Blijvend beschadigd
Timo is gelukkig getrouwd met Esther en samen hebben ze een dochtertje. Hij werkt als kok in een verzorgingstehuis en vindt zijn werk geweldig. Niemand heeft door dat hij dingen uit zijn jeugd verdringt. Hij wordt lid van de vrijwillige brandweer omdat hij graag mensen in nood wil helpen. Op die manier hoopt hij de broodnodige waardering te krijgen, die hij vroeger gemist heeft. Maar op een dag hoort hij een stemmetje in zijn hoofd. Hoewel hij het stemmetje eerst negeert, kan hij er niet tegenop en doet wat het stemmetje van hem eist: dingen die niet door de beugel kunnen. Als zijn daden ontdekt worden komt Timo in de gevangenis terecht. Blijvend beschadigd is een indringend verhaal over niet verwerkte gevoelens en een Timo’s zoektocht naar vergeving.
Wat vind ik ervan
De gebeurtenissen in Blijvend beschadigd berusten op waarheid en dat maakt het verhaal sterk. Zelf herken ik veel uit dit boek omdat ik als moeder herhaaldelijk in een rechtszaal ben geweest. Jammer genoeg komt veel bekend voor. In hoofdstuk 1 wordt Timo’s arrestatie beschreven en ik vind dat een goed geschreven hoofdstuk met rake woordkeus. De hoofdstukken die daarop volgen zijn een soort flashback, vijf jaar terug in de tijd in. Op die manier leer ik het gezin kennen waarin Timo opgroeide. De flashback duurt tot en met hoofdstuk 16. Persoonlijk vind ik dat deze hoofdstukken een beetje te vlakjes zijn. Ik mis de rauwe pijn. Hoofdstuk 17 tot en met 32 bevatten het verhaal van Timo’s leven in de gevangenis tot en met zijn thuiskomst bij Esther en de kleine Emma. Geesje Vogelaar-van Mourik brengt Timo hier helemaal tot leven. Hij worstelt met schuldgevoelens en boosheid. Deze thema’s werkt ze goed uit. Ook berouw en vergeving krijgen een plaatsje in dit deel van het verhaal. De titel had van mij wat hoopvoller mogen zijn. God verzacht onze beschadigingen. En sommige daarvan geneest Hij liefdevol. Maar misschien komt er een volgend deel?
Eindoordeel
Fijn dat dit boek geschreven is! Er is niet veel over dit thema te lezen en Geesje Vogelaar heeft Timo’s leven op een integere manier vormgegeven. De roman kan tot steun zijn voor mensen die iemand in de gevangenis hebben zitten. Hopelijk leidt het tot meer begrip en steun.
Op bladzijde 342 is een nawoord te vinden. Ook staat er een aantal adressen in voor het geval iemand hulp wil zoeken. Het boek heeft een prachtige cover, die goed bij de inhoud past. Een complimentje voor Albert Bloemert, hij nam de vormgeving en het omslagontwerp voor zijn rekening.
Tip: geef dit boek cadeau aan kerkenraden.
Geef een reactie