. Als hij de waarheid verneemt, worden ze weggestuurd.
Dit boek leest lekker weg, ik had het in twee dagen uit. De cultuur van die tijd wordt goed beschreven; er wordt echter wel veel aandacht gegeven aan de afgodendienst. De liederen die voor hen worden gezongen, worden meerdere malen herhaald. Dat had van mij wel wat minder gemogen. Verder houdt de auteur zich niet aan de Bijbelse chronologie. In de Bijbel gaat Abram naar Egypte en ontmoet vervolgens Melchizédek . De auteur beschrijft het precies andersom. Melchizédek is in de Bijbel een priester, in dit boek een koning. Als Abraham met Isaak naar Moria gaat om hem te offeren, gaat Sara hen achterna en weerhoudt hem ervan door te roepen dat er een ram aankomt. Abraham zegt dat hij de stem van God heeft gehoord (volgens de Bijbel is dit dus zo), Sara echter, concludeert dat ze het dan samen hebben geroepen.
Als je een historische, Bijbelse roman wilt schrijven, moet je je wel aan de Bijbel houden. Hier en daar ontsiert een taalfout de tekst.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
12085
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Het is bijzonder om te lezen hoe Chaim Potok de spanning tussen orthodoxie en openheid voor de wereld heeft uitgewerkt in dit boek. Ik begon argeloos in dit boek. In de eerste zinnen staat direct waar het hele boek om gaat, maar ik had het niet in de gaten. Toen ik het uit had, las ik de eerste regels opnieuw en ik verbaasde me erover dat ik ze niet serieus had genomen, dat ik eerder niet had beseft, wat een zware lading er in die eerste zinnen ligt; wat een enorm conflict er in de titel van het genoemde schilderij verwoord is.
Ik kom zelf uit een Oud-Gereformeerd gezin en ik ontdekte dezelfde principes. Creativiteit is flauwekul en creatief bezig zijn is "je tijd verdoen." Creativiteit brengt je in contact met die grote boze buitenwereld, die maar het liefst buitengesloten moet worden, want het brengt zonde in je leven en dat kan je weer verder van God afbrengen, dat moet je niet willen. Maar Asjer Lev moet zijn door God gegeven talent uitleven, hij kan niet anders.
Het grote conflict dat hieruit voortkomt herken ik. Ik herken ook de situatie waarin het alles uitmondt. De loyaliteit aan ouders en systeem van herkomst is groot, maar uiteindelijk niet sterker dan wat uitgewerkt moet worden in het leven van Asjer Lev. Het brengt hem zowel verdriet als vrijheid, maar dat ziet hij zelf nog niet. De enige die hem niet, maar uiteindelijk toch wel laat vallen is het opperhoofd van de synagoge, een wijze man, die zelfs gezag heeft over zijn vader. Heiligheid heeft macht. En veronderstelde heiligheid overweldigende macht. Het brengt zowel Asjer als zijn beide ouders in een onmogelijke positie.
Chaim Potok is een ongelooflijk knap schrijver, die door de steeds herhalende structuur in het leven van deze orthodoxe jongen, zijn persoonlijke ontwikkeling uitwerkt en tegelijkertijd de stilstand van de ontwikkeling van de vader en het verdriet en de afwijzing door zijn moeder laat zien.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
12084
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
De auteur van deze Engelstalige studie heeft zich goed in de materie verdiept. De vraag die centraal staat is: Wat is de positie van Israël en van de Joden? Hierbij richt hij zich vooral op de visie van de zogenaamde Zionisten. Wel brengt dat meteen een probleem met zich mee, want wat is een Zionist? Paas neemt de lezer mee door heel de kerkgeschiedenis om deze vraag te beantwoorden. Hij neemt de Bijbel als uitgangspunt. Zijn stelling is: nadat Christus is gekomen is de enige weg tot behoud het geloof in Hem, voor zowel Joden (Israël) als andere volken. Sindsdien heeft Israël geen enkele speciale plaats meer bij God, maar zijn wij met alle christenen 'het nieuwe Israël'.
