Boekenmening

Schipperen

Willie schrijft stukjes over het leven als schippersvrouw, maar omdat ze van de wal komt (lees geen schippersachtergrond heeft) was alles nieuw voor haar. Deze veertien stukjes zijn met een prachtige quote op één bladzijde met een anker op de achtergrond verbonden met een groter stuk tekst waarin Willy de praktijk van het schippersleven toepast op het christelijk geloof. Het gaat dan om het kennen van God, vertrouwen, verandering in het leven, communiceren, tegenstroom wordt tegenstand en stormen in het leven. De verhalen over het schippersleven zijn leuk om te lezen, want Willy schrijft met veel humor. Omdat ze een buitenstaander is, vermoed ik dat het ook voor anderen, die de binnenvaart niet kennen, een goede kennismaking is. Nu zijn de ervaringen van Willy van meer dan twintig jaar geleden. Ondertussen is er wel het een en ander in de binnenvaart veranderd. De relatie met het geloof verandert echter niet. Bemoedigend boek voor je geloofsleven.

Elke dag leven met de opstanding

De kracht waardoor Jezus is opgestaan uit de dood is beschikbaar voor de mensen die in Jezus geloven. Dat vormt het (geestelijk) leven van christenen. Alleen beseffen christenen dat niet voldoende volgens Eugene Peterson. Deze Amerikaanse predikant en schrijver (overleden in 2018) schrijft in dit boek welke simpele principes we uit de verhalen over de opstanding van Jezus kunnen halen voor ons leven.

Allereerst valt hem op dat de eerste getuigen van Jezus opstanding verwonderd waren. Die verwondering raken wij vaak kwijt door de sleur van het leven, het dagelijkse werk. Maar de eerste getuigen gingen juist aan het werk. Ze wilden het lichaam van Jezus balsemen of ze gingen terug naar het meer van Galilea om te vissen. Gewoon je werk doen, hoeft geen reden te zijn om niets van het leven met Jezus te ervaren. Het geheim volgens Peterson zit in het feit dat de Joden ten tijde van Jezus’ leven trouw de sabbat hielden. De rust die ze kregen terwijl Jezus, hun Messias, net gestorven was, zorgde ervoor dat ze zicht hielden op de orde die God had ingesteld. Daarom konden ze ondanks alles op God vertrouwen en door Hem verrast worden.

Een tweede punt wat de schrijver uit de verhalen over Pasen uit de Bijbel haalt, is dat de ontmoeting met de levende Jezus gebeurt rond een maaltijd. Hij noemt er specifiek twee, de maaltijd in Emmaüs en het ontbijt aan het meer van Galilea. Door ons gebruik van fastfood en vooral door het alleen eten, missen wij een kans om Jezus als levende te ontmoeten en ons door Hem geestelijk te laten vormen. Volgens Peterson ontbreken verschillende dingen: de dagelijkse routine: wij hebben eten nodig om te leven. Het besef dat er voor eten iets geofferd moet worden en de gesprekken die je hebt rond de tafel. De gesprekken rond de maaltijd zijn verweven met een derde punt dat Peterson verbindt met een leven waarin je de kracht van de opstanding ervaart, namelijk vriendschap.

Ook op dit punt bespreekt de predikant het gevaar van de huidige tijd. De wereld is complex geworden en wij denken dat we niets zelf kunnen. Voor elk onderdeel van het leven gaan we naar een desbetreffende deskundige. Voor ons geloofsleven neigen wij ernaar te luisteren naar mensen die ervoor geleerd hebben. De duivel vindt het prima als hij christenen kan overtuigen dat ze een leek zijn. De eerste discipelen van Jezus waren geen experts. Geloof gaat namelijk over je relatie met Jezus. Ze dachten er niet allemaal hetzelfde over (sommigen twijfelden zelfs). Toch kregen ze allemaal van Jezus de opdracht om het nieuws van het Koninkrijk van God door te geven en mensen te dopen in zijn naam. Ze vormen een gemeenschap. Omdat Jezus zijn discipelen aanspreekt als vrienden in plaats van knechten gebruikt de schrijver voor dit laatste onderdeel dit woord: vriendschap.

