Boekenmening

Een zevenvoudig geschenk

De laatste 18 uur van het leven van Jezus Christus, Zijn lijden en sterven zijn indrukwekkend. Juist in de veertigdagentijd, zes weken voor Pasen, krijgt dit lijdensevangelie extra aandacht in kerken, tijdens de prediking of bij christenen in hun stille tijd. 'Het zevenvoudig geschenk' is een veertigdagenboek, dat christenen in deze periode kunnen gebruiken. Het boekje wijst naar de zeven keer dat Jezus heeft gebloed, tijdens het lijden en sterven. Volgens Wilkin van de Kamp, die hierover veel uitgebreider heeft geschreven in 'Het wonder van het kruis', wijzen de zeven momenten profetisch naar het wonder van verlossing, reiniging, genezing, bevrijding, verzoening en wedergeboorte.

Deze zeven wonderen, met een inleiding en afsluiting zijn verdeeld over 40 hoofdstukjes, die beginnen met een Bijbeltekst. Niet alle dagen hebben dezelfde stijl. Dag vijf bijvoorbeeld, het laatste gedeelte van de inleiding, geeft schematisch de zeven momenten van het 'bloeden' weer en het wonder waar het op wijst. Bij sommige wonderen wordt langer stil gestaan dan bij anderen; vergeving, verzoening en wedergeboorte krijgen de meeste tekst. Er zijn dagen, die heel beeldend, op een afschrikwekkende manier iets laten zien van wat Jezus moet hebben doorgemaakt en doorstaan, vooral tijdens de strijd in Gethsemané en de geseling door de soldaten. Een aantal wonderen wordt afgesloten met een gebed, maar dat gebeurt niet consequent. Er zijn een aantal dagen waarin vooral Bijbelteksten spreken. Een dag eindigt met een prangende vraag, zoals 'Maar wat doe je als genezing toch (nog) uitblijft?' Ik kon het niet laten om het antwoord van de volgende dag te lezen, hoewel de schrijver in zijn voorwoord het advies geeft om elke dag één hoofdstuk te lezen.

Wilkin van de Kamp kan overtuigend schrijven. In de Bijbel staat, behalve in de hof van Gethsemané en tijdens de speerstoot in de zij van Jezus op het kruis, niet expliciet dat Jezus heeft gebloed. Dat neemt niet weg dat het heel aannemelijk is, dat het gebeurd is tijdens de marteling. Dat het lijden en sterven is tot vergeving van onze zonden en voor verzoening met God, is iets wat denk ik wel algemeen bekend mag worden verondersteld in de leer van het christelijk geloof. Het gedeelte dat wijst op verlossing, zou ik zelf vrijspraak hebben genoemd. Het is goed om stil te staan bij wat al die woorden; vergeving, verlossing, bevrijding en verzoening, wedergeboorte betekenen. De begrippen kunnen zo uitgehold zijn, dat het je haast niets meer zegt. Dit boekje maakt wel duidelijk dat er veel meer achter kan zitten. Sommige wonderen vond ik ver gezocht, bijvoorbeeld bij de profetische tekst "Ik keerde mijn wangen toe aan degenen, die de baardharen uittrokken"; vooral hoe dit dan verband zou houden met de reinigende kracht van Jezus. Het wonder van genezing, vond ik goed uitgelegd, maar dat is nog niet algemeen aanvaard door christenen. Ik had bijvoorbeeld wel weer moeite met de zin: "Jezus is niet alleen aan het kruis gestorven om jouw zonden van je weg te nemen, maar ook om de gevolgen van je zonden te vernietigen". De Bijbelgedeeltes die er bij genoemd worden, klinken overtuigend. Jezus is ook gekomen om de vloek weg te nemen, maar hoe verhoudt zich dat tot het persoonlijk leven? Hier ligt natuurlijk een stuk van de bediening van Wilkin van de Kamp in het bevrijdingspastoraat. Iets waar ik niet over kan oordelen. Ik wil aan dit boekje geen sterren geven. Op één of andere manier heb ik het idee dat ik dan ook de theologie erachter beoordeel en daar heb ik 'geen kaas' van gegeten. Dat neemt niet weg dat het een interessant boekje is om te gebruiken in de veertigdagentijd.

