Boekenmening

Blindelings

Dit boek beschrijft het leven van een blinde man en zijn geleidehond Roselle. Samen vormen ze een team.

Michael werkt in het World Trade Center in New York. Als een vliegtuig zich op 9 september 2001 in de Noordertoren boort, is Michael met zijn collega David in zijn kantoor. Als de toren sterkt overhelt, verwacht Michael te sterven maar de toren veert weer terug. David ziet allemaal rook en vuur en vallend puin. Ze verlaten snel het kantoor; Michael besluit om niet in paniek te raken. Samen beginnen ze aan de lange tocht naar beneden, 1463 traptreden. Toen Michael hier begon te werken, heeft hij eerst het hele gebouw verkend, dus hij weet de weg. Zijn favoriete Bijbelse passage is psalm 23. Hij ziet Roselle als zijn herder.

Het verhaal wordt afgewisseld met gebeurtenissen uit Michaels jeugd, het omgaan met zijn blindheid die hij niet als een handicap ziet. Het feit dat mensen er niet mee kunnen omgaan, ziet hij als een handicap. Michael studeerde af in de natuurkunde. Hij heeft besloten te gaan denken vanuit het ‘ waarom niet’ beginsel. Waarom zou je als blinde niet fietsen, autorijden en darts gooien? Hij heeft zelfs een vliegtuig bestuurd.

Achter in het boek staat de etiquette voor de omgang met blinden.

Enkele citaten:
• Vermijd geen woorden als ‘ kijk’. Ik gebruik ze zelf ook.

• Zeg iets als je de kamer binnenkomt en als er een openstaande deur is, vertel het me.

• Zie mij niet als een blind persoon. Ik ben een normaal persoon, die toevallig blind is.

Dit is niet alleen het verhaal van de vlucht uit het World Trade Center maar het is veel breder. De omgang met blinden komt uitgebreid aan de orde; Michaels doorzettingsvermogen om iets te bereiken; het leven van een geleidehond en de bijzondere band van de blinde met zijn hond. Een aanrader voor iedereen die met blinden te maken heeft maar ook een bijzonder boeiend boek.

Vleugelslag

Marieke Luiten brengt met Vleugelslag een kleurrijk verslag van het dagelijks leven in Goma, een stadje in het Oosten van Congo (Democratische Republiek) tegen de grens van Rwanda. Door haar verhaal over Sara, zag ik het voor me; de borrelende vulkaan, het grote meer, de toeterende taxi’s en brommerrijders die de kuilen in de weg proberen te ontwijken. De vrouwen op de markt die hun koopwaar verkopen, het leven in een krottenwijk, de pijnlijke bevallingen in een ziekenhuis, de slachtoffers en gewonden en het rebellenleger M23, dat steeds dichterbij de stad komt. Het Frans en de woorden Swahili en Kihavu, maken de roman extra exotisch.

Sara Butandi is zeventien en heeft haar diploma gehaald. Ze verlaat haar geboorteplaats en wil in Goma gaan studeren. Ze woont bij haar broer en schoonzus in een klein huis, doet in ruil daarvoor huishoudelijke klusjes. Daarnaast krijgt ze de kans om schoonmaakster te worden in een kliniek. Er worden daar veel bevallingen gedaan, maar ook vrouwen die verkracht zijn komen in de kliniek. Uiteindelijk krijgt Sara de kans om zieken te verzorgen en wonden te hechten.

Sara is niet op haar mondje gevallen en laat zich niet klein maken door haar armoede, hoewel ze ook onzeker is. Het is bijzonder om te zien hoe Sara zich ontwikkelt tijdens het verhaal. Veel van haar angsten worden verteld via dromen. Steeds is er een andere kleur die centraal staat in haar leven, dat levert een kleurrijk beeld op van Afrika. waarvan ik heb genoten, zozeer dat ik me bijna betrapt voelde toen ik deze zin las:

‘Waarom was haar nooit eerder opgevallen hoe grauw Goma was? Zelfs de Airtel- en de Coca-Colareclames verbleekten bij de grijskleur van lava en golfplaten.’