De boodschap van het boek is duidelijk, maar de schrijfstijl is vaag. Eugene Peterson doet niet aan concrete stappenplannen, waarbij je geestelijke groei zou kunnen afmeten. Dat is voor iedere christen anders. Vaag is het boekje ook omdat Eugene Peterson balanceert op een dunne draad waarbij woorden soms zo alledaags zijn, maar iets groters lijken te beloven. Het boek heeft slechts drie hoofdstukken naar aanleiding van werken, eten en vriendschap. De tekst is opgedeeld in stukjes met dikgedrukte tussenkopjes, om de tekst behapbaar te maken. Toch moet ik regelmatig zinnen herlezen voordat ik begrijp wat de schrijver wil zeggen.

Al zou de vijgenboom niet bloeien

Melchior, die vier is, merkt hoe de wereld van de een op de andere dag verandert als zijn vader thuis komt met bloemen en die naar zijn moeder smijt. De vader van Melchior is directeur van een bloemenhandel. Elke vrijdag kwamen er nieuwe bloemen in huis, maar vandaag is het geen vrijdag. Langzaam maar zeker merkt Melchior dat de grote mensen niet praten over wat er aan de hand is, maar dat er iets is dat niet weggaat zelfs als hij zijn vijfde verjaardag mag vieren. Hoe corona dit gezin binnensluipt en wat het verandert, is invoelbaar geschreven doordat de schrijfster het steeds doet vanuit het perspectief van de kleine Melchior. Het is een aangrijpend verhaal, waarbij zijn opa in een tehuis zit en niet meer door oma bezocht kan worden. Oma die over bloemen zegt dat ze schitterend zijn, maar wel afgesneden en dus aan het sterven. Zij vergelijkt mensen met geplukte bloemen. De vader van Melchior wordt kwaad om zulke vrome praat, maar Melchior merkt wel dat er een kern van waarheid in zit. Indrukwekkend. De stijl doet denken aan In Zijn arm de lammeren van Cornelius Lambregtse.

Held zonder vaderland

Dolek, de vader van de auteur, groeide op in het Poolse dorp Nowy Targ. Hij ging medicijnen studeren in Praag en het Italiaanse Perugia. Na zijn studie kon hij niet meer terug naar Polen omdat de Tweeder Wereldoorlog was uitgebroken. Het Poolse leger had onmogelijk kunnen standhouden tegen de aanvallende legers van de Russen en de Duitsers.

Dolek ging in dienst bij het Poolse leger dat in Frankrijk was gevestigd. Hij hield zijn Joodse identiteit niet verborgen. Het maakte zijn positie gevaarlijk en eenzaam. Mede daarom werd hij de held van zijn dochter. Hij heeft zich nooit uit angst verscholen.

Hij heeft veel meegemaakt als arts in het leger en heeft geholpen om Nederland te bevrijden. Na de oorlog trouwde hij met Milleke. Het werd een gelukkig huwelijk. Ze gingen in Twente wonen en daar werd hij anesthesist. Hij was de enige in heel Twente en hij werkte dertien jaar lang zeven dagen per week. Uiteindelijk kreeg hij assistentie.

Zijn hobby was beelden maken en brons gieten. Daarmee haalde hij de krant. Het resultaat vond hij niet belangrijk maar het bezig zijn wel.

Dit is een bijzonder levensverhaal van een moedige Pool. Ik had nooit gehoord dat de Polen meehielpen Nederland te bevrijden. De stad Breda is door hen bevrijd en meer Brabantse steden. Vervolgens trokken ze naar het noorden waar verschillende Drentse plaatsen door hen werden bevrijd.

De schrijfstijl is prettig: korte hoofdstukken. De auteur schrijft ook over haar eigen gevoelens jegens haar vader.

De witte anjer

De witte anjer verwijst naar de bloem die op een bepaald moment in het verhaal een herkenningspunt is. Agnès vertelt het verhaal van de levensgeschiedenis van haar grootouders en haar ouders gedurende drie oorlogen. In het begin doet het verhaal wat eenvoudig en afstandelijk aan, pas later in het boek komt het verhaal door een verschuiving van de ene persoon naar de andere dichter bij de lezer. Na het lezen bedacht ik dat ze dat verhaal uit de tweede hand heeft gehoord, het verhaal van Robert heeft Agnés van haar vader gehoord en dat merk je in de schrijfstijl. Het is persoonlijker; heeft meer ruimte voor gevoelens en is meer gedetailleerd.

De omschrijving van de omstandigheden van mensen in twee generaties en in verschillende landen en oorlogssituaties zijn goed beschreven: je kunt je bijna in hen verplaatsen en hun manier van reageren is bij bijna elke speler logisch.