De waterboot

In 2 dagen heb ik dit boeiende boek uitgelezen. De eerste dag stopte ik nadat dochter Lieke van Sil en Gabriëlle was overleden. Dit overlijden heeft de schrijver ontzettend mooi beschreven vanuit de twee ouders. Iedere ouder beleeft het overlijden van de dochter op haar of zijn geheel eigen manier en hun liefde voor hun dochter komt bijzonder tot uiting. Ik vond het aangrijpend en moest het boek wegleggen. De dochter overlijdt in het bed van haar ouders. Het geeft op een overduidelijk heftige manier aan hoe dit overlijden invloed moest hebben op de lichamelijke intimiteit van de ouders. Dat is heel knap gedaan door de auteur. Voor mij, als moeder van mijn overleden dochter, werkte deze beschrijving als een zwaartepunt in het verhaal. Het heeft me stilgezet bij rouwverwerking van ouders, waar ik overigens nog niet zoveel over heb gelezen en waarvan ik niet weet hoe dat verloopt, ik ken alleen mijn eigen verhaal.

De polarisatie die plaatsvindt in het huwelijk van Sil en Gabriëlle vindt zijn climax in het vertrek van Sil naar Patmos, waar ze eerder een huwelijksreis hebben gehad. Dat Sil daar als eerste een meisje ziet dat sprekend zijn dochter lijkt en dat toevalligerwijs ook nog achter de balie staat van het hotel waar hij wil boeken, vind ik wat te gekunsteld. Wat ik heel mooi vind, is de ontwikkeling die vanaf dat moment in Sil plaatsvindt tegelijk met het steeds meer ontbreken van water op het eiland. De dorst naar de diepe liefde die Gabriëlle en Sil hebben gekend en die hij al zo lang moet ontberen, wordt voor hem duidelijk. Het is niet louter het ontbreken van de lichamelijke liefde, maar het inzicht over waar het in hun relatie fout is gegaan, de communicatie van hart tot hart over het overlijden van hun dochter, dat hem er toe brengt om weer in de relatie met Gabriëlle terug te komen.

De gebeurtenissen op het eiland, de dromen van Sil, het gevaar van de hunkerende mens, dat alles is door Remmelt Mastebroek ontzettend goed verteld. Ik werd in het verhaal meegenomen en ik onderging zowel de sfeer van het dorpje waar ze wonen als de sfeer van het eiland Patmos. Het wekt nieuwsgierigheid om beide plaatsen te willen bezoeken en de authenticiteit van de plaatsen te willen proeven.

Prachtig dat het goed afloopt! Het geeft stellen waarbij de lichamelijke liefde dor, ziek, stervende of dood is, hoop, veel hoop! En het geeft ze het inzicht dat beiden een stap zullen moeten doen om dingen in hun leven onder ogen te zien en te willen veranderen. Remmelt geeft heel goed aan dat daar een wilsbesluit aan vooraf gaat.

Er staan een paar slordigheidjes in het boek: Sil kruipt twee keer uit zijn slaapzak en tent in de Katwijkse duinen, en sommige woorden komen een keer te veel voor in een zin.

Het smalle pad van de liefde

In 'Het smalle pad van de liefde' gaat het om een bijzondere vriendschap tussen twee gezinnen, die elkaar alleen in de zomer ontmoeten, als Pieter en Mae Akkerman de vakantie doorbrengen bij Floris en Francoise Vrijbloed, in hun huis in de Auvergne in Frankrijk. "Het was nooit uitgesproken, maar daarom niet minder waar: ze voedden, ja ze inspireerden elkaar. Met zijn vieren, al dan niet omringd door hun kinderen, waren ze op hun best.

Beide gezinnen hebben hun verhaal. Pieter is voor de tweede keer getrouwd en moet zijn zoon Thijmen delen met zijn ex-vrouw. Bjorn, de 11 maanden oude zoon van Floris en Françoise is omgekomen bij een noodlottig ongeval. Trefzeker zijn de zinnen, die Vonne van der Meer daarover aan het papier toevertrouwt. "Zinloos de gruwelijke details te beschrijven". Natuurlijk is daar niet het laatste woord over gezegd. Het is de opmaat naar de verhouding van Floris en Mae, in de zomer dat Dedé een kapel wil bouwen om haar broertje te gedenken.

