Boekenmening

Zijn bloedige plan

Het intrigerende verhaal van een jonge moordenaar.

In Zijn bloedige plan neemt de schrijver ons mee naar een dorpje aan de Schotse kust, in het jaar 1869. Hoofdpersoon is Roderick Macrae, zoon van een arme pachter. Het boek bestaat uit een verzameling documenten, waarvan een door Roderick geschreven verhaal over zijn leven het belangrijkste is. Andere documenten zijn getuigenverklaringen, autopsierapporten en procesverslagen. De indruk wordt gewekt dat alles wat in het boek wordt beschreven waargebeurd is. Of dat werkelijk zo is …

In ieder geval komt de roman bijzonder authentiek over. Roderick Macrae bracht op zeventien jarige leeftijd drie mensen om het leven en dat op gruwelijke wijze. Hij bekent direct zijn schuld en de rechtszaak die volgt gaat dan ook vooral over de vraag of hij toerekeningsvatbaar is of niet. Roderick komt namelijk allesbehalve over als een koelbloedige moordenaar. Hij is een gevoelige en intelligente jongen, die zeker geen agressief karakter heeft.

Gaandeweg de roman wordt duidelijk hoe hij tot zijn daden is gekomen. En daarbij geeft de schrijver een fascinerend beeld van het leven in de Engelse standenmaatschappij van de negentiende eeuw. Het karakter van Roderick wordt overtuigend uitgewerkt. Dit alles maakt het boek tot een bijzondere leeservaring.

Wat jammer vond ik het dat het (Calvinistische) geloof van veel van de personages nogal karikaturaal wordt neergezet. De plaatselijke predikant is een ongevoelige en harde man. Het lijkt wel of hedendaagse auteurs van historische romans alleen dat soort geestelijken kunnen opvoeren, terwijl je me niet wijsmaakt dat er ook in die tijd niet heel veel liefdevolle en betrokken predikanten rondliepen.

Dit neemt niet weg dat ik erg van de roman heb genoten, vooral omdat niet alle vragen die gaandeweg het verhaal bij me opkwamen duidelijk worden beantwoord. Dit zorgt ervoor dat het boek me niet loslaat.

Hoofd, hart en portemonnee

Het hoofdthema van dit boek is: Ieder mens heeft drie bekeringen nodig: de bekering van zijn hoofd, de bekering van zijn hart en de bekering van zijn portemonnee. Dit is een citaat van Maarten Luther. In dit boekje wordt ‘de derde bekering’ belicht met een verhaal. In dit verhaal spelen twee personen de hoofdrol. Walt is een fondsenwerver, die jarenlang in dienst is geweest van een fondsenwervend bedrijf dat voor goede doelen werkt. Hij staat op het punt om zijn vervanger in te werken. In het verhaal trek je twee dagen met deze mannen op en luister je naar hun gesprekken.

De kandidaat-fondsenwerver moet een heel nieuwe visie ontwikkelen over zijn werk, want de cultuur en de missie en de visie van dit bedrijf zijn totaal anders dan die van andere bedrijven. Het eerste doel is niet het binnenhalen van fondsen. Dat lijkt raar voor dit bedrijf, maar langzamerhand kom je erachter waarom dit niet het eerste doel is.
Er worden veel vragen gesteld in dit boekje, maar de vraag die mij het meest trof, is deze: “Welke gift die jij ooit gaf in je leven, gaf je echte en diepe vreugde?” Ik moest ogenblikkelijk denken aan de tekst: “God heeft de blijmoedige gever lief”. Er staat niet: “God heeft de gever lief.” Het verschil viel me nu opeens op.

In ieder geval, in dit boek is het geven een gevolg van relaties tussen mensen en tussen de mensen met God, het staat er nooit los van. Geven vanuit een schuldgevoel of omdat het nu eenmaal zo hoort, of omdat je het zo geleerd hebt, daarvan voelen we allemaal wel aan, dat daarmee iets mis is, dat er wellicht iets ontbreekt.

Een uitspraak van de fondsenwerver zet de hele manier van callcenters voor goede doelen op zijn kop: “Weet je, een van de belangrijkste onderdelen van mijn bekering was de omschakeling in mijn denken. Van een schaarstementaliteit naar een overvloedmentaliteit. Een aantal wijze mensen heeft me geholpen om te begrijpen dat er geen gebrek is aan middelen voor het financieren van al het werk van God. Er is alleen gebrek aan mensen die vol zijn van God.”

Alleen al deze mededeling zou ons stil moeten zetten en ons laten nadenken over hoe wij hier zelf in staan.

