Boekenmening

Hier komt de titel

Het debuut van Michelle Franssen is een leuke mix van sportverhalen en full color foto's met waarheden uit de dagelijkse praktijk van een christen. Waarden die gelden voor sporters zijn namelijk ook toe te passen in het geloofsleven. Michelle Franssen heeft hiervoor gebruik gemaakt van haar eigen sportieve ervaringen, maar heeft ook veel gezien en gehoord als sportverslaggever. Voor dit magazine 'Hier komt de titel' zijn 11 sporten uitgelicht. De keuze voor sommige van deze diverse sporten is beslist origineel, zoals rugby, stijldansen, pokeren. Andere populaire sporten zoals hardlopen, fitness, voetballen en paardrijden, maken het boek interessant voor een breed publiek, want iedereen heeft wel iets met een van deze sporten.

Elk hoofdstuk heeft een verhaal, waarbij iets over de sport wordt verteld en de link die gemaakt kan worden met het geloof. De benadering is eenvoudig en persoonlijk. Soms zijn er aparte tekstvlakken waarin concrete voorbeelden worden uitgelicht. Bij het hoofdstuk hoort ook kort interview met een sporter. Hiervoor worden steeds dezelfde vragen gesteld. De antwoorden komen vaak op hetzelfde neer, maar deze opzet maakt het wel afwisselend om te lezen. Interessanter zijn de uitdagingen waarmee elk hoofdstuk afsluit. Leuk om daarover met andere sporters in gesprek te gaan, want door het persoonlijk gesprek kun je meer verdieping uit dit boekje halen. Het magazine ziet er aantrekkelijk uit.

Oorzaak en genezing van geestelijke depressiviteit

De dominee die ooit arts was, preekte veel over de oorzaken en genezing van het matte hart, de terneergeslagen geest, het verdofte gevoel en de vertraagde wil: allemaal symptomen van wat hij noemt 'geestelijke depressie'. Hij preekte er 21 zondagen over in de Westminster Chapel te Londen. De preken zijn in dit boek onverkort en onveranderd samengebracht. In zijn voorwoord zegt hij: "Ongelukkige christenen zijn, om geen krassere woorden te gebruiken, toch eigenlijk maar een povere aanbeveling voor het christelijk geloof." Het is bij deze dominee zo, dat iemand die voluit christen is, nou eenmaal niet ongelukkig kan zijn. Hij legt dat steeds verder uit in zijn preken, die goed te lezen zijn. Dit boek is geen boek om achter elkaar uit te lezen. Het is perfect om af en toe te pakken en een preek in zijn geheel te pakken.

Natuurlijk legt D. Martyn Lloyd-Jones eerst het fundament voor de rest van zijn preken en bouwt zo de stellingen die hij daarin poneert, goed uit. Domweg komt het er op neer, dat als jij gelooft, christen bent, het nu eenmaal niet zo kan zijn, dat je somber en ongelukkig bent. Dan heb je kennelijk iets in het geloof niet helemaal goed begrepen. En daar gaat hij mee aan de slag. Dat onbegrip kan op allerlei gebied liggen: op het gebied van de geest, op dat van het verstand, of het gebied van je emotie. Geest, hart en wil zijn een eenheid in je leven en dus ook in het geloof, dat die alle drie omvat en helemaal in beslag neemt. Dat wil zeggen dat je de Bijbel goed moet kennen, dat je alle liefde van God moet hebben en een volledige toewijding om God op zijn woord te gehoorzamen. Een stevig fundament voor de rest van zijn preken. Het is schitterend om te merken hoe niet aan trends gebonden de boodschap van deze preken is. De opdracht: "Verblijdt u", zegt hij, heeft niets te maken met "doe maar net of je een blij christen bent" en ook niets met de zoektocht naar het geluk. Je bent gelukkig als je honger en dorst naar gerechtigheid en niet als je hongert naar je eigen geluksgevoel.