Omdat de omstandigheden en de situaties niet te sensationeel of gruwelijk geschreven zijn, is dit een boek dat ook geschikt is voor de lezers van de middelbare school. En dat zou goed zijn want zoals zowel Nederlanders als Duitsers na de oorlog naar Robert kijken en zeggen dat hij de oorlog niet heeft meegemaakt zoals zij, is een reactie die nog steeds gehoord wordt. Zijn verhaal geeft een tegenlicht in deze geschiedenis. Vaak onderbelicht in de gangbare verhalen en geschiedenislessen.

Het eind van het verhaal is een mooie afsluiting. De cirkel is rond. Het verhaal wordt niet vergeten.

De witte anjer is een boek dat tegemoetkomt aan de wensen van liefhebbers van oorlogsromans en is een verhaal dat een vergeten geschiedenis weer onder de aandacht brengt.

De andere wereld

Het verhaal van Betty Frank speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog. Betty is een Joods meisje dat met haar ouders en jongere zusje Daatje in Ochten woont. Haar vader heeft een winkel in manufacturen, maar omdat hij Jood is, mag hij zijn winkel niet houden. Meneer Gijsens wordt de nieuwe eigenaar. Betty kan het niet uitstaan dat alles van hen wordt afgepakt: de winkel, de auto, de fiets en de radio. Ze mogen steeds minder en ze moeten een gele ster dragen.

Dan krijgt de familie Frank een oproep voor het kamp Vught. Vader Frank wil daaraan gehoorzamen. Hij gaat ervan uit dat ze weer thuiskomen als de oorlog voorbij is. Onderduiken vindt hij te riskant en hij wil andere mensen niet in gevaar brengen. Met de bus gaan ze naar het kamp Vught. Ze zijn drie uur onderweg. Als ze in het kamp komen, worden ze van elkaar gescheiden. Er is een mannen- een vrouwen- en een kinderkamp. Omdat de kinderkampen in leeftijdsgroepen zijn ingedeeld, worden ook de twee zusjes gescheiden.

Betty komt al gauw tot de ontdekking dat het leven in een concentratiekamp letterlijk overleven is. Er is nauwelijks te eten, ze moeten urenlang op appèl staan en de vrouwelijke bewaking deinst er niet voor terug om de meisjes te mishandelen. Op moeilijke momenten fantaseert Betty over leuke dingen van thuis. Ze wordt steeds magerder en zwakker. Als ze op een dag door longontsteking in de ziekenbarak terechtkomt, ziet ze daar haar moeder die daar schoonmaakt. Ook zij is ernstig vermagerd en ze herkennen elkaar bijna niet meer. Na enkele weken mag Betty weer terug naar de barak en niet lang daarna wordt ze samen met haar moeder en zusje op transport gezet naar Westerbork. Vader is daar niet bij want hij werkt aan de Moerdijk. Ze overnachten in Westerbork en de volgende dag gaan ze op transport naar het vernietigingskamp Sobibor. Daar zijn ze alle drie om het leven gebracht. Enkele weken later is ook vader Frank in hetzelfde kamp om het leven gekomen.

Het gezin Frank heeft echt geleefd en veel wat er in dit boek is geschreven, is waargebeurd. Het doel van de schrijver is dat het verhaal van Betty doorgegeven wordt omdat zij dat zelf nooit heeft kunnen navertellen. En zodat we nooit zullen vergeten wat er tijdens de oorlogsjaren met veel Joodse mensen is gebeurd en dat we de slachtoffers blijven herdenken.

Rijk Arends geeft met dit boek een inkijkje in het leven van een Joodse familie tijdens de Tweede Wereldoorlog, waar vooral de verschrikkingen van het concentratiekamp aan het licht worden gebracht. Het verhaal van Betty is aangrijpend en laat diepe indruk na. Het is geschreven voor kinderen vanaf elf jaar.

Ook al besef ik dat voor kinderen van deze leeftijd en jonger, de verschrikkingen tijdens de oorlog realiteit zijn geweest, toch vind ik het heel heftig voor kinderen om het verhaal van Betty te lezen. Persoonlijk vind ik dit boek meer geschikt voor ouderen of voor tieners. Dat neemt echter niet weg dat Rijk Arends een uniek en waardevol boek op de markt heeft gebracht.

