Puur, zuiver, gevoelig, eerlijk en realistisch. Zo zou ik dit boek willen omschrijven. Hoewel het fictie is, leef je als lezer zo mee met de hoofdpersoon dat je zou denken dat het een waargebeurd verhaal is.
Het verhaal begint als Rob, de man van Fleur, net vertrokken is naar het buitenland, op zakenreis. Dan geeft Fleur zich over aan haar verdriet en aan depressieve gevoelens. Kortgeleden heeft ze haar kindje na zeven maanden zwangerschap verloren en tot nu toe heeft ze zich tegenover Rob groot gehouden. Nu hij vertrokken is, laat ze het verdriet komen en geeft ze zich over aan depressieve gevoelens.
Ze laat haar jeugd aan zich voorbijgaan en worstelt met de vraag waarom God zo veel verdriet in haar leven heeft toegelaten. Ze was een ongewenst kind en werd niet geaccepteerd door haar moeder. Haar vader was er wel voor haar maar werd totaal door haar moeder overvleugeld. Met haar oudste broer Peter kon Fleur wel goed overweg.
Door Rob heeft ze de Heere Jezus leren kennen. Ze trouwde met hem en na jaren wachten werd ze zwanger...
Dit boek heb ik in een ruk uitgelezen. Bij bepaalde passages kon ik mijn ogen nauwelijks droog houden. Het heden is in de ik-vorm geschreven en de hoofdstukken over Fleurs jeugd in de derde persoon maar dat is allerminst storend door de prettige schrijfstijl. Er staat een foutje op de achterflap: Tante Sjoukje zou Fleurs tante zijn maar het is de tante van haar vriendin.
Geef een reactie