Boekenmening

1953

Julia woont op een boerderij in Zeeland. Ze werkt twintig uur in de week bij een hotel, maar is van plan na haar achttiende verjaardag te vertrekken, misschien wel naar Amsterdam. Zover komt het echter niet, want Julia raakt zwanger van Dieuwer. Hij licht zijn hielen als hij dat hoort en Julia brengt haar baby, een zoon alleen ter wereld. Als ze na vier weken het ziekenhuis verlaat, wordt de baby totaal genegeerd door haar ouders.

Dan breken de dijken door en komen haar ouders om. Julia is met de baby en haar zus Bekka naar de zolder gevlucht. Dan stort de muur waartegen Bekka steun zocht in en verdwijnt Bekka in de golven.

De tweede verhaallijn gaat over Joost van Ven, ingenieur bij Rijkswaterstaat. Hij maakt zich zeer bezorgd over de aanzwellende storm en de waterstand. Hij probeert allerlei instanties te bereiken, maar doordat het weekend is, lukt dat nauwelijks. Hij gaat, met een andere ingenieur op eigen houtje te werk, als het zover is dat de dijken doorbreken.

Een derde verhaallijn gaat over Rutus, dienstplichtig militair. Als hij met zijn maat met een helikopter boven het rampgebied vliegt, ziet hij een vrouw zwemmen. Hij springt uit de helikopter om haar te redden. Ze wil zich niet laten redden, ze is op zoek naar haar baby. Het duurt lang voor Rutus echt contact met Julia krijgt. Samen ondernemen ze de moeilijke zoektocht naar de baby, echter zonder resultaat.

Als Julia uiteindelijk in het hotel terechtkomt waar ze werkte, is de baby heel dicht in de buurt...

Het verhaal over Julia is boeiend, de verhaallijn over Joost is wat langdradig. Rutus wordt ook uitgebreid aan de lezer voorgesteld; maar de dramatische gebeurtenissen die hij in de oorlog heeft meegemaakt, hadden wat mij betreft weggelaten kunnen worden. Het is een verhaal in een verhaal en voegt niets toe aan het geheel.

Het is een boek met een onbevredigend eind.

Autibiografie

Je zou zo graag willen dat dit verhaal een prachtig, sprookjesachtig mooi eind heeft! Maar autistisch zijn is een levenslang gevecht met de wereld in je en de wereld om je heen. Doordat de schrijfster onder de huid van Karin is gekropen en dit verhaal in de ik-vorm vertelt, is er geen ruimte om te ontsnappen aan de wereld waarin Karin leeft. Je kijkt zoals zij kijkt. Je voelt wat zij voelt. Je beleeft wat zij beleeft. En zo totaal anders dan je zelf kan kijken en voelen en beleven!

Je voelt je gepest. Je voelt je onbegrepen. Je voelt je verloren. Je voelt je hopeloos. Je voelt je verlaten. Je voelt je voor gek staan. Je voelt je onveilig. Je voelt je gebruikt. Je voelt je een speelbal van de wereld om je heen en van je eigen dwangmatigheden.

Wat Karin doormaakt, wat zij ervaart, zoals zij het vertelt, zoals ik het mij kan indenken; het maakt dat ik mij een bewoner van een andere planeet voel. Een vreemd soort allochtoon, die nooit ergens geaccepteerd zal worden als een mens dat hier op deze aarde hoort te zijn, haar plek hoort in te nemen.

Karin ontdekt waar ze goed in is, en waar ze energie uit haalt. Toch blijft de chaos om de hoek liggen en de paniek en de depressies zijn nooit ver weg. Soms gaat het voor een tijd "goed" en voelt zij zich veilig en gelukkig en vaak gaat het niet goed en heeft ze veel hulp nodig om verder te komen. Ik voel opluchting als er iemand is, die haar helpt en heel veel duidelijkheid en orde kan geven in haar leven. Ik voel blijdschap als zij er een keer een weekend uit kan zijn en ongelooflijk geniet van het leven.

Aan het eind van het boek voel ik een diep verdriet over mijn onmacht als mens om er op een goede manier te zijn voor mensen zoals Karin en ik hoop dat dit boek iedere belangstellende en belanghebbende kan helpen om beter om te gaan met mensen met autisme. Deze mensen zijn bijzondere mensen, die als een prachtige diamant kunnen stralen als zij in alle veiligheid precies dat kunnen doen waar zij goed in zijn en geschikt voor zijn.

Ik geef dit boek 5 sterren, omdat de schrijfster mij heeft meegesleurd in Karins leven en niet anders doet dan zorgen dat ik haar liefkrijg. Ze dwingt me op die manier om stil te staan bij de uniekheid van het anders-zijn van mensen. Een intens boek!

