Boekenmening

Thuis op Dunleigh Hall

In 2014 debuteerde Dineke Epping met een dikke roman: ‘Op vleugels van de wind,’ over jonge mensen die de oversteek van Europa naar Amerika wagen. Een boeiende roman die terecht de aandacht van veel lezers trok. Nu is er een opvolger: ‘Thuis op Dunleigh Halle.’

Een goed geschreven en interessant boek, al vind ik het iets minder boeiend dan haar debuut. Het verhaal speelt zich enkele tientallen jaren later af, rond 1875, en draait om een verwaarloosd landgoed in Ierland. De eigenaar, William Garney, heeft het van zijn vader geërfd en is erg geschrokken van de staat waarin het verkeert. Er zijn o.a. grote financiële zorgen. Een oplossing daarvoor lijkt een huwelijk met een rijke vrouw.

En zo’n vrouw dient zich aan in de persoon van Caroline Milton, dochter van een spoorwegbaron. Voordeel van een dergelijke verbintenis voor haar: ze wordt van adel. Vooral haar moeder hecht hier erg veel waarde aan. Caroline vertrekt naar het koude, vochtige Ierland en moet heel wat moeilijkheden overwinnen voor ze het hart van William weet te veroveren.

De karakters van de hoofdpersonen worden goed uitgewerkt. Ook heeft Epping zich opnieuw grondig verdiept in de periode waarover ze schrijft. Aan alles is te merken dat ze de nodige research heeft gedaan. Heel origineel vind ik de roman niet, maar hij zit wel goed in elkaar.

Het geheim van het Breeplein

Een verhaal over het ‘Achterhuis’ van Rotterdam.

Gert Brillenburg Wurth is de zoon van de dominee van de Breepleinkerk. Op school wordt hij door Klaas Jan, de zoon van een NSB’er Gertje Brillenjood Gluurt genoemd. Gert is bevriend met zijn neef Henk. Als ze met hun Märklintrein gaan spelen in de kerk, omdat daar meer ruimte is om de rails uit te leggen, horen ze ineens een geluid. Het lijkt wel of ze niet alleen zijn.

Later merkt Gert nog meer op. Waarom loopt zijn moeder met een lege pan in de tuin en zegt ze dat ze de restjes aan de kippen heeft gegeven? Ze zet immers nooit een pan in het kippenhok? Nog meer kleine voorvalletjes geven Gert het sterke vermoeden dat er ergens onderduikers in de kerk moeten zitten.

Op de orgelzolder van de kerk zijn verschillende Joodse mensen ondergebracht, Maurice en Rebecca Kool met hun ouders. Op de andere orgelzolder zit ook een echtpaar van wie de kinderen elders ondergebracht zijn. Rebecca is zwanger en het kind wordt geboren in het huis van de koster. De kostersvrouw zorgt voor de baby.

Dit is een spannend jeugdboek dat de sfeer van de oorlog en de onderduikers duidelijk weergeeft.

Wij twee

Herkenning. Dat is wat deze roman bij de meeste mensen zal oproepen. Crises komen voor in huwelijken, maar nog meer komen er sluipende verwijderingsprocessen voor. Of moet ik zeggen sluipende verwoestingsprocessen. Verwoesting van vertrouwen, intimiteit, toewijding. Het zit in heel kleine dingen, net zoals de opbouw van de huwelijkse liefde vaak in heel veel kleine dingen zit. Hoe kun je nu weten dat iemand oprecht en toegewijd van je houdt? Dat komt door ontelbaar veel heel kleine dingetjes. Een glimlach, een oogcontact, een kleine dienst, een reminder, een attentie, vanzelfsprekende afspraken over vanzelfsprekende dingen.

Maar natuurlijk zijn er ook de grote dingen. Die grote dingen kunnen onzichtbaar zijn. Bijvoorbeeld de woede van Vivien, Russells vrouw. Deze woede uit zich op een manier waaruit hij niet kan afleiden dat de dingen mis dreigen te gaan. Russell reageert niet op de kleine alarmlichtjes die in zijn hoofd en hart beginnen te gloeien. Hij is iemand van ‘de lieve vrede’. Op momenten dat ik tijdens het lezen van dit indringende verhaal dacht: “Kom op! Nu moet je iets doen, of in ieder geval iets zeggen, waardoor er iets van een grens komt opdoemen van wat toelaatbaar is”, heeft Russell allerlei redenen om niets te doen en niets te zeggen. En dat laatste is zo herkenbaar. We worden eerder geleid door onze eigen verlangens, belangen, drogredenen, ideeën van liefde, dan door de norm die nog diep in ons hart leeft. De norm die God erin gelegd heeft, die rechtvaardig is en goed.