Aan het eind van het verhaal vind je aanbevelingen voor donateurs, fondsenwervers en bestuurders. En daarna vragen om gericht over de aangereikte ideeën na te kunnen denken en er met elkaar over te kunnen praten.

En verlos ons van het stof

Het leven van Pearl en haar familie in Oklahoma, Amerika is zwaar. Maar het feit dat ze in een liefdevol gezin opgroeit maakt veel goed. Pearl woont met haar ouders en zusje in een bijna verlaten stadje, genaamd Red River. Haar vader is de sheriff en zij hebben, vergeleken met de meeste andere mensen in het stadje, niet zo erg te lijden onder de armoede. Haar zusje heeft een verstandelijke beperking door zuurstofgebrek en dat levert soms bijzondere en ook gevaarlijke situaties op. Dan komt er een man in het dorp waarbij je gelijk het gevoel hebt; dat is niet goed. Hij maakt allemaal toespelingen naar Pearl en haar ouders. Ik had al snel door hoe het zat, voor de tienjarige Pearl duurde het wat langer. Maar als ze erachter komt hoe het zit met haar eigen geschiedenis, raakt ze erg in de war.

Voor dit gebeurt zijn er al vele gebeurtenissen gepasseerd. De stad wordt geplaagd door de zogenaamde “Dust Bowl”. Ik heb het even opgezocht want dit was nieuw voor mij. Dit waren stofstormen en lange periodes van droogte in de jaren 1934 tot 1936. Hierdoor mislukken de oogsten, is er armoede en mensen gaan weg om hun geluk in de grotere steden te beproeven. Daar hebben ze het niet veel beter, het zijn de crisisjaren voor de Tweede Wereldoorlog. Pearl krijgt hier nog niet veel van mee, zij weet niet beter dan dat het leven zo is. Er komen mensen van de regering om in te grijpen en noodhulp te bieden. Een druppel op de gloeiende plaat. De situatie wordt helaas nog veel erger.

De dominee blijft maar vanaf de kansel roepen dat het Gods straf is dat hun dit overkomt. Omdat ze voor deze periode de gronden van Oklahoma hebben opgebruikt door onverstandig met de bronnen om te gaan. De mensen in deze stad ervaren het ook zo en je proeft in het hele boek die boetedoening. Er komt veel huiselijk geweld voor, vaak veroorzaakt door drank en frustratie van de mannen. Gelukkig zijn de sheriff en zijn vrouw een baken in deze roerige tijd en ze helpen waar ze kunnen. Totdat ook blijkt dat zij een geheim hebben.

Wat mij opviel is de bijzondere volwassen gedachtes die Pearl soms heeft, hoe ze over dingen die haar overkomen, nadenkt en niet echt reageert als een tiener, En daarnaast was ik ontroerd hoe mooi de echte liefde van ouders voor hun kinderen. Het is echt een boek waar je over na blijft denken.

Dit is een verhaal dat je ook niet snel tussendoor kunt lezen, het dringt diep bij je naar binnen, net als het stof en zand van de stormen. De personen worden bekenden en vooral omdat veel uit dit verhaal vanuit Pearl wordt verteld blijft het klein, intiem. De beschrijvingen van de gebeurtenissen is heel erg goed gedaan, levendig zonder langdradig te zijn.

De schrijfstijl is rustig, er is tijd genomen om uit te leggen wat Pearl ervaart en het lijkt helemaal te passen in de tijd waarin dit verhaal speelt. Hoe mensen met elkaar en met de situatie waar ze in zaten omgingen. Zo anders als in deze tijd. Ze komen veel berustender over, het is zoals het is. En niet anders.

Hoe mensen inderdaad geloofden dat het een straf van God is dat ze in het stof zitten en hoe ze bidden om ervan verlost te zijn. Aan de andere kant ouders die aan hun kinderen de liefde van God uitleggen en door blijven gaan. Hoe toepasselijk is de titel van het boek.

Ik merkte op een gegeven moment dat ik steeds langzamer ging lezen want het mocht niet aflopen, je wilt erbij blijven en Pearl blijven volgen. Hopende op een vervolg, droom ik nog even na over dit verhaal.

Verborgen bloem

Ellis werkt al vrijwilligster bij Vluchtelingenwerk. Ze wordt een ‘maatje’ van een statushouder. Haar verloofde Tom heeft daar niet zoveel mee, hij denkt heel anders over vluchtelingen dan Ellis.

