Boekenmening

Geen grappen God!

Toen dit boek bij Boekenmening binnenkwam wist ik meteen dat ik degene zou zijn die het ging recenseren. Het verhaal leek op dat van mij!

Al 22 jaar had ik de ziekte multiple sclerose. Op mijn negenentwintigste kreeg ik vage klachten en moest ik naar het ziekenhuis. Na een aantal onderzoeken kreeg ik de boodschap: u mag naar huis, we kunnen niets voor u doen. Ms is een ongeneeslijke ziekte. Het zal alleen maar erger worden. Dat kwam hard aan; in het ziekenhuis was ik zelfs nog verder achteruitgegaan. Ik kwam lopend het ziekenhuis binnen en ging er in een rolstoel uit. Die rolstoel bleef ook. Mijn situatie werd snel slechter. Er kwamen aanpassingen in huis; daarmee kon ik me uiteindelijk zelf thuis redden. Maar buiten de deur moest ik de rolstoel blijven gebruiken.

Jaren van een ziekte die gepaard gaat met het onverwachts uitvallen van lichaamsfuncties is slopend. Daardoor kwam twee keer een periode van depressie. Die tijden waren verschrikkelijk. Twijfelen aan je geloof, God niet meer kunnen vinden en geen troost in je leven ervaren. Ik voelde me als Job, een uitzichtloze situatie. Toch bleek dat er wel degelijk uitzicht was; God stond naast me, terwijl ik dat niet zag. De periode van depressie ging langzaam voorbij.

Enkele malen is er voor me gebeden. Meteen in het begin van de ziekte. Later ben ik een keer naar Jan Zijlstra geweest en ook Wilkin van de Kamp heeft een keer met me gebeden. Niets! Ik heb me op een gegeven moment verzoend met mijn lot. Als dit mijn weg was zou ik leren die weg met God te gaan. In 2011 besloot ik heel bewust mijn leven opnieuw volledig aan God te geven en een discipel van Jezus te zijn.

In oktober 2015 kwam ineens de gedachte op dat ik nog eens wilde bidden om genezing. Gewoon, in mijn eigen bed, voor het slapengaan. Nadat ik dit gedaan had ben ik gewoon gaan slapen. Er was geen gevoel van genezing, geen vreemde warmte of bijzondere ervaring. Maar de volgende dag wist ik het meteen; er zat kracht in mijn lichaam die ik 22 jaar niet gehad had. Ik vertelde het mijn man Kees en hij zei: “Kom, we gaan wat uitproberen”. Samen gingen we ‘wandelen’. Tot mijn verbazing kon ik veel verder lopen. De dagen daarna kwam er steeds meer bij. Zelfs mijn stem veranderde, (ook de stembanden waren aangetast). Ik kon weer muziek maken met mijn handen en handwerken. En, heel belangrijk: geen zenuwpijnen meer.

De reacties uit het boek van Corlien Doodkorte heb ik ook ervaren. Soms ongeloof, maar ook veel verbazing. En van christenen om ons heen heel veel vreugde. Nadat ik in de kerk een getuigenis had gegeven leefde de gemeente gewoon op. Dit hadden we nog nooit meegemaakt. Ik ben lid van een reformatorische gemeente en sowieso krijgt zelden een vrouw het woord in een kerkdienst en nu mocht ik getuigen van de grote daden van Jezus! Geweldig was dat.

Inmiddels zijn we een jaar verder en lees ik het boek ‘Geen grappen, God’. Dat is een uitdrukking die ik kan begrijpen. Zelfs nu twijfel ik soms nog. Er is geconstateerd dat in mijn hersenen nog te zien is dat ik ms heb. Dus net als bij Corlien is het niet helemaal weg. Toch wel spannend. Aan de andere kant geniet ik optimaal van wat ik gekregen heb. Ik merk dat de tijden van aanbidding anders zijn geworden. Ze zijn doorleefd. Ik kan zelfs zeggen dat God de 22 jaar van ziekte gebruikt heeft ten goede. Ik was een ongeduldig mens en heb geleerd geduld te hebben. Ik heb leren luisteren naar andere mensen die iets mankeren. Dit wil ik gaan gebruiken in Gods koninkrijk. Vol verwachting kijk ik naar de rest van mijn leven.

