Boekenmening

Oker

Oker is echt een pareltje, heel bijzonder om deze roman te lezen waarin man en vrouw elkaar afwisselen in het schrijven over hun ervaringen hoe te leven na het overlijden van hun dochter Hannah. Ze verlaten Nederland met hun vierjarige dochter Roos voor een tijd en settelen zich aan de oostkust van Amerika. Daar is de ruimte om zich te bezinnen op wat hun als ouders is overkomen. Het dagelijks leven, boodschappen doen, naar de kerk gaan, gastcolleges geven, maar ook toeristische uitstapjes en later de roadtrip naar wildparken en de Grand Canyon, bieden steeds een opzet om Hannah nog bij alles te betrekken.

Oker lezen voelt haast te intiem. Als lezer dring ik binnen in een heel groot persoonlijk verdriet, waar ik geen weet van heb. Tegelijk zijn de overpeinzingen zo mooi dat ik begrijp waarom dit wordt uitgegeven. Er zitten hoofdstukken bij die ik gelijk opnieuw las. Bij voorbeeld ‘Het alfabet van genade’ waarin Daan, de vader, filosofeert over de geluiden van alledag in een koffiezaak. Hij doet het naar aanleiding van het gelijknamige boek van Frederick Buechner en combineert dat met de taal van stilte, immers Hannah is er niet meer. Uiteindelijk komt hij bij de leegheid van alledaags lawaai. Het is zo bitterzoet, maar het doet mij anders luisteren naar wat ik hoor terwijl ik lees.

Er zijn meer boeken die gaan over het verlies van een kind, toch is Oker uniek. Bij andere boeken heb ik nooit het gevoel gehad dat het zo persoonlijk was. Ik denk dat het komt omdat in die boeken het drama, het verlies van het kind veel meer de motor is van het verhaal. Daan en Nina voelen elkaar wonderlijk aan, geven elkaar de ruimte om ieder het verdriet op hun eigen manier te verwerken. Het laat zien dat verdriet er kan zijn. Daardoor mist Oker, mijns inziens wel een sterke spanningsboog. Het boek kabbelt voort in korte hoofdstukken en laat duidelijk zien welk perspectief het christelijke (evangelische) geloof geeft.

Een dikke tien van meester Mark

“Lieve Sint en Piet, ik heb eigenlijk nog nooit een cadeau gekregen,” staat er op het verlanglijstje van een meisje. Mark van der Werf verzamelt via ouders en leerkrachten spontane reacties van kinderen op schoolopdrachten, huiswerk of opmerkingen van hun omgeving. Het is ontroerend en hilarisch, ontwapenend en eerlijk, lollig en brutaal, verlegen en grappig en soms zie je de hele methodiek van onze maatschappij weerspiegeld: “Live juf iris je bent al een top juf alleen moet de klas afento wat stiller zijn Liefs Luna.” Mooie positieve feedback.

De juf is ziek en je wenst haar van harte wetenschap of je moet een oordeel geven over de schilderijen van Vincent van Gogh die je maar midelmaateg vindt. Het is geweldig om dit boekje op allerlei plekken neer te leggen, om samen even te lachen of weer de juiste verhoudingen in het leven te ontdekken. Om te zien, dat we allemaal wat relativering nodig hebben en juist kunnen ontspannen ook al lijkt het leven soms te spannend. Ik geef Mark ook een 10, oké, dat mag niet in het recenseren, dus dan maar 5 sterren.

Vlinders in de storm

Tanja is pas weduwe geworden. Ze wordt overweldigd door verdriet en schuld. Hierdoor komt haar vriendschap met collega Maud op een laag pitje te staan. Maud kan hier niet mee omgaan en verbreekt de vriendschap. Ook met haar schoonouders botert het niet.

Tanja ontdekt dat er allerlei raadsels zijn wat betreft het verleden van haar man Ronald. Ze krijgt raadselachtige briefjes en gaat op onderzoek uit. Later komt ze achter het geheim van Ronald en hoort ze dat haar schoonouders vonden dat het geheim moest blijven.

Dan is er nog Mike, de vader van een van de leerlingetjes op school. Tussen hem en Tanja is aantrekkingskracht, maar Tanja weet niet hoe ze hiermee om moet gaan.

Een boeiend en vlotlezend boek. De strijd van Tanja, de avances van Mike en de vreemde briefjes, maakten dat ik steeds door wilde lezen. Dit is een zelfstandig te lezen vervolg op Storm in een glas wijn.