Dit geloof ik

In Dit geloof ik richt Willem Ouweneel zich op de kern van het christelijk geloof. Waar gaat het nu in wezen eigenlijk ten diepste om? Ouweneel heeft vele boeken en artikelen geschreven en vele preken en Bijbelstudies gegeven in zijn ondertussen drieënvijftigjarige bediening. Dit bracht hem tot de vraag wat nu eigenlijk de kern is van wat hij al die tijd heeft willen doorgeven. Daarover gaat dit boek.

Bij deze titel verwacht je een theologische uiteenzetting over de aangehaalde thema's. Maar de insteek van Ouweneel is anders, het leest niet als een theoretische verhandeling maar als - mag ik het zo stellen - een liefdesverhaal over het christelijk geloof (geen emotioneel gedoe, maar wel een hartsuiting), en tegelijkertijd toch stevig onderbouwd vanuit de Bijbel. Het boek is dan ook niet theoretisch, maar praktisch van aard.

Door de thema’s die in dit boek behandeld worden vallen er drie rode draden op. Ten eerste is er de grote aandacht voor de joodse wortels van het christelijk geloof. Voor Ouweneel kan het christelijk geloof niet los gezien worden van het jodendom. Door de jaren is zijn inzicht hierin gegroeid en hij heeft dan ook veel aandacht voor die joodse wortels. Het tweede hoofdstuk is hieraan gewijd, en ook komt dit verband tussen jodendom en christendom tijdens diverse andere onderwerpen aan bod.

De tweede rode draad die door het boek loopt kan omschreven worden als de Persoon en het werk van Jezus Christus. Hij is natuurlijk de centrale figuur in alle thema’s die aan bod komen. Ouweneel schrijft dan ook met veel respect, ontzag en liefde over Jezus Christus. Niet alleen zijn werk, zijn positie en daden zijn kostbaar, de Persoon Jezus zélf is kostbaar. Ik citeer: “Het is niet een bepaalde boodschap, een bepaald leerstuk, maar alleen de persoon van de Christus die het christendom tot christendom maakt” (blz. 62). Het vierde hoofdstuk is gewijd aan Jezus Christus, maar is ook doorspekt met andere thema’s. De laatste rode draad is de praktijk van de christelijke leefstijl. Het christelijk geloof kan niet slechts bestaan uit theorie, dat laat de Bijbel niet toe. Het christelijk geloof dient heel ons leven te doordrenken en zichtbaar te worden in onze daden en levenshouding. Daar gaat hoofdstuk acht over. Maar ook deze gedachte komt in diverse andere hoofdstukken terug.

Een ander onderwerp dat ook de nodige aandacht krijgt is het koninkrijk van God. Ouweneel meent dat dit een sterk verwaarloosd thema is en dat terwijl het zo vaak aan bod komt in de Bijbel. Maar het koninkrijk van God staat niet los van andere onderwerpen die deel uitmaken van de kern van het christelijk geloof. Een goed begrip van het koninkrijk van God is noodzakelijk om de andere thema’s beter te begrijpen.

Overige thema’s die aan bod komen zijn de Bijbel, verlossing, de gemeente en de toekomst. Verwacht geen klassieke benaderingen van deze onderwerpen zoals wel vaker het geval is in boeken en artikelen. Ouweneel slaagt erin om op een originele manier en via verassende invalshoeken deze thema’s te benaderen (wat bij de overige thema’s ook gewoonlijk het geval is). Zo begint hij bijvoorbeeld het onderwerp verlossing met de vraag of we het wel eerlijk en rechtvaardig vinden dat een onschuldig iemand de straf van een crimineel zou dragen en de crimineel daardoor vrijuit mag gaan. Welke rechtbank zou dat toestaan? Ik laat het aan de lezer om zelf in dit boek uit te zoeken hoe dat goed komt.

Zoals gezegd citeert Ouweneel heel wat uit de Bijbel en verwijst hij vaak naar personen, verhalen of gebeurtenissen of Bijbelverzen. Wellicht zal niet elke lezer meteen elke verwijzing begrijpen of het met zijn betoog eens zijn. Het boek is een aaneenschakeling van Bijbelverzen rond een bepaald woord of onderwerp. Dit kan voor sommige lezers wat overweldigend overkomen, maar anderzijds krijgt de lezer hierdoor de mogelijkheid om zich er zelf verder in te kunnen verdiepen. Echter, ook zonder alles te gaan opzoeken in de Bijbel kan de lezer de verhaallijn nog vlot volgen.