Ellis is dol op haar oma Bette. Ook Bette zet zich in voor vluchtelingen en vertelt haar kleindochter haar eigen verhaal. In het begin van de oorlog was zij verloofd met Adrianus. Maar al op de eerste oorlogsdag moeten de mensen uit Veenendaal, waar oma woonde, evacueren naar de Alblasserwaard. Ze reizen met vieze kolenschuiten, kempenaars genaamd. Bette komt met twee zusjes op een boerderij terecht waar ze het goed hebben. Zodra de capitulatie een feit is, keren ze weer terug naar Veenendaal.

Omdat oma Bette zelf een vluchtelinge was, begrijpt ze hoe belangrijk het werk is dat haar kleindochter voor de vluchtelingen doet.

Dit is een van de boeiendste boeken die ik van deze auteur heb gelezen. De lezer leeft helemaal mee met de hoofdpersonen Ellis en Bette. De actualiteit van de vluchtelingenproblematiek wordt helder en duidelijk beschreven. Het oorlogsverleden, de liefdesperikelen van Bette zijn levensecht beschreven.

Minnaars van de Allerhoogste

Minnaars van de Allerhoogste: een leven aan de boezem van God.

Dit boek is een Bijbelstudie en gaat over hoe God aanwezig was en is in deze wereld. Maar de schrijver beweert dat het goede nieuws niet gaat over het doen van Bijbelstudies of het houden van samenkomsten. Uitgangspunt voor dit met sprongen door de Bijbel uitgewerkte thema, is de verandering van het hart van de schrijver aan het eind van een burn-out en zoals hij schrijft, een ontmoeting met de Heilige Geest.

Het overheersende beeld is dat van de huwelijkse liefde tussen een man en een vrouw. God en zijn mensen. Jezus en de Gemeente. Uitgedrukt in een passie om dicht bij elkaar te zijn, om elkaar te beminnen. Hoe dat er precies uitziet wordt bijna nergens verteld. Hoewel de schrijver steeds zegt dat dat niet in woorden te vangen is, meldt hij in het begin dingen als: urenlang tot God zingen in zo’n gemoedstoestand dat je de tijd vergeet. Het doet wat mystiek aan.
Het getuigenis van de schrijver is nergens herkenbaar voor de lezer. Hij schrijft in algemeenheden. Bijvoorbeeld: “Zo raakte God mij aan in ‘een gebied van’ afwijzing, waar ik al jaren mee rondliep.” De schrijver vertelt niet wanneer dat gevoel van afwijzing begonnen was of hoe hij in de tijd erna getriggerd werd op dit gevoel en ook niet hoe God hem daarvan geneest. Dat vind ik een gemiste kans om juist te vertellen over de kwetsbaarheid in de intimiteit met God. Over de pijn en de genezing.

De schrijver wekt een verwachting door te stellen dat hij principes wil aangeven als antwoord op de vraag hoe je God kunt liefhebben. Ik zie deze principes nergens meer verwoord en snap niet hoe ik die uit het vervolg van het boek kan halen. Het zou mooier zijn geweest als de schrijver die principes even punt voor punt had aangestipt en vervolgens de uitwerking had gegeven. Het enige principe dat ik haal uit het verhaal daarna is dat God je persoonlijke crisis gebruikt om een nieuw begin te maken, maar dat is ook voor een leven zonder God vaak het geval. Op een magische manier waren er pijnpunten uit zijn leven verdwenen, gewoon door een aantal uren ‘bij God te zijn’, wat dat dan ook inhield, want dat kan de schrijver niet omschrijven.

De opdracht appelleert aan de omgang van Adam met God. Hij wandelde elke avond met God en kende het geluid waarmee hij de tuin binnenkwam. Het is mooi dat de schrijver deze omgang in zijn opdracht heeft verwoord. Aan de passie die voorondersteld wordt door de titel en de opdracht, wordt geen uitwerking gegeven in concrete gebeurtenissen, maar zij wordt gebruikt als aansporing om te zien en te ervaren dat God in je wil wonen en bij je wil zijn.

Sommige omschrijvingen lijken bijna aanstootgevend en ik zie daarvoor geen ondersteuning in de Bijbel. God ‘neemt’ niemands leven. De schrijver wekt de indruk dat je de controle over je leven moet overgeven. Maar nergens in de Bijbel zie ik zo’n opdracht. Wel, dat je alles wat je bent en doet, voor Hem mag en kunt zijn en doen.
Voor ongelovige mensen zou dit boek onbegrijpelijk kunnen zijn door de ‘tale Kanaäns’ vanuit een bepaalde groep onder de christenen. Voor gelovige mensen zou de inhoud van dit boek opbouwend kunnen zijn en een aanwijzing om meer met de Koning om te gaan dan te werken in Zijn Koninkrijk. Het zou voor hen ook een niet volledig naslagwerk kunnen zijn om in de progressie van de geschiedenis de aanwezigheid van God te bestuderen. De titel geeft de inhoud van het boek niet weer. De benadrukking van woorden door veel accents aigu voelt voor de lezer dwingend en geeft hem geen vrijheid in de interpretatie van de boodschap (zelfs in een Bijbeltekst op bladzijde 183, waarna volgens mij moet staan : interpretatie van de schrijver). Het woord shekinah wordt niet uitgelegd.

