Boekenmening

Het geknakte riet

Door de titel weet de lezer al, dat in dit boek een brekend feit zal plaatsvinden en door de titel snap je ook dat God een rol heeft gespeeld in het herstel. Na het voorwoord, word je nieuwsgierig naar dit levensverhaal. En de proloog, waarin een van de dieptepunten in het leven van de schrijfster wordt neergeschreven, versterkt dat nog meer. Dit dieptepunt wordt beschreven in hoofdstuk 15, waarin letterlijk de uitroep is: Ik moet de waarheid weten. Vervolgens gaat er een week voorbij. Een week! Diepe wanhoop! En de schrijfster doet helemaal niets om die waarheid te achterhalen.

Op een dag had ik het boek gepakt om te lezen en ik had 15 hoofdstukken van opbouw naar dit wanhoopspunt gelezen. Het was al voorbij het tijdstip dat ik had willen slapen, maar ik wilde weten hoe de hoofdpersoon de waarheid zou achterhalen. Dus ik las de eerste zinnen van hoofdstuk 16, waarin gemeld wordt dat ze niets deed, maar verdoofd was door de wanhoop. Op dat moment legde ik het weg. Ik was gefrustreerd.

Natuurlijk kun je niets aan de waarheid veranderen. Het ging zoals het ging. Het is echt gebeurd. De schrijfster schrijft op bijna documentaire manier wat er gebeurde. Hoe het web van leugens ook door haarzelf in stand werd gehouden, door de prioriteiten buiten haar huwelijk keer op keer hoger te stellen. Haar kinderen en de gemeente kregen alle aandacht, maar ze stond er niet bij stil dat zij zelf en de relatie met haar man ook aandacht verdienden. Ze dacht er wel aan, maar maakte er geen tijd voor in de agenda of ontliep de mogelijkheden op een conflict met haar man.

Ze beschrijft dat heel goed als ze haar gevoel over een vakantie beschrijft. Terwijl ze in het web van de leugen zat, was het een leuke vakantie. Nadat de waarheid aan het licht was gekomen besefte ze hoe niet leuk die vakantie was en hoe zijzelf en haar huwelijk hadden geleden.

Het wonderlijke is ook nog dat God gewoon doorgaat met zijn werk, of je nou zondigt of niet, hij gebruikt mensen en situaties ongeacht wat je doet. Dus mensen komen tot geloof, ervaren vergeving en genezing. Wat voor kracht heeft het onderwijs om een Godvrezend leven te leiden als de onderwijzer zelf dat niet doet? Die vragen blijven liggen, want het verhaal draait om de genezing die mogelijk is, als de zonde op tafel is gekomen. Het lijkt er in eerste instantie niet zo op, omdat het super zwaar is van de gevolgen kennis te nemen, maar door het vaste besluit van de hoofdpersoon haar man lief te hebben en te ondersteunen, komt er herstel in hun persoonlijkheid en in hun relatie.

Uit het boek blijkt hoe belangrijk het is, dat mensen in je geloven en voor je gaan. Dat je een familie en netwerk van vrienden hebt, die het voor je opnemen als het niet goed met je gaat.

Een minpuntje vind ik de stijl waarin het boek is geschreven. De schrijfster beschrijft haar huwelijksbiografie, maar geeft de personen in het boek andere namen en schrijft over hen of het over andere mensen gaat. De ik-vorm was in dit geval veel aansprekender geweest. Er wordt wel genoemd dat er emoties zijn, en welke emoties dat zijn, maar nergens spatten die emoties uit de bladzijden. Noch het verdriet, noch de vreugde, noch de wanhoop, noch de vrede komt daardoor diep bij de lezer binnen.