Ik denk dat het goed is dat Marieke Luiten voor dit debuut het karakter van een jong meisje heeft gekozen en de lezers door haar ogen het leven van de vrouwen in Congo laat ontdekken. Het verliezen van hun eer, een doodgeboren kind, slechte huwelijken, dat is traumatisch. Tegelijkertijd is het geen zwaarmoedige roman en dat vind ik knap. Ik vind het mooi hoe jeugdig optimisme, de uitwerking van muziek en dans en het geloofsvertrouwen van Afrikaanse mensen een plek krijgen in de roman.

Nooit meer donker

Dit boek gaat over een reformatorisch gezin. Lize Oudshoorn, de oudste dochter heeft het geloof afgezworen. Erik is getrouwd met de ongelovige Anita. Als Anita serieus met het geloof bezig gaat, ruilt ook Erik zijn onverschilligheid in voor meer belangstelling voor het geloof. Zijn broer Joost en zijn vader zijn dan wel reformatorisch maar willen het evangelie centraler stellen dan de zogenaamde uitverkiezing (bevindelijkheid). Ondanks het feit dat Joost ernstig ziek is, getuigt hij toch van zijn bekering. Elsbeth, de jongste dochter, wil alles onderzoeken maar weet het niet meer. Zij is de enige dochter die goed kan leren. Ze studeert geschiedenis maar theologie interesseert haar eigenlijk meer. Maar ja, ze is vrouw, dus wat moet ze met theologie? Ze kiest uiteindelijk voor de HBO- V. Lize had geen zin in studeren en Irene, ook nog een zus, kon nooit goed leren. Irene wordt opgenomen in een psychiatrische inrichting. Zij is getrouwd met Sjaak, maar loopt vast door haar minderwaardigheidsgevoelens.

Trudi Blom heeft verschillende romans geschreven. Deze roman is erg serieus. We komen veel diepe problemen tegen. Een belangrijk thema van dit boek is: uitverkiezing of persoonlijk geloven? Er zijn mensen die geloven en vinden dat ze nog niet geloven. Dat er eerst iets moet gebeuren. Het geeft een goed beeld van hoe ‘zware’ gelovigen denken. Wel een goed onderwerp om eens over te lezen. Maar waarschijnlijk weinig interessant voor niet- gelovigen.

De stijl heeft iets weg van de boeken van J. van Reenen ( bijvoorbeeld ‘Buurtschap in beweging’). Deze schrijft ook over geloofskwesties. De schrijfstijl van Trudi Blom is redelijk vlot en het verhaal is meeslepend. Je beleeft het allemaal mee, vooral het proces van de angststoornis van Irene wordt erg goed beschreven! Wel mis ik bij Trudi relaties met mensen buiten de familie. Maar dan zou het boek nog dikker worden. Een realistisch boek, maar voor klein publiek. Niet een boek om ter ontspanning te lezen. Misschien dat Trudi Blom toch te veel informatie in één boek wilde stoppen. Met een tweede deel was het verhaal wellicht meer af en luchtiger geweest.

Alleen verder

Als de Joodse onderduikers die Hans en Clasien in huis hebben genomen, verraden worden, zijn de gevolgen verschrikkelijk. Clasien blijft achter met twee kinderen, haar zoontje Niek en het babydochtertje van de onderduikers. Ze vindt onderdak bij de dokter en zijn vrouw. Als zij na enige tijd overlijden, wordt aan Clasien het huis nagelaten en ze besluit een pension te beginnen. De eerste twee gasten zijn een onderwijzeres en een oudere man, meneer De Vries. Zijn kinderen wonen in Zeeland en als ze getroffen worden door de watersnoodramp, trekken ze tijdelijk bij Clasien in, waar intussen ook onderwijzer Gosse woont. De kinderen zijn erg op hem gesteld en hij ziet het wel zitten om hun vader te worden. Maar dat wordt moeilijk, want Clasien voelt niet meer voor hem dan ze voor een broer zou voelen. Maar Ad, de zoon van meneer De Vries weet haar hart te raken maar dat kan immers niet, want hij is toch getrouwd?