Ik zou de schrijver aanbevelen een team van (theologisch gevormde) meelezers om zich heen te verzamelen.

https://www.youtube.com/watch?v=LJb1MppxiFE

De expeditie naar de baobab

Een oude vrouw woont in een holle baobab-boom, diep in de binnenlanden van Afrika. Ze wordt daar verzorgd door inboorlingen, die haar als een geest vereren en ze blikt terug op haar bewogen leven. Verreweg het grootste deel daarvan was ze slavin, in een stad aan de kust. Als jong meisje is ze gevangen genomen. Ze was het eigendom van meerdere, soms wrede mannen, waarvan sommige haar slecht hebben behandeld. Haar laatste eigenaar – en geliefde - neemt haar mee op een ontdekkingsreis die uiteindelijk op een mislukking uitloopt, waarbij hij op een vreselijke manier om het leven komt.

Het verhaal wordt op een bijzondere manier verteld: lyrisch en poëtisch. Af en toe krijg je zelfs het gevoel dat je een gedicht leest. Niet iedereen zal dat kunnen waarderen en daarom is het een boek voor ‘fijnproevers’. De inhoud is echter in zowel literair als historisch opzicht zeker de moeite waard.

Zijn lust en mijn leven

Zijn lust en mijn leven : voor vrouwen die een relatie hebben met een man die porno- of seksverslaafd is,

Anita van Beem heeft een gids geschreven voor partners van porno- en seksverslaafden. Zij is betrokken bij het werk van Kostbaar Vaatwerk, een stichting die hulp, hoop en (h)erkenning biedt aan partners van porno- en seksverslaafden. Vanuit haar eigen leven en de talloze verhalen van andere ‘partners van’ zet ze neer hoe patronen als gevolg van de verslaving in het huwelijk zijn ontstaan. Het boek begint met uitleg wat porno doet. Daarna volgt de reactie van de partner: beheersen of aanpassen en vervolgens werkt Anita de verantwoordelijkheid en de grenzen voor het eigen leven uit. Het stellen van grenzen krijgt bovendien een eigen hoofdstuk. Breken met de verslaving krijgt alle aandacht, net als het samen werken aan herstel van de relatie. Er zijn daarna hoofdstukken over vertrouwen, terugval en seksualiteit en vergeving en berouw.

Een boek om vanuit te werken als echtpaar. Er zijn vragen aan het eind van het boek gericht op elk hoofdstuk. Een boek om door te nemen en te gebruiken als je de vertrouwenspersoon van een verslaafde bent. Een boek om te lezen als je ouders van een verslaafde en/of zijn vrouw bent, zodat je kunt aanmoedigen en ondersteunen. En misschien ook wel een boek voor kinderen van de verslaafde, vanaf een volwassen leeftijd. Een boek voor leiders in de kerkelijke gemeente en een boek voor pastoraal medewerkers.

Een boek om steeds te pakken als je samen een nieuw huwelijk hebt gebouwd en het verleden in de vergetelheid raakt.

Een literatuurlijst ontbreekt niet.

Ik wist het wel

In eerste instantie lijkt ‘Ik wist het wel’ de nieuwe roman van Kristen Heitzman helemaal geen verrassingen te hebben. De cover met een detail van een stel in een intieme omarming belooft een romantisch liefdesverhaal. Natuurlijk kan een boek beginnen met een heftig meningsverschil tussen een man en een vrouw. Het is vast geen spoiler als ik verklap dat ze uiteindelijk een paar gaan vormen. Wat maakt ‘Ik wist het wel’ dan zo aantrekkelijk om te gaan lezen?

Schrijfster Grace Evangeline is een bestsellerauteur, die ondertussen haar eigen merk geworden is; ware liefde wacht. In haar boeken weten moderne vrouwen dat het de moeite waard is om te wachten met seks totdat zij het huwelijksbootje instappen. Hofmakerij wordt weer een trend in New York en elke lezeres droomt van een Grace Evangeline-bruiloft. Ondanks haar succes wil Grace meer; een musical van haar laatste roman. Ze benadert daarvoor niemand minder dan Devin Bressard, een van de meest succesvolle toneelproducenten in New York. Devin wijst niet alleen het voorstel af, hij beledigt ook haar als schrijfster door te zeggen dat