Wel werden we erbij stilgezet dat het lijden in dit leven blijft. Een halfjaar na mijn genezing kreeg Kees een hartinfarct. We leven in de eindtijd, Gods koninkrijk is nog aanstaande. We mogen af en toe een glimp opvangen van wat komen gaat doordat Jezus wonderen doet. Juist ook genezing geeft een diep verlangen: Maranatha, kom Here Jezus, ja, kom haastig.

Cora van Dijk
13 december 2016

Geen grappen God

Met het gezin gaat Corlien naar een christelijke conferentie van ‘Vrij zijn’. Het is Goede Vrijdag en ze hoort over het vreselijke lijden van Jezus. Dat dringt diep bij haar binnen. Jezus stierf voor onze zonden, maar Jezus nam ook ál ons lijden en onze pijn en ziekten op zich. Hij doorstond dit voor ons! Corlien hoeft niet meer beter te worden. Ze vindt rust en troost in de woorden van de spreker Wilkin van de Kamp. Toch gaat ze naar voren als er gebeden gaat worden voor de zieken. En dan gebeurt het wonder: de Parkinson is vrijwel helemaal weg. Ze kan dingen die ze al jarenlang niet meer kon.

Een heel bijzonder deel is dat van de verwerking. Corlien heeft namelijk nog wel Parkinson, maar de symptomen zijn weg. Hoe moet je daar nu mee omgaan? Dit vond ik het meest interessante deel van het boek. Vrij spreekt ze over haar gevoelens en die van de omgeving. Er staan veel reacties in die mensen hebben op haar genezing. Begripvol, maar ook afwerend. Nu het boek verschenen is, is het vier jaar geleden en nog altijd gaat het goed. Wat een fijn besluit van een indrukwekkend boek.

HIER vind je nog een persoonlijk verhaal van mijzelf, Cora, ik genas ook, van multiple sclerose.

Balans

Balans bevat 12 ideeën die ook in het stiltedagboek Adem de dag staan van Mirjam van der Vegt, maar dan met een concrete opdracht en een tekening, primitieve kleurplaat op de linkerbladspiegel. Het inspireert je vooral over thema’s als geven en ontvangen, loslaten zonder daarbij je zelf te verliezen. In dit kleine boekje is elk woord raak. Het lijkt wel alsof de pareltjes uit het grote Adem de dag boek hier in verzameld zijn. Ook in het klein blijkt hoeveel variatie er is om rust te zoeken. Dat kan met een Bijbeltekst, maar ook door met alle zintuigen in de natuur, of door stil te staan bij een beeld. Een boekje dat uitdaagt om echt iets te doen met wat je leest. Het zorgt ervoor dat je ervaart en begrijpt wat balans en rust voor je leven kunnen betekenen. Zoals Confucius al zei:

Tell me, I will forget
Show me, I will remember
Involve me, I will understand.

Mirjam van der Vegt heeft dit als motto in het werkboekje gezet. Door het formaat en de prijs is het een prachtig cadeautje om door te geven.

Simply single

Simply single is een columnachtige bundeling van gevoelens en ervaringen tijdens het leven van een alleen gaande. Mooi compact en heerlijk open en oprecht. Goed voor getrouwde mensen om zich te kunnen verplaatsen in wat een alleengaande kan doormaken. Natuurlijk maakt het niet uit of je wel of niet getrouwd bent, maar de positie die je in het leven in verbinding met andere mensen hebt, kan wel uitmaken in wat je meemaakt en beleeft. Ieder mens kent pijn en moeite, vreugde en extase.

Voor de alleengaande brengt het op zichzelf zijn wel situaties met zich mee die pijn kunnen veroorzaken. Anja benadrukt vaak dat ze niet zielig is, maar geeft daarbij tegelijk aan dat haar positie op sommige momenten wel pijn en verdriet met zich meebrengt. Een getrouwde man of vrouw hoeft niet te benadrukken dat hij of zij niet zielig is, iedereen gaat er zomaar van uit dat je in die positie gelukkig bent, wat natuurlijk helemaal niet zo hoeft te zijn.

Ik vind het boekje van Anja open en eerlijk. Ja, natuurlijk weet ik het wel, maar ik besef niet hoe het werkelijk is om het leven alleen door te gaan. Dat besef ik echt niet, totdat ik dit boek lees en ik met mijn neus op de feiten word gedrukt. Ben je alleengaand? Dan zul je veel van Anja’s ervaringen herkennen. Of we nu getrouwd of alleengaand zijn, we hebben mensen om ons heen nodig, die ons hun liefde en aandacht, tijd en vriendschap willen geven. Zonder die vriendschap kan geen enkel mens. En de alleengaande zeer zeker niet. Ik geef dit boek 4 sterren om de rustige openheid en de schoonheid die daarin ligt.

