Met het gezin gaat Corlien naar een christelijke conferentie van ‘Vrij zijn’. Het is Goede Vrijdag en ze hoort over het vreselijke lijden van Jezus. Dat dringt diep bij haar binnen. Jezus stierf voor onze zonden, maar Jezus nam ook ál ons lijden en onze pijn en ziekten op zich. Hij doorstond dit voor ons! Corlien hoeft niet meer beter te worden. Ze vindt rust en troost in de woorden van de spreker Wilkin van de Kamp. Toch gaat ze naar voren als er gebeden gaat worden voor de zieken. En dan gebeurt het wonder: de Parkinson is vrijwel helemaal weg. Ze kan dingen die ze al jarenlang niet meer kon.
Een heel bijzonder deel is dat van de verwerking. Corlien heeft namelijk nog wel Parkinson, maar de symptomen zijn weg. Hoe moet je daar nu mee omgaan? Dit vond ik het meest interessante deel van het boek. Vrij spreekt ze over haar gevoelens en die van de omgeving. Er staan veel reacties in die mensen hebben op haar genezing. Begripvol, maar ook afwerend. Nu het boek verschenen is, is het vier jaar geleden en nog altijd gaat het goed. Wat een fijn besluit van een indrukwekkend boek.
HIER vind je nog een persoonlijk verhaal van mijzelf, Cora, ik genas ook, van multiple sclerose.
Geef een reactie