Boekenmening

Vergiffenis

De proloog van deze novelle start in Mali. Een ernstige en spannende oorlogssituatie. Dan opeens lijkt het over te gaan in een eenvoudig verhaal van een vrouw die op vakantie gaat. Maar dan komen er onverwachte zaken op het pad van Rasika. Ze wordt aangezien voor haar nichtje door een mannelijke reiziger, Jochem. Ze besluit een spel met hem te spelen, door niet te vertellen wie ze is. Maar al snel merkt ze dat ze dat beter niet had kunnen doen. De vakantie verandert in een nachtmerrie. Langzaam wordt in het boekje duidelijk wat de beschreven situatie in Mali met dit alles te maken heeft.

Ik ben niet echt een liefhebber van novelles. Personen worden niet uitgediept en vaak is het een oppervlakkig verhaal. Niet bij Saskia Schouten. In 116 pagina’s komen de onderwerpen PTSS, wraak en vergeving voorbij. Toch houdt ze zich aan het principe van de novelle. De personen worden niet echt uitgediept en er is weinig gedaan aan de couleur locale. Des te mooier is het dat deze novelle geen moment verveelt. Je wilt de personen beter leren kennen en weten hoe het afloopt, dus je interesse blijft steeds aanwezig. Jammer vind ik het wel dat enkele malen in het verhaal naar voren komt dat de naam van de hoofdpersoon, Rasika, zo bijzonder is. En telkens dacht ik: nu vertelt Saskia waarom, maar nee…. Dat miste ik. Deze novelle lijkt me een goed startpunt voor een roman met dezelfde hoofdpersoon. Wie weet?

Saskia schreef deze novelle ter gelegenheid van haar 12,5 jarig schrijfjubileum. Een periode waarin ze duidelijk gegroeid is als auteur van christelijke romans en liefdesromans. In de laatste uitgaven is er ook spanning in de boeken verwerkt.

Gewone genade

Gewone genade van Krueger is in de eerste plaats een detective, en een goede. ‘Het was een zomer waarin de dood in vele gedaanten langskwam,’ lees je al op de eerste pagina. Veelzeggend. Kruegers boek is een whodunit, maar het is veel meer dan dat. Het verhaal stelt diepe vragen over de dood. Over wat het sterven van een ander met je doet en hoe je leven er door kan worden veranderd.

Een citaat van de Griekse schrijver Aeschylus wordt meerdere keren herhaald: ‘Wie wil leren moet lijden. En zelfs als we slapen glipt de pijn, die niet vergeten kan, druppel voor druppel ons hart binnen, totdat, midden in onze eigen wanhoop en tegen onze wil, er wijsheid komt, door de vreeswekkende genade van God.’

Die ‘vreeswekkende genade’ is voortdurend op de achtergrond aanwezig. Hoofdpersoon van het verhaal is Frank, een man van rond de vijftig, die vertelt over de tijd waarin hij een jaar of dertien was. Hij komt uit een allesbehalve doorsnee gezin. Zijn vader is dominee. Zijn moeder is intelligent en ontevreden. Zijn oudere zus heeft grote geheimen en zijn jongere broer stottert en wordt gepest. Zelf heeft hij prettige en minder prettige karaktereigenschappen. Soms vol overmoed, soms machteloos, slaat hij de drama’s die zich om hem heen afspelen gade.

Er schijnen lezers te zijn wiens leven door het lezen van Gewone genade is veranderd. Dat zou ik m.b.t. het mijne niet durven beweren, maar ik heb de roman absoluut met plezier gelezen en er zeker het een en ander van geleerd. Dat betekent niet dat ik geen kritiek heb. De hoofdpersoon is dertien, maar gedraagt zich (te) vaak niet zoals iemand op zijn leeftijd dat zou doen. Zijn gedrag is dan te volwassen en dat doet af en toe afbreuk. Veel erger vind ik het dat de schrijver, die zich voor zover ik weet christen noemt, bewust heel wat vloeken in zijn verhaal opneemt. Hierover is in enkele media een discussie gevoerd. Een aantal christelijke boekhandels verkoopt het boek om die reden niet, en dat begrijp ik. Waarom zou iemand die zegt God te dienen Zijn Naam willen misbruiken? Ik kan dat niet plaatsen. De vier sterren geef ik voor het intrigerende, spannende en soms diepzinnige verhaal. De vloeken zijn zeer storend en onnodig.

