Dit boek gaat over een reformatorisch gezin. Lize Oudshoorn, de oudste dochter heeft het geloof afgezworen. Erik is getrouwd met de ongelovige Anita. Als Anita serieus met het geloof bezig gaat, ruilt ook Erik zijn onverschilligheid in voor meer belangstelling voor het geloof. Zijn broer Joost en zijn vader zijn dan wel reformatorisch maar willen het evangelie centraler stellen dan de zogenaamde uitverkiezing (bevindelijkheid). Ondanks het feit dat Joost ernstig ziek is, getuigt hij toch van zijn bekering. Elsbeth, de jongste dochter, wil alles onderzoeken maar weet het niet meer. Zij is de enige dochter die goed kan leren. Ze studeert geschiedenis maar theologie interesseert haar eigenlijk meer. Maar ja, ze is vrouw, dus wat moet ze met theologie? Ze kiest uiteindelijk voor de HBO- V. Lize had geen zin in studeren en Irene, ook nog een zus, kon nooit goed leren. Irene wordt opgenomen in een psychiatrische inrichting. Zij is getrouwd met Sjaak, maar loopt vast door haar minderwaardigheidsgevoelens.
Trudi Blom heeft verschillende romans geschreven. Deze roman is erg serieus. We komen veel diepe problemen tegen. Een belangrijk thema van dit boek is: uitverkiezing of persoonlijk geloven? Er zijn mensen die geloven en vinden dat ze nog niet geloven. Dat er eerst iets moet gebeuren. Het geeft een goed beeld van hoe ‘zware’ gelovigen denken. Wel een goed onderwerp om eens over te lezen. Maar waarschijnlijk weinig interessant voor niet- gelovigen.
De stijl heeft iets weg van de boeken van J. van Reenen ( bijvoorbeeld ‘Buurtschap in beweging’). Deze schrijft ook over geloofskwesties. De schrijfstijl van Trudi Blom is redelijk vlot en het verhaal is meeslepend. Je beleeft het allemaal mee, vooral het proces van de angststoornis van Irene wordt erg goed beschreven! Wel mis ik bij Trudi relaties met mensen buiten de familie. Maar dan zou het boek nog dikker worden. Een realistisch boek, maar voor klein publiek. Niet een boek om ter ontspanning te lezen. Misschien dat Trudi Blom toch te veel informatie in één boek wilde stoppen. Met een tweede deel was het verhaal wellicht meer af en luchtiger geweest.
Geef een reactie