Boekenmening

Missie

Lisa komt uit een warm gezin. Omdat ze een Spaanse moeder heeft, gaan ze elk jaar naar familie in Spanje. Allemaal genieten ze hier enorm van. De boomgaard en winkel van haar vader nemen ook een grote plaats in haar leven in. Verder is ze bezig met een afstudeerproject en loopt ze stage als onderwijzeres op een school.

Dan ontmoet Lisa een leuke jongen en de aantrekkingskracht is wederzijds. Nils is militair, apachevlieger. Ze krijgen al snel verkering. Ze maken plannen voor de wintersportvakantie met Lisa’s familie, maar het lijkt wel of Nils daar niet zo in geïnteresseerd is. Dan komt de aap uit de mouw, hij heeft een brief gehad waarin staat dat hij op missie moet naar Uruzgan…

Dit is een aangrijpende, ontroerende young-adult-roman. De schrijfster heeft zich goed ingeleefd in de karakters die ze beschrijft. Er zit veel diepgang in dit boek, het vertrouwen van de hoofdpersonen op God en soms het worstelen hiermee, wordt heel realistisch beschreven. De schrijfstijl is vlot, het boek leest als een trein.

Alles in de stilte

Hilde is de hoofdpersoon in dit boek en zij gaat op het moment door heel veel dingen in haar leven. Na een scheiding is ze weer in Nederland gaan wonen, heeft ze een oude vriend ontmoet en een nieuwe baan. Dan gaat Robert, een oude vriend dood en Hilde en de familie van Robert komen voor heel veel vragen te staan. Robert laat aan Hilde zijn huis na en zij weet niet of ze deze erfenis aan wil nemen. In ieder geval niet zonder dat haar vragen beantwoord worden. Hilde krijgt hulp uit onverwachte hoek en samen proberen ze erachter te komen waarom ze zomaar een huis krijgt.

‘Alles in de stilte’ is een roman die je in één adem, in een dag uit kunt lezen. Daar zorgt de prettige schrijfstijl van Kirstin Rozema wel voor. Ze is direct, laat je echt met de personages meeleven en meedenken en zorgt voor een volledig en mooi afgerond verhaal. Totaal niet afgeraffeld omdat alles op het einde nog even goed moet komen.
Maar dan komt het…..na het lezen dringt het verhaal bij je binnen en blijkt dat ze je meer wil vertellen dan je in eerste instantie denkt. Dat de wereld kleiner is dan je denkt en dat gebeurtenissen nooit zomaar plaatsvinden. Dan komt het kippenvel en het besef dat je een hele mooie roman hebt gelezen. Dat deed Kirstin ook bij haar vorige romans. Ze maakt een moeilijk onderwerp bespreekbaar in een heerlijk lezende roman en ze laat je na die tijd met vele gedachten achter. Stof om over na te denken.

Toen ik eerst las waar Robert aan overleden was dacht ik: wat een ouderwetse manier om hiermee om te gaan, dat is allang niet meer zo. Maar Kirstin laat je beseffen dat er nog generaties mensen zijn die niet zo gemakkelijk met deze zaken omgaan en de geheimzinnigheid hieromheen zorgt voor veel onrust. Bij mij als lezer maar zeker bij de hoofdpersonen. Ik vond wel dat Hilde erg onzeker en soms met teveel gedachtes en aannames werd neergezet. Het haalde soms de verhaallijn een beetje weg maar verder heb ik heerlijk gelezen en daarna veel nagedacht over de onderwerpen en taboes die Kirstin ter sprake brengt.

Circus Cesaria

Circus Cesaria is een rondreizend circus, opgericht door Cesar. Cesar is een oudere man. Nadat zijn vrouw gestorven is, is hij op zoek gegaan naar een nieuw doel. Dat is het circus geworden. Het bedrijf wordt gekenmerkt door de goede verstandhouding onder het personeel. Dat komt omdat Cesar hen bijna allemaal onder bijzondere omstandigheden heeft ontmoet en ze vervolgens een baantje aanbood in zijn circus. Daar kregen ze de kans om in een structuur te komen, zich te verbinden met andere gewonde en gebroken mensen en samen een mooie show aan de wereld te bouwen. Het circus staat voor: een nieuwgevonden familie, liefde, aandacht, een beetje hemel op aarde. Hard werken en voldoening over het harde werken bepalen het bedrijf.

Noah komt op een bijzondere manier in aanraking met het circus en vindt er een uitweg voor zijn groeiende alcoholverslaving, die gekomen is nadat zijn zusje bij een verkeersongeval is overleden. Hij mag in de camper van Emily op de bank zijn slaapplaats inrichten. Emily is een meisje met een strak ritme en een eeuwig stralende glimlach. Vet onder die glimlach gaat een verleden schuil. Maar Emily heeft alles goed ondergestopt en zet een geweldige show neer, zowel in het circus als in haar persoonlijk leven.

Het is boeiend om te volgen wat er gebeurt in de maanden dat Noah aan het circus verbonden is en tegelijkertijd krijgt de lezer door flashbacks (gemarkeerd door datering) details over wat er gebeurd is zowel het leven van Noah als in Emily’s leven. Als Noah bij piepkleine stukjes merkt dat er toch wel iets is in het verleden van Emily en hij het idee krijgt haar eeuwige beschermer te moeten worden, duikt dat verleden opeens op en eist al haar aandacht. Het is al aan het eind van het verhaal dat Emily besluit dat ze niet bij het circus kan blijven en ze rent onder druk van de ontwikkelingen spontaan weg.

Gelukkig is er een vervolg op het verhaal: Ave Cesaria.

Als je een tienerdochter of leerling hebt, die het onderwerp interessant vindt, is het veel waard om het samen te lezen en er samen over te praten. Emily maakt iets traumatisch mee als gevolg van haar eigen keuzes. Het is goed om hierover door te praten.

God is nergens in het verhaal te bekennen, maar zijn principes wel degelijk. Het gaat in dit boek om vertrouwen. Wie kun je eigenlijk vertrouwen? Het gaat om verdriet? Kun je verdriet en pijnlijke dingen echt verwerken? Het gaat om vergeving. Is het mogelijk om iemand te vergeven die je verraden heeft? Het gaat om omzien naar elkaar. Hoe kun je iemand die gewond en gebroken is de ruimte en de zorg geven die hij of zij nodig heeft om te genezen? Dat zijn uitstekende thema’s en de schrijfster is met die thema’s een concrete weg gegaan. Knap!

Slotakkoord

Parker is een songwriter met een aparte stem. Ze schrijft over het algemeen aanbiddingsliederen voor haar vriendin Serene die al stijgt op de ladder van beroemdheid. Parker droomt ook van een zangcarrière. Ze wil gezien en gehoord worden en daarbij ook God de eer geven. Het is een moeilijke weg om de grenzen tussen die twee zaken te zien en daarbij te ontdekken dat als je voor het eerste gaat, het tweede gedoemd is om te mislukken en als je voor het tweede gaat, het eerste niet meer zo belangrijk is.

Corruptie en verleiding. Ze zijn er ook in de muziekindustrie. Het is sappelen voor christenmusici, ook in de Verenigde Staten. Een enkeling breekt door, maar de meute leeft van het harde werken en vaak op zeer onchristelijke tijden, waardoor je gezondheid en je mentale kracht ook te lijden krijgt.

Het verhaal begint met de moord op een meisje dat toevallig of niet op de plek zit waar Parker normaal zit als ze dienst heeft in haar bijbaan bij de studio’s van Colgate in Nashville. Dat zorgt ervoor dat Parker in een achtbaan terechtkomt die pas eindigt als ze erachter is wie de moordenaar van het meisje is geweest. Dat wordt een spannende reis in meer opzichten.

Het komt aan op vertrouwen. Waar gaan mensen voor? Voor geld of voor eer? Gelukkig is Parker opgegroeid in een mooie familie, waar fouten worden gemaakt, maar waar ook zielsveel van elkaar wordt gehouden. Die liefde is soms zelfs heel hard als het gaat om bijvoorbeeld uiteindelijk terechtbrengen in verslavingssituaties. Dat is mooi om te lezen. In niet veel boeken kom ik dit thema tegen, dat liefde vasthoudend, krachtig en hard kan zijn, juist om de ander in zijn verantwoordelijkheid terug te brengen. Parker krijgt te maken met de glijdende schaal van het concessies doen aan wat de wereld wil: gladde liefdesliedjes. Zwicht ze voor het grote geld of houdt ze stand in haar liefde voor de Eeuwige die haar inspireert, leidt en voor haar zorgt.

Ik vind het jammer dat bij een aanbiddingslied steeds “liedje” wordt gezegd. Het verkleint de kracht en de grootsheid van muziek om te aanbidden. Helaas komt dat in het hele boek steeds opnieuw terug. Ik vind het afbreuk doen aan het boek en vraag me af of de vertaler hier een ondoordachte fout maakt. Ik vermoed dat er gewoon ‘song’ in het Engels stond.

Acmala

Weetkundige Farenal trekt met zakenman Somnius en enkele begeleiders het gevaarlijke Dizary in. Waarom? Ze gaan op zoek naar de oorsprong van de reuzenmot. Hierbij moeten ze veel gevaren doorstaan. Het lijkt een vrijwel onmogelijke reis, omdat de personen die deelnemen elk hun eigen motivatie hebben. Somnius draait het om winst, Farenal om de kennis en de motivatie van Karonna lijkt niet altijd duidelijk. Droeger is hun allen gehoorzaam.

Deze novelle is een verhaal uit de wold van Dizary. Je stapt direct het verhaal in, meteen is er actie. Dat maakt dat je door wilt lezen. Wel is het voor mij een klein nadeel dat ik nog nooit van Dizary gehoord heb. Maar al snel bevind ik me in het bos Gesmèr in dit fantasieland. Ik reis met Farenal en de zijnen mee. Wat kan Klein Haneveld leuk schrijven en het blijft nog spannend ook. Ik ben vooral enthousiast over het taalgebruik, leuke nieuwe woorden komen voorbij zoals ballongarnalen (ik zie ze voor me).

Waarom heb ik nooit eerder van deze schrijver gehoord? Ik weet het antwoord. Sinds mijn jeugd, toen ik fantasy en science fiction boeken verslond, heb ik zelden nog dergelijke boeken gelezen. Ik vond ze gewoonweg niet interessant en te flauw. Maar daar is bij dit boekje geen sprake van. Dat komt doordat er een extra laag in zit; samenwerking, conflicten, psychologie worden verwerkt in het verhaal. Deze auteur heeft mensenkennis en fantasie, een prachtige combinatie. Inmiddels ben ik begonnen in een verhalenbundel van dezelfde auteur, dus meer leeservaringen volgen nog. Wil je meer weten over Dizary? Bezoek de site: Dizary.nl.

De laatste getuige

Het levensverhaal van de man die drie concentratiekampen en een grote scheepsramp overleefde.

Wim Aloserij groeit op in Amsterdam. In 1943 duikt hij onder om de Arbeitseinsatz te ontvluchten. Hij wordt gepakt bij een razzia. Via de beruchte Gestapo-gevangenis aan de Euterpestraat, belandt hij in kamp Amersfoort. Daarna gaat hij op transport naar Noord-Duitsland. Hij komt terecht in kamp Neuengamme en later in Husum. De omstandigheden zijn hier verschrikkelijk. Er heersen ziektes en honger. Als de gevangenen niet hard genoeg werken worden ze met de knuppel geslagen.

Als de geallieerden komen, wordt het kamp ontruimd en worden de gevangenen naar het vrachtschip Athen gebracht en in het ruim gedumpt. Daar stinkt het verschrikkelijk maar uitwerpselen en braaksel. Het is werkelijk mensonterend. Hierna worden ze naar het luxe cruiseschip Cap Arcona gebracht. Daar is het een stuk beter, vooral wanneer Wim een manier ontdekt om aan eten te komen. Dan wordt er een dodelijke vergissing door de geallieerden gemaakt. In de veronderstelling dat de nazi’s naar Scandinavië vluchten om vandaar de oorlog voor te zetten, worden de schepen gebombardeerd. Tot twee keer toe meldde een Zweedse arts van het Rode Kruis dat er zich concentratiekampgevangen aan boord van de schepen bevonden maar die boodschap kwam niet over bij de betreffende mensen.
7000 gevangenen kwamen om.

Op zijn vierennegentigste heeft Wim zijn indrukwekkende verhaal aan de schrijver verteld, na bijna vijftig jaar zwijgen. Slechts kleine stukjes van zijn verhaal liet hij de afgelopen decennia los. De schrijver heeft het als een voorrecht ervaren om Wims verhaal op te schrijven. Het heeft ook op mij een diepe indruk gemaakt. Het is een verhaal dat je niet meer loslaat.

Bestemd voor mij

Jessica en haar nichtje nodigen hun vriendinnenclubje uit voor een weekendje bijpraten in het familiehuis, een vakantiehuis in de bergen waar ze allebei goede en minder goede herinneringen aan hebben. Dat blijken meer mensen bedacht te hebben en als ze ook nog ingesneeuwd raken, wordt het een heel ander weekend dan ze verwacht hadden. Een van de vriendinnen, Hannah kennen we uit een ander boek van Chantal van Gastel maar zij heeft een bijrol zodat het niet echt heel erg is als je dit boek niet gelezen hebt.

Jess komt steeds dezelfde persoon tegen, haar ex-vriend Aram die haar zo gekwetst heeft dat ze hem echt niet wil zien. Tijdens het enerverende weekend komen ze echter noodgedwongen wel met elkaar in gesprek. Maar Jess heeft thuis een lieve vriend en ze wil een kindje. Laat ze haar leven overhoop halen door deze ontmoeting? Dat is de vraag. Ze moet eerst in het reine komen met iemand die haar zeer na aan het hart ligt en als een bloemverkoopster haar de goede weg wijst, weet Jess ineens welke stappen ze moet nemen. Dit kleine magische stukje maakte mij enthousiast. Ik houd ervan.

De diepere laag zit erin; als Aram letterlijk probeert om het vakantiehuis op te knappen en alles te herstellen, repareert hij onbewust (of bewust) een deel van het leven van Jess. Ik heb weer een heerlijk leesweekend achter de rug en sloeg het boek om 2 uur ’s nachts dicht. Want hoewel het een chicklit is laat Chantal van Gastel je wel in spanning tot het einde. Als adoptiemoeder was ik erg geroerd over de respectvolle beschrijving van de adoptieprocedure die Chantal van Gastel in het kort beschrijft. Zo herkenbaar. Dank je wel daarvoor. Dit boek is gevuld met liefde, vriendschap, lekker eten en goede wijn. Wat wil je nog meer.

Leven voor de liefde

Sparks is de liefdesgeschiedenissenschrijver bij uitstek en weer heb ik dit boek in een weekend gelezen. Het uitgangspunt van dit boek is een brievenbus, ergens langs een strand in Amerika. Mensen leggen er hun hartverscheurende levensverhalen in. Ze schrijven aan God of aan niemand in het bijzonder. Ze schrijven over diep verlies of onmogelijke keuzes. En eigenlijk gaat het in deze roman daar ook over. Het zou zo maar gebeurd kunnen zijn.

Dat vind ik het mooie aan Sparks. Elk verhaal dat door hem wordt geschreven raakt aan een bovennatuurlijke, bijna te romantische liefde, waar elke man en vrouw in het diepst van zijn of haar hart naar verlangt, maar die door de gang van het leven, door de keuzes van mensen dwarsgezeten wordt, ontkend en zelfs verguisd wordt. Nog maar afgezien van de vraag of het werkelijk mogelijk is dat ieder mens zijn eigen soulmate kan ontmoeten of zelfs maar vinden, gaat het in deze boeken alleen maar daarom: twee zielen die een volmaakte eenheid ervaren. Een eenheid die zo sterk is dat ze kracht kan geven en jaren kan overbruggen, ook al is de ander die zo geliefd wordt zelfs niet in de buurt.

De schaduwzijde van dit concept is, dat je zomaar zou kunnen geloven dat dit de enige waarheid over liefde is: je voelt het direct, je weet het meteen: dit is de ware! De andere waarheid is natuurlijk dat je in een huwelijk altijd zult moeten blijven werken aan de relatie en dat je liefde juist door de investeringen mooier en dieper wordt. De andere schaduwzijde van dit concept is, dat je gaat geloven dat je in het geval dat je gelooft dat je de ware hebt ontmoet, je ook direct met elkaar het bed in kunt duiken. Bliksemverliefdheid wordt aangezien voor diepe liefde die niet uit te roeien is door beide verliefden.

