Boekenmening

Een aantal vooronderstellingen, die Mike Bickle tegenkwam in zijn leven, heeft hem er mede toe gedreven een nieuwe boodschap te brengen aan de Gemeente van Jezus Christus. Vooronderstellingen waarvan Hij meende dat ze de groei naar de juiste bestemming in de weg staan. Zijn eigen uitgangspunten moeten deze vooronderstellingen teniet doen en de Gemeente laten zien waar het bij God nu werkelijk om draait in deze tijd.

Een van deze vooronderstellingen is bijvoorbeeld, dat gelovigen denken dat God voornamelijk boos of verdrietig is, en zeker niet blij. Mike doet alles om de nadruk op het laatste te leggen. Het heeft mij aangenaam verrast dat Hij God laat zien als de voornamelijk verheugde God. Verheugd over zijn zoon Jezus, over ons, verheugd over mij! Het mooiste van dit boek is, dat het je laat zien dat God echt ontzettend veel van je houdt. Het maakt niet uit of je nu net tot bekering bent gekomen, of al een lange weg samen met God hebt afgelegd. God verlangt ernaar om bij ons te zijn. Een zin die mij in dit betoog heeft getroffen is: "God weet dat we helemaal niets kunnen meenemen naar de onderhandelingstafel om Hem te motiveren Zich vriendelijk tegen ons te gedragen. Hij is volledig vanuit Zichzelf gemotiveerd om genadig voor ons te zijn." Met het uitwerken van deze uitgangspunten noemt Mike het christendom in termen van 'wettische dwangbuizen', 'schaamte' en 'fundamentalisme'. Door Gods heiligheid eenzijdig voor te stellen als ongelooflijke majesteit, probeert Mike ons als gelovigen verliefd te laten worden op de Bruidegom-God: Jezus Christus.

Ik moest in het begin wel wennen aan een aantal termen: "opgezweept", "overstromen", "obsessie", "fascinatie" , "volheid van vreugde", "stroom van lieflijkheden", "bewegen in de zalving", "vrijzetten van ...", "doorbraak" en vooral het veelvuldige gebruik van het woord "dieper". Dit laatste woord is vaak gebruikt zonder verder uit te leggen wat de schrijver bedoelt, dat vind ik erg jammer. Het geeft me een gevoel, dat ik erbuiten val, er niet bij kan horen, want ik weet niet wat het inhoudt, wat de schrijver bedoelt. Toch is Mike Bickle een broeder in het geloof. Vanaf hoofdstuk 9 beschrijft hij hoe God hem tot zijn bediening van voorbidder heeft geroepen en wat het voor hem ging betekenen. Daarin doet Mike nogal stevige uitspraken, die zijn ontwikkeling exclusiveren tegenover de rest van de christenen. Hij beweert dat God tot nu toe alleen maar een begin van gaven heeft kunnen geven aan de christenen. Efeze 1 onderschrijft deze stelling niet.

Toch zit er een kern van waarheid in zijn betoog om te gaan voor één ding en het compromis achter ons te laten. Hij werkt dat uit aan de hand van wat er in Davids leven gebeurde en hoe Davids reacties waren op die gebeurtenissen. Mike laat zien hoe David God wil dienen in alles, zelfs als blijkt dat hij compromissen sluit, of zondigt. En hij laat zien hoe God daarin een weg gaat om David steeds meer te bevestigen in zijn liefde en hartstocht voor God.

Wat ik storend aan het boek vind, is het gebruik van het woord 'emotie'. Vaak wordt er 'gedachten' of 'daden' bedoeld. Ook het woord 'zalving' kan moeiteloos worden ingeruild voor 'taak' of 'bediening'.

Opmerkelijk is dat naast liefde, blijdschap, verlangen en schoonheid als kenmerk van de Bruidegom, ook de jaloerse boosheid wordt genoemd. God, die dan toch boos is? Mike onderbouwt dit met alle argumenten die gebaseerd zijn op een Vader-Zoon relatie, en niet die van Bruidegom tot Bruid. Sinds wanneer moet een bruidegom zijn bruid disciplineren?