Zeer veel christenen zijn dit niet met hem eens, maar zien een aparte plaats voor het oude volk van God in de geschiedenis (en toekomst). Paas legt de verschillende visies uit en weerspreekt deze. Zijn stelling is dat philosemitisme (in het kort: Jodenliefde) in de geschiedenis steeds de neiging heeft gehad om te leiden tot antisemitisme (Jodenhaat).
Als je die laatste zin goed tot je door laat dringen moet je huiveren. Dus als wij om Gods volk geven, zal dat leiden tot Jodenhaat? Hier gaat de auteur volgens te ver. Mooi vond ik het dat hij erop attendeert dat God al bezig is met het redden van mensen sinds Genesis 3. Gods volk van alle tijden en plaatsen zal bestaan uit Joden en gelovigen uit andere volken. In die zin horen we allemaal bij elkaar en vormen we samen Gods volk. Dat er christenen zijn die vinden dat Joden in deze tijd geen bekering nodig hebben is volgens Paas een verkeerde visie. Dat kan ik met hem eens zijn. Echter, hij draaft wat dat betreft nogal door alsof het hier een zeer grote groep betreft. Aan dit alles koppelt hij de visie op het duizendjarig rijk en de grote verdrukking, de wederkomst van Christus en de verschillende visies daarop. Het lijkt er soms op dat hij vindt dat zijn visie op Israël nodig is om zalig te worden, zoveel nadruk wordt erop gelegd.
Alles bij elkaar is het een interessant boek om te lezen voor mensen die zich in theologische geschilpunten willen verdiepen. Mijn persoonlijke visie hierop is dat het weliswaar boeiend is om te lezen, maar niet nodig voor ons behoud. Ons wordt gevraagd in Christus te geloven en ja, bij punten die ik zelf 'randzaken' noem zijn er veel verschillen. De Bijbel is er duidelijk over dat de weg tot behoud niets anders is dan Christus alleen. Bij al het andere moeten we maar eenvoudig de Bijbelteksten lezen, kennen en laten staan, zonder eigen interpretaties. Inlegkunde heeft de mens al te vaak op verkeerde sporen gebracht. De toekomst zal het leren.......
Ondanks het feit dat ik het niet altijd eens ben met de auteur verdient dit boek 4 sterren, vooral omdat het een goede studie betreft met veel voetnoten naar literatuur en naar de Bijbel.
Graag geef ik deze nuance van de auteur aan u als bezoeker door:
"Alleen wil ik er toch even op wijzen dat ik philosemitisme in mijn boek niet zie als een normale vorm van liefde of sympathie voor Joodse mensen, maar als een obsessieve gefascineerdheid door het volk van de Joden, die abnormaal is en in de geschiedenis herhaaldelijk is omgeslagen in Jodenhaat."
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
12083
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Dit boek bevat het bijzondere levensverhaal van Douwe en Hanneke, ondernemers in hart en nieren. Na hun huwelijk in de jaren zestig, nemen ze een kruidenierszaak in Ressen over. Drie jaar later runnen ze een supermarkt in Almelo en naarmate de jaren verstrijken komen ze in Utrecht terecht waar ze verschillende zaken openen. Niet alleen supermarkten, maar ook een chocolaterie en een ijssalon. Omdat Hanneke ook in de zaak werkt, nemen ze een meisje aan voor de kinderen. Dina is de ideale kinderoppas maar op een dag is ze zomaar verdwenen. Als Hanneke informeert bij de moeder van Dina, vertelt de vrouw dat haar dochter ruim drie jaar terug is overleden...
Hanneke begrijpt er niets van en na lang nadenken komt ze tot de voorzichtige conclusie dat Dina een engel moet zijn geweest. De moeilijkheden en problemen blijven hen niet bespaard. Ze krijgen te maken met diefstal van personeel, inbraak en wanbetalers. Er zijn tijden dat ze amper het hoofd boven water kunnen houden. En dan komt er ook nog een rechtszaak...