De periode van bekentenis en herstel wordt in vier hoofdstukken afgeraffeld, terwijl dat over een behoorlijke tijd moet hebben plaatsgevonden. De hoofdpersoon knielt neer in het nieuwe huis en bidt: “Heer, laten Uw toekomstplannen met ons uitkomen in dit huis”. Oprecht verlangend naar een nieuw begin, natuurlijk! Maar na zo’n lange weg en al zo lang met de wetenschap dat het aan God niet ligt, had ik wellicht een ander gebed gebeden: “Heer, leer mij moedig de grenzen aan te geven en te zeggen wat ik verlang en daarvoor te vechten, zodat uw plannen in mijn leven vorm kunnen krijgen.” De verantwoordelijkheid die we zelf hebben om in dat plan te gaan staan en ervoor te strijden, heb ik een beetje gemist in dit boek.

Toch is het enorm moedig en knap van de schrijfster om haar eigen verhaal op te schrijven en daarmee anderen aan te willen moedigen om te doen wat goed is in Gods ogen. Ik hoop dat ze bereikt, wat ze met deze geschiedenis wil bereiken: dat mensen Jezus gaan zien, dwars door deze hele geschiedenis heen. In één aspect heb ik Jezus gezien. De onvoorwaardelijke liefde van deze schrijfster en haar man voor een slachtoffer van loverboys. Zij hebben haar letterlijk uit de duisternis gered, zonder dat zij wisten hoe ver de tentakels van die duisternis reikten en zonder deskundigheid hierover. Alleen met een enorme dosis liefde en doorzettingsvermogen. Dat was heel bijzonder om te lezen.

Chana

Op de cover zie je het gezicht van een mooie vrouw met een hoofddoek. Het roept gelijk vragen op: wie is zij? Chana zelf of haar mooie dochter? De situatie is als volgt: Het is het jaar 64. Jezus is ruim 30 jaar geleden gestorven aan het kruis en weer opgestaan. In Israël zijn er nog vele volgers van hem en zijn discipelen, zij worden “volgelingen van de weg” genoemd. Sommigen hebben Yeshua (Jezus) nog gezien of zijn discipelen nog gesproken. Ze worden vervolgd door de Joden en de Romeinen.

Chana is een vrouw en zij woont met haar man, kinderen en kleinzoon in Kafarnaüm. Alles gaat zijn gangetje, in het begin hoor je haar mopperen op haar schoondochter Mirjam en zich druk maken over mooie stoffen op de markt. Dan verandert haar leven van het ene op het andere moment als Armeniërs de stad aanvallen. Ze moet afscheid nemen van alles waar ze van houdt en samen met haar dochter Tamar, die na deze ramp niet meer kan praten, vlucht ze naar de grotten buiten de stad om zich te verschuilen voor de vijand.

Er volgt een spannende tijd, ze weet niet of haar man en zoon nog leven en zonder bericht van hen moet zijzelf zien te overleven buiten de stad. Keuzes maken zonder haar familie te raadplegen. Ze leert nieuwe mensen kennen maar weet niet wie ze kan vertrouwen. Dan ontmoet ze iemand uit haar verleden en hij gaat met haar mee. Hij vraagt haar om te doen alsof hij ook een volgeling van Yeshua is. Zal ze voor hem liegen? Dan komt ze voor een moeilijke keuze te staan; durft ze op te staan en te verkondigen dat ze een volgeling van Yeshua is of houdt zij zich stil? Zal ze haar man en andere kinderen weer zien en komt het nog goed met de trouwplannen van Tamar? Allemaal vragen die je tijdens het lezen echt bezighouden. Ook de vraag: ’wat zou jij doen?’ speelde door mijn hoofd.

Wat ik erg mooi vind aan dit verhaal is de sfeer waarin het zich afspeelt, het leest bijna als een extra Bijbelboek. Ik vraag me regelmatig af hoe het volk van Israël verderging na de opstanding van Jezus. En los van de verhalen die de apostelen opschreven in de Bijbel, vult deze roman mijn gedachten hierover heel goed aan. Je komt veel Hebreeuwse termen tegen en Nine de Vries gebruikt ook namen en situaties die terugverwijzen naar de Bijbel. Gelukkig zit er achter in het boek een verklarende woordenlijst. Nine laat je tijdens het lezen de angsten die Chana doorstaat en haar gedrag en gevoelens, bijvoorbeeld tegenover niet-christelijke mensen (onreinen) goed voelen. Ze beschrijft het heel goed. Dit is een mooie roman voor mensen die van Bijbelse historische romans houden. Ik had het andere boek van Nine de Vries niet gelezen maar wil dat zeker nog gaan doen. Dit deel is heel goed los te lezen maar na het dichtslaan van de laatste bladzijde voelde ik heel sterk; ik wil meer van dit soort boeken lezen.