Dit boek is voluit christocentrisch. Jezus Christus staat in het middelpunt, op Hem richten we ons, juist voor de genezing van ons hart en de aansporing van onze wil en de overtuiging in onze gedachten. Dat brengt enorme vreugde en levenslust in de Gemeente van Jezus Christus. Het gaat om horen, aannemen en doen, precies wat Jezus zelf ook steeds zei.
Als eerste heb ik de preek met de titel: 'Vertragen in goeddoen' gelezen. In die preek gebruikt de dominee een bemoedigend en troostend voorbeeld. Je kunt geestelijke groei en ontwikkeling vergelijken met een moeder die met haar dochtertje de deur uitloopt. Het kleine meisje dartelt en springt, vol levenslust. De moeder volgt bedachtzaam en vastberaden. Haar tempo is wel lager, maar toch blijkt in de loop van de dag dat zij meer energie heeft dan het kleine meisje dat ogenschijnlijk meer energie lijkt te hebben dan haar moeder. Die moeder heeft meer verantwoordelijkheid en moet de hele dag door met allerlei taken, dat meisje hoeft alleen maar te spelen en te leren. Zo kan het ook zijn met de ontwikkelde gelovige. Hij of zij lijkt trager, minder energiek, maar weet precies wat haar of zijn doel is en waar hij of zij naar toe gaat. Prachtig voorbeeld.

Ik geef dit boek 5 sterren. Het is het waard om vaak gepakt te worden zodat de gelovige mens, die wat wegzakt van zijn weg, weer bemoedigd en getroost en aangespoord wordt om een aanstekelijk christen te blijven en Gods weg voluit en met vreugde te gaan.

De vlieger

In de klas vertelt Juf over de vriendschap tussen David en Jonathan. Intussen fluistert Rick pesterige opmerkingen over Sem. Later zegt juf dat ze morgen met z'n allen naar het strand gaan en dat de kinderen wat mee mogen nemen. Rick vraagt Sem wat hij meeneemt en als Sem antwoordt dat hij zijn vlieger meeneemt, begint Rick op te scheppen over zijn vlieger die veel mooier is.
Dat tempert Sems blijdschap over zijn vlieger. Hij vertelt er thuis niets over, maar als ze naar het strand gaan, heeft hij buikpijn. Gelukkig gaat papa mee naar het strand en samen met hem en vriendje Aron heeft Sem veel plezier. Dan zegt papa dat hij even op de handdoek wil zitten. Sem vliegert nu alleen met Aron maar dan komt Rick eraan!

Dit boekje gaat over pesten en gepest worden. Zoals het vaak het geval is, heeft de juf niets in de gaten maar als Rick iets heel naars bij Sem uithaalt, maakt de juf er werk van door naar zijn ouders te gaan. Rick maakt het goed met Sem en belooft hem nooit meer te pesten. Een duidelijk, mooi geïllustreerd boekje.

Een onwaarschijnlijke bekering

Heel anders is het levensverhaal van Rosaria dan die van Justin Lee in het boek "Verscheurd" dat ik onlangs heb gerecenseerd. Zowel Rosaria en Justin hebben hun eigen unieke persoonlijkheid kunnen neerleggen in hun boek, hun eigen unieke weg, waarin hun homoseksualiteit door henzelf geduid wordt in het licht van hun geloof. Maar hoe verschillend is hun levensweg! Rosaria, lesbienne en ongelovig, komt tot geloof in Christus en ziet dat haar weg als homoseksuele vrouw in relatie tot God een heilloze weg is, een weg die niet zo door God bedoeld is. Justin Lee daarentegen is geneigd om te zeggen dat hij "nu eenmaal zo is" en dat hij daar niets aan kan veranderen, hoezeer hij dat ook zou willen.

Rosaria is een weg van grote verandering gegaan. Dat was een zeer pijnlijke weg. Een weg vol afwijzing, maar ook een rijke weg, waarin zij leerde alleen op God te vertrouwen. Toen ze zich bekeerde tot God en ook haar levenswijze veranderde, werd ze vervolgens uitgespuugd door de homolobby op haar universiteit, maar ze wist zich ook nog niet zo welkom in de kerk, want niemand wist daar hoe ze om moesten gaan met deze problematiek. Het was een moeilijke weg na haar bekering, maar het is onmiskenbaar hoe God haar heeft gezegend in die weg. Heel duidelijk blijkt dat de homoscene een totaal ander en tegengesteld wereld- en mensbeeld heeft dan de Gemeente van Jezus Christus en dat was voor Rosaria een diepe weg die veel pijn met zich meebracht. Het lijkt of ze van de ene wereld in de andere stapt en die werelden hebben dan ook niets gemeen met elkaar.

Rosaria's hart hoort bij God maar haar hele manier van leven wordt verscheurd door de overstap naar wat God van haar vraagt. Een zin uit haar boek bij een bezoek aan een christen die op een van haar artikelen had gereageerd: "Ik weet nog dat ik me maar al te bewust was van mijn lesbische kapsel en de homo- en pro-abortusstickers op mijn auto. Mijn lesbische identiteit en cultuur en de waarden die daarbij hoorden betekenden veel voor mij. Ik had nog nooit iemand tot God horen bidden alsof God Zich iets van dat gebed aantrok, alsof Hij echt luisterde en antwoord gaf."