Heel subtiel verbindt Vonne van der Meer thema's als rouw, liefde, trouw, zelfverloochening, schuld en uiteindelijk bekering. Dat doet ze met de wijsheid van Czeslaw Milosz, van wie ze twee gedichten in de roman heeft opgenomen, 'die er nooit van uit gaat dat zijn lezer een medegelovige is, die wel weet wat hij bedoelt en aan een half woord genoeg heeft.' Het is die subtiele toon, die ervoor zorgt dat dit een roman is die heel toegankelijk wordt. Mae is een vrouw van 'zekere leeftijd', die je zelf zou kunnen zijn of die je bent. Als Mae haar hart wil luchten dan lijkt de non Heleen een logische keus. Zo is er ruimte voor het geloof. Daarnaast is er ook die constatering "generaties lang mensen de woorden van het Onze Vader hebben doorgegeven aan hun kinderen en dan ineens valt het stil." De schrijfster wil het daar niet bij laten en ze zet daarvoor een eigenzinnig boek neer. Als een regisseuse is ze aanwezig en geeft de nodige aanwijzingen waar het naar toe moet met het verhaal. "Hier zou het verhaal een andere wending kunnen nemen, een misdaadroman worden over twee geliefden die nog nooit een vlieg kwaad hebben gedaan. Maar zo'n verhaal wil dit niet worden, moordenaars worden onze geliefden niet. En toch vindt het vergif zijn weg." (blz. 85). De zinnen zijn juweeltjes, meer dan eens heb ik potloodstreepjes in het boek gezet. De metaforen zijn goed gekozen. Uiteindelijk is het een mooie, stilistische roman, tegelijkertijd heeft het boek me niet in zijn greep gehouden, vandaar slechts 3 sterren.

Vaart

Alles gegeven (Witte Doek deel 4)

Als Bailey Flanigan auditie doet voor een rol in een Broadway-musical, wordt ze tot haar grote teleurstelling afgewezen. Dan wordt ze benaderd door Jeremiah Productions. Ze wordt gevraagd om auditie te doen voor een rol in de film ‘Ontsloten’. Aanvankelijk denkt Bailey dat het om een figurantenrol gaat, maar het blijkt om de hoofdrol te gaan met als tegenspeler niemand minder dan Brandon Paul, de populairste filmster op dat moment. Hij is echter geen christen en leidt een losbandig leven. Hij wordt verliefd op Bailey maar ze maakt hem duidelijk dat ze niet op die manier in hem geïnteresseerd is omdat ze van Cody Coleman houdt. Ze neemt het besluit om haar geloof uit te dragen en voor Brandon te bidden. De producers doen dat ook en het leidt ertoe dat Brandon uiteindelijk tot geloof komt.

Als Cody op het punt staat om Bailey te vragen om officieel zijn vriendin te worden, krijgt hij een alarmerend telefoontje. Zijn moeder zit zwaar in de problemen. Hij gaat direct naar haar toe en lange tijd hoort Bailey niets van hem. Baileys vriendin Andi is zwanger en ze heeft besloten het kind af te staan omdat het geen vader zal hebben. Die heeft haar laten zitten toen hij vernam dat ze zwanger was. Als er een echo wordt gemaakt, doet het Andi zoveel dat ze besluit het kindje te houden. Maar is dat wel de juiste beslissing?

Zoals in de meeste boeken van deze auteur zijn er meerdere verhaallijnen, die overigens goed uit elkaar zijn te houden. Hij lijkt bijna onrealistisch maar alle hoofdpersonen –behalve Brandy- zijn gelovig. Zelfs de vrouw van de catering waar de medewerkers hun maaltijden gebruiken, is gelovig en vertelt iedereen over God. Als je dat zo leest zou je wensen dat het in werkelijkheid ook zo was.

Bailey is snel over haar teleurstelling wat betreft Broadway heen; ze is ervan overtuigd dat God iets anders voor haar heeft. Alles aan Bailey is positief, haar uiterlijk, haar geloof, haar contact met haar moeder en haar volhardende liefde voor Cody. Een beetje té mooi.