Het gaat fout in hun huwelijk en dat lange proces van foutgaan had gestopt kunnen worden. Maar beide echtgenoten geloven alleen in de ‘ware liefde’ opvatting van onze cultuur. (Ik vraag me ook af hoe het verhaal na dit verhaal verdergaat in de nieuwe relaties en in het gebroken leven van hun dochtertje). Het lijkt een ‘eind goed, al goed verhaal’ en dat is zeer misleidend. Ik ben van mening dat Russell had kunnen en mogen veranderen. Ik hoop nog steeds dat hij zal veranderen, zodat het in zijn tweede huwelijk niet weer zal misgaan.

Nicholas Sparks weet het eind van het verhaal een feelgood-gevoel te geven, doordat het niet op een dramatische manier bij de rechtbank wordt uitgevochten, maar hij uiteindelijk uit liefde voor zijn dochter, de weg van het overleg zoekt. Maar het valt me op, dat hij degene is die steeds het meest inlevert. Hij is de antiheld. De loser, die door hard werken en wat geluk toch nog het beste weet te maken van een reeks slechte dingen.

Hoewel Vivien niet wordt neergezet als een sympathieke vrouw, snap je soms bijna waarom ze doet wat ze aan het doen is. In wezen schreeuwt ze om Russells aandacht, maar Russell wordt te veel in beslag genomen door zijn eigen leven. Is dit niet wat er zo schort aan onze cultuur? Het zelfcentrische, waardoor we onszelf eerder als slachtoffers gaan zien, terwijl we al veel eerder open hadden moeten staan voor de hogere weg. Ach en natuurlijk wordt Russell noodgedwongen een goede moeder, eh… vader die zich de moederrol moest eigen maken en dus lijkt hij sympathiek en toegewijd, maar hij had beter een betere vader en een betere man voor zijn vrouw kunnen worden, voordat zijn huwelijk steeds sneller de afgrond inreed.

Heel knap beschreven. Door het hoofdkarakter helemaal uit te werken in de context van geschiedenis en familie, krijg je een goed beeld van het proces waarin de hoofdpersoon zich bevindt. Ik beveel dit boek aan, maar laat je niet misleiden door de ogenschijnlijke harmonische maten in dit dissonante muziekstuk en bedenk hoeveel mooier de melodie had kunnen klinken, als Russell Gods principes voor zijn huwelijk had gevolgd.

Over bergen heen

Over bergen heen is een roman die nu verfilmd is als The mountain between us. Twee mensen op het vliegveld van Salt Lake City willen zo snel mogelijk naar huis, maar hun vlucht wordt geannuleerd vanwege de sneeuwstorm. Ben Payne, een chirurg regelt een privévliegtuig en kan één passagier meenemen. Hij kiest voor Ashley Know, een journaliste, die binnenkort gaat trouwen. Het noodlot treft hen alsnog; de piloot krijgt een hartaanval en vliegtuig crasht in de hoge wildernis van de Rocky Mountains. Er komt geen hulp. Ashley heeft een gecompliceerde beenbreuk. Ben heeft slechts gebroken ribben en een innerlijke overtuiging om samen met haar te overleven. Ze beginnen aan een barre overlevingstocht van honderden kilometers.

Charles Martin heeft zijn roman ‘Over bergen heen’ een dramatische setting gegeven en een paar ijzersterke karakters. De humor van Ashley valt op, maar vooral Ben Payne, die de verteller van het verhaal is, lijkt alles te kunnen. Zijn hobby’s als bergbeklimmer en hardloper geven hem de perfecte vaardigheden. Zijn beroep als chirurg is ideaal om een wildvreemde vrouw zo professioneel en met compassie bij te staan. Iets wat hij overigens geleerd heeft van zijn vrouw, die in dit verhaal ook een belangrijke rol heeft. Zij heeft bedacht dat Ben en zij via memorecorders kunnen communiceren, juist op momenten dat zij niet bij elkaar zijn. Deze verhalen laten de zwakke kanten van Ben Payne zien en een intiem inkijkje in het huwelijksleven van Ben en Rachel.

Deze insteek zorgt voor een extra dimensie aan het verhaal. Regelmatig vallen er in gesprekken quotes die lezers zullen raken. Het verhaal heeft aan het einde zo’n onverwachte twist, die de liefde waar dit boek over gaat een lange echo geeft.

Genade en ……

31 oktober 2017; we herdenken dat 500 jaar geleden de reformatie begon. De kern daarvan was: Genade alleen en geen verdienste. Want oh, wat was er veel mis in de kerk; je kon aflaten kopen, biechten en daarna zoveel gebeden opzeggen als je werd opgedragen. Je kon de hemel verdienen.