De tweede verhaallijn beschrijft het bovennatuurlijke. De auteur schrijft over de troonzaal van God, de Ontzagwekkende. Ze beschrijft het heel mooi en respectvol. De strijd tussen licht en duister komt aan de orde en hoe dat uitwerkt in het leven van Douwe en Hanneke. Een bijzondere roman, gebaseerd op het leven van de ouders van de auteur.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
12082
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Er is een groot contrast tussen de jeugdige lezers van Kate en de hoofdpersoon van deze historische roman. Het leven van de 14-jarige Kate O'Dorherty verandert dramatisch als haar dronken vader haar zwangere moeder mishandelt. Als haar moeder sterft in het kraambed, zorgt Kate voor haar broers. Haar vader verdwijnt als later in het jaar ook nog de aardappeloogst mislukt. Met grote moeite krijgen de kinderen de eerste keer nog de pacht bij elkaar, maar na de winter worden ze uit huis gezet en zwerven ze door de velden van Ierland. Een aangrijpend verhaal dat blijft boeien tot het eind.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
Recensie
Donna in opgegroeid in Rome maar woont al weer jaren in Nederland. Ze werkt bij een tv studio in Amsterdam en luncht regelmatig met knuffelbeercollega Bart. Ze droom ervan om terug te gaan naar Italië en hoopt met een Italiaan te trouwen. Dan komt er een uitnodiging voor een reünie van de middelbare school. Donna verheugt zich er erg op. Ze zal haar vriendin Alyssa weer zien en nog belangrijker; haar docent wiskunde waar ze al die jaren van heeft gedroomd. Als hij haar op de reünie ziet, lijkt hij helemaal van haar in de ban te zijn en al spoedig belanden ze bij elkaar in bed.
In het begin vond ik het een leuk boek; het eerste hoofdstuk bevat een flinke dosis humor. Maar verderop valt de auteur steeds in herhalingen. Als er maar iets is, iets leuks of minder leuks, gaat Donna met haar vriendin naar de kroeg of een terras om sloten wijn te drinken en te praten over mannen. In Rome gebeurt hetzelfde met Alyssa. Het begon me op een gegeven moment te vervelen.
Het wordt normaal gevonden om met verschillende mannen het bed in te duiken. Alyssa is zwanger van een getrouwde man en als Donna verschillende malen met de wiskundeleraar naar bed is geweest, ontdekt ze dat ook hij getrouwd is. Mooie mannen voeren de boventoon in dit boek; hun uiterlijk wordt tot in detail beschreven. Behalve enkele wijze spreuken heeft dit boek weinig inhoud en geen diepgang, dat is ook natuurlijk ook niet de bedoeling van een chicklit. Toch heb ik wel eens betere chicklits gelezen. Persoonlijk vind ik het geen boek om voor de tweede keer te lezen.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
12080
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
In dit boek worden botsende wereldbeelden op drie niveaus besproken:
• Kosmos
• Leven
• Menselijk brein
Tenslotte werpen Deepak en Leonard zich op het ultieme mysterie: God.
Steeds is er een eerste essay van een van de twee schrijvers, de ander reageert daarop. In de inleiding lezen we onder andere het volgende: "De wetenschap heeft nooit pure objectiviteit bereikt en zal dat ook nooit doen. Het ontkennen van de waarde van subjectieve ervaring staat gelijk aan het ontkennen van het meeste van wat het leven waardevol maakt." Wat moeten we met iets als liefde of de kennis van goed en kwaad als de geest slechts als een bijproduct van de hersenen wordt gezien? De uiteindelijke basisvraag is: Wat is de werkelijkheid?
De visie van Leonard is duidelijk: de mens is een dier, ontstaan uit de natuur (materie). Deepaks opvatting: de sleutel tot een antwoord op alles is het begrijpen van het bewustzijn. De wetenschap is nog maar kort bezig met antwoorden op dit gebied. Hoe komt het dat onze 'geest' niet kan worden verklaard?