Wapenzusjes

Het is begin vorige eeuw. De Eerste Wereldoorlog is in volle gang. Aan twee vrouwen wordt gevraagd om zich bij een team van een mobiele ambulance te voegen en vertrekken naar België. Mairi schrijft: "Ik had mijn geloof, ik weet niet wat Elsie had." Dat geeft gelijk het grootste verschil tussen de hoofdpersonen in dit boek aan, dat op ware gebeurtenissen berust.

Mairi en Elsie worden beste vriendinnen, wapenzusjes. Zij vinden een huis waar ze een soort ziekenhuis maken waar ze de mannen die ze uit de loopgraven hebben gehaald meteen kunnen behandelen en eventueel doorsturen. Ze maken de vreselijkste dingen mee, houden jongens in hun armen die sterven. En vooral als het mosterdgas wordt ingezet in de strijd kan Mairi niet voorkomen dat ook zij slachtoffer wordt. Ze zijn de enige vrouwen die aan het werk zijn aan het westfront en ze worden onderscheiden met een hoge orde namens de koning. Elsie zet zich in om geld in te zamelen in haar thuisland zodat ze hun werk kunnen blijven doen. Mairi vindt dat ze hier ook zaken bij gebruikt die niet waar zijn en heeft er moeite mee.

Wapenzusjes is heel ontroerend, soms keihard, maar een mooi verhaal dat de geschiedenis dichterbij brengt. De hoofdpersonen komen goed uit de verf. Mairi houdt de gebeurtenissen bij en schrijft bijzondere namen boven de hoofdstukken; van vinden, verbinden, vervoeren tot prikkeldraad en modder, verband en emmers. Die woorden geven heel mooi weer in welke situatie ze zitten. Ze heeft veel steun aan haar geloof en heeft er moeite mee als Elsie daar niets van wil weten. Het verhaal wordt alleen vanuit Mairi geschreven en dat geeft daardoor een stukje spanning want: hoe zal de rest op alles reageren?

Mairi voelt zich soms als “Alice in wonderland”, op reis in een vreemde wereld waar ze alles zelf moet ontdekken. Hoe Elsie zich voelt is minder duidelijk. Maar dat zorgt wel voor een heel bijzonder einde van het verhaal. En dat het verhaal klopt. Elsie is ouder en heeft al heel veel meegemaakt, is duidelijk getraumatiseerd. De schrijver heeft deze verschillen goed gebruikt om de karakters van deze vrouwen een plek te geven in het verhaal.

De gebeurtenissen uit de oorlog komen heel dicht op je huid te zitten. De loopgraven, de wapens, de verwachting dat het snel voorbij zal zijn, allemaal zaken die bij de geschiedenislessen nauwelijks aandacht kregen, komen via dit boek je hart binnen en raken je. Zo mooi en uitgebreid beschreven zonder te verzanden in een oorlogsdocumentaire. Lizzie Page schrijft mooi, nuchter en duidelijk. Zij heeft hier een heel bijzonder boek geschreven.

Lees HIER het gratis fragment.

Zij aan zij

Mia verhuist met haar man en drie kinderen naar Soedan zodat haar man kan gaan werken in een vluchtelingenkamp om daar de mensen over Jezus te vertellen en te helpen. Terwijl haar man wordt opgeslokt door zijn nieuwe baan voelt Mia zich steeds ongelukkiger in een land waar je als vrouw niet echt vrij mag zijn en waar christen-zijn gevaarlijk kan zijn. Ze maakt zelfs plannen om weer terug te gaan naar Texas.

Aan de andere kant lees je het verhaal van Hamilah die opgroeit in een land waar je geen christen mag zijn maar waar je moslim moet zijn. Zij leert echter Jezus kennen en liefhebben en wil daar graag naar leven. Zo komt ze in een innerlijke strijd terecht die ze in het geheim moet voeren want als haar familie erachter komt waar ze mee bezig is zullen ze haar verstoten en zelfs vermoorden. Dan gebeurt waar Hamilah naar uitkeek en waar ze ook zo bang voor was. De levens van beide vrouwen komen bij elkaar.