Het geluk van gewone dagen

Het geluk van goede dagen lijkt ‘Boer zoekt vrouw’, maar dan in een compleet andere setting. In 1944 trouwt Ray Singleton met Olivia Dunne, die onbedoeld zwanger is geworden. Dat is het moment waarop Livvy haar verhaal over de oorlog vertelt en daarbij maakt ze mij als lezer gelijk al nieuwsgierig. Immers, wat is er gebeurd voor die tijd? Het duurt heel lang voordat het duidelijk wordt in Het geluk van gewone dagen.

Wel blijkt dat ze het maar wat moeilijk heeft om te settelen op het platteland. Het contrast tussen haar leven in de stad Denver, waar ze geschiedenis studeerde en dromen had om de wereld te ontdekken, zijn door dit gedwongen huwelijk onmogelijk. Haar rusteloosheid drijft haar van de boerderij vandaan. Ze sluit vriendschap met twee Amerikaans-Japanse zusjes, die door de overheid verplicht in een kamp moeten wonen vanwege staatsveiligheid. Een feit uit de Tweede Wereldoorlog waar ik niets van wist, maar wat de schrijfster op een boeiende manier verwerkt heeft in dit verhaal.

Het feit dat de oorlog zich eigenlijk aan de andere kant van de wereld afspeelt en alleen in de wereld binnendringt door de nieuwsberichten in de krant en radio, maakt het voor mij makkelijk om me in deze oorlogsroman te verplaatsen, omdat oorlogen voor ons ook vaak ver van ons bed plaatsvinden en wij gewoon door kunnen leven.

Ann heeft een prachtig gelaagde roman geschreven, waarin uiteindelijk duidelijk wordt waarom juist het huwelijk tussen twee onbekende mensen inderdaad een goed begin is.

Laat los, Loïs

De achttienjarige Loïs heeft een vervelend gezinsverleden. Ze leeft samen met haar moeder, haar oudere zus is getrouwd en haar vader is er niet meer. Dat drukt een sterk stempel op haar leven. Met haar moeder heeft ze een sterkte band.

Als haar moeder een serieuze relatie krijgt, kan Loïs Guus niet accepteren. Ze begon juist te wennen en het leven samen met moeder prettig te vinden. Op school heeft ze wel een goede vriend met wie ze kan praten, maar Michel is geen jongen voor een verkering. Regelmatig vlucht ze naar haar zus, met haar kan ze goed overweg. Als ze de ongelovige Michel met God in contact mag brengen, gaat ze nadenken over wat ze zelf eigenlijk gelooft. Is de vanzelfsprekendheid van een kerkelijke opvoeding wel genoeg? Naast de vragen over geloof zoekt ze ook een manier om het verleden los te laten. Maar dat gaat niet vanzelf.

Deze prettig lezende jongerenroman heeft zelfs de top 10 van christelijke boeken gehaald. Het leest dan ook fijn; het is makkelijk om je in Loïs te verplaatsen, maar ook in haar moeder, als haar vriend niet geaccepteerd wordt. De schrijfstijl is ontspannen te noemen, maar het boek is niet oppervlakkig. Het geloof speelt een belangrijke rol in de levens van de personages. Ik vind dat Nelleke Wander knap heeft verwerkt hoe een gelovige opvoeding iets anders is dan christen zijn. Die zoektocht herkent vrijwel iedereen die kerkelijk is opgevoed. Daarom is dit boek niet alleen geschikt voor jongeren, maar ook voor ouders.