Vluchtplaats hideaway

Cheyenne is een gerespecteerde spoedeisende hulp arts. Zelfs in de meest hectische noodsituatie weet ze haar hoofd koel te houden en adequaat te reageren. Hierin komt verandering wanneer op een kwade dag haar zus Susan door een zwaar auto-ongeval om het leven komt. Cheyenne, die op dat moment dienst heeft kan haar niet redden. Ze moet tot haar grote ontsteltenis de dood van haar zus vaststellen.

Iedereen wachtte.
Het spijt me zo, zusje.
'Tijd van...overlijden, 18 uur 14.'
Rick stopte de hartmassage. De ademhalingstechnicus stopte met zijn werk.

Cheyenne kan de dood van haar zusje niet verwerken en trekt zich terug op een afgelegen boerderij in het pittoreske dorpje Hideway. Ze maakt kennis met Dane Gideon, die aan de andere kant van het meer een ranch runt, waar hij ontspoorde jongens een nieuw thuis biedt. Hideway blijkt niet zo vreedzaam te zijn als Cheyenne in de eerste instantie dacht. Een gevaarlijke vandaal terroriseert de gemeenschap. Wie is het? Waarom doet hij het?

Het boek leest als een trein. Er zit veel humor in, leuke situaties waar ik echt om moest lachen, zoals de eerste ontmoeting tussen Dane en Cheyenne. Ik vind het een aangrijpend verhaal met spirituele diepgang. Hannah Alexander schrijft op een eerlijke, transparante manier over mensen die het moeilijk hebben met de hypocrisie van zogenaamde christenen. Persoonlijk stoorde ik me een beetje aan de hoeveelheid medische terminologie. Dat kan wel iets minder. De karakters zijn boeiend en geloofwaardig.

Dit boek is een aangrijpende thriller (volgens de cover). Tegelijk is het een warm boek over liefde, vertrouwen en loslaten.

Ik heb dit boek gelezen als 'Dwarsligger.' Zelf dacht ik dat het formaat mij zou tegenstaan tijdens het lezen. Vergeet het maar! Ik kon niet meer stoppen met het verhaal. Toch denk ik dat de kleine lettertjes niet iedereen gelukkig zullen maken.

Tegen elke prijs

Dit is het derde deel van een serie over de familie Baxter.

Luke, de enige zoon van de familie Baxter heeft na de aanslagen van elf september God en zijn familie de rug toegekeerd en is vrijdenker geworden. Hij gaat samenwonen met een studente die ook vrijdenker is. Tot groot verdriet van zijn familie blijft hij elk contact met hen vermijden.

Zijn vriendin Reagan vermijdt het contact met Luke omdat ze zwanger van hem is. Ook als de baby geboren wordt, neemt ze geen contact op. Door een samenloop van omstandigheden ontmoet Lukes zus Ashley Reagan en de baby. Reagan wil niet dat Ashley het tegen Luke vertelt. Aanvankelijk voldoet Ashley aan dat verzoek, maar uiteindelijk vindt ze dat ze het Luke moet vertellen. Hij besluit naar Reagan te gaan en als hij zijn zoon ziet, verandert er iets in zijn binnenste...

Ashley heeft intussen een verontrustend telefoontje uit Frankrijk gehad. Dat heeft zulke verstrekkende gevolgen, dat ze het contact met Landon – die al jaren van haar houdt- verbreekt...

Dit is weer een boeiende roman van Karen Kingsbury. Wie de eerste twee Baxter delen heeft gelezen, voelt zich direct weer betrokken bij de familie Baxter. Ik vind het erg jammer dat de oorspronkelijke titel niet is vertaald. "Return" slaat namelijk precies op de inhoud, het kan niet beter. "Tegen elke prijs" vind ik persoonlijk niet zo goed bij de inhoud passen.

De kracht van het geduld

Geduld is een eigenschap die geleerd kan worden en ontzettend veel mooie dingen oplevert. Mary Jane Ryan werkt in dit boek uit hoe het verschijnsel ongeduld werkt en hoe geduld ons helpt om op een hoger niveau in het leven te staan. Omdat ik doorgaans weinig geduld heb, was ik erg nieuwsgierig naar wat de schrijfster er over te zeggen had en zij heeft mij niet teleurgesteld. Zij heeft mij daarentegen zeer bemoedigd om aan de slag te gaan en geduld te gaan oefenen. Want oefenen, dat moet je wel, voordat je zelfbeheersing kunt opbrengen om te wachten. Die tien tellen, die ene week, die vier maanden of zelf meer jaren kunnen wachten, verhoogt de kwaliteit van je leven op opzienbarende wijze. Paniekreacties, woede en razernij en angst zorgen ervoor dat we ongeduldig zijn, maar Mary Jane beschrijft op zeer herkenbare wijze hoe wij kunnen oefenen het verstand voor te laten gaan op het gevoel, waardoor allerlei ellende kan worden voorkomen.