Naast deze verhalen lees je op een meer dan indrukwekkende manier over wat vrouwen in Soedan onder andere moeten doorstaan, hoe ze behandeld worden. Met name de stukken over vrouwenbesnijdenis waren heftig, vooral als je leest hoe nuchter en berustend de Soedanese vrouwen hier zelf over zijn. Jana Kelley heeft echter ook de mooie kanten van de gebruiken laten zien, de rituelen rondom een bruiloft met mooie jurken, sieraden en veel mensen om je heen. Hamilah mag wel studeren maar zal toch moeten trouwen en dan? God heeft een heel ander plan voor haar. Het vertrouwen in God en het geloof in Jezus weerhoudt de hoofdpersonen niet om hun eigen leven in de waagschaal te stellen. Dat maakt van deze vrouwen sterke vrouwen in een wereld waar mannen veel meer te zeggen hebben.

Ik vond Zij aan zij een indrukwekkend boek dat mij weer nieuwe gedeeltes uit de Bijbel heeft leren kennen en doen lezen. Dit zonder dat mij zaken en meningen opgedrongen worden en dat vond ik fijn. Het zijn verhalen die gebaseerd zijn op ervaringen van vele vrouwen en het heeft mij kennis doen maken met een wereld waar ik nog niet zoveel van weet maar die wel nu dagelijks in mijn gebeden naar voren komt. Een heel inspirerend boek voor mensen die meer over de vervolging van christenen willen lezen en ook voor hen willen bidden.

Vriendje te koop

Sep is een stokstaartje en hij wil heel graag een vriendje. Dus als andere stokstaartjes met een sinaasappel spelen wil hij graag meedoen. Maar dat mag niet. Ook Olifant wil geen vriendje zijn. En Gier eet zelfs zijn wortel op, terwijl Sep zo veel honger heeft. Maar Gier zegt dat in de winkel wel een vriendje te koop is, want daar kun je alles kopen. Dat gaat Sep uitproberen. Joop het nijlpaard wil hem vast wel helpen. Wat zou er gebeuren? Lukt het Sep om met zijn gekochte vriendinnetje te spelen?

Bram Kasse heeft met Vriendje te koop een grappig kinderboek geschreven over een belangrijk onderwerp: vriendschap. Er zijn bij het verhaal aantrekkelijke illustraties te zien van Michel de Boer. In feite is de clou van het boek: door te delen zul je ontvangen. Op een heel ontspannen manier komt het thema aan de orde. Bram weet goed hoe hij voor kinderen moet schrijven. En natuurlijk: Eind goed, al goed!

Er is één klein dingetje dat ik een beetje jammer vond; de laatste bladzijde bestaat alleen uit woorden. Het was mooi geweest als het verhaal afgesloten was met de mooie en vrolijke illustratie van de cover. Maar dat kan de pret niet drukken. Ik ben erg blij met dit Buddy Book. Oh ja, het heeft ook nog een prettig groot formaat, zodat kinderen goed bij de plaatjes kunnen. Zo is het ook te gebruiken als leerboek. Stel je (klein)kind vragen als: kun jij Joop het nijlpaard aanwijzen? Zie je de wortel? Zoveel leuker dan de televisie of de computer. Een heerlijk doe-boek!

Geschenken uit de tuin van God

In dit boek komen planten en bomen aan de orde waaruit essentiële oliën gewonnen worden. Per plant of boom wordt uitgelegd wat de werking van de olie is en hoe het toegepast kan worden. Sommige oliën kun je verdund innemen of een druppel ergens op je lichaam aanbrengen.

Citrusgeuren maken je vrolijk. Het is wetenschappelijk aangetoond dat citroenolie je stemming verbetert en je energieker maakt. Van alle beschreven oliën staan de eigenschappen vermeld. Ook noemt de auteur veel voorbeelden uit de Bijbel zoals bv.: Toen Elia uit angst voor Izebel de woestijn invluchtte, ging hij onder een jeneverbesstruik liggen. Hij kreeg nieuwe kracht van een engel maar het zou misschien kunnen dat de geurende jeneverbesstruik ook een rol heeft gespeeld. Het inademen van die geur heeft namelijk een versterkende werking.

Achter in het boek staan veelgestelde vragen en er wordt een hoofdstuk aan Jezus gewijd: Leer Jezus kennen. Op een toegankelijke manier wordt uitgelegd wie Hij is en waarom Hij op aarde kwam om de mensen te redden. Het laatste hoofdstuk gaat over het bidden voor zieken.

Het boek is tevens een naslagwerk. Als je ervoor kiest om de oliën te gebruiken, kun je het boek erop naslaan en tevens advies aan de auteur vragen. Zij geeft workshops en adviezen. Doordat ik een workshop bezocht, kwam ik in contact met deze auteur.