Ik kan dit boek dan ook van harte aanbevelen. Maar aan wie? Wel, aan iedereen die zich (opnieuw) eens wil verdiepen in de kern van het christelijk geloof. Wie dat nog niet eerder gedaan heeft, zal hier zeker zijn wat van zijn gading vinden. Wie hier wel al meer mee vertrouwd is zal wellicht toch nieuwe inzichten en boeiende invalshoeken ontdekken. Maar elke lezer zal toch (weer opnieuw) onder de indruk zijn van de schoonheid van het evangelie en van de kostbare persoon Jezus Christus.

Familiezaken

Elk stuk dat Gabriëlle Hoppenbrouwers schrijft in haar boek en op internet heeft de titel van een lied of een muziekstuk. Dat is niet voor niets. Ze is een groot muziekfan en zoals ze schrijft in dit boek, dat heeft ze van haar broer. Haar broer is de tweede hoofdpersoon in haar boek. Hij kreeg kanker en moest sterven. Daar gaat het over maar natuurlijk niet alleen. Gabriëlle is officier van justitie bij Jeugdzaken en dus gaat het altijd over families, opvoeding, verwaarlozing of verwennerij, grenzen of grenzeloosheid, liefde of het ontbreken ervan en heel vaak over scheiding, dood of andere ernstig traumatiserende gebeurtenissen in het leven van een kind. Terwijl Gabriëlle nu als volwassene weer een traumatiserende gebeurtenis moet doormaken, ontdekt ze patronen en pijn in haar persoonlijke leven. Ze heeft het lef om met nieuwe ogen terug te kijken: met mededogen en een objectiever oordeel. Ze is ontzettend dapper om zich zo open en kwetsbaar op te stellen in haar blogs en boek en daarom is het zo herkenbaar en vormt het geschrevene een spiegel. De vragen over eigen authenticiteit en eerlijkheid dringen zich aan de lezer op. Waar liggen onze grenzen en hoe ga ik daarmee om als ik moe ben of zelfs uitgeput? Als degene die een strafeis formuleert, is Gabriëlle goed op de hoogte van wat recht is en wat zou ik het gaaf vinden als zij de derde persoon die zij op haar voorblad noemt, zou ontdekken als de ontwerper daarvan, want zij ziet juist dat recht onderdeel is van het ultieme liefhebben.

Lifeliner 2 en het geheim van busy bee

Timo is piloot op lifeliner2, een traumahelikopter. Zijn broer Rob, is piloot bij Medic01 en vliegt daarnaast ook in een toestel uit de Tweede Wereldoorlog, Busy Bee. Met dit vliegtuig doet hij mee aan demonstratievluchten. Als Timo hiervan hoort, is hij verbaasd. Rob heeft zich namelijk altijd negatief uitgelaten over demonstratievluchten. Er is meer in de houding van Rob dat bij Timo vragen oproept. Want waarom is Rob zo vaak van huis en laat hij zijn vrouw Eveline zo vaak alleen terwijl ze is opgenomen met psychische problemen?

Als Timo en zijn vrouw Marjon Rob een paar keer ten eten vragen, is hij verhinderd. Ook dat bevreemdt Timo. Evenals het feit dat zijn broer hem bewust ontloopt.

Op een dag krijgt Timo een vermoeden en hij besluit om het tot op de bodem uit te zoeken wat er achter de vreemde houding van Rob schuilt.

Hij gaat op onderzoek uit in het vliegtuig Busy Bee en daar vindt hij iets op de bodem van de cockpit.

Rob heeft geld nodig. Heel veel geld. En daarom wil hij zoveel mogelijk meewerken aan de opdrachten die Taco hem geeft. Want dan kan hij goed verdienen.

Als Rob naar Genève moet voor een show op een luchtvaartbeurs, merkt hij tijdens de vlucht daarnaartoe, dat de oliedruk van het vliegtuig laag is. Gelukkig komt hij behouden en ongeschonden in Genève aan.

Nadat een monteur ernaar gekeken heeft en het euvel heeft opgelost, kan Rob later dan de planning was, weer terugvliegen naar Nederland.

Kort daarna moet Rob naar Mannheim voor een airshow. Voordat hij vertrekt blijkt de sensor defect te zijn. Een monteur is ondertussen gebeld. De man komt niet opdagen en Rob moet vertrekken.