Gewaagde ontsnapping

De proloog maakt mij erg nieuwsgierig, er wordt een “schat” opgegraven en de lezer wordt al geconfronteerd met verschillende vragen. Een uitnodiging om door te lezen.

Amity is een privélerares in Londen. Ze heeft het heel erg naar haar zin en krijgt zijdelings iets mee over de Tweede Wereldoorlog die in Europa aan de gang is. Dan krijgt ze een telegram van haar broer die haar hulp nodig heeft in Praag, de stad waar hij werkt. Tijdens haar twijfel krijgt ze ook een woord van God waardoor ze zeker weet dat ze moet gaan. Ze vertrekt voor twee weken naar Praag maar ze wordt daar zo opgeslokt door de ellende van de kinderen en hun moeders die ze wil helpen, dat ze al snel naar haar werkgever, Clark, schrijft dat ze meer tijd nodig heeft. Die besluit om haar achterna te reizen.

Naast het verhaal van Amity spelen er nog een paar mensen hun eigen grote rol in het boek. Deze verhalen komen op het laatst bij elkaar en maken het compleet. De auteur heeft ook in dit deel laten zien dat er verschillende kanten zitten aan een verhaal en dat er tijdens die verschrikkelijke jaren van de oorlog mensen waren die zich belangeloos voor anderen inzetten. De uitspraak van een van de mensen uit dit boek “dit is niet jouw oorlog” zegt zoveel.
Een heerlijke dosis romantiek samen met een vleugje spanning maakt dit boek een heerlijk boek om te lezen.

Jacht op een schat

De Amsterdamse Penny heeft voor zes maanden een huisje gehuurd op het Brabantse platteland. Ze wil in alle rust aan haar boek gaan werken.
Als ze met de huisbaas, Ivo, kennismaakt, ligt ze meteen al met hem in de clinch. Langzamerhand wordt het contact beter. Ivo is schrijver en hij is ook bezig met een biografie over Estelle Teylaarts, net als Penny.

Eerst willen ze geen gegevens uitwisselen maar daar komt verandering in nadat ze een barones hebben bezocht die familie is van Estelle. Dan komen Ivo en Penny erachter dat Estelle een meesterwerk van een Spaande schilder heeft verborgen. Ze besluiten op zoek te gaan. Twee louche figuren zijn daar ook naar op zoek, de barones bemoeit zich ermee en ook de plaatselijke politieagent loopt hen in de weg.

Deze roman leest als een trein. Het is een mix van spanning, humor en romantiek. Een echte feelgoodroman dus. De cover ziet er aantrekkelijk uit en nodigt uit tot lezen.

Op weg naar de grote morgen

Op weg naar de grote morgen is een Bijbels dagboek. Na een woord vooraf, waarin uitleg wordt gegeven over de inhoud van het boek, zijn er voor iedere dag van het jaar leerzame en inspirerende stukjes te lezen. Bovenaan iedere bladzijde staat een inleidend tekstgedeelte uit de Bijbel en een gedeelte uit de Catechismus. Onderaan de bladzijde staat onder ieder stukje een vraag waarin de lezer tot nadenken wordt gezet.

Het dagboek staat in het teken van de toekomst, maar dan in Bijbels perspectief. De toekomstverwachting van het Oude Testament, in de Evangeliën, in Handelingen, in de brieven van Paulus, in de algemene brieven, in Openbaring, in de belijdenisgeschriften, in heiliging, in getuigen en in gebed.

Er zijn onder de gereformeerde gezindte veel vragen over het leven na dit leven, over de tekenen der tijden, de jongste dag en het eeuwige leven in de hemel en op de nieuwe aarde. Op veel van deze vragen wordt op een positieve en hoopvolle manier in dit boek antwoord gegeven. Er zal ongetwijfeld met dit boek in een behoefte worden gezien.

Aan dit dagboek schreven mee: Ds. M. van Campen (PKN), Prof. dr. J.
Hoek (PKN), Prof. dr. M.J. Kater (CGK), Ds. R. van Kooten (HHK), Prof.
dr. M.J. Paul (PKN) en Ds. C.G. Vreugdenhil (G.G.)

Tijdschriftengekte

Als kind werd ik geconfronteerd met een uitgesproken mening van mijn moeder: Tijdschriften zijn geldverspilling! Nooit heb ik de vreugde gehad van het kopen van een Donald Duck, Tina, Sjors en Sjimmie of welk tijdschrift dan ook.