Ongeduld kan zelfs onze dood veroorzaken, of levensverkorting door wat het doet in ons lichaam of ziekte in geest en lichaam. Ik vond het fijn om dit boek te lezen. Geduld is een prachtig karakterkenmerk dat op alle gebieden van ons leven een levengevend effect heeft. Het is niet toevallig, dat 'geduld' en 'zelfbeheersing' in de Bijbel een vrucht van de Heilige Geest genoemd worden. De zegen van God die hiervan uitgaat is enorm!

Levenskracht door het fundament

Dit is een verhelderend boek over wat het fundament van ieders levenshuis zou moeten zijn. De fundamenten waarop men moet bouwen worden helder en duidelijk uiteengezet.

1. Bekering

2. Geloof in God

3. Waterdoop

4. Geestesdoop

5. Oplegging van handen

6. Opstanding der doden

7. Eeuwig oordeel

Het leggen van een geestelijk fundament is uitermate belangrijk. De schrijver waarschuwt echter wel voor het feit dat hij eventuele heilige huisjes omver haalt. Dat is onder andere duidelijk te lezen in het hoofdstuk over de doop. Duidelijk wordt beschreven wat de Bijbel hierover zegt. Met tekeningetjes wordt het geheel geïllustreerd om duidelijker te maken wat er bedoeld wordt. Het is een duidelijk, niet moeilijk geschreven boek over een belangrijk onderwerp.

Sterrenhemel

Sterrenhemel is een hartverwarmend boek over Nova Tierney. Het is het verhaal over de teleurstellingen in het leven en de weergaloze trouw van een klein meisje. De geschiedenis speelt zich af in de onzekere jaren na de Tweede Wereldoorlog; het neemt je mee naar de periode dat Nova negen jaar oud is. Ze woont met haar moeder en veertienjarige broer, Dewey, in het pension dat gerund wordt door haar tante Dortha. Een vader heeft ze niet meer. Hij stierf in de armen van een andere vrouw. Nova houdt zielsveel van haar broer. Ze vindt het geweldig om hem over zijn dromen te horen praten en droomt met hem mee over zijn wens de eerste man op de maan te zijn. Vaak kijken ze door zijn oude telescoop naar de sterrenhemel. Ze is graag bij hem maar op de noodlottige dag mag ze niet met hem mee. Hij gebiedt haar thuis te blijven want hij gaat tegen moeders wil zwemmen met zijn vrienden. Die ene ongehoorzaamheid verandert het leven van hen allemaal. Dewey krijgt polio en moet naar ziekenhuis. Hij wordt zo ziek dat hij niet meer zelfstandig kan ademen. Er wordt gevreesd voor zijn leven. Nova blijft achter en zoekt troost bij Josef, één van de mensen in het pension. Het is een karakteristieke man met veel littekens op zijn gezicht...en in zijn ziel. Zijn hele familie is omgekomen, toen de Nazi's zijn geboorteland Polen bezet hielden. De grote vraag is: Hoe kan Josef nog steeds geloven dat God genadig is en goed, na alles wat hij gezien en meegemaakt heeft tijdens zijn verblijf in dat afschuwelijke concentratiekamp?

Ik ga natuurlijk niet alles verklappen. Het is beslist een goed boek is; niet zoetsappig maar inspirerend zonder prekerig over te komen. In tegenstelling tot andere romans is dit geen 'nog en lang en gelukkig' verhaal. Het is een boek over mensen, waarvan zelfs de bewonderenswaardigste gebreken heeft. Wat ik een keer las over deze auteur Ann Tatlock is waar: Zij laat zien dat sommige goede mensen altijd bij ons zijn; hun bezieling is er - zelfs nadat ze zijn 'verdwenen'.

Deze roman raakt het hart. Het enige minpuntje, voor een lezer die liever een kant en klare hap wil, is dat deze roman geschreven wordt als flashback. Zelf heb ik daar geen moeite mee. Het sterfbed van Nova's moeder helpt haar om vrede te krijgen met het verleden en de toekomst hoopvol tegemoet te gaan.

Poldertango

Lena is 38 jaar en vindt haar leventje saai. Een man, een paar kinderen, huisvrouw......ze ziet haar leven veranderen in een sleur. Ook in de buurt (Bloemendaal) voelt ze zich niet thuis, omdat ze zich te eenvoudig voelt voor al die dure vrouwen.

Dan ontdekt ze internet, leert chatten en vindt op Schoolbank een paar oude klasgenoten terug. Hoe zou het met hen zijn? Vooral het contact met Paul is gezellig. Ook vindt ze Victor terug, haar ex-vriend, maar aan hem kleven akelige herinneringen die weer boven komen drijven. Met haar man Marcel praat ze er niet over. Van internet gaat het langzaam naar af een toe een afspraak. Uiteindelijk maakt ze een afspraak met Paul, en ze heeft er veel zin in. Toch kunnen mensen zich soms anders voordoen dan ze zijn.....