Volgens Leonard is de oerknal wetenschappelijk bewezen. Het universum kan spontaan zijn ontstaan uit het niets, maar we weten het nog niet zeker. De wetenschap zal met een bewijs moeten komen, waarschijnlijk met behulp van de wiskunde.
Deepak: de leegte is het begin van elk scheppingsverhaal. Wanneer de wetenschap gelijk heeft, is er sprake van willekeurige ontwikkeling. Maar hoe verklaar je dat het doelgerichte uit het doelloze ontstaan is? Spiritualiteit geeft inzicht over wat er achter ruimte en tijd is, de wetenschap niet. De kosmos wordt gestuurd door scheppend vermogen, de evolutie gaat ervan uit dat er plotseling een eigenschap ontstaat die er voorheen niet was. Zij maakt dus sprongen die niet verklaarbaar zijn. Een mooie vergelijking van Deepak: 'De kans dat alles uit materie is ontstaan is net zo groot als de kans dat er een nieuwe wolkenkrabber ontstaat uit het stof van een met dynamiet opgeblazen exemplaar.'
Wat maakt ons menselijk? Deepak gaat ervan uit dat wij eerst geest zijn en dan pas materie. Fysieke overblijfselen uit de historie vertellen ons veel, maar niet waarom wij zijn zoals we zijn. De neurowetenschap plaatst onze menselijke eigenschappen in het hersenweefsel. Volgens Leonard is de mens gewoon een complexe diersoort. Hij gelooft dat de wetenschap ooit zal bewijzen dat een mens geen ziel heeft.
Leonard zet uiteen hoe volgens de wetenschap genen werken en hoe de relatie tussen DNA en genen is. Deepak legt uit, o.a. aan de hand van een voorbeeld van tweelingen, dat er meer is dan dit en dat gedrag en bewustzijn daarom van een vrije wil afhankelijk zijn. Zelfs een foetus lijkt beslissingen te nemen.
Op deze polemische manier gaat het hele boek door aan de hand van nog meer onderwerpen. Het is alles bij elkaar een bijzonder boeiend boek, met veel voorbeelden uit de wetenschap die op begrijpelijke wijze worden verteld. Deepak haalt in zijn bewijzen ook de Bijbel aan, zoals Hebr. 11: 3: 'dus het zichtbare is ontstaan uit het niet-zichtbare.' Maar daarnaast put hij ook uit andere spirituele geschriften. Hij is geen christen. Toch is dit boek voor christenen wel aan te bevelen, ook al geloof je in de schepping. Ik heb door het lezen van dit boek geleerd hoe ingenieus de wereld en ook de mens in elkaar zit. Dat heeft geleid tot een versteviging van mijn geloof in de schepping en in de bijzondere waarde van de mens ten opzichte van dieren.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
12079
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Dit is het vierde boek van Sigrid Landman. Het boek bevat columns die gaan over de donkere kant van autisme. De meest aangrijpende column vind ik: voelen met autisme. Autisten lijken geen gevoel te hebben maar dat komt omdat ze hun gevoelens soms op een onhandige manier uiten en vaak veel later dan gebruikelijk. Daardoor lijkt het alsof ze ongevoelig zijn. Bij autisten kom je ook vaak de afwezigheid van emotionele reacties op slecht nieuws tegen. Dat is de schrijfster meermalen overkomen. Ze reageerde kil en afstandelijk toen ze hoorde dat haar schoonvader zou overlijden. In werkelijkheid stikte ze haast van verdriet.
Door haar vertraagde reactie op emotionele gebeurtenissen, komt ze regelmatig ongevoelig over. Dat vindt ze echt niet leuk. De tranen die ze naderhand huilt, ziet niemand. Ook de andere columns bevatten allerlei aspecten van het autisme.
Als ik dit boek in één paar woorden moet samenvatten, noem ik eerlijkheid en kwetsbaarheid. Door zo haar gevoelens en gedachten te delen, stelt de schrijfster zich heel kwetsbaar op en ik kan wel zeggen dat ik na het lezen van haar boeken een heel duidelijk beeld van autisme heb gekregen.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie: