Boekenmening

Het Evacomplex

Frank van As, een stoere man met slangentattoos op zijn lijf, is getrouwd met Caterina. Door haar is hij tot geloof gekomen en samen bezoeken zij de pinkstergemeente van dominee Hugo Agterijk. Voor Hugo is Frank een teken van God want hij zoekt naar een manier om zijn gemeenteleden te motiveren een radicale keuze voor Jezus te maken. Frank van As, die slangenexpert is van beroep, krijgt de taak de gelovigen te trainen in deze opdracht. De bijeenkomsten zijn geheim. Catherina weet van niets maar merkt wel dat Frank verandert. De vrije geest van vroeger, zijn ontspannen houding waar ze verliefd op geworden is, ziet ze niet meer. Hij wordt steeds conservatiever in zijn geloofsopvattingen, terwijl zij door haar gesprekken met haar vriendin Magda Fillipo, een nieuwe kijk op de Bijbel en de positie van de vrouw krijgt. Magda is journalist. Op een dag komt Hielco, een collega van Magda thuis met een foto van een detail uit de Notre Dame. Daarop staan Adam en Eva bij de verboden boom uit het paradijs. In de stam slingert een slang met een vrouwenhoofd. In de zoektocht naar de achtergrond van dit beeld, doet Magda schokkende ontdekkingen in het scheppingsverhaal. Frank en Magda zijn beiden op hun eigen terrein met explosief materiaal bezig. Ze brengen Cat in gevaar zonder dat ze het in de gaten hebben.

Het duo Windmeijer en Slavenburg heeft voor de tweede keer hun kennis en talent gestopt in een religieuze thriller. Ze nemen de lezer mee door veel informatie te delen over het oerverhaal uit Genesis en verschillende interpretaties daarvan. In deze roman komt daar een kennis van slangen en een stuk kunst en cultuurgeschiedenis bij. Het meeste wordt gedoseerd gegeven doordat Magda met verschillende deskundigen spreekt. Dat maakt het boek goed te volgen ook voor de mensen die niet zo Bijbelvast zijn of thuis zijn in bijvoorbeeld de Joodse mystieke traditie.

De hoofdstukken zijn kort, hoogstens drie pagina’s en voortdurend wordt er van perspectief gewisseld. De lezer volgt dan Frank en dan Magda in hun dagelijkse bezigheden. De lezer merkt vrijwel direct dat deze afzonderlijke verhaallijnen in elkaar overlopen. Het houdt de lezer geboeid. Het verhaal speelt van half april tot in het midden van de zomer en lijkt een aaneenschakeling van spannende scènes, doden, vermissingen, ontsnapte slangen en een boek met een verhaal dat haaks staat op de Bijbelse boodschap die in de pinkstergemeente wordt verteld. Maar is die gemeente zelf wel zuiver op de graat?

De schrijvers geven heel veel puzzelstukjes, laten hier en daar een woord, een liedtekst, een boek of een documentaire vallen. Daardoor is het Evacomplex echt een boek waarmee lezers samen met de rechercheurs kunnen zoeken naar de ware toedracht in het verhaal. De schrijvers hebben sterke kaarten voor dit verhaal. Allereerst is daar het overbekende verhaal waarbij Eva altijd als voor de hand liggende schuldige wordt aangewezen. De hoofdstukken in het boek zijn niet genummerd maar voorzien van het ouborosteken. Een mystiek beeld van een slang die in zijn eigen staart bijt en daarmee symbool staat voor de cirkel van het leven, een nieuw begin uit het vorige bestaan.

Of dat ook geldt voor de ontdekkingen die Magda doet naar aanleiding van het oude verhaal is nog maar de vraag. Door de vele plotwendingen in het boek lijken de kaarten een voor een te worden uitgespeeld.

Alles wat ik vinden wil

Nicole Deese heeft al meer romans op haar naam staan, haar schrijfstijl is meelevend, romantisch en gevoelig. Haar geloof in God speelt een grote rol in de keuze van onderwerpen waar ze over schrijft. Alsof ze haar lezers wil bemoedigen.