Rosaria leert God en zijn liefde kennen, gaat op onderzoek uit, en kan er niet meer omheen. Ze wil bij God horen. Haar positie op de universiteit wordt onhoudbaar. Haar relatie wordt onhoudbaar. Haar vrienden laten haar vallen. Ze voelt zich verlaten en gewond. En dan zijn daar die paar christenen, die gewoon liefhebben zonder vooroordelen en haar steunen in haar zoektocht.
Een heel indringend en zeer lezenswaardig boek van een vrouw die eerlijk en authentiek is en niet bang is voor wat 'de buren ervan zullen zeggen'.

Een groot deel van het boek gaat over haar huwelijk en gezin. Het gevolg van radicaal voor God kiezen. En hoe zij daar vorm aan heeft gegeven en nog geeft in haar leven. Hoewel dat ver van haar bekering is, geeft het aan wat een gevolgen haar bekering tot God heeft gehad en dit is ook net zo zeer lezenswaardig.

Jamil en Jamila

In dit vlot geschreven kinderboek maken we kennis met twee kinderen uit Syrië die gevlucht zijn en in een vluchtelingenkamp leven. Jamil is voor heel veel dingen bang, maar Jamila vindt het wel leuk om met hem te spelen. Doordat het kampleven en de school die in het kamp is hen verbindt, ontstaat er toch wel een vorm van vriendschap waarin Jamil zich veilig genoeg voelt om iets te vertellen over die vreselijke oorlog en de vlucht van 250 kilometer die hij moest maken. Jamila is veel opener, maar ook zij draagt haar verleden met zich mee.

Het boekje maakt kinderen bekend met de moeilijke situatie waarin vluchtelingen zich bevinden. Het wordt ook op scholen in vluchtelingenkampen gebruikt. Een prachtig initiatief. Het enige wat niet klopt in het boekje is dat er een illustratie een aantal pagina's eerder is geplaatst dan het punt in het verhaal waar het bij hoort. Na het verhaal volgen nog een paar bladzijden met recepten om te maken en een beschrijving van de vluchtroutes van Jamil en Jamila. Verder ook goed geschikt voor de kinderen hier in Nederland. € 12,50 is een flinke prijs, maar je steunt er een goed doel mee. Het boekje is natuurlijk ook in het Arabisch verkrijgbaar. De auteurs hebben zich op een mooie alternatieve manier ingezet voor de vluchtelingen in Syrië.

Het mysterie van de poldergruwel

Kim en haar vriendinnen Esmee, Zoë en Inge mogen een nachtje in een tent slapen op het erf van de boerderij waar Kim woont. Het opzetten van de tent valt tegen en daarom roept Kim de hulp van haar broer Erik in. Als de tent staat, vertelt Erik hun een "eng waargebeurd-verhaal". In 1622 verging een schip voor de kust van Katwijk. Er zijn zeemannen verdronken en die zijn begraven op het land van de boerderij.

De meisjes vinden het maar een eng idee. 's Nachts wordt Inge wakker van een geluid en ze maakt de anderen wakker. Hoewel ze allemaal bang zijn, gaan ze toch naar buiten. Er hangt een dikke mist en in de verte zien ze een geheimzinnig lichtje. Het wordt feller en verandert van kleur. Dan explodeert het. Wat er dan gebeurt is geen werkelijkheid meer. Ze bevinden zich in het land Poleeria dat bezet wordt door een afschuwelijk monster, de Poldergruwel. De pratende dieren vragen de meisjes om Poleeria te bevrijden.

Dit fantasyboek is geschreven voor kinderen vanaf 10 jaar. Het is spannend en af en toe griezelig maar voor deze leeftijd is het geschikt. Het leuke is dat de dieren aparte kleuren hebben en kunnen praten. Het griezelige aspect vind ik (voor kinderen) dat de Poldergruwel een leger van geesten om zich heen heeft, maar als blijkt dat die ook kunnen praten, is het iets minder eng.

Geschiedenis in beeld

Dit is een gebundelde uitgave van eerder verschenen stripverhalen in het tijdschrift "Terdege". Het eerste verhaal gaat over Karel de Grote. Arnulf en Winfried zijn twee boerenzoons die aan heet hof van koning Karel terechtkomen. Hun grote wens om ridder te worden komt uit. Het tweede verhaal gaat over graaf Floris de vijfde en zijn vriend Reinald de Rijmer.

