Boekenmening

“Ik wilde bidden maar kon geen woorden vinden.” Dit is de reden waarom in de loop van de tijd mensen gebeden hebben opgeschreven en waarom er gebedenboeken zijn gemaakt. Tish Warren is priester in de Anglicaanse kerk ergens in Noord-Amerika. Ze heeft vanuit haar eigen leven en werk geschreven over de hulp en de kracht die zij ondervindt bij het bidden van de completen. Een van deze gebeden heeft ze in stukjes uitgewerkt in dit boek:

Waak, lieve Heer, over wie wenen, wie waken en wie werken. Laat uw engelen hen behoeden die slapen. Zorg voor de zieken. Geef rust aan de vermoeiden. Zegen de stervenden. Troost wie lijden. Heb medelijden met wie beproefd worden. Bescherm wie blij zijn. Alles omwille van uw liefde.

In deze uitwerkingen treffen je het persoonlijke zoeken en vinden, fluisteren, spreken en schreeuwen tegen God en het luisteren naar zijn liefde. Want uiteindelijk komt het daarop neer: alles omwille van uw liefde.

Scherpzinnig stelt de schrijfster onze houding ten opzichte van God aan de kaak en is een fervent pleitbezorger voor de waarheid. We stellen God verantwoordelijk voor bijvoorbeeld kanker of een tsunami, Hij krijgt kritiek en nooit eer, maar een heel groot deel van onze geschiedenis was deze manier van denken ondenkbaar. Gods werk werd niet gezien als gescheiden van en concurrerend met ons werk. Hij bestond niet om de gaten te vullen van wat wij niet voor elkaar krijgen door ons eigen werk. Al ons goede werk is deelname aan het leven van God zelf. Daarom is gebed niet het wachten op een miraculeuze daad van zijn kant, een pauze in de dagelijkse gang van zaken, een moment van vroomheid als pepmiddel maar als God achter, onder en te midden van alle goed werk aanwezig is, verandert het hoe wij werken, wat we verwachten en wat onze doelen zijn. De aarde zit namelijk barstensvol met hemel. Het geschenk van riolering is niet zo ver verwijderd van het doen van een gebed. We hebben het nog aardig hoog zitten wat betreft onze onoverwinnelijkheid, maar als het erop aan komt is veel van onze vriendelijkheid en heiligheid gebaseerd op de brandstof van een goede gezondheid. We zijn broos en zwak. We hebben God nodig om de strijd te voeren. Hij is onze hulp en onze verwachting.

Af en toe kijk je via dit boek in een spiegel. De schrijfster zegt: Het woord gezegend is goedkoop geworden. We koppelen er een promotie of een nieuwe auto aan of de geboorte van een baby, maar hoe helpt een van deze zegeningen ons als we sterven?

Goede vraag! Gave spiegel. We denken dat God het dichtst nabij is als we de eerder genoemde zegeningen ervaren, maar niets is minder waar. In de Bergrede zegt Jezus dat de diepte van onze kwetsbaarheid leidt tot de nabijheid en de zegen van God, ons lijden, de dingen waar we het meest bang van zijn.

Als ik dit lees weet ik: dit is de waarheid. En die waarheid is ongemakkelijk en ongewenst. De schrijfster spitst het toe in het noemen van twee verschillende theologieën: de theologie van de glorie en de theologie van het kruis. Bij de eerste vraag je je af waar God is als je lijden ervaart, bij de tweede vind je het bewijs van Gods werk in ons leven, de God aller vertroosting is daar waar we zwak zijn en pijn hebben. Juist daar.

We huilen omdat we kunnen klagen bij Iemand die geeft om ons verdriet. We waken omdat we geloven dat de Liefde zelf ons niet zal verlaten en we werken omdat God de wereld herstelt in liefde.

Zijn liefde is als de snelheid van het licht, onwaarneembaar snel, niet te meten. Uiteindelijk wordt het duister en het lijden en de zonde niet verklaard. Het is verslagen door dit Licht, door zijn Liefde.

Een boek om de juiste perspectieven te zien en te leren bidden.