Pippa

Deze regencyroman speelt zich af in 1816 in het Engelse dorpje Farmham. Pippa en haar vader horen bij de landadel. Sinds haar moeder het gezin verlaten heeft voor een andere man, telt Pippa niet meer mee in het sociale leven en wordt er over haar geroddeld.

Haar vader gaat hertrouwen met Elza, Pippa vindt haar wel sympathiek. Maar omdat ze dan zelf niet meer het hoofd van de huishouding zal zijn, vertrekt ze voor onbepaalde tijd naar haar tante in Londen. Daar zijn de etiquetteregels veel strenger. Zo mag Pippa niet alleen over straat, het dienstmeisje moet mee. Zij wil op zoek naar haar moeder maar ze mag van haar tante niet over haar praten.

Pippa kent Ruben al haar hele leven, ze gaat met hem om als een broer. Maar om de fabriek van zijn familie te redden zou het praktisch zijn als ze met hem zou trouwen. Pippa heeft tijd nodig om daarin een besluit te nemen. Dan ontmoet ze Freddy, de vriend van Ruben. Met hem wandelt de romantiek haar leven binnen…

De auteur schrijft meeslepend en vlot. Zoals al haar boeken is ook deze roman doorspekt met humor. Ook de diepgang ontbreekt niet.

Ware liefde

Ik had Ware Liefde even laten liggen, want ik ging ervan uit dat het zo’n vakantie liefdesromannetje was. En voor een deel is dat ook zo. Het gaat over Violet die ongelooflijk beschermd is opgevoed in een klein stadje en niet eens een eitje kan bakken, omdat haar opvoeding gericht was op het zijn van een doelloze lege dame, getrouwd met een bemiddelde man, die wist hoe ze haar thee kon drinken en babbelen over nietsige dingen.

Eigenlijk zoals kinderen nu in onze cultuur ook wel worden opgevoed. Je haalt al snel je eten bij de Mac of in een studentenkroeg. Je moet interessant mee kunnen praten, anders tel je niet mee. Je moet weten wat de laatste modesnufjes zijn. Het was in Violets tijd al niet anders, met de aantekening dat het redelijk benauwd was om een meisje te zijn. Je mocht nergens in je eentje heen, altijd moesten degenen die over je opvoeding gingen ook weten waar je was en wat je deed. Het was dan ook 1893 in de Verenigde Staten.

Violet ervaart haar situatie ook een beetje als benauwd en krijgt het gedaan dat ze een maandje bij haar oma en haar zussen mag logeren om de Wereldtentoonstelling te bezoeken die daar op dat moment is.

Violets oma en haar zussen zijn vrouwen van hun tijd met ieder hun eigen opvattingen en bezigheden. Haar oma is een weldoenster. Zij trekt de stinkende sloppenwijken in om mensen te helpen. Een zus is een suffragette, die helemaal voor de rechten van de vrouw gaat (ze zou in onze tijd een LHBT-voorstrijder zijn. Een ander zus is licht dementerend en de vierde zus is rijk en sleept Violet naar de lege theevisites, waar ze op een gegeven moment van gruwt. Zo krijg je een mooi beeld van hoe de cultuur in die tijd was en hoe het leven in elkaar steekt.Violet voelt zich losgeslagen. Haar moeder is al weggegaan toen ze nog jong was en haar vader wil hertrouwen met een vrouw, die ze absoluut niet mag. Ze heeft het idee dat ze een ander ‘nest’ moet gaan bouwen, maar voelt zich te jong voor een relatie. Bovendien heeft ze geen idee wat een huwelijk inhoudt of zelfs maar hoe het is om een gezin te hebben.

In de maand dat Violet in Chicago is leert ze verschillende mensen kennen, onder wie ook verschillende jongemannen, een serieuze gelovige man, een zoon van rijke mensen en een man die ze niet kan plaatsen en die ze ten onrechte indeelt bij de criminele groep in de maatschappij.

Violet heeft geleerd een onechte façade in stand te houden in de omgang met mensen, maar ze beseft heel goed dat dat niet werkt in een relatie. Er moet dus ergens ooit een brug komen naar het kunnen uiten van wat ze echt denkt en voelt.
In onze tijd is het al niet anders. Gezien al onze vlekkeloze presentaties op de sociale media doen de jongelui en veel oudere lui precies hetzelfde. We weten niet meer goed in het echte leven hoe we onze echte gevoelens kunnen uiten, omdat alles mooi en gaaf en leuk moet zijn.