Dit is het laatste deel in deze serie en ik vind het jammer dat er een open einde is wat Bailey en Cody betreft. Dat wordt goedgemaakt in het nawoord van de auteur: er komt een serie over Bailey Flanigan van vier delen en het zou me niet verbazen als ze elkaar pas in het laatste deel krijgen.

De vreugde van luisteren

Wat kan luisteren betekenen voor mensen? Vooral over deze vraag gaat dit boekje. In korte hoofdstukken komen verschillende aspecten van luisteren aan de orde. De vreugde van luisteren is vertrouwen geven, achter de woorden van de ander kijken, niet oppervlakkig mee kletsen. Luisteren betekent jezelf openstellen voor anderen, de tijd voor hen nemen. Maar ook is er een hoofdstuk over luisteren naar je lichaam. Zo komen veel aspecten van luisteren voorbij in dit bijna filosofische boekje.

Om te lezen en te luisteren staat na elk hoofdstuk een gedicht of lied. De liederen staan op de cd die bijgevoegd is. Rustige, inspirerende muziek die je aan het nadenken zet over de teksten. Eva de Mooij licht in het boekje de liederen kort toe.

Een mooi project van Marinus van den Berg en Eva de Mooij. Alles sluit naadloos op elkaar aan, soms is een hoofdstuk opbouwend, soms verrassend. De liederen en gedichten zijn aan de ene kant liefelijk, aan de andere kant confronterend. Zoals op de achterzijde staat: een bundel voor wie privé of in zijn werk inspiratie kan gebruiken om echt naar de ander te luisteren. Ik vind het een geslaagd project. De vorm van het boekje (ietwat groter dan een CD) met het slappe kaft is iets minder geslaagd. De inhoud verdient het om een mooie buitenkant te hebben.

Kijk me in de ogen

Katryn Jonis kan niet lezen of schrijven, maar praten kan ze! 'Kijk me in de ogen' staat vol met pittige dialogen van deze bijzondere vrouw. Ze is een kleurlinge uit het Richtersveld, een gebied in het Noordwesten van Zuid-Afrika, begrensd door Namibië, de Oranjerivier en de Atlantische Oceaan. Ze is het kleinkind van Barend Goosen en een Nama-vrouw, bruine huid blauwe ogen. Al jong ontdekt ze hoe ze achtergesteld wordt door haar huidskleur, maar ze laat zich niet klein krijgen, deze bijdehante vrouw, een harder werker. Ze heeft ideeën voor een eigen kudde, een moestuin en spaart voor een eigen stukje grond.

Maar als het verhaal begint in 1959, zit ze op de grond in een gevangeniscel, verdacht van de moord op Koos Klink, de zoon van haar aartsvijand. Alle bewijzen getuigen tegen haar; op de bewuste vrijdag rende ze met haar keukenmes achter Koos Klink aan, langs de rivier. Haar keukenmes is gevonden bij het slachtoffer en op haar jurk zit het bloed van het slachtoffer. Terwijl haar leven de revue passeert voordat het proces begint, komt er nog een bijzondere gave van Katryn Jonis aan het licht; ze kan oppraten. Dat is een kracht van één Namavrouw om met name kinderen uit de dood terug te praten.

Katryn Jonis is een bijzonder karakter. In eerste instantie komt ze niet al te sympathiek over, zo rap van tong en scherp van geest. Ze lijkt iedereen in haar omgeving te doorzien, maar ze heeft een punt; de waarheid. Er volgt een boeiende rechtszaak, waarin Katryn Jonis zichzelf verdedigt zonder enige kennis van de rechtsgang, maar met haar talent van praten en passie voor waarheid, zou geen enkele advocaat haar beter hebben kunnen vertegenwoordigen.