Wat mij in verwarring brengt, zijn de tegenstrijdige uitspraken van Mike Bickle over wat ons doel zou moeten en kunnen zijn. Hij beweert aan de ene kant dat God zelf de grote beloning is aan de gelovige, die verlangt naar intimiteit met God. Alle andere zegeningen, zoals gezondheid, voorspoed, invloed, een bediening, zijn secundaire dingen. De hoofdprijs is God Zelf! Ergens anders in het boek beweert Mike, dat wij als christenen wanhopig behoefte hebben aan een nieuwe 'vrijzetting' van 'apostolische kracht' om demonen uit te drijven en zieken te genezen. En hij vervolgt met de vooronderstelling dat als die kracht in werking is en veel mensen genezen worden en van demonen bevrijd, dat dan heel veel mensen hun hart aan God gaan geven. De Bijbel ondersteunt deze gedachte niet. Jezus deed de meeste wonderen van allemaal, maar de meeste mensen geloofden niet in Hem. Het is een hardnekkig misverstand dat mensen door een wonder tot geloof komen. Mensen komen alleen tot geloof wanneer zij zien dat Jezus Christus gestorven is voor hun zonden en opgestaan uit de dood om hen het eeuwige leven te schenken.

Verder schrijft Mike: "Ik verlang er naar ongebruikelijke wonderen te zien." Hij werkt dat verderop nog meer uit: "... dat we demonen uit geestelijk gestoorde kinderen zullen drijven, verlamden met een woord zullen genezen, psychiatrische inrichtingen leeg laten lopen – dat is wat ik bedoel met bevrijding. Gevulde stadions, apostolische teams van jongeren en ouderen die uitgezonden worden naar alle landen van de wereld, tienduizenden kerken die opgericht worden, talloze wonderen, die losbarsten." Mike vooronderstelt hogere dimensies in het christen-zijn, als we een vurige vastberadenheid hebben in vasten, gebed, het dienen van God en mensen en het verdragen van vervolging. Dus toch een nieuw soort wetticisme? We moeten dit doen en dan gebeurt dat? Ik kom er niet zo goed uit bij Mike en wil er zeker nog meer over lezen en horen, en zeker ook mij laten voeden door het Woord van God op alle thema's die Mike Bickle op zijn geheel eigen wijze aanreikt.

Ik vind dat Mike pittige uitspraken doet, die mij zeker helpen. Er zijn ook uitspraken, die wel voortvloeien uit zijn manier van denken, maar waarvoor de Bijbel geen steun geeft. Bijvoorbeeld: "De openbaring van Gods verlangen is hét fundament voor het bouwen van Zijn huis." Er staat heel duidelijk in Gods Woord dat Jezus Christus zelf het fundament is, en niet de openbaring van Gods verlangen. Het hangt niet van de openstelling van mijn hart voor die openbaring af of Gods huis gebouwd kan worden. God bouwt zijn huis op het werk dat de Heer Jezus Christus heeft gedaan, of ik dat nu wil of niet. Ik vind dat Mike soms net iets te ver door redeneert, en daarbij vergeet wat God zelf gezegd heeft. Ik begrijp wel wat hij bedoelt, maar het kan uitpakken tot een verkeerd mensbeeld, een verkeerd Godsbeeld, een verkeerd wereldbeeld.

De redactie van het boek is hier en daar soms wat slordig, er zijn wat taal- en typefouten. Soms vind ik het vertaalde woord niet weergeven wat Mike waarschijnlijk bedoelt. Het klinkt op een gegeven moment goedkoop als je beweert dat God plezier heeft. Ik denk dat het Amerikaanse lezerspubliek wellicht een andere gevoelswaarde bij het geschreven woord heeft, dan wij Nederlanders. Best lastig dus, om goed te vertalen, zonder dat het storend of zelfs lachwekkend wordt. Waar ik het hardst om moest lachen was het woord "langzame explosie die georganiseerd wordt door de Heilige Geest". Ik zou voor een andere vertaling of een uitleg gekozen hebben.

Ik geef dit boek 4 sterren, omdat het me heel erg bezig heeft gehouden en in zeker opzicht zeker de moeite waard is om te lezen. In ieder geval is het besef, dat God werkelijk van me houdt, tijdens het lezen van dit boek weer veel sterker geworden.