Verborgen bloesem

Nadat Hannah’s relatie op een tragische manier aan een eind is gekomen, neemt ze een besluit. Ze wil een nieuwe start maken en zegt haar baan op. Ze kan in Zeeland een woning huren, op het erf van Irene. Al gauw ontstaat er een warme vriendschap tussen de vrouwen.

Door Irene leert Hannah meer mensen kennen, waaronder Renze Donkersloot. Er ontstaat een enorme aantrekkingskracht tussen hen. Maar haar verleden weerhoudt Hannah ervan om een relatie te beginnen. Ze raakt in conflict met zichzelf en haar geloof. Uiteindelijk ontdekt ze de vergevende liefde van God.

Verborgen bloesem is een prachtige debuutroman met diepgang. Het boek leest heerlijk weg, ik kon het moeilijk wegleggen. Volgend jaar komt het vervolg op deze roman uit.

Bijzonder bezoek in de stal

Een prachtig prentenboek voor de peuters onder ons om samen te lezen in de tijd van Kerst. Alle dieren die in dit boek voorkomen zijn prachtig getekend. Je denkt bijna dat ze uit het boek komen wandelen om door jou geknuffeld te worden. Mooie kleuren, ronde vormen, bijna paradijselijk, want zelfs de vos haalt het niet in zijn hoofd om bij Karin de koe, de hoofdbewoonster, herrie te gaan schoppen.

De koe is super gastvrij, want als Jozef en Maria aankomen, staat ze haar warme plek af om in een hoek van de stal te gaan slapen. De mythe dat Jezus in een koude nacht wordt geboren wordt in stand gehouden, maar dat voegt alleen maar toe aan de warme sfeer in het boek. Karin de koe heeft niet veel geslapen die nacht, want ook de herders komen nog op bezoek.

Ik geef dit prentenboek 4 stralende sterren. In deze stal is zoveel te zien en te beleven!

Reisgenoten

Reisgenoten is een roman over vier verschillende Amerikaanse vrouwen, die besluiten mee te doen aan een cursus, die de gewijde reis heet. Het New Hope retraitecentrum biedt een programma dat mensen de mogelijkheid geeft hun leven te herstellen, door te leven in het ritme van genade en waarbij nieuwe manieren worden ontdekt om contact met God te ervaren.

In het begin van het boek worden er meerdere jeugdherinneringen van de hoofdpersonen door middel van flashbacks gedeeld. Deze mix van levens met hun achtergronden, hun verlieservaringen, de pijn, angst en schaamte maakt dat er voor elke lezer wel iets is in Reisgenoten waarmee je je kunt identificeren en dat je op die manier mee kunt doen met de gewijde reis.

De schrijfster Sharon Garlough Brown is predikante en retraiteleidster. Ze deelt gebedsoefeningen die veel betekend hebben voor haar eigen geloofsleven in de cursus die de gewijde reis wordt genoemd. Extra informatie over deze geestelijke opdrachten staat in een grijs kader apart in het boek (7 keer). Maar ze komen het meest tot hun recht door de uitleg die Katherine Rhodes, de cursusleidster van het New Hope retraitecentrum, in het verhaal geeft en door de beschreven ervaringen die de hoofdpersonen hebben tijdens het volgen van deze opdrachten. De weerstand, de twijfels en emoties en de interactie tussen de reisgenoten, die door de verteller worden geobserveerd, maken het boek boeiend om te lezen. Je ziet dat de hoofdpersonen zich ontwikkelen of vastlopen.

Je kunt Reisgenoten oppervlakkig lezen, alleen als roman, maar je zult meer aan je leeservaring hebben, als je meedoet met de opdrachten.

Kerst in de Tjalkstraat

Dit is het tweede deel in de serie over Jens en Jolien.

Het is kerstvakantie en Jens en Jolien vervelen zich. Mama zegt dat ze iets nuttigs moeten gaan doen.
De tweeling maakt een lijst van nuttige dingen. Ze beginnen hun kamer op te ruimen en helpen hun moeder boodschappen opruimen, echter, van de wal in de sloot.