Ze maakt hierbij gebruik van mooie zinnen:

“Liefde draait niet om onmiddellijke bevrediging. Waar het om draait, is dat je de reis aangaat. Dat je volhoudt. Over bergen en door dalen en dat je dat samen doet.”

Naast schrijfster is ze adoptiemoeder van een meisje uit China. Vanuit deze ervaring kan zij goed verwoorden wat het betekent om jouw leven in de wacht te zetten als je wacht op een voorstel of als een voorstel van een kindje niet verloopt zoals je verwacht. Dat er dan niet wordt geschreven dat je dan wel een ander kindje kunt krijgen, werd door deze lezer en adoptiemoeder gewaardeerd. Nicole Deese beschrijft deze gevoelens vanuit haar hart. Ik moest het boek op dat moment even aan de kant leggen. Het is spannend en ik hoopte dat het weer goed zou komen want ik ben van de hoofdpersonen gaan houden. Hoogstwaarschijnlijk door de open en eerlijke vertelstijl van de auteur.

De bergen en dalen in het verhaal zijn realistisch beschreven. Het is gelukkig geen verhaal waarbij de grootste dilemma’s die de hoofdpersonen tegenkomen in een paar alinea’s worden opgelost. Ze nemen en krijgen de tijd om beslissingen te nemen en geven elkaar ruimte.

De hemelproef

Het is niet zo eenvoudig voor een schrijver om een interessante historische roman te schrijven waarin een kind de verteller is. Daarmee legt hij zich een aantal beperkingen op, en daarmee moet hij kunnen omgaan. Olli Janonen is daar heel goed in geslaagd. Zijn 'De hemelproef' gaat over de intelligente Angus, inwoner van het kleine eiland St. Helena, die aan het begin van het verhaal pas acht jaar is.

Een intelligent jochie én een heel goede waarnemer.

Om die reden is hij al als klein kind uitgekozen om een aantal experimenten uit te voeren. Die opdrachten heeft hij gekregen van een geleerde bezoeker van het eiland: de astronoom Halley, een rijzende ster in de intellectuele kringen van de zeventiende eeuw.

Halley is allang weer in Engeland, maar Angus voert zijn taken trouw uit. Zo klimt hij elke nacht in een hoge boom en bestudeert hij de sterrenhemel.

St. Helena is geen veilige plek. Opstandige elementen roeren zich en blijken levensgevaarlijk. Van de gouverneur is geen hulp te verwachten. Die is corrupt en voert een schrikbewind. Angus maakt veel mee en wordt ten slotte met een brief om hulp naar Engeland gestuurd, waar hij Halley terugvindt.

Onderweg beleeft hij heel wat avonturen, die erg spannend zijn beschreven. Interessanter nog: de hoofdpersoon maakt een boeiende ontwikkeling door.

'De hemelproef' geeft een mooie en historisch verantwoorde inkijk in het leven en het denken van de zeventiende eeuw. En het biedt inzicht in het ook toen al aanwezige conflict tussen het (nog algemeen aanvaarde) christelijk geloof en de zich ontwikkelende wetenschap. Ik heb ervan genoten!

Hoewel er een predikant in voorkomt en er regelmatig Bijbelteksten worden aangehaald is 'De hemelproef' geen christelijke roman. Angus’ leermeester Halley, naar wie de sympathie van de auteur duidelijk uitgaat, is op religieus gebied bepaald geen doorsnee zeventiende-eeuwer. Hij laat zich kritisch uit over de historische betrouwbaarheid van de Bijbel, met name over die van het Oude Testament. Wat dat betreft onderscheidt hij zich van veel van zijn collega-geleerden. Dat waren vaak overtuigde gelovigen.

