Boekenmening

In één dag heb je dit boek uitgelezen. Je weet dat dit een deel van onze maatschappij is. Het verrotte deel. En dat is niet voorbehouden aan een bepaalde groep. Het loopt dwars door alle lagen heen. Een vader die ambivalent met zijn kinderen omgaat, zijn vrouw voor hun ogen zo vaak en zo hard slaat, dat het lijkt of je in de hel geboren bent. Een vrouw die niet opstaat, onmachtig is om op te staan, maar geregeerd wordt door angst en verslaving. Een zoon, die zijn vaders droom vervult en daarmee zijn genegenheid tracht te winnen en zo in de ergste en diepste put terechtkomt die je je maar kunt indenken. Een leven zonder beschermende grenzen. Een leven waarin alles mogelijk is, een leven waarin je je eigen ultieme god bent (althans dat denk je dan). Een leven waarin weinig echte liefde te vinden is. Een leven in de schemering, de nacht, de diepste duisternis.

Als God komt opdagen, eerst als een onverwacht cadeautje van zijn kickboksleerlingen, later als een opmerking van een antiekhandelaar, is de bodem nog steeds niet bereikt en kan het allemaal nog erger. Hoeveel nieuwe kansen liggen er eigenlijk voor ons klaar? Dat weet niemand. Maar uit Joop Gottmers’ leven blijkt dat God enorm veel geduld en uithoudingsvermogen heeft en wel ontzettend veel van ons, mensen, moet houden.

Langzamerhand leert Joop de lessen die een gewone jongeman onder de bescherming van zijn ouders zou moeten leren: wat liefde werkelijk inhoudt; wat het is om nee te zeggen tegen dingen die slecht voor je zijn; dat de liefde je niet kapotslaat als je een fout hebt gemaakt, maar het verdriet daarover uit en dat vergeving de weg is om verder te kunnen; dat je leert vol te houden het goede te doen; dat je leert te bouwen aan kennis en vaardigheden om jezelf en anderen te beschermen en te onderhouden; dat het leven van de ander even kostbaar is als dat van jezelf en dat geld iets is dat je van God krijgt om voor Hem te gebruiken.
Joop doet wat wij mensen allemaal moeten doen: eindelijk eens eerlijk zijn over alles wat we gedaan of gezegd hebben. De angst voor wat dat uitwerkt houdt ons tegen. Maar niets van dat alles hoeft te gebeuren, omdat God er blij mee is als je eindelijk eerlijk bent. Wat je ook gedaan hebt. Als je ermee in het reine wilt komen, vraag dan aan God wat je moet doen en bedenk een weg om te kunnen vertellen wat je hebt gedaan en om vergeving te vragen aan de ander. Het is oneindig troostend om te zien hoe God in Joops leven heeft gewerkt om hem en de mensen om hem heen herstel te brengen. Zo kan God dat ook in ons leven doen. Dit boek moedigt je aan om op de weg van de eerlijkheid en de waarheid verder te gaan. Je bevindt je al op de kruising tussen jouw weg en die weg van waarheid, je hoeft alleen maar die richting te kiezen, het is een kwestie van omdraaien. En alles hoeft niet in één keer aangepakt te worden. God gaat stap voor stap met je mee.

Wat me het meest trof was de onmacht in de beloften die Joop deed, beloften aan zichzelf, aan zijn vader of aan God? Bij de geboorte en eerste verjaardag van zijn dochter. Dat doet zo’n pijn. Je weet dat hij het niet gaat redden. Je weet dat hij het niet kan volbrengen. En je weet in je hart dat je zelf ook dit soort beloftes doet en dat je het niet kan waarmaken. De satan is er zo op uit om via onze trots ons zelfbeeld te vernietigen! Hoe kun je ooit terugkeren bij jezelf of bij God als je de belofte breekt? God zegt gelukkig iets anders: Kom bij Mij, Ik zal je rust geven. God vergeeft onze trots en overmoed, als we bij Hem om hulp zoeken. Hij geeft ons veel meer dan hulp, Hij geeft ons zijn altijddurende liefde, die niet verandert. Hij houdt van je. Hij wil dat je leeft met vreugde en in vrijheid.