Dit is weer een heerlijke roman van Ina van der Beek Als lezer kun je helemaal meeleven met de hoofdpersoon en het plot is uitermate verrassend. Dit is het eerste deel van een serie van drie. Aanrader!

Tjonge jongens!

Tjonge jongens! is de titel van het boek van Mariska Dijkstra Wolters. Het klinkt als een verzuchting, maar op het eerste oog is het vooral een mooie bundel met herkenbare verhalen, interviews met 'bekende' christelijke jongensmoeders zoals Esmé Wiegman en Mona Keijzer en een heleboel jongensfeiten. Het is bijna of je een tijdschrift in handen hebt, geen schitterende glossy, maar een stoer boek met veel variatie, verschillende lettertypes, interviews met foto's, de mogelijkheid om je eigen foto met je zonen in te plakken, prikborden boordevol tips bijvoorbeeld voor jongensfeestjes en uiteindelijk een uitgebreide bronopgave, die laat zien dat Mariska heel veel werk heeft gemaakt van haar ontdekkingstocht bij het schrijven over het opvoeden van zonen.

Mariska Dijkstra, zelf moeder van 3 jongens, is heel open en eerlijk over de moeite, die het haar soms kost om jongensmoeder te zijn; de rivaliteit tussen broers, het altijd willen trappen tegen een bal of een tak, de herrie in huis, de gemakzucht met schoolwerk, niet los kunnen komen van een beeldscherm om maar wat clichés te noemen. Haar korte columns aan het begin van elk hoofdstuk zorgen voor een klik tussen schrijver en lezer. Het is die knik van herkenning die je elkaar wil geven, zoals Mariska zelf ontdekt heeft, motorrijders doen. Alle wetenschappelijke informatie die ze vervolgens in haar boek verwerkt om jongensgedrag te verklaren is toegankelijk opgeschreven.

Hier en daar merk je dat er een journalist aan het werk is, interviews, achtergrondinformatie checken, verschillende meningen naast elkaar laten bestaan. Voor het boek heeft ze ook veel informatie gehaald en gekregen van jongensmoeders zelf door middel van enquêtes. Regelmatig lees je dus anonieme reacties van hoe jongensmoeders het in hun gezin doen. Persoonlijk vind ik de opsomming van die antwoorden de leesbaarheid niet ten goede komen. Ik ervaar in sommige antwoorden een moraal van reformatorische christenen, waar ouders bijvoorbeeld meer moeite hebben met een wereldse sport als voetbal. In dat opzicht is nog wel de computer aan bod gekomen, maar het onderwerp niet verbreed naar bijvoorbeeld televisiekijken of popmuziek luisteren, om over uitgaan en stappen nog maar te zwijgen. Hierdoor zal de herkenning niet voor alle jongensmoeders even groot zijn. Maar verreweg de meeste onderwerpen, (zelfs de natte droom) waar je als jongensmoeder mee te maken krijgt, komen wel degelijk aan bod. Persoonlijk had het boek voor mij geen eye-openers, maar wel veel bevestiging, juist ook in het hoofdstuk over het geloof, waar een sterk pleidooi staat voor meer ruimte voor jongens in de kerk.

Op de site van de Banier staat extra informatie, zoals video's van de lezingen die gegeven zijn tijdens de boekpresentatie. Je kunt ook het eerste hoofdstuk bekijken en zo zelf de leuke lay-out van het boek ontdekken.

Leven na de dood

Dit boekje uit de Morgenrood serie heeft als thema: de zekerheid van het geloof. Ondanks het feit dat de Bijbel ons leert dat je als christen zeker mag zijn van je behoud zijn er veel vragen over. Wanneer mag je zeggen dat je behouden bent? Hoe zit het dan met de uitverkiezing? Ik twijfel zo vaak’...