'Kijk me in de ogen' is een scherp verhaal over recht en buitengewone kracht. Ik had moeite met Katryn Jones en dat kwam ook door haar grove taalgebruik, waarvoor ze later in de rechtbank gewaarschuwd wordt. Aan de andere kant is dat ook het unieke van deze roman. Jan Huisamen heeft hier een kleurlinge een stem gegeven waar je niet om heen kan. Het is geen zoetsappige christelijke roman. Katryn Jones is weliswaar een gelovige vrouw, maar kent ook de krachten van haar stam en praat over het opperwezen als Elotse. De waarde van deze roman, zit hem vooral in het zoeken naar rechtvaardigheid, maar dat is een deugd die niet alleen christenen zal aanspreken. Daarnaast is het ook interessant om te lezen over het harde leven in het Richterveld, een voor mij onbekende streek uit Zuid-Afrika. Achter in het boek staat daar meer informatie over en ook over de schrijver Jan Huisamen, die door zijn kinderen geëerd wordt als een groot verteller. Wij als lezers zullen het helaas maar met één boek moeten doen.

Zoete zonde

Barry en Lieve hebben geen goed huwelijk. Op een dag vertrekt Lieve met de kinderen naar haar moeder in België. Bernhard worstelt met een geheim. Als blijkt dat zijn neef Joris met hetzelfde probleem worstelt en er openlijk voor uitkomt, durft Bernhard het aan; onder ogen zien dat hij homo is. Hij begint een relatie met Taco.

Bernhards broer Jos is getrouwd met Ina, een enorme roddeltante. Ze weet altijd wel wat negatiefs te melden over iemand. Leon is getrouwd met Marlies en is Barry's beste vriend; Barry kan altijd bij hem terecht. Jantine is getrouwd met Max die kanker heeft gehad. Als gevolg daarvan heeft hij moeite met zijn lichaam en de liefkozingen van Jantine. Barry en Jantine voelen zich sterk tot elkaar aangetrokken.

Al deze mensen zijn lid van een evangeliegemeente. Er gebeuren allerlei dingen die niet stroken met een christelijke levenshouding en het wordt zo erg dat er een gemeentelid bijna dood geslagen wordt.

De auteur heeft wederom een roman van formaat neergezet. Hoewel dit boek een thriller wordt genoemd, vind ik het meer een psychologische, spannende roman. De gevoelens, worstelingen van de verschillende gemeenteleden worden levensecht beschreven. De auteur schroomt niet om hete hangijzers bij christenen, zoals homofilie, onder de loep te nemen.

Mara

Tekst: Hij geneest wie gebroken zijn en verzorgt hun diepe wonden Psalm 147 : 3

Het is 1931. De 16- jarige Maria wordt door haar stiefvader, een streng gereformeerde dominee, verbannen naar haar tante op het platteland. Maria, de hoofdpersoon, is in een benarde situatie terechtgekomen. Ze is zwanger van haar stiefvader. Ze ontwikkelt een diepe haat tegen hem. Toch heeft ze ook steeds last van schuldgevoel: zij liet haar stiefvader zijn gang gaan. Ook trekt ze de rol van haar moeder in twijfel. Had zij echt niets kunnen doen? Maar de liefde van haar tante en diens dominee is sterk genoeg om haat te overwinnen en te veranderen in liefde. Mara, de baby, wordt naar een ander gezin gebracht. Maria had ook niet specifiek aangegeven dat ze Mara wilde houden. Wel was ze steeds meer naar haar kind toegegroeid. Tante denkt ook dat dit het beste is. Tante Bé hoort pas na de bevalling de werkelijke toedracht. Ze kiest voor Maria. Dominee (stiefvader) mag niet meer in het huis van tante komen. Tante Bé en Reijer , de dominee van tante, doen hun best het kind te vinden. Maria schrijft een brief aan haar moeder. Ze wil hem posten maar moeder leest immers geen post? Ze zal de brief moeten brengen. Samen met tante heeft ze haar kind gehaald en gaat tijdelijk bij de zusters in het klooster wonen. Wat nu? Een zuster vindt dat ze weer bij tante moet gaan wonen. Daar is alles wat ze nodig heeft. Maria wil haar tante de schande besparen maar de reactie van de dorpsbewoners valt erg mee. Ze besluit om met Maria weer bij tante te gaan wonen. Voordat ze naar tante reist, gaat ze eerst moeder opzoeken, met de brief. Ze is zelfs zo ver gegaan dat ze haar moeder wil vergeven ook als moeder alles heeft geweten. Maar moeder komt niet in beweging als Maria haar opzoekt. Ze kan of wil niet meer veranderen. Moeder blijft achter bij die man, zal voor altijd zijn wil volgen. Maar Maria niet. Niet meer! Ook hem ziet ze nog even; hij is geen steek veranderd. Ze kan alleen maar bidden voor moeder. Maria reist af naar tante Bé. Ze heeft niet verteld wanneer ze aankomt. Maar tante is er! Maria is thuis!