En toch, zijn wij zo veel beter? Kunnen wij accepteren dat we van genade alleen mogen leven? Ik zie juist ook in deze tijd dat naast de genade andere eisen worden gesteld aan gelovigen. Dat kom ik ook tegen in boeken die we voor recensies ontvangen. Ik noem een paar voorbeelden.

Genade en….. tongentaal
Ik sprak een vrouw uit een pinkstergemeente. Zij vond het zielig voor mij dat ik in een traditionele PKN-kerk zat. Ik moest ‘bekeerd’ worden. Toen ik zei dat ik me een kind van God wist, vertelde ze me dat dat niet waar was. “Kun je dan in tongen spreken?” vroeg ze me. Ik kan dat niet. “Dan ben je ook geen ware christen” werd me gezegd. Op dat moment vond ik het tijd om afscheid te nemen. Ik ben verder geen discussie aangegaan. Maar genade alleen was blijkbaar niet voldoende.

Genade en…… traditie
“Juf, u komt in de hel.” Dit werd me verteld door een 7-jarig meisje op de school waar ik stageliep. Ik had een broek aan. Traditie kan een manier worden om te proberen bij God te komen. Eerst zuiver leven volgens de regels van de kerk en dan hopen dat Gods genade eens jouw deel mag worden. Eigenlijk Traditie en……. genade.

Genade en……. Welvaart
Heb je wel eens gehoord van het welvaartsevangelie dat in een rap tempo om zich heen grijpt? Als het je niet goed gaat, bewijst dat dat je geen goede relatie met God hebt. Wat een treurig ‘evangelie.’

Genade en…. Israël
Als je niet van Israël houdt ben je geen christen. Of: als je niet de Joodse feesten uit het O.T. gaat vieren, kun je geen goed geloof hebben. Deze toevoeging aan de genade ben ik regelmatig in boeken tegengekomen. Bijvoorbeeld het boek ‘Wake up.’ Het was een bestseller en je kon er dan ook veel uit leren. Maar de auteurs gingen wat mij betreft te ver; mensen die niet de Joodse leer bestuderen werden als tweederangs christenen weggezet. Genade is blijkbaar niet genoeg.

Ik kan nog wel verder doorgaan: genade en….. volwassendoop. Of genade en…. kinderdoop. Genade en…… orgelmuziek. Of genade en…… een gave band. Genade en…… ingetogenheid. Of genade en….. uitgelatenheid. Niemand van ons is helemaal vrij van zaken die we proberen toe te voegen aan genade. Laten we daarom ook volgend jaar 501 jaar reformatie vieren!

Cora van Dijk
31 oktober 2017

Liefde in Hongarije

Bianca krijgt onverwacht een erfenis in de schoot geworpen en niet lang daarna ziet ze een grote villa met hoektorentje te koop in Hongarije, waar ze direct verliefd op wordt. Ondanks dat het helemaal opgeknapt moet worden, gaat ze de uitdaging aan en begint ze na de renovatie samen met haar vriendin Lavelle een pension in het dorp Noszvaj. Bianca kent al wat mensen in de buurt, dat vergemakkelijkt de stap naar haar nieuwe woon- en werkomgeving. Tegelijkertijd hebben de dorpsbewoners een duidelijk argwanender houding naar haar. Bianca hoopt dat dat in de toekomst zal veranderen en dat er een goede verstandhouding komt met haar buren.

Het zit Bianca in de loop van de tijd niet mee. Er ontstaat een conflict met Lavelle, waarvan ze het gevoel krijgt dat het niet goed wordt opgelost. Dat begint met het idee dat Lavelle oppert bij de aannemer om het pension rolstoeltoegankelijk te maken. Het zit Bianca eigenlijk niet lekker dat ze zelf niet op dat idee was gekomen en dat Lavelle dat niet eerder met haar had besproken. Maar Lavelle is een spontane persoon, die zegt wat ze denkt. Bianca daarentegen heeft moeite om te zeggen wat ze denkt en kiest altijd voor de veilige, uiterlijk vriendelijke modus om met anderen om te gaan. Uiteindelijk besluit Lavelle om naar Nederland te vertrekken. Ook al omdat ze intussen verliefd is geworden op één van de Nederlandse gasten. Bianca vindt iemand om Lavelle te vervangen. Maar heeft wel enige moeite om het gevoel van ‘in haar eentje’ te zijn, te overwinnen.