Het is prachtig om te lezen, maar het gaat tegen goede principes in. Het is heerlijk om van te smullen, want het is het ultieme sprookje waar elk mens naar verlangt, maar het laat een spoor van verdriet en gebrokenheid na. Sparks is de laatste die dat zal ontkennen. Hij verwerkt dat laatste ook in het verhaal. Het huwelijk van de vrouw gaat kapot. Komt dat door haar keus voor de ‘verkeerde man’, of komt het door haar verkeerde opvatting van de belofte die ze aan die man heeft gegeven? Hier botst het kader van Sparks met mijn Bijbelse kader. Maar o, man, wat een prachtig verhaal en wat een goede verteller.

Welcome twins

Het leven van Josanne verandert als ze verliefd wordt op Max. Ze hebben het samen heel goed en dat is fijn, want thuis is het niet zo gezellig. Haar vader zit altijd op de weg; ma is alleen maar druk met haar winkel. Bij haar vriendin Lise is het altijd knus en gezellig.

Het contact met Max is geweldig. Ze doen leuke dingen samen. Meisjes van school zijn jaloers omdat iedereen Max erg leuk vindt en hij haar gekozen heeft. Op een dag is ze bij Lise en wordt ze erg misselijk en duizelig. Zelf denkt ze nog niet zover, maar Lise vraagt haar of het niet kan zijn dat ze zwanger is. Een schok gaat door haar heen. Zwanger?

Dit is een tienerboek met als onderwerp abortus. Wat schrikt Josanne van haar moeder die met haar naar een abortuskliniek wil gaan. Maar aan de andere kant: Max heeft nauwelijks gereageerd en gedraagt zich afstandelijk, van Lise merkt ze weinig en hoe moet het met school, ze zit in de examenklas. Heel mooi is de problematiek in het verhaal verwerkt. Totaal niet betuttelend, maar heel reëel. Dat is knap en belangrijk voor onze tienermeiden. Wat helaas niet ter sprake komt is, wat er is gebeurd. Dit beslaat slechts één zin: ‘Ze was te ver gegaan.’ Bij mij komen dan vragen op: wanneer, waarom, hoe, wat voelde ze? Vragen die ongetwijfeld ook bij jongeren leven. Maar het is wel het enige minpuntje dat ik noemen kan. Het is verder een steengoed boek dat beslist geschikt is voor jongeren. Ook bijzonder: niet alles loopt zomaar goed af. Ik zou me zelfs een vervolg kunnen voorstellen.

Ik hoop eigenlijk dat het boek niet alleen zijn weg vindt binnen reformatorische kerken (Om Sions Wil is een reformatorische uitgeverij), maar ook in evangelische en andere gemeenten. Ik schrik soms van reacties van omgeving en ouders op een tienerzwangerschap. Zo schrok ik ook van de moeder van Josanne. Tiener zijn is nooit een reden voor abortus! Ik ben blij dat deze jonge auteur dit boek geschreven heeft.

Cora van Dijk

Josanne zit in het examenjaar van de havo. Ze krijgt contact met Max die in het zesde jaar van het vwo zit. Al bij hun tweede ontmoeting raakt het aan tussen hen. Klasgenoot Helene is vreselijk jaloers, zij is al een tijd verliefd op Max.

Een tijd later blijkt Josanne zwanger te zijn. Ze ziet er vreselijk tegen op om het aan haar ouders te vertellen. Haar moeder is geschokt en zegt dat haar vader het niet mag weten.

De enige bij wie Josanne haar hart kan luchten is haar oma. Met haar kan ze praten. Oma wijst haar erop dat ze alles aan God kan vertellen en bidt samen met haar. Toch twijfelt Josanne en vraagt zich af of God haar wel hoort.

Dan stelt haar moeder iets voor wat Joanne nooit van haar gedacht had. Moet ze op het voorstel van haar moeder ingaan?

Dit boek is voor meisjes vanaf veertien jaar. Het eerste hoofdstuk begint met het gegeven dat Josanne niet naar de weekopening gaat. Als haar vriendin vraagt waarom niet, bloost Josanne en geeft een ontwijkend antwoord. Als lezer ben je benieuwd naar de reden maar die wordt niet gegeven. Josanne gaat buiten op een bankje zitten mijmeren en als Max bij haar komt zitten, stelt hij voor om een wandeling te maken. Het gesprek tussen hen bestaat uit vragen van Max en antwoorden van Josanne. Het leest niet zo vlot. Al bij de tweede ontmoeting zeggen ze van elkaar te houden.