De verhalen zijn boeiend geschreven. Waar nodig staat onder aan de bladzijde een uitleg over bijvoorbeeld de rechtspraak, een klooster, welke wapens men gebruikte en meer wetenswaardigheden. Het boek is boeiend om te lezen en leerzaam. Het laatste deel gaat over een onderwijzer die zijn klas geschiedenisles geeft.
Vanaf de Germanen tot aan de jaren tachtig wordt op een boeiende wijze verslag gedaan over de gebeurtenissen. Er komt ook humor in voor, zoals over het buskruit: Daar is geen kruid tegen gewassen. Tegen een dame in een hoepelrok zegt een pruikdragende man: "Hoepel op met die rok", waarop de dame antwoordt: "Heb je soms de bokkenpruik op?" Dit soort taalgrapjes maken het boek nog leuker.

De kern van het boek is dat God de geschiedenis heeft geleid, hoewel we niet alles begrijpen.

Verzwegen moeder

"Gelukkig heb je de herinneringen nog." Hoe vaak gebruiken we dat cliché om nabestaanden te troosten. In 'Verzwegen moeder', de laatste roman van Gisa Klönne, komt de lezer er al gauw achter dat herinneringen ook niet heilig zijn. Dat is tenminste wat Rixa Hinrichs ervaart als ze onverwacht naar het winterse Berlijn moet afreizen. Haar moeder is verongelukt tijdens een autorit op dezelfde snelweg waar 12 jaar eerder haar broer is omgekomen. Rixa voelt zich schuldig omdat ze haar moeder niet heeft kunnen redden. Tegelijkertijd blijkt dat de moeder-dochter band, mede door het overlijden van haar broer onder spanning heeft gestaan. Vroeger was dat anders. Rixa kan zich een bijna onbezorgde jeugd herinneren met spannende reizen naar de familie van haar moeder in de DDR. Heerlijke zomers buiten in de tuin bij de pastorie van haar grootouders aan het meer, samen zwemmen met haar broers. Het onverwachte overlijden van haar moeder, zorgt voor veel vragen. Rixa zoekt naar een verklaring waarom haar moeder die nacht in de auto is gestapt en naar Mecklenburg is gereden. Zoiets zou ze namelijk nooit doen. Herinneringen, foto's, brieven, gesprekken met ooms en tantes, archieven van de kerk, steeds meer ontdekt Rixa van haar familie en wat al die tijd verzwegen is, maar waarom?

Gisa Klönne heeft een meeslepend verhaal geschreven over iets wat zij uit eigen ervaring kent. Ook zij is een kleindochter van een dominee uit Mecklenburg en ook haar familie was jarenlang van elkaar gescheiden door het IJzeren Gordijn. Hoewel deze roman verzonnen is, voel ik hoe levensecht dit verhaal is. Waarschijnlijk komt dat omdat een enkel woord al genoeg is om ook bij mij herinneringen op te roepen aan een onbezorgde jeugd, zoals frambozenzuurtje of zwemmen in de natuur. Ik ken de verhalen van spannende grenscontroles bij het IJzeren Gordijn van mijn grootouders en ook wij hadden de gewoonte om kerken op te zoeken in de vakanties. Dat is een van de redenen waarom ik dit zo'n heerlijk boek vind.

Rixa is pianiste. Bovendien komt ze uit een muzikale familie. De schrijfster maakt handig gebruik van muziek in het verhaal. De melodieën van klassieke muziek, zoals de winterreis van Schubert en de vijfde symfonie van Tsjaikovski versterken de thema's bedrog en noodlot in het verhaal. Het noemen van de titels van moderne popmuziek, geeft een extra beleving van de gevoelens van Rixa als zij aan het improviseren is op de piano. Bij sommige nummers had ik gelijk een aha-erlebenis, bij andere muziekstukken is het fijn dat tegenwoordig alles digitaal te vinden is, het geeft het boek iets extra's.