Daarna gaan ze de mensen in de straat helpen. Ze passen op een kind en laten een hond uit. Maar bij buurvrouw Prietkamp durven ze niet aan te bellen, want zij is een beetje raar, dus die slaan ze over.
Dan hoort Jolien een raar geluid uit de schuur van ‘buurvrouw Spriet’ zoals ze haar noemen. Het lijkt wel een baby of een kat. Zal ze gaan kijken?

Dit is een leuk boek voor kinderen vanaf acht jaar. Er staan tevens leuke weetjes in over kerst die niet zo bekend zijn bij kinderen.

Koffie met kardemon

Ruim honderd jaar Irak door één familielijn te beschrijven. Dat is een knap staaltje werk van de Irakese schrijfster. Je proeft de liefde voor haar volk, dat eigenlijk uit een diversiteit van bevolkingsgroepen bestaat. Hoewel de sfeer voor ons, westerlingen, islamitisch zou kunnen aanvoelen, is deze familie christelijk. Het is een eeuwenoud christendom, met eerste communie en mooie rituelen. En pas aan het einde van de vorige eeuw blijkt de kundigheid en liefde van de kerk in de familie door middel van een westerse priester die in de familie de twee dove dochters komt onderwijzen, waardoor zij uitgroeien tot de oprichters van het meest vooraanstaande modehuis van Bagdad. Dat staat in schril contrast met de behandeling die de broer van Arwa krijgt als hij in Nederland overweegt om asiel aan te vragen na zijn studie. Jarenlang moet hij zijn levensplannen opschorten om tijd door te brengen in asielzoekerscentra en met IND-mensen en fout gekozen tolken, terwijl hij het Engels prima beheerst.

De familie die Sukkar beschrijft is welgesteld. Hierdoor volg je de geschiedenis door de ogen van de ondernemers en intellectuelen in Irak. Het is bijzonder om te lezen hoe in deze groep de vrouwen alle ruimte krijgen om zich te ontwikkelen (in tegenstelling waarschijnlijk de vrouwen uit andere groepen die tegelijkertijd in Irak woonden). Maar onder andere deze vrijheid verdwijnt onder het regiem van Saddam. Het wordt een moeilijk leven onder Saddam. De hele economie keldert door de angstaanjagende politiek en dat gaat ook aan deze familie niet voorbij. In het laatste deel van het boek vlucht een van de dochters uit de familie naar Nederland, nadat zij er heeft gestudeerd. Haar verlangen om als wateringenieur de Eufraat en omliggende gebieden gezond te maken, is in één project geperst en overgedragen, waarna het regiem steeds meer macht kreeg. Eénmaal in Nederland ervaart Arwa een strijd om in te burgeren en een baan te vinden.

Naar huis

Een zelfstandig te lezen vervolg op: Alleen verder en Het afscheid

Omdat haar ouders omgekomen zijn in de oorlog, is de Joodse Rebecca opgevoed door Sinie en Ad. Ze wilde als kind niets weten van haar Joodse afkomst. Sinie en Ad hebben besloten om haar Bea te noemen. Maar nu het meisje volwassen is geworden, wil ze uitzoeken of er nog familie van haar is. Ze laat zich weer Rebecca noemen en gaat studeren in Amsterdam. Daar ontmoet ze Bram, een Joodse jongen die bij haar in het studentenhuis woont. Hij neemt haar mee naar een groep Joden die regelmatig bij elkaar komt. Bram heeft namelijk plannen om na zijn studie naar Israël te emigreren; ‘migreren’ volgens hem, omdat hij teruggaat naar het land waar hij thuis hoort.

Via iemand uit de groep vindt Rebecca haar tante terug. Tante Rachel is heel blij met haar en begint haar te claimen. Dat is ook het geval met Bram. Hij wil met Rebecca trouwen en samen naar Israël gaan. Bram en haar tante krijgen het voor elkaar dat Rebecca bijna geen contact meer heeft met haar familie. Rebecca lijdt daaronder maar wil ook doen wat haar tante zegt, omdat deze al zoveel heeft meegemaakt.

Dit is een boeiend vervolg op eerder genoemde romans. Zoals bij de meeste boeken, gebeuren er in deze roman dingen die je als lezer helemaal niet verwacht.

16117

Recensie

Jouw waardering

16116

Recensie

Jouw waardering

16115

Recensie

Jouw waardering

16114

Recensie

Jouw waardering

16113

Recensie

Jouw waardering

16112

Recensie

Jouw waardering

16111

Recensie

Jouw waardering

16110

Recensie

Jouw waardering

16109

Recensie

Jouw waardering