Tjonge jongens! is de titel van het boek van Mariska Dijkstra Wolters. Het klinkt als een verzuchting, maar op het eerste oog is het vooral een mooie bundel met herkenbare verhalen, interviews met 'bekende' christelijke jongensmoeders zoals Esmé Wiegman en Mona Keijzer en een heleboel jongensfeiten. Het is bijna of je een tijdschrift in handen hebt, geen schitterende glossy, maar een stoer boek met veel variatie, verschillende lettertypes, interviews met foto's, de mogelijkheid om je eigen foto met je zonen in te plakken, prikborden boordevol tips bijvoorbeeld voor jongensfeestjes en uiteindelijk een uitgebreide bronopgave, die laat zien dat Mariska heel veel werk heeft gemaakt van haar ontdekkingstocht bij het schrijven over het opvoeden van zonen.
Mariska Dijkstra, zelf moeder van 3 jongens, is heel open en eerlijk over de moeite, die het haar soms kost om jongensmoeder te zijn; de rivaliteit tussen broers, het altijd willen trappen tegen een bal of een tak, de herrie in huis, de gemakzucht met schoolwerk, niet los kunnen komen van een beeldscherm om maar wat clichés te noemen. Haar korte columns aan het begin van elk hoofdstuk zorgen voor een klik tussen schrijver en lezer. Het is die knik van herkenning die je elkaar wil geven, zoals Mariska zelf ontdekt heeft, motorrijders doen. Alle wetenschappelijke informatie die ze vervolgens in haar boek verwerkt om jongensgedrag te verklaren is toegankelijk opgeschreven.
Hier en daar merk je dat er een journalist aan het werk is, interviews, achtergrondinformatie checken, verschillende meningen naast elkaar laten bestaan. Voor het boek heeft ze ook veel informatie gehaald en gekregen van jongensmoeders zelf door middel van enquêtes. Regelmatig lees je dus anonieme reacties van hoe jongensmoeders het in hun gezin doen. Persoonlijk vind ik de opsomming van die antwoorden de leesbaarheid niet ten goede komen. Ik ervaar in sommige antwoorden een moraal van reformatorische christenen, waar ouders bijvoorbeeld meer moeite hebben met een wereldse sport als voetbal. In dat opzicht is nog wel de computer aan bod gekomen, maar het onderwerp niet verbreed naar bijvoorbeeld televisiekijken of popmuziek luisteren, om over uitgaan en stappen nog maar te zwijgen. Hierdoor zal de herkenning niet voor alle jongensmoeders even groot zijn. Maar verreweg de meeste onderwerpen, (zelfs de natte droom) waar je als jongensmoeder mee te maken krijgt, komen wel degelijk aan bod. Persoonlijk had het boek voor mij geen eye-openers, maar wel veel bevestiging, juist ook in het hoofdstuk over het geloof, waar een sterk pleidooi staat voor meer ruimte voor jongens in de kerk.
Op de site van de Banier staat extra informatie, zoals video's van de lezingen die gegeven zijn tijdens de boekpresentatie. Je kunt ook het eerste hoofdstuk bekijken en zo zelf de leuke lay-out van het boek ontdekken.
Geef een reactie