Schrijfster aan het Perzische hof

Sara groeit op als enige dochter van haar vader. Haar moeder is gestorven toen ze jong was. Sara is slim en kan al snel lezen en schrijven. Vanaf het moment dat haar vader dat ontdekt, leert hij haar verschillende talen lezen, schrijven, lezen en begrijpen. In het Perzië van de 5e eeuw voor Christus worden verschillende talen gesproken en geschreven. Sara krijgt uiteindelijk een baan aan het koninklijke hof.

Omdat ze altijd tussen en met mannen heeft geleefd en een voor die tijd mannelijke baan heeft, leert zij zich niet als vrouw te gedragen. Dat heeft enorme gevolgen wanneer haar huwelijksdag aanbreekt. Ze heeft haar man nog maar één keer in een toevallige omstandigheid ontmoet en ze heeft geen idee wat er van haar verwacht wordt. Hiermee maakt ze zichzelf tot spot en schande en stelt ze mensen teleur. Sara heeft geen idee wat ze teweegbrengt op de dag van haar huwelijk, maar het gevolg is dat ze zich zwaar vernederd voelt. Als gevolg van haar gedwongen verhuizing naar het huis van haar man en het verlies van haar baan, krijgt ze een pittige depressie te verwerken.

Tot zover de totale val van Sara. Maar gelukkig, er is een reddende engel. Een dienstmeisje dat toegewijd is en weet hoe het hoort. Sara ziet haar situatie onder ogen en met wat hulp gaat ze de confrontatie met zichzelf aan. Het ‘lelijke eendje’ ontpopt zich tot een prachtige zwaan.

Het lijkt wel een sprookje. Maar een sprookje is het in wezen niet, want deze roman omvat veel meer dan dat. Volwassen worden, de strijd aangaan, leren anderen te vertrouwen, leren hoe God ernaar verlangt dat mensen Hem leren vertrouwen en liefhebben, leren ontvangen en leren geven, leren met moed in de wereld te staan. Al deze factoren maken dat dit verhaal boeit en dat je wilt lezen hoe deze jonge vrouw van de overleefmodus in de leefmodus komt.

De troost van sterren

De troost van sterren is het verhaal van Aletta Venter een meisje van 12, dat door de Boerenoorlog volwassen wordt in een concentratiekamp van de Engelsen. Het is bijzonder knap geschreven door Dave Boling, die een Engelse opa heeft, die in deze oorlog heeft gevochten.

De wereld zien door de ogen van een kind, dat gevangen wordt gehouden, observeert niet alleen de oorlog op zich, waar verschillende partijen zijn. Natuurlijk de vijand, de Engelsen, die op dat moment 1900, rondtrekken en boerderijen platbranden en vrouwen en kinderen bij elkaar in kampen zetten. Er zijn dan al boeren die al samenwerken of zich hebben overgegeven. Aletta maakt het mee in haar eigen familie, waar haar tante, van wie ze onderwijs heeft gehad opeens in het andere kamp zit. Hoe verschrikkelijk het kamp is blijkt uit kleine details, zoals het feit dat opa altijd zei dat een buurman dichtbij woonde als je de rook uit zijn schoorsteen kon zien. Nu wonen ze met andere gezin in een tent. Wie is te vertrouwen? Behalve de oorlog is daar ook nog de oorlog in haarzelf, het volwassen worden, waarbij ze levenslessen van de mensen die dicht bij haar stonden zich eigen probeert te maken. Zoals de verhalen van haar opa, maar ook de wijsheid van hun zwarte hulp in de huishouding.

Ik heb nog niet eerder zo’n aangrijpend relaas over de gebeurtenissen in het concentratiekamp tijdens de Boerenoorlog gelezen.

Land van stilte

Als Elianna 16 jaar is, lacht het leven haar toe. Ze is verloofd, oudste dochter in een rijke, hardwerkende familie en ze is helemaal weg van het werk waarmee haar vader bezig is. Plotseling hakt een tragische gebeurtenis op haar leven in. Haar aandeel in die gebeurtenis krijgt door de ontmoedigende reactie van haar vader destructieve kracht. Elianna worstelt vanaf dat moment met gevoelens van afwijzing en weinig zelfwaardering. Ze leeft in de eerste eeuw na Christus in Israël en heeft te maken met de overheersing van de Romeinen, haar plaats als vrouw in de maatschappij en haar prachtige creatieve talent. Tessa Afshar brengt die drie elementen in de ontwikkeling van de tijd na de tragische gebeurtenis bij elkaar en schetst een boeiend beeld van hoe Joodse mensen in Jeruzalem in die tijd leefden.