De nieuwe vriendin in het dorp die samen met haar man een wijnhandel heeft, helpt haar om dit gevoel niet de overhand te laten nemen. Bianca kan eigenlijk altijd bij Zsanett langskomen om haar verhaal even kwijt te kunnen, een bakje koffie te doen of van een glas wijn te genieten.

Dan gebeurt er iets dat Bianca tamelijk ontreddert. Ze ziet alleen maar de negatieve kanten van de gebeurtenis en in eerste instantie lijkt het ook allemaal tegen de bedrijfsvoering in te gaan, maar uiteindelijk pakt het goed uit. De grootste hulp die Bianca krijgt is die van een vriendelijke jonge man, die advocaat is. Door hem komt Bianca door die moeilijke eerste tijd heen en vindt ze de liefde van haar leven.

Deze liefdesroman is een lekker verhaal om tijdens een heerlijke vrije dag met een pittig glas wijn van te genieten.

Jacobs vlucht

In de loop van de jaren heb ik heel wat boeken gelezen over de zestiende en zeventiende eeuw, ook veel non-fiction werken.

De meeste van die boeken vond ik boeiend, maar minder interessant dan ‘Jacobs vlucht’, een bijzonder verslag van het leven van vier generaties van één familie.

Het verhaal begint in het midden van de zestiende eeuw, met het vertrek van Jacob Rolandus naar Nederland. Deze Rolandus hangt de nieuwe (gereformeerde) leer aan, en moet daarom vluchten voor de wrede Spaanse veldheer Alva. Hij studeert o.a. in Bazel en wordt daarna predikant in Amsterdam. Interessant detail: hij is een van de vertalers van de bekende Statenvertaling.

Zijn zoon Timotheüs wordt eveneens predikant. Kleinzoon Jacob echter verlaat de protestantse godsdienst en wordt katholiek. Een opvallende stap. Ik had daar nog nooit iets over gelezen. Hij wordt jezuïet en vertrekt als missionaris naar Zuid-Amerika, terwijl zijn familie verdrietig en in verwarring achter blijft.

Bij wie denkt dat deze periode in onze geschiedenis lijkt op het heden, bijvoorbeeld qua tolerantie, zullen de ogen open gaan. Verandering van godsdienst leidde vaak tot grote problemen. De auteur slaagt erin dit de lezer ‘voor ogen te tekenen.’ Knap! Het boek is terecht genomineerd voor de Libris Geschiedenisprijs.

Exclusieve liefde

Ondertitel: Waarom geen seks voor het huwelijk en hoe mooi het is te wachten.

Juist deze week is het thema van de EO-gids seks. Ik ben geschrokken van de manier waarop christenen hiermee omgaan. Daarom is een boek als dit belangrijk. Veel christenen erkennen wel dat het belangrijk is om geen seks voor het huwelijk te hebben, maar de praktijk blijkt anders te zijn. We worden beïnvloed door onze omgeving en die is voorstander van vrije seks. Ook trouw is een woord dat nauwelijks meer voorkomt. We doen waar we ons goed bij voelen. En dat maakt dat we moeite hebben om te doen wat God van ons vraagt. Hij wijst ons op eigenschappen als zelfbeheersing (een vrucht van de Geest), trouw en een lichamelijke intimiteit die alleen thuishoort binnen het huwelijk.

Oscar Lohuis is heel erg duidelijk in zijn boek. Moeilijke vragen worden niet uit de weg gegaan. Het is geen lering van bovenaf, maar Lohuis maakt duidelijk dat de wens naar “exclusieve liefde” vanuit ons hart moet komen, niet vanuit oplegging of wetticisme. Alleen dan heeft het kans van slagen. Hij neemt geen blad voor de mond, schrijft vrij over seksuele gevoelens en handelingen. Ook wordt duidelijk dat seks en liefde bij elkaar horen; al zien we in onze tijd hoezeer deze twee gescheiden worden. Het verschil tussen lust en liefde wordt uitgelegd. Zo komen vele zaken rond relaties en het toegroeien naar een huwelijk aan bod. Als je het boek niet te snel leest, zie je mooie quotes: “Door de waarheid over seksualiteit wordt de leugen over seksualiteit ontmaskerd.” Er zijn gespreksvragen voor in de verkerings-/verlovingstijd opgenomen die je relatie versterken en opbouwen wanneer je er samen over spreekt. Je zou het boek kunnen gebruiken bij huwelijkscatechese.

Ik ben erg blij met dit boek. Ik geloof dat jonge christenen hier behoefte aan hebben. Een beetje zijdelings komt het onderwerp ‘scheiding’ aan bod. Het is mijn wens dat Lohuis over dit onderwerp een soortgelijk boek zal schrijven. We hebben dat in deze tijd waarin ontrouw zelfs gepromoot wordt hard nodig.