Ik zag in dit boek opeens heel veel parallellen met de gevechten die christelijke meiden moeten leveren in onze cultuur. Dezelfde vragen spelen een rol. Wie ben ik en wat ga ik zijn? Hoe bepaal ik welke relaties goed voor me zijn en welke niet?

Ik heb erg genoten van dit boek. Je moet wat door de taal en de omgangsvormen heen prikken, maar dan is het ook een boek met meer lagen.

Veertig vrouwen uit de Bijbel

De Advocaat van Holland

De laatste maanden van Van Oldenbarnevelt.

Nicolaas Matsier is de auteur van een groot en veelzijdig oeuvre. En nu heeft hij er een historische roman over de bekende zeventiende-eeuwse politicus en jurist Johan van Oldenbarnevelt aan toegevoegd. Een interessant boek, waarin je behoorlijk wat te weten komt over de gespannen politieke situatie tijdens het, min of meer door Van Oldenbarnevelt geregelde, twaalfjarig bestand.

Dat had een periode van rust moeten worden, na zoveel jaren oorlog tegen de Spanjaarden, maar in plaats daarvan ontstond er bijna een burgeroorlog. Van Oldenbarnevelt, de raadpensionaris van Holland, was daarin de belangrijkste tegenstrever van de militaire leider van het land, prins Maurits.

Matsier schrijft zijn roman vanuit het perspectief van Van Oldenbarnevelt, maar gelukkig betekent dat niet dat hij er een hagiografie van maakt. Wel heeft hij sympathie voor de raadpensionaris, maar hij heeft ook oog voor diens mindere eigenschappen. Van Oldenbarnevelt is eigenwijs, zelfs koppig, arrogant en iemand die zijn eigen fouten niet wil zien. Zoals zoveel belangrijke mensen in die tijd dikt hij zijn afkomst aan. Hij verzint dat hij van adel is en dat niet zonder succes.

Het conflict tussen Maurits en Van Oldenbarnevelt wordt nogal eens religieus uitgelegd, vanwege de strijd tussen de remonstranten en de contraremonstranten, maar ten diepste was deze politiek. Van Oldenbarnevelt steunt de remonstranten, omdat hij – jurist die hij is – vindt dat de overheid moet bepalen hoe het in de kerk toegaat. En dat terwijl zijn sympathie, frappant genoeg, juist wat meer bij de ‘zwaardere’ gelovigen ligt. Dit gegeven, dat door de grote kenner van de zeventiende eeuw, Van Deursen, overtuigend wordt aangetoond in zijn biografie van Maurits, zie je helaas niet terug in de roman. Kennelijk was Matsier er niet van op de hoogte.

Een roman is geen geschiedenisboek. Niet alle details hoeven te kloppen, en dat doen ze ook niet. Maar ‘De advocaat van Holland’ biedt absoluut een boeiend beeld van de zeventiende-eeuwse politieke ontwikkelingen. En Van Oldenbarnevelt was een echte zeventiende-eeuwer! Soms zijn mensen geneigd om met een hedendaagse bril naar het verleden te kijken. Dan kan de raadpensionaris zomaar een tolerante intellectueel worden, die het onderspit moet delven tegen een dictatoriale prins van Oranje, en ten onrechte ter dood wordt veroordeeld. Maar zo simpel was het niet. Ook Van Oldenbarnevelt maakte grote fouten. Een voorbeeld: als een aantal contraremonstranten in Den Haag een leegstaande kerk ‘openbreekt’ om daar diensten te houden, omdat dat in de andere kerken in de stad niet mag, laat de raadpensionaris een aantal ouderlingen van deze gemeente arresteren en wil hij ze laten ophangen. Iets dat hem niet lukt omdat de raad die daarvoor toestemming moet geven met de kleinst mogelijke meerderheid tegen stemt.

19092

Recensie

Jouw waardering

19091

Recensie

Jouw waardering

19090

Recensie

Jouw waardering

19089

Recensie

Jouw waardering

19088

Recensie

Jouw waardering

19087

Recensie

Jouw waardering

19086

Recensie

Jouw waardering

19085

Recensie

Jouw waardering

19084

Recensie

Jouw waardering

19083

Recensie

Jouw waardering