De eerste bladzijden van het boek zijn goed. Maar dan komt de klad erin. Het verhaal wordt saai. De introductie duurt ongeveer 50 bladzijden, alleen om aan te geven dat Lena de sleur van haar leven ervaart. Pas na ongeveer 100 pagina's begint het verhaal op gang te komen. Veel te laat voor een boek van 184 pagina's. Ook de persoon van Lena komt niet over; er is nauwelijks identificatie met deze hoofdpersoon mogelijk, omdat we vrijwel niets over haar te weten komen dan het feit dat ze zich verveeld voelt en wat ze daaraan kan doen. Ook Marcel, de echtgenoot, leren we niet kennen. Hij is er, maar daar is alles mee gezegd. Het slot van het boek is goed en geloofwaardig.

Alles bij elkaar is een goed slot wat weinig om 170 bladzijden op te wachten. Best een aardig boek, maar met moeite drie sterren. Het is mogelijk dat sommige lezers moeite hebben met de lichte manier waarop met verliefdheid en aantrekkingskracht wordt omgegaan. In het boek is het bijvoorbeeld normaal om na een leuke date met iemand het bed te delen. Verder een luchtig, wat saai verhaal.

Snaren

Ole Vallerooy is dirigent en is leraar op een conservatorium. Daar ontmoet hij Sarah en hij valt meteen als een blok voor haar. De verliefdheid blijkt wederzijds te zijn en tijdens een repetitieweek komt hetgeen ze voor elkaar voelen tot uiting ze ze belanden bij elkaar in bed. Dit is begin van een onstuimige relatie. Ze beseffen dat ze niet zonder elkaar kunnen, ondanks het feit dat Ole jaren ouder is en samenwoont met Hannelore.

Hij begint een dubbelleven te leiden. Na jaren maakt Sarah een eind aan hun verhouding. Ze vertrekt naar Brussel met een andere man. Deze relatie houdt geen stand en ze keert terug naar Nederland. Ze komt weer in contact met Ole, die intussen een kind heeft gekregen. Hij speelt met de gedachte om bij Hannelore weg te gaan, maar blijft toch bij haar.

Dit boek is vanuit twee perspectieven geschreven in de ik-vorm. Beurtelings leeft de lezer mee met Sarah en Ole. Door deze perspectiefwisseling, valt de auteur soms in herhaling omdat dezelfde belevenis zowel door Ole als door Sarah wordt verteld. Dat maakt het boek enigszins langdradig. Het boek bevat hier en daar wat taalfouten. De seksscènes worden uitgebreid beschreven, echter zonder grof taalgebruik. Het meest storende in dit boek is dat er ontzettend veel gevloekt wordt, zowel in de dialogen als in het denken van de hoofdpersonen. Dit doet enorm afbreuk aan het in goede stijl geschreven boek.

Rode littekens

Cori schrijft zich in voor een vrijwilligersproject in Indonesië. Met vijf andere jongeren helpt ze een kerk te bouwen op het eiland Seram. De kerk is net klaar als er op het nabijgelegen eiland Ambon spanningen ontstaan tussen moslims en christenen. Het geweld bereikt het dorp waar Cori en haar team verblijven. Ze zijn er getuige van dat Daniël,de predikant, en zijn vrouw vermoord worden. Ook wordt de kerk in brand gestoken.

Mani, de zoon van Daniël vlucht met de groep van Cori en zijn zusje Tina de wildernis in, waar ze proberen te overleven. Eén van hen krijgt malaria, een ander wordt door een wild zwijn aangevallen. Het is een zware tocht, zowel fysiek als psychisch. Uiteindelijk bereiken ze de kust waar ze een visser bereid vinden om hen naar Ambon te varen, waar het vliegveld is.

Dan gebeurt er iets waardoor ze schipbreuk lijden. Er volgt een zware zwemtocht naar Ambon, waar ze terechtkomen in een moslimdorp...

Een realistische roman die ik in een ruk uitgelezen heb. Moeilijke vragen worden niet uit de weg gegaan, zoals de 'waarom'-vraag. Cori is niet de enige die daarmee worstelt. Een boek dat je bijblijft.

10050

Recensie

Jouw waardering

10049

Recensie

Jouw waardering

10048

Recensie

Jouw waardering

10047

Recensie

Jouw waardering

10046

Recensie

Jouw waardering

10045

Recensie

Jouw waardering

10044

Recensie

Jouw waardering

10043

Recensie

Jouw waardering

10042

Recensie

Jouw waardering

10041

Recensie

Jouw waardering