Alleen handwerken was een uitzondering. Toen ik het eenmaal zelf kon betalen mocht ik een abonnement op de Ariadne. Ik was de koningin te rijk: wat een genot en wat heb ik veel patroontjes uitgeprobeerd. Handwerken is nog altijd een hobby van me.

Aan dit alles heb ik wel iets overgehouden: de tijdschriftengekte. Als ik in een boekhandel kom, moet ik altijd een tijdschriftje kopen. Op het hoogtepunt had ik een abonnement op 7 tijdschriften. Inmiddels iets minder, maar nog altijd een kunsttijdschrift, tijdschrift over schrijven en een vrouwenblad. En ik lees alle gratis tijdschriften: Boodschappen van Hoogvliet, Kans van het Leger des Heils, Leef van Schreeuw om leven en zo nog een stuk of 8.

Gisteren was ik in de boekhandel om een verjaardagscadeau te kopen. Natuurlijk ging ik langs de tijdschriftenmuur. ‘Waar zal ik mezelf mee verwennen?’ Aan de haak, Simply breien, de Anna, Quest, Quote, National Geographic? Je ziet het: mijn eerste gedachten gaan uit naar het nuttige; volkomen in lijn met wat ons moeder ons heeft geleerd.

Maar dan valt mijn oog op een vrolijke voorkant: Daphne’s diary. De lol spat er vanaf! Ik ga dit weekend een paar dagen naar een vriendin die op een camping staat in Cadzand. Leuk om mee te nemen!

Ik ben weer verkocht. Blij tel ik 7 euro 50 uit aan de kassa. Ik voel me happy bij deze ‘ledigheid.’ En toch….. Ik probeer het inwendig goed te praten en denk bij mezelf: Ach, een avondje film kost nog meer en hier zit ik wel een paar avondjes in te lezen. Het valt dus eigenlijk nog wel mee. Jong geleerd, oud (54) gedaan.

Cora van Dijk
17-07-2018

God bestaat echt

Onverwacht zegt Jimmy, de zoon van Natasja: “Mam, God bestaat echt!” Hij heeft al weken heftige hoofdpijn en blijkt een hersentumor te hebben. Aan zijn sterfbed denkt Natasja aan wat haar zoon heeft gezegd en zij bidt: “Jimmy zei vandaag dat U echt bestaat. Wilt U hem dan genezen? Maar ook als U het niet doet, is het goed. Maar wilt U de leegte die ik dan zal voelen, vervullen met Uw liefde?” Door het overlijden van Jimmy, verandert het leven van Natasja en Ricardo Verhagen totaal. Zij vinden God. In het boek ‘God bestaat echt’ blijkt hoe het geloof in God het verschil kan maken.
Het boek vertelt in zeven thematische hoofstukken over de jeugd en het leven van Natasja, die opgroeide als jongste meisje in een gezin waarvan de vader ervandoor ging en de moeder alcoholiste was. Traumatische gebeurtenissen hebben zich in de jeugd van Natasja voorgedaan. Corina Schipaanboord heeft dit rauwe leven opgeschreven en dat komt binnen. Het is heftig en regelmatig bekruipt je het gevoel: hoe het leven zo kan lopen als er een God is? Als er zelfs christenen zijn in de familie? Het geeft te denken en zet aan tot meeleven voor anderen die nu in vergelijkbare situaties opgroeien.

De opbouw van het boek in thematische hoofdstukken, rondom een verkeerd vaderbeeld, angst, seksueel misbruik, afwijzing, schuldgevoel, trauma en rouw, lijkt soms geweld aan te doen aan de chronologische volgorde van het levensverhaal. Sommige gebeurtenissen komen meerdere keren terug. Andere details van het leven lees je niet. Vooral als je het boek voor de eerste keer leest, duurt het lang voordat je zicht krijgt op de verandering, die in het leven van Natasja komt. Ze verwijst in het begin al naar het laatste hoofdstuk, maar het is niet zo dat je elk hoofdstuk op zich kunt lezen.