Op al deze vragen wordt ingegaan. Hoite Slagter legt uit dat het genade van God is dat wij als mensen behouden mogen worden. En dat dit behoud tot zekerheid van het geloof mag leiden. Onder andere in de Romeinenbrief kunnen we hierover lezen: ‘Als u met uw mond de Heere Jezus belijdt en met uw hart gelooft dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult u zalig worden.’ (Rom. 10: 9) Het boekje sluit positief af met een hoofdstuk over hoe je standvastig in het geloof kunt staan.

We kunnen niet ontkennen dat er veel onzekerheid bestaat over de vraag naar de zaligheid van de mens. Zelfs zijn er kerken waar gepreekt wordt dat we geen zekerheid kunnen ontvangen. Is Christus dan vergeefs gestorven?

Ik sluit af met een stukje tekst van de achterflap: ‘De zekerheid ligt niet in onszelf, of in onze al dan niet aanwezige Bijbelkennis, maar in de Persoon van de levende Heer: Jezus christus, de Hoop der heerlijkheid.’ Daar kan ik van harte ‘amen’ op zeggen.

Impact

John Ortberg heeft een boek geschreven, dat door iedereen te lezen is. Hij schrijft met inzicht, humor en het vermogen om de ander te prikkelen tot onderzoek. Een waarschuwing is wel op zijn plaats: als je dit boek leest, kun je nooit meer zeggen, dat je niet goed geweten hebt, wie Jezus is en wat de gevolgen waren van zijn komst en leven in onze wereld.

John Ortberg is een uitstekend en enthousiast verteller en uitlegger en de vertaalster heeft perfect werk verricht. Zij heeft de essentie en de humor kunnen overbrengen; ze legt uit over welk boek het gaat in het Nederlands taalgebied, als hij een titel aanhaalt en weet kennelijk precies hoe je dat in Nederland zou zeggen, mijn complimenten. Mede hierdoor is dit boek één geweldige conclusie over de gevolgen die Jezus’ leven voor de wereld in de 2000 jaren daarna heeft gehad, en dat is enorm overtuigend. Je kunt er gewoon niet omheen: de komst en het leven en het sterven van Jezus hebben ervoor gezorgd dat daar waar mensen Hem volgen, de wereld mooier en beter is geworden. Dat niet alleen, hij bewijst ook dat God werkelijk door alles heen werkt en Zichzelf toont.

Je kunt dit boek niet in een recensie vangen. De indruk die het maakt is enorm, verbijsterend boeiend. Mijn zoon had het boek opgepakt en sneller uitgelezen dan ik, hij zei: ‘Dit boek heeft mijn leven veranderd.’ En ik snap zijn uitspraak heel goed: door dit boek begrijp je het appèl op je hele wezen: heb lief, luister, bid, wees niet langer onverschillig, maar word nog meer betrokken. Soms ben je op zoek naar een boek, dat aansluit bij de zoektocht van iemand die beseft dat God bestaat, maar verder niet zo goed weet wat hij er mee aan moet. Daar is dit boek uitstekend geschikt voor. Soms ben je op zoek naar een boek, dat aansluit bij de zoektocht van iemand die wel gelooft, maar nog niet zoveel weet, en daardoor over veel dingen twijfelt. Ook daarvoor is dit boek uitstekend geschikt.

Toen ik dit boek las, kreeg ik het gevoel dat het alles raakte, dat ik belangrijk vind. Meer nog: het bevestigde mijn overtuiging van het belang van mijn eigen leven. Veel andere boeken hebben die werking niet op mijn denken, zij scheppen vaak opties waaruit ik kan kiezen. Dit boek is echt anders.

En mocht je daarna nog meer willen lezen, Ortberg heeft 282 Noten in zijn boek staan met daarin verschillende bronnen, om je kennis verder uit te breiden.

Je mag er zijn!

Of je nu een dynamische Lydia of een oude Anna bent, een gekwetste Tamar of een geliefde Ester, je mag weten dat God van je houdt. Met deze bemoedigende zin begint dit mooi uitgevoerde boek. Het bevat 40 korte duidelijke hoofdstukjes over vrouwen uit de Bijbel, in heldere bewoordingen. Elk hoofdstuk eindigt met een Bijbeltekst.