Lodewijk Crijns

Onlangs heb ik een lezing gehouden voor de leden van Schrijverscontact over de totstandkoming van mijn boek “Met Godsvertrouwen voor het vuurpeloton, Karel van Berckel, verzetsman en chirurg”. Na een beschrijving van mijn jeugd in Zuid-Limburg, -ik heb een katholieke achtergrond- en mijn werkzame leven daarna tot mijn veertigste jaar vertelde ik hoe ik dan in aanraking kom met de Tweede Wereldoorlog. Ik ontdek dat mijn vader in het verzet heeft gezeten en door dokter van Berckel is geholpen bij een ontsnapping. Ook dat mijn vaders familie als vergelding daarvoor is opgepakt en tot het eind van de oorlog in kamp Vugth en Amersfoort heeft gezeten. Hier is thuis nooit over gesproken.

Sinds mijn elfde jaar wil ik schrijver worden. Mijn eerste publicaties zijn in de schoolkrant. Beroepshalve schrijf ik als arts vier uitgebreide studies over medische onderwerpen. In 1992 publiceerde ik de dichtbundel “Voetsporen in de sneeuw”. Ik schreef enkele tientallen artikelen voor kranten en tijdschriften over de meest diverse onderwerpen, zoals over bijna dood ervaringen, de natuur, geneeskunde, de Tweede Wereldoorlog. In 2018 publiceren Trouw en Nederlands Dagblad : “Hoezo voltooid leven? Het nieuwe ouder worden”. Mijn liefde ligt bij het schrijven van biografieën, een heerlijke genre.

Klik HIER voor een overzicht van boeken die door Lodewijk zijn gerecenseerd.

Tijn en ridder Rein

In de serie MediaWijs van Jongbloed is dit het tweede boekje over Tijn. Hij droomt en in die droom voelt hij zich bedreigd en weet hij niet goed hoe hij met de bedreiging om moet gaan. Het blijkt dat hij overdag een ridderspel op de tablet heeft gespeeld. Achter in het prachtig vormgegeven boek staan tips voor ouders en verzorgers over hoe we samen met de kinderen kunnen kijken naar wat de media met ons doen. In het verhaal zelf is de moeder van Tijn naar hem toegegaan omdat zij hem hoort dromen en zijn angst ziet. Dat geeft het verhaal een geruststellend eind. Juist omdat bij kinderen ook ten aanzien van dit boek fantasie en werkelijkheid door elkaar lopen. De tekeningen zijn prachtig. De emoties duidelijk, zelfs de hond ervaart wat Tijn ervaart. Bij de tips: Heb mediagesprekjes met je kind en leer je kind woorden geven aan wat hij of zij ziet. En natuurlijk ontbreken de woorden schermtijd, grenzen en alternatieven niet. Voorlezen tot zeven jaar en daarna kan de zevenjarige het aan jou of jongere broers en zussen voorlezen.

De vergeten Holocaust

Zoni Weisz is een bijzondere Holocaust-overlevende. Hij is een man van twee werelden, die van de Sinti-cultuur en Nederland. Net als de Joden werden de Sinti en Roma-zigeuners uitgemoord door de nazi’s. Toen zijn ouders, zusjes en broertje werden opgepakt, logeerde hij bij zijn tante en ontkwam aan het transport naar Auschwitz.

Hoewel hij voor automonteur leert, komt hij in de bloemenwereld terecht. Hij schopt het heel ver als ontwerper en topbloemist. Hij mag de bloemstukken verzorgen voor de inhuldiging van koningin Beatrix en het huwelijk van Willem-Alexander en Maxima.

Zoni blijft last houden van zijn oorlogsverleden. De verwerking van dit verleden loopt als een rode draad door het boek heen. Een andere rode draad is het feit dat de Sinti en Roma nog steeds gediscrimineerd worden.

Zoni is nu woordvoerder van de internationale Sinti- en Romagemeenschappen. Het boek geeft een heel ander beeld dan het negatieve beeld dat veel mensen van zigeuners hebben. Er wordt ook benoemd waardoor dat negatieve beeld is ontstaan. Achter in het boek staat de stamboom van Zoni en een korte beschrijving van de geschiedenis van de Sinti en de Roma.

Een emotioneel aangrijpend verhaal.