Ik vind dit een vlot geschreven en spannend boek. Je kunt het boek niet gemakkelijk wegleggen. Dit debuut van Lisette van de Heg haalde binnen een halfjaar de derde druk en won de Publieksprijs Christelijk Boek. Het onderwerp is heftig, iets waar mensen liever niet over nadenken. Thema's zijn incest, eenzaamheid en herwinnen van vertrouwen. Mooi geschreven bijna historische roman. Knap om met zo weinig 'gegevens' zo'n boeiend verhaal te schrijven. Vooral omdat de schrijfster nog zo jong is. De bevalling is een scene waarin heel veel samenkomt. Veel vrouwen beleven dan het verleden weer. Het is ook een hoopvol verhaal: God is er altijd, ook als je nare dingen meemaakt. Ook Jan Siebelink en Maarten 't Hart hebben zich afgezet tegen de zware kerkelijke milieus . De één minder, de ander teveel. Wetticisme en zondebesef met bijbehorende ervaringen staan vaak centraal. Een inhoudsopgave had het boek iets overzichtelijker gemaakt, het is maar waarvoor je kiest.

Fleur en Avril 2 Far

Emigratie zorgt altijd voor een scala aan emoties: boosheid, ongeloof, verdriet. Het rukt niet alleen families uit elkaar maar ook vriendschappen. Daarover gaat dit verassende boek. Fleur en Avril zijn hartsvriendinnen. Hun vriendschap is begonnen toen Fleur haar sleutelbeen brak en een tijdje niet naar school kon. Avril vond het zielig en ging iedere dag even om het hoekje kijken. Na die tijd werd hun vriendschap zo hecht dat Avrils moeder wel eens zei: "Als je Avril zegt, zeg je ook Fleur. Die zijn net een tweeling."

Het besluit van Avrils ouders om naar Australië te verhuizen brengt een vreselijke schok teweeg. Hoe moet het met hun vriendschap, als ze zoveel uur vliegen uit elkaar komen te wonen? De meiden besluiten elkaars BFF's te blijven. Best Friends Forever. Ik wil niets verklappen over de inhoud. Alleen dit: Fleur besluit op een dag weg te lopen van huis. Ze wil naar Avril in Australië, want het gaat niet goed met haar vriendin in dat verre land.

Dit vlotte meidenboek is ontstaan op een besloten forum tijdens een schrijfmarathon. Wilhelmina de Vries en Petronella Bult schreven elk hun deel. Wilhelmina vanuit Nederland en Petronella vanuit Australië. Deze bijzondere omstandigheden komen de levensechtheid van het verhaal ten goede. Het geeft het verhaal een bepaald elan en stevige ondergrond.

Fleur en Avril 2 Far is vlot geschreven. Het is leerzaam voor meisjes die interesse hebben in echte vriendschap en in het dagelijkse leven in andere culturen. Humor, ernst en spanning wisselen elkaar op een gezonde en leuke manier af. Mijn dochter heeft het verhaal in één avond uitgelezen. Ze vond het een leuk boek om cadeau te geven aan één van haar hartsvriendinnen.

Zowel mijn dochter als ik vonden de cover niet zo passend bij de leeftijdscategorie. Hoewel vrolijk toch een beetje kinderachtig voor meiden boven de tien jaar. Bij een volgend boek misschien een fotocover? Er is van Fleur en Avril ook een website, http://fleurenavril.com.

14040

Recensie

Jouw waardering

14039

Recensie

Jouw waardering

14038

Recensie

Jouw waardering

14037

Recensie

Jouw waardering

14036

Recensie

Jouw waardering

14035

Recensie

Jouw waardering

14034

Recensie

Jouw waardering

14033

Recensie

Jouw waardering

14032

Recensie

Jouw waardering

14031

Recensie

Jouw waardering