Onschuld

Addison Goodheart woont onder een Amerikaanse stad. Als hij zich in de open lucht vertoont is dat alleen maar in de holste uren van de nacht. Juist wanneer de meest rottige dingen gebeuren, die je je kunt indenken. Op een nacht wil hij zoals hij regelmatig doet, weer eens een boek uit de bieb lenen (dat hij overigens normaliter keurig weer terugbrengt), als er een meisje door het gebouw rent. Ze wordt achternagezeten door een man, die haar jaren geleden geprobeerd heeft te verkrachten. Tegen de hem opgelegde raad in, besluit Addison haar op te zoeken en zich bekend te maken. Deze ontmoeting verandert zijn leven totaal en neemt hem mee in een ongekend nieuw avontuur.

Dean Koontz heeft verschillende verrassingen voor je klaarliggen in deze thriller. Ten eerste wil je weten wat er nu precies met Addison aan de hand is. Vervolgens wil je weten waarom dat meisje door de bieb rent. Heel precies neemt Dean Koontz je mee door het verhaal.

Er gaan nogal wat mensen dood in deze thriller, wat in een thriller een gegeven is. Als je daar niet van houdt, moet je het niet lezen. Het is zeer interessant hoe Dean Koontz omgaat met het goede en het kwade in de wereld. En hij schuwt niet om er een bovennatuurlijke wereld op na te houden waarin verschillende engelen of demonen huishouden. Deze dimensie maakt het boek belangwekkend om kennis van te nemen. Het verhaal schurkt aan tegen de waarheden zoals christenen die kennen of zoals ze in de Bijbel staan, maar er is geen sprake van een relatie met God. Een bijzonder element is wel dat Dean Koontz de plek van het goede en van het kwade en de uitingen ervan juist aanwijst en beschrijft. Het interessante element is dat de mens daar zowel geen keus als wel een keus in heeft.

Ik zou dit boek niet aan tieners aanbevelen. Toch kan het lezen ervan een aanleiding zijn tot gesprekken over hoe het goed en het kwaad zich manifesteren in deze wereld.

Hoewel de titel dit beweert is het gedachtegoed in het boek bepaald niet onschuldig, maar zet je aan om na te denken over de keuzes die je maakt en de reacties die je vertoont. Door de ontluikende romantische relatie tussen de jongen en het meisje, krijgt het verhaal extra aantrekkingskracht.

De schrijver is een prima schrijver. Hij wisselt spannende en flitsende scènes af met contemplatieve gedeelten. Hij bouwt het verhaal mooi op naar de onthullende climax, die toch nog verrassend is, ook al ga je steeds meer vermoeden waar het om gaat. Het bizarre is ook nog dat je veel elementen in het verhaal als werkelijk en mogelijk kunt voorstellen tot aan het verzet van de duisternis toe, als de liefde wordt omgezet in een verbond.

Ik geef dit boek 4 sterren, maar geef de raad dat je het leest als je stevig in je schoenen staat.

Een supergoede Vader

Dit mooie kleuterboek heeft prachtige tekeningen, daarom noemen we ook illustrator Lorma Hussey. Wat zal uw kind genieten van dit verhaal met een boodschap dat ook mij eventjes kippenvel gaf. Het is gebaseerd op opwekkingslied 804 waarvan Chris Tomlin medeauteur was, het lied Good, good Father.

Beertje Sam merkt dat zijn vriendjes hulp nodig hebben. Daarom wil hij met een cadeau naar de koning om hulp te vragen. Zijn vriendjes dragen allerlei problemen aan, maar ook allerlei cadeaus. Als Sam naar de Koning gaat, merkt hij dat de deur van het paleis altijd openstaat. Hij is welkom bij de Koning. Zal deze Koning hem kunnen en willen helpen?

Wat een prachtige boodschap voor kleuters, maar ook voor oudere kinderen is het leuk om zelf te lezen. Ook voor ouders is deze eenvoudige boodschap een geweldige uitleg van de grootheid van God, maar vooral ook van Zijn liefde en hulp. We mogen alles van Hem verwachten. Bijzonder aanbevolen!

17136

Recensie

Jouw waardering

17135

Recensie

Jouw waardering

17134

Recensie

Jouw waardering

17133

Recensie

Jouw waardering

17132

Recensie

Jouw waardering

17131

Recensie

Jouw waardering

17130

Recensie

Jouw waardering

17129

Recensie

Jouw waardering

17128

Recensie

Jouw waardering