Schipperen

Willie schrijft stukjes over het leven als schippersvrouw, maar omdat ze van de wal komt (lees geen schippersachtergrond heeft) was alles nieuw voor haar. Deze veertien stukjes zijn met een prachtige quote op één bladzijde met een anker op de achtergrond verbonden met een groter stuk tekst waarin Willy de praktijk van het schippersleven toepast op het christelijk geloof. Het gaat dan om het kennen van God, vertrouwen, verandering in het leven, communiceren, tegenstroom wordt tegenstand en stormen in het leven. De verhalen over het schippersleven zijn leuk om te lezen, want Willy schrijft met veel humor. Omdat ze een buitenstaander is, vermoed ik dat het ook voor anderen, die de binnenvaart niet kennen, een goede kennismaking is. Nu zijn de ervaringen van Willy van meer dan twintig jaar geleden. Ondertussen is er wel het een en ander in de binnenvaart veranderd. De relatie met het geloof verandert echter niet. Bemoedigend boek voor je geloofsleven.

Elke dag leven met de opstanding

De kracht waardoor Jezus is opgestaan uit de dood is beschikbaar voor de mensen die in Jezus geloven. Dat vormt het (geestelijk) leven van christenen. Alleen beseffen christenen dat niet voldoende volgens Eugene Peterson. Deze Amerikaanse predikant en schrijver (overleden in 2018) schrijft in dit boek welke simpele principes we uit de verhalen over de opstanding van Jezus kunnen halen voor ons leven.

Allereerst valt hem op dat de eerste getuigen van Jezus opstanding verwonderd waren. Die verwondering raken wij vaak kwijt door de sleur van het leven, het dagelijkse werk. Maar de eerste getuigen gingen juist aan het werk. Ze wilden het lichaam van Jezus balsemen of ze gingen terug naar het meer van Galilea om te vissen. Gewoon je werk doen, hoeft geen reden te zijn om niets van het leven met Jezus te ervaren. Het geheim volgens Peterson zit in het feit dat de Joden ten tijde van Jezus’ leven trouw de sabbat hielden. De rust die ze kregen terwijl Jezus, hun Messias, net gestorven was, zorgde ervoor dat ze zicht hielden op de orde die God had ingesteld. Daarom konden ze ondanks alles op God vertrouwen en door Hem verrast worden.

Een tweede punt wat de schrijver uit de verhalen over Pasen uit de Bijbel haalt, is dat de ontmoeting met de levende Jezus gebeurt rond een maaltijd. Hij noemt er specifiek twee, de maaltijd in Emmaüs en het ontbijt aan het meer van Galilea. Door ons gebruik van fastfood en vooral door het alleen eten, missen wij een kans om Jezus als levende te ontmoeten en ons door Hem geestelijk te laten vormen. Volgens Peterson ontbreken verschillende dingen: de dagelijkse routine: wij hebben eten nodig om te leven. Het besef dat er voor eten iets geofferd moet worden en de gesprekken die je hebt rond de tafel. De gesprekken rond de maaltijd zijn verweven met een derde punt dat Peterson verbindt met een leven waarin je de kracht van de opstanding ervaart, namelijk vriendschap.

Ook op dit punt bespreekt de predikant het gevaar van de huidige tijd. De wereld is complex geworden en wij denken dat we niets zelf kunnen. Voor elk onderdeel van het leven gaan we naar een desbetreffende deskundige. Voor ons geloofsleven neigen wij ernaar te luisteren naar mensen die ervoor geleerd hebben. De duivel vindt het prima als hij christenen kan overtuigen dat ze een leek zijn. De eerste discipelen van Jezus waren geen experts. Geloof gaat namelijk over je relatie met Jezus. Ze dachten er niet allemaal hetzelfde over (sommigen twijfelden zelfs). Toch kregen ze allemaal van Jezus de opdracht om het nieuws van het Koninkrijk van God door te geven en mensen te dopen in zijn naam. Ze vormen een gemeenschap. Omdat Jezus zijn discipelen aanspreekt als vrienden in plaats van knechten gebruikt de schrijver voor dit laatste onderdeel dit woord: vriendschap.