Naast de bekende vrouwen, zoals Eva en Maria, komen er ook minder bekende vrouwen aan bod, zoals de schoondochter van Eli, de vrouw van Job en de vrouw van Pilatus. De meeste hoofdstukjes beginnen met een voorbeeld uit deze tijd dat wordt doorgetrokken naar de betreffende vrouw.

Prachtig boekje, heel geschikt om cadeau te geven. Het enige minpuntje vind ik dat de Bijbelse volgorde van de Nieuwtestamentische vrouwen niet wordt aangehouden. Herodias en de vrouw van Pilatus komen voor Elizabeth en Maria.

Blijvend beschadigd

Blijvend beschadigd
Timo is gelukkig getrouwd met Esther en samen hebben ze een dochtertje. Hij werkt als kok in een verzorgingstehuis en vindt zijn werk geweldig. Niemand heeft door dat hij dingen uit zijn jeugd verdringt. Hij wordt lid van de vrijwillige brandweer omdat hij graag mensen in nood wil helpen. Op die manier hoopt hij de broodnodige waardering te krijgen, die hij vroeger gemist heeft. Maar op een dag hoort hij een stemmetje in zijn hoofd. Hoewel hij het stemmetje eerst negeert, kan hij er niet tegenop en doet wat het stemmetje van hem eist: dingen die niet door de beugel kunnen. Als zijn daden ontdekt worden komt Timo in de gevangenis terecht. Blijvend beschadigd is een indringend verhaal over niet verwerkte gevoelens en een Timo’s zoektocht naar vergeving.

Wat vind ik ervan
De gebeurtenissen in Blijvend beschadigd berusten op waarheid en dat maakt het verhaal sterk. Zelf herken ik veel uit dit boek omdat ik als moeder herhaaldelijk in een rechtszaal ben geweest. Jammer genoeg komt veel bekend voor. In hoofdstuk 1 wordt Timo’s arrestatie beschreven en ik vind dat een goed geschreven hoofdstuk met rake woordkeus. De hoofdstukken die daarop volgen zijn een soort flashback, vijf jaar terug in de tijd in. Op die manier leer ik het gezin kennen waarin Timo opgroeide. De flashback duurt tot en met hoofdstuk 16. Persoonlijk vind ik dat deze hoofdstukken een beetje te vlakjes zijn. Ik mis de rauwe pijn. Hoofdstuk 17 tot en met 32 bevatten het verhaal van Timo’s leven in de gevangenis tot en met zijn thuiskomst bij Esther en de kleine Emma. Geesje Vogelaar-van Mourik brengt Timo hier helemaal tot leven. Hij worstelt met schuldgevoelens en boosheid. Deze thema’s werkt ze goed uit. Ook berouw en vergeving krijgen een plaatsje in dit deel van het verhaal. De titel had van mij wat hoopvoller mogen zijn. God verzacht onze beschadigingen. En sommige daarvan geneest Hij liefdevol. Maar misschien komt er een volgend deel?

Eindoordeel
Fijn dat dit boek geschreven is! Er is niet veel over dit thema te lezen en Geesje Vogelaar heeft Timo’s leven op een integere manier vormgegeven. De roman kan tot steun zijn voor mensen die iemand in de gevangenis hebben zitten. Hopelijk leidt het tot meer begrip en steun.

Op bladzijde 342 is een nawoord te vinden. Ook staat er een aantal adressen in voor het geval iemand hulp wil zoeken. Het boek heeft een prachtige cover, die goed bij de inhoud past. Een complimentje voor Albert Bloemert, hij nam de vormgeving en het omslagontwerp voor zijn rekening.

Tip: geef dit boek cadeau aan kerkenraden.

14125

Recensie

Jouw waardering

14124

Recensie

Jouw waardering

14123

Recensie

Jouw waardering

14122

Recensie

Jouw waardering

14121

Recensie

Jouw waardering

14120

Recensie

Jouw waardering

14119

Recensie

Jouw waardering

14118

Recensie

Jouw waardering

14117

Recensie

Jouw waardering

14116

Recensie

Jouw waardering