Boekenmening

David de Vos is een bevlogen kerel. En die bevlogenheid brengt hem heel ver en maakt dat hij zijn droom kan leven. Totdat een ondraaglijke pijn hem tot stilstand brengt. In die stilstand leest hij het boek van mevrouw Eger. Zij helpt hem in te zien dat hij verantwoordelijk is voor zijn eigen pijn en dat hij de enige is die er iets mee moet.

De kern van Davids verhaal is dat je niet kunt verwachten dat andere mensen je leuk vinden als je dat zelf niet vindt; met andere woorden: als je niet van jezelf houdt. Een enorm harde realiteit voor een man die opgegroeid is in een cultuur waar de slogan Niet lullen maar poetsen leidend is voor het leven en je jezelf wegcijfert voor de ander of zoals in Davids geval ook zeker voor de Ander.

En juist die Ander wilde dat David in zou zien dat hij de ander moest liefhebben als zichzelf. Een tweeduizend jaar oude waarheid die er niet echt in zit in de race waarmee David bezig is in zijn leven: Zo veel mogelijk mensen over Jezus vertellen en verder niks, dat is het.

Dit dieptepunt is het begin van het inzicht dat hij best in een eng hoekje van de maatschappij en zelfs van de christenheid heeft gezeten waar op een bepaalde manier gedacht wordt. Zwart-wit, dit is van God en dat is van de duivel en er lijkt heel veel van de duivel te zijn. David ontdekt dat er meer van God is dan hij in eerste instantie heeft gedacht en dat hij gebruik mag maken van mooie dingen die God heeft geschapen, zoals goede muziek en heilzame gedachten over jezelf. Genade die God aan elk mens schenkt maar David zichzelf niet kon toerekenen.

In dit proces heeft hij geworsteld maar nooit met God. Hij weet dat God van hem houdt en dat het Zijn boodschap is dat juist mensen met al hun lichte en donkere kanten welkom zijn bij God, juist zij die erkennen het niet allemaal goed te doen of goed te weten.

Wat er vooral uitspringt is dat David de Vos heeft ontdekt wat een grote verantwoordelijkheid we hebben ten opzichte van onszelf, onze gezondheid, onze leefstijl, onze mentale situatie en zelfs onze omgeving. God kiest niet voor jouw eten, jouw relatie, Hij kan niet jouw gedachten denken. Dat doen we zelf en daarin hebben we een enorm belangrijke taak.

Mooi hoe hij uitgevonden heeft dat hij Gods goedkeuring al lang al had en niet steeds weer hoeft te verdienen met vinkjes of goed gedrag.

Prachtig hoe hij vooral deze verantwoordelijkheid voor het eigen leven verwoordt. En ook hoe zijn persoonlijkheid werkt en waarom hij zich thuis voelt bij avontuur en nieuw te proberen vormen en waarom hij zich als een vis in het water voelt als hij op een podium staat.

Complimenten voor het transparante verhaal. David de Vos kan en wil niet liegen en geen andere agenda hebben en zich niet mooier voordoen dan hij is. Wat een mooi mens!