Als je de Bijbel goed kent, herken je namen en personen. Dat maakt het boek nog veel boeiender. Terwijl je op een bepaald moment zeker bent van een bepaalde afloop van een gebeurtenis, blijf je toch geboeid lezen, omdat je wilt weten hoe de schrijfster haar fantasie bij de Bijbelse werkelijkheid brengt en het geheel tot een geloofwaardig en overtuigend levensverhaal kan maken.

Ik heb heel erg genoten van deze roman. Niet alleen omdat ik me voor een deel kon identificeren met de hoofdpersoon, maar juist omdat de persoonlijke geestelijke ontwikkeling zo knap is weergegeven en zo natuurlijk in de historische omgeving is vervat. Tessa Afshar is een beeldende kunstenaar, die de binnenwereld en de buitenwereld vormgeeft. Je voelt het lijden van deze jonge vrouw onder je eigen huid, in je eigen buik. Je ervaart het uiteindelijke geluk van haar geestelijke volwassenheid en de liefde die ze heeft gevonden.

Boven elk hoofdstuk staat een tekst uit de Bijbel die van belang is voor dat hoofdstuk. Het is een logisch gebruik, zonder geforceerd over te komen. Of je de Bijbel nu wel of niet kent, de teksten zullen voor ieder die de roman leest een illustrerende functie hebben. Een illustratie die de inhoud versterkt en tevens de boodschap in zich draagt, dat de Bijbel iets te zeggen heeft over mijn leven, mijn strijd, mijn geestelijke, sociale en emotionele groei of achteruitgang.

Vurig

De schrijfster Priscilla Shirer, bekend als actrice in de film Warroom, heeft met Vurig een boek geschreven over het belang van strategisch gebed (wat ook een belangrijk thema is in de film.)

Vurig is niet zomaar een gebedsboek. Priscilla maakt duidelijk dat gebed een strategisch wapen is in het geloofsleven van een christen. Haar uitgangspunt ligt in de Bijbeltekst in Efeze 6 waar het gaat over de wapenrusting van God. Als christenen hebben wij in dit leven niet te strijden tegen mensen maar tegen de listen van de duivel. Vervolgens behandelt zij tien terreinen waarop de vijand ons het (geloofs)leven moeilijk maakt. Deze insteek is origineel. Elke hoofdstuk begint met: Als ik jouw vijand was, dan zou ik … en op een gegeven moment komt er altijd wel iets wat voor de lezer herkenbaar zal zijn.

De concrete voorbeelden, haar eigen kwetsbaarheden maken het je gemakkelijk om je als lezer te identificeren. Haar humor maakt het een heerlijk boek om te lezen. De opbouw van het boek is logisch, lijkt steeds een stap verder te gaan. Eerst de passie terugwinnen om te bidden; bepalen wie de vijand is en wie jezelf bent. Daarna komen terreinen als gezin, het verleden, je angsten en roeping (Shirer legt heel duidelijk uit wat deze met elkaar te maken hebben en hoe de vijand gebruikt maakt van angst, terwijl God ons geen vreesachtige geest heeft gegeven), je reinheid, je innerlijke rust, je pijn en je relaties. De vijand is vooral te verslaan met gebed en het woord van God.

Priscilla Shirer heeft een originele en aansprekende manier om de Bijbel te laten spreken voor het leven van alledag. Er zijn passages in de Bijbel die ze uitlegt op een voor mij verfrissende wijze. Dit zorgt ervoor dat ik geboeid blijf lezen. Elk hoofdstuk wordt afgesloten met een Bijbeltekst die je kunt bidden voor dat specifieke terrein van je leven. Achter in het boek is ruimte om je gebed uit te schrijven, iets wat de schrijfster aanmoedigt om te doen. Dit boek heeft mijn gebedsleven nieuw elan gegeven.