De volgende hoofdstukken lezen vlot weg. Als Josanne zwanger is en het aan Max vertelt, gaat hij weg en zegt dat hij het moet verwerken. Op school negeert hij haar en Josanne is bang dat hij aan zal pappen met andere meisjes.

Als ze het aan haar moeder vertelt, dringt deze er niet op aan om contact met Max te zoeken of naar zijn ouders te gaan. Dat vind ik een beetje onrealistisch.

De gevoelens van Josanne zijn goed beschreven en ook haar twijfelende geloof is goed neergezet.

Saskia Schouten

Alya’s keuze

Alya’s keuze van Hay van den Munckhof is een historische roman over het jonge meisje Alya. Deel 1 van dit tweeluik, Alya, vertelt dat ze als tolk naar het christelijke Navarra werd gestuurd door de emir. Alya belandde als slavin in het land van de Franken. Na een barre tocht door Europa kocht een Friese veehouder haar voor zijn jonge vrouw Alfgarde. Bij haar vond Alya eindelijk wat rust. In deel 2, Alya’s keuze, zet een drakenschip Alya’s leven opnieuw op de kop. Ze wordt meegevoerd naar een vreemd land. Maar deze keer niet als slavin. Zou Alya nieuwe hoop vinden en een kans om haar vader en haar geboortestad Cordoba ooit nog terug te zien?

Ik ben in deel 1 Alya achtergelaten op het strand en keek met smart uit naar deel 2 omdat ik wilde weten hoe het verder zou gaan met dit bijzondere meisje. Enfin, ze is dus op het strand waar ze het leven van de Viking Hamar redt. Hij neemt haar mee naar zijn land in het koude Noorden. Daar ontmoet ze een slavin die net zo donker is als zij, Fatima. Samen met Fatima en Hedda, de zus van Hamar, heeft ze ondanks alles een mooie tijd aan het hof. Ze wordt de vrouw van Hamar en na een tijdje is ze in verwachting. Dan bedenkt de koning van de Vikingen een plan om zijn rijk en rijkdom uit te breiden naar het zuiden en is er een kans dat ze terug kan keren naar haar vader die ze zo mist. Alya verkeert in tweestrijd omdat ze mee moet als tolk. Ze wil graag naar haar vader, maar niet ten koste van alles wat ze nu liefheeft….

Alya groeit in dit deel in versneld tempo op van meisje naar jonge vrouw. Er is zelfs ruimte voor gevoelens als liefde voor een van de Vikingen. De lezer ziet de oude Alya weer terug. De Alya die goed inspeelt op de situaties waarin ze verzeild raakt en dan met een slimheid en haar gave voor talen haar eigen leven redt. Ze voelt zich aardig thuis in het Noorden en kan ook goed met haar schoonzusje overweg tot alles weer verandert.

Onderweg naar het zuiden maken de hoofdpersonen mooie en verschrikkelijke dingen mee die dit boek een spanning geven waardoor je door blijft lezen. Het einde kwam voor mij een beetje abrupt. Hay van den Munckhof heeft een bijzonder mooi en uitgebreid tweeluik neergezet waarbij hij een grote en oude wereld klein maakt. De personen uit het verhaal komen met gevoelens en gebeurtenissen uitgebreid aan bod en er is nu ook meer ruimte voor een beetje romantiek. De romantische scènes en de geweldsscènes zijn heel integer geschreven dus zeker ook geschikt voor de oudere jeugd. Ik heb genoten van dit tweede deel en vind het een mooie afsluiter van het verhaal van Alya.

19008

Recensie

Jouw waardering

19007

Recensie

Jouw waardering

19006

Recensie

Jouw waardering

19005

Recensie

Jouw waardering

19004

Recensie

Jouw waardering

19003

Recensie

Jouw waardering

19002

Recensie

Jouw waardering

19001

Recensie

Jouw waardering

18159

Recensie

Jouw waardering

18158

Recensie

Jouw waardering