Elk hoofdstuk sluit Natasja af met een stukje reflectie, over hoe ze nu als christen op haar leven terugkijkt en vrede ervaart over het verleden, haar angst en schuldgevoelens. Het zijn vooral de namen van God, die haar daarbij helpen. Daarvoor is het lezen en toepassen van de Bijbel heel belangrijk voor haar. Het geloof wordt daarmee heel concreet gemaakt en kan dat ook doen voor de lezers, in vergelijkbare situaties. De naam van God en het thema van het hoofdstuk lijken soms vergezocht, maar uiteindelijk wordt het wel duidelijk. Deze afsluiting van de hoofdstukken wordt heel beknopt gebracht. Het komt de leesbaarheid van het boek ten goede. Toch geven die pagina’s met reflectie veel stof om over na te denken en aansporing om God, in die namen zelf te zoeken en ervaren.

Élégance

Het boek Élégance van Genevieve Antoine Dariaux is de inspiratie voor deze roman, die dezelfde titel draagt. Louise Canova is een jonge Amerikaanse, getrouwd met een Londense acteur. Ze voelt zich waardeloos op allerlei gebied. Doordat Louise de vertelster is, maak je als lezer mee wat zij meemaakt. Langzamerhand leer je haar kennen door hoe ze reageert op gebeurtenissen en wat zij zich herinnert van haar gezin van herkomst. Af en toe zijn de gebeurtenissen of de reacties hilarisch, maar tegelijkertijd soms diep triest of op zijn minst ongelukkig.

De worstelingen die Louise in het leven heeft, maken het verhaal realistisch. Het zijn de worstelingen van ieder mens. Verantwoordelijkheid voor je eigen leven leren dragen, volwassen worden, het is niet een, twee, drie gedaan. We gaan soms door zeer teleurstellende of vernederende gebeurtenissen voor we daaruit opstaan om het leven op een krachtige manier aan te kunnen.

Gelukkig is daar de elegantie, op een prachtige manier uitgewerkt door Genevieve Dariaux. En bijna altijd tijdloos en helpend, bemoedigend en liefdevol. Als een muze komt zij op Louises pad. Elegantie is te verwerven en altijd aan te wenden. Dat is wat Louise leert. Maar toch is er nog veel meer dat ze opdoet en dat is, dat het iets van het hart is. Waardig zijn als een prinses is een houding van je hart. Zoals zo veel jonge vrouwen moet Louise dat leren zien en aanvaarden. Dat kan niemand alleen. Gelukkig zijn daar haar nieuwe huisgenoten, die een andere liefde laten zien. Een liefde die confronteert en hulp geeft.

Ontspannend, leerzaam en elegant. Dit boek is een verfrissend pareltje tussen de soms platvloerse non-romantische romans van deze tijd.

Hoe zit het met … de ouderdom van de aarde?

Na een vrolijke inleiding neemt Gert-Jan je mee naar de kern van het verhaal rond het ontstaan van de aarde. Welke theorie klopt? Schepping of Evolutie? Hij heeft na zijn studie verschillende lezingen gegeven over deze vraag die veel mensen bezighoudt.

Hij begint te schrijven over hoe oud de aarde zou zijn en bekijkt daarna deze vraag door een Bijbelse bril. Dit boek vertelt over hoe mensen steeds meer ontdekten dat de aarde wel heel oud moest zijn, geologen, geschiedkundigen; daarnaast over een rotsvast geloof in het scheppingsverhaal uit de bijbel. Tot de achttiende eeuw dacht men nog dat de aarde 10.000 jaar oud was, inmiddels denken wetenschappers dat de aarde 4.54 miljoen jaar oud is. Het grote verschil is de factor tijd.

Gert-Jan maakt gebruik van aanwijzingen en laat je lekker puzzelen en nadenken. Je moet namelijk zelf ook aan het werk met enkele rekensommen en je wordt gestimuleerd om zelf na te denken over deze vraag. Het is dus geen boek dat hét antwoord geeft. Hij bekijkt de situatie vanuit verschillende kanten, geeft duidelijke uitleg. Hij maakt gebruik van kleine illustraties waardoor het lezen afgewisseld wordt door afbeeldingen zonder dat de rust van het boek verstoord wordt. Dit is een duidelijk boek dat goed bruikbaar is in tienergroepen in de kerk of op school waar de kinderen overspoeld worden met beweringen van anderen over onze aarde.

18094

Recensie

Jouw waardering

18093

Recensie

Jouw waardering

18092

Recensie

Jouw waardering

18091

Recensie

Jouw waardering

18090

Recensie

Jouw waardering

18089

Recensie

Jouw waardering

Tijdschriftengekte

18088

Recensie

Jouw waardering

18087

Recensie

Jouw waardering

18086

Recensie

Jouw waardering