Soms voelt het boek zelf aan als een muziekstuk. Het taalgebruik van Gisa Klönne is poëtisch. Ze maakt gebruik van herhalingen, zonder dat het vervelend wordt. Aan de andere kant zorgen de beschrijvingen van de herinneringen van Rixa voor de nodige vertraging in het verhaal. Er zijn veel meer woorden gebruikt, dan het brein kan verwerken op het moment dat het overvallen wordt door zo'n herinnering. Er is een verhaallijn waarbij Rixa aan het woord is en elk hoofdstuk wordt afgesloten met een stuk uit het leven van één van haar grootouders. Hun verhaal begint bij de Eerste Wereldoorlog. Onvermijdelijk komen de twee verhalen steeds dichter bij elkaar. Heel even dacht ik als lezer het familiegeheim eerder ontdekt te hebben dan Rixa. Misschien komt het omdat ik door de titel op het verkeerde been was gezet. 'Das Lied der Stare nach dem Frost' dekt wat mijn betreft veel meer het verhaal. Een heerlijk boek om te lezen deze winter!

Mijn mooie minibijbel

In dit boekje staan de mooiste Bijbelverhalen voor de allerkleinsten. De kartonnen bladzijden en de mooie tekeningen zijn heel geschikt voor peuters en kleuters. Erg leuk om cadeau te geven.
Het enige minpuntje is dat bij het verhaal over de geboorte van Jezus de engelen zingen, "engelen hadden een prachtig lied gezongen", terwijl er duidelijk in de Bijbel staat (afhankelijk van de vertaling) dat de engelen God loofden/prezen, "zeggende:".

Voor een uitgeverij die de Bijbel uitgeeft vind ik dat een grote misser. Die zin had de vertaalster weg moeten laten. Ik heb er verschillende vertalingen op na geslagen maar ze vermelden allemaal het woord: zeggen. Een uitzondering vormt Het Boek, daar zingen de engelen, maar dat is een erg vrije vertaling.

U bent altijd bij mij

Centraal in dit prachtige boek staat psalm 23. De ondertitel is: De genezende kracht van psalm 23. Als je denkt dat je deze psalm goed kent omdat je hem al jarenlang zingt, moet je beslist dit boek lezen. Maar ook voor mensen die nog niet lang geloven is het bemoedigend.

Wilkin gaat vooral in op de situatie van de herder met zijn schapen in de tijd van de Bijbel. Een voorbeeld: weet je wat het betekent als David zegt: "Gij zalft mijn hoofd met olie"? Wilkin legt hierbij op beeldende wijze uit hoe de herder de wonden van de schapen zalfde wanneer ze gewond waren. Alle beelden worden doorgetrokken naar de huidige tijd.

Aukje vertelt aan de hand van de psalm haar ziektegeschiedenis. Toen bij haar borstkanker werd geconstateerd veranderde er veel en het was een moeilijke weg. Hoe zij door de Herder Jezus Christus zelf gedragen werd, verzorgd en bemoedigd is prachtig om te lezen. Veel ervan herken ik in mijn eigen weg met de ziekte ms. Ook als wij zelf God een tijdje niet vertrouwen, is Hij altijd nabij; de herder laat zijn schapen nooit in de steek. Hij is altijd bij ons.

Door het lezen van dit boek is het beeld van Jezus als herder veel meer gaan leven. Ik heb me voorgenomen de komende jaren het boek elk jaar een keer te lezen. Zoals gezegd, leven met een chronische ziekte als ms is niet altijd makkelijk. Telkens weer wordt je geconfronteerd met uitval, handicaps en blijvende schade aan je lichaam. Wat zou ik nog graag eens kunnen dansen, springen, gitaar spelen zoals vroeger. Maar de genezende kracht van de herder is toch altijd bij mij, daar mag ik me aan vasthouden.

Als bijsluiter bij het boek zit een CD met daarop het lied "Ik zal er zijn" van Sela. De rustige, serene stem van Kinga Ban die zelf ook geconfronteerd werd met borstkanker vertelt je:
"Ik ben die Ik ben" is uw eeuwige naam.
Onnoembaar aanwezig deelt U mijn bestaan.
Hoe adembenemend, ontroerend dichtbij:
uw naam is "Ik ben", en "Ik zal er zijn".

Voor een boek als dit kan ik niet anders dan 5 sterren geven. Voor elke christen die wil groeien in de afhankelijkheid van onze Herder Jezus Christus wil ik het boek aanbevelen, in het bijzonder voor hen die een moeilijke weg gaan.

15014

Recensie

Jouw waardering

15013

Recensie

Jouw waardering

15012

Recensie

Jouw waardering

15011

Recensie

Jouw waardering

15010

Recensie

Jouw waardering

15009

Recensie

Jouw waardering

15008

Recensie

Jouw waardering

15007

Recensie

Jouw waardering

15006

Recensie

Jouw waardering

15005

Recensie

Jouw waardering