De boodschap van het boek is duidelijk, maar de schrijfstijl is vaag. Eugene Peterson doet niet aan concrete stappenplannen, waarbij je geestelijke groei zou kunnen afmeten. Dat is voor iedere christen anders. Vaag is het boekje ook omdat Eugene Peterson balanceert op een dunne draad waarbij woorden soms zo alledaags zijn, maar iets groters lijken te beloven. Het boek heeft slechts drie hoofdstukken naar aanleiding van werken, eten en vriendschap. De tekst is opgedeeld in stukjes met dikgedrukte tussenkopjes, om de tekst behapbaar te maken. Toch moet ik regelmatig zinnen herlezen voordat ik begrijp wat de schrijver wil zeggen.

Al zou de vijgenboom niet bloeien

Melchior, die vier is, merkt hoe de wereld van de een op de andere dag verandert als zijn vader thuis komt met bloemen en die naar zijn moeder smijt. De vader van Melchior is directeur van een bloemenhandel. Elke vrijdag kwamen er nieuwe bloemen in huis, maar vandaag is het geen vrijdag. Langzaam maar zeker merkt Melchior dat de grote mensen niet praten over wat er aan de hand is, maar dat er iets is dat niet weggaat zelfs als hij zijn vijfde verjaardag mag vieren. Hoe corona dit gezin binnensluipt en wat het verandert, is invoelbaar geschreven doordat de schrijfster het steeds doet vanuit het perspectief van de kleine Melchior. Het is een aangrijpend verhaal, waarbij zijn opa in een tehuis zit en niet meer door oma bezocht kan worden. Oma die over bloemen zegt dat ze schitterend zijn, maar wel afgesneden en dus aan het sterven. Zij vergelijkt mensen met geplukte bloemen. De vader van Melchior wordt kwaad om zulke vrome praat, maar Melchior merkt wel dat er een kern van waarheid in zit. Indrukwekkend. De stijl doet denken aan In Zijn arm de lammeren van Cornelius Lambregtse.

Held zonder vaderland

Dolek, de vader van de auteur, groeide op in het Poolse dorp Nowy Targ. Hij ging medicijnen studeren in Praag en het Italiaanse Perugia. Na zijn studie kon hij niet meer terug naar Polen omdat de Tweeder Wereldoorlog was uitgebroken. Het Poolse leger had onmogelijk kunnen standhouden tegen de aanvallende legers van de Russen en de Duitsers.

Dolek ging in dienst bij het Poolse leger dat in Frankrijk was gevestigd. Hij hield zijn Joodse identiteit niet verborgen. Het maakte zijn positie gevaarlijk en eenzaam. Mede daarom werd hij de held van zijn dochter. Hij heeft zich nooit uit angst verscholen.

Hij heeft veel meegemaakt als arts in het leger en heeft geholpen om Nederland te bevrijden. Na de oorlog trouwde hij met Milleke. Het werd een gelukkig huwelijk. Ze gingen in Twente wonen en daar werd hij anesthesist. Hij was de enige in heel Twente en hij werkte dertien jaar lang zeven dagen per week. Uiteindelijk kreeg hij assistentie.

Zijn hobby was beelden maken en brons gieten. Daarmee haalde hij de krant. Het resultaat vond hij niet belangrijk maar het bezig zijn wel.

Dit is een bijzonder levensverhaal van een moedige Pool. Ik had nooit gehoord dat de Polen meehielpen Nederland te bevrijden. De stad Breda is door hen bevrijd en meer Brabantse steden. Vervolgens trokken ze naar het noorden waar verschillende Drentse plaatsen door hen werden bevrijd.

De schrijfstijl is prettig: korte hoofdstukken. De auteur schrijft ook over haar eigen gevoelens jegens haar vader.

20228

Recensie

Jouw waardering

20226

Recensie

Jouw waardering

20226

Recensie

Jouw waardering

20225

Recensie

Jouw waardering

20224

Recensie

Jouw waardering

20223

Recensie

Jouw waardering

20222

Recensie

Jouw waardering

20221

Recensie

Jouw waardering

20220

Recensie

Jouw waardering