Met de gedachte dat er niets onherstelbaars zal kunnen gebeuren omdat het alleen om de sensor gaat en verder alles goed functioneert, gaat Rob toch vliegen. Onderweg komt hij in de problemen. Hij gaat terug, maar moet een noodlanding maken. Zodra de wielen de bodem raken, breken ze af en het vliegtuig glijdt het water in. Rob weet uit de cockpit te klimmen, maar voelt een snijdende pijn in zijn borstkas. Hij is nog genoeg bij zijn positieven om 112 te bellen.

Even later komt Timo met de traumahelikopter. Samen met zijn collega’s helpt hij Rob. Hij blijkt een klaplong te hebben opgelopen tijdens de crash en wordt naar het ziekenhuis vervoerd.

Als Timo zijn broer in het ziekenhuis bezoekt laat hij Rob weten dat hij achter zijn geheim gekomen is. Hij wil hem niet aangeven als Rob belooft dat hij onmiddellijk met zijn verslaving zal stoppen.

Al bij het eerste hoofdstuk word je nieuwsgierig naar de geheimzinnige waas die er rond Rob hangt. Dat maakt dat je verder wilt lezen. Als lezer word je meegenomen in de werkzaamheden van Timo, als piloot van een traumahelikopter.

Adri weet de spanning in het verhaal op te voeren. Pas in het laatste hoofdstuk komt de ontknoping.

Een leuk jongensboek dat je meeneemt in de avonturen van twee broers met ieder een eigen verhaal, maar dat als een mooi vlechtwerk in elkaar past.

Voor degenen die het nog niet weten: de schrijver maakt ook zijn eigen tekeningen bij het verhaal.

De schuilplaats in groot gevaar

Ds. J. Mijnders heeft dit boek geschreven naar aanleiding van het feit dat het 75 jaar geleden was dat Nederland werd bevrijd van de Duitse overheersing.

Toen de oorlog uitbrak was de dominee 18 jaar. Op zijn 21ste jaar kwam er geestelijk een omkeer in zijn leven. Zijn vader las na het eten Psalm 91. ‘Die in de schuilplaats van de Allerhoogste is gezeten, zal vernachten in de schaduw van de Almachtige.’

Die tekst raakte hem tot in het diepst van zijn ziel want hij besefte dat hij altijd buiten die Schuilplaats, buiten God, had geleefd. Vanaf dat moment werd het zijn gebed en zijn verlangen om ook in die Schuilplaats te mogen verblijven.

Zoals de titel het al aangeeft, is ‘de Schuilplaats’ een rode draad die door het hele verhaal heenloopt.

Ds. Mijnders vertelt in de eerste helft van het boek dat hij als dwangarbeider naar Duitsland moest. Tijdens de dienst een dag voordat hij vertrok, preekte de dominee over Hebreeën 13:5b: ‘Want Hij heeft gezegd: Ik zal u niet begeven en Ik zal u niet verlaten.’

Hierdoor mocht ds. Mijnders geloven dat God Zijn belofte waar zou maken en dat hij weer gezond thuis zou mogen komen. Die belofte is voor de dominee vaak op de proef gesteld. Want de dood is verschillende keren heel dichtbij geweest. De verschrikkingen en de vernederingen die hij heeft moeten ondergaan in de werkkampen waar hij verbleef, laat je als lezer huiveren. Maar door alles heen schittert Gods trouw en mocht de dominee telkens weer de rust vinden in de veilige Schuilplaats.

In de tweede helft van het boek schrijft de dominee een aantal korte meditaties die verwijzen naar de herinneringen uit de werkkampen.

Heel mooi en indrukwekkend hoe hij een lijn weet te trekken vanuit de Bijbel naar de oorlogsherinneringen.

Ik heb diep respect voor deze dominee die op zeer hoge leeftijd zo helder en treffend de vreselijke oorlogsherinneringen op papier weet neer te zetten. Een uniek en waardevol boek, waarin de dominee wijst naar Gods veilige Schuilplaats en waarin hij dringend en liefdevol de lezer oproept tot bekering.

Ik raad het boek van harte aan!

20223

Recensie

Jouw waardering

20222

Recensie

Jouw waardering

20221

Recensie

Jouw waardering

20220

Recensie

Jouw waardering

20219

Recensie

Jouw waardering

20218

Recensie

Jouw waardering

20217

Recensie

Jouw waardering

20216

Recensie

Jouw waardering

20215

Recensie

Jouw waardering

20214

Recensie

Jouw waardering