De kerkgeschiedenis in 100 verhalen

In dit boek staan de levensverhalen van zendelingen, martelaren, monniken en reformatoren. Het eerste verhaal gaat over de apostolische tijd. Het begint bij Johannes op Patmos. Vervolgens komen bekende en minder bekende mensen voorbij, zoals: Ignatius, Polycarpus, Willibrord, Bonifatius, Fransiscus van Assisi, Geert Grote en Maarten Luther.

Een stukje Johannes: ‘Over het strand van het Griekse eiland Patmos loopt een oude man. Alleen het geluid van de branding en het gekrijs van vogels is op het stille, rotsachtige eiland te horen.
Wie is die man? Het is de apostel Johannes. Wat is er veel gebeurd in zijn leven! Op Patmos krijgt Johannes een huiveringwekkende blik in de grote verdrukking en het lijden dat de kerk van Christus op aarde te wachten staat.’

Elk verhaal is voorzien van mooie illustraties en een informatief stukje in een apart kader in kleur. Onder aan de pagina staat een tijdbalk die de geboorte- en sterfdatum van de beschreven persoon bevat en de belangrijke gebeurtenissen daartussenin. Een boeiend boek, uitgevoerd met hardcover, voor alle leeftijden. Dit is het eerste deel, dat loopt tot in de reformatie. In deel twee zal de rest van de kerkgeschiedenis volgen.

De verdwenen dochter

Kouplan is het eerste woord van hoofdstuk 1 en met zijn naam sluit het boek ook heel verrassend af. Het noemen van zijn naam als laatste woord van het boek laat de lezer achter met verwarring en nieuwsgierigheid. Hoe zal het leven van deze intelligente jongeman verdergaan na dit bijzonder intrigerende avontuur, waarin hij als detective op zoek is geweest. Hij is intelligent, stateloos, gewiekst en hij getuigt van een enorm doorzettingsvermogen, wat eigenlijk pas in die laatste bladzijden zo overweldigend totaal binnenkomt.

Tussen die eerste en laatste bladzijde beleeft Kouplan een bijzonder avontuur. Hij ontmaskert meer dan de feiten, maar beweegt zich tussen angsten en overtuigingen, waarvan niet duidelijk is of het één is ingewisseld voor het ander. En dan zijn er nog de echte boeven, waar hij fysiek zeker nooit tegen opgewassen is.

Dit is een debuut en deze schrijfster heeft de moed om het deel een van een serie te noemen, met andere woorden, ze is van plan om nog meer spannende boeken over deze bijzondere jongeman te schrijven. Het is ontzettend knap geschreven en een absolute pageturner. Sara Lövestam zorgt ervoor dat je meemaakt wat mensen meemaken die niet weten of ze de volgende dag zullen worden opgepakt en opgeborgen, mensen die worstelen met het vraagstuk hoe ze in vredesnaam deel kunnen worden van een maatschappij, die hen niet heeft kunnen opnemen, mensen die naamloos en identiteitsloos lijken te zijn. Het gevecht tegen de emoties die dit met zich meebrengen kent geen rust. En hoe kun je de trauma’s, het heimwee en de stress de baas blijven? Kouplan is er dagelijks mee bezig en tegelijkertijd is hij net zo gewoon als jij en ik, net zo mens als jij en ik.

Als je wilt weten hoe dit voelt en tegelijkertijd meegezogen wilt worden in een spannend avontuur, dan moet je dit boek beslist lezen. 5 sterren! En ik kijk uit naar het volgende deel.

18019

Recensie

Jouw waardering

18018

Recensie

Jouw waardering

18017

Recensie

Jouw waardering

18016

Recensie

Jouw waardering

18015

Recensie

Jouw waardering

18014

Recensie

Jouw waardering

18013

Recensie

Jouw waardering

18012

Recensie

Jouw waardering

18011

Recensie

Jouw waardering

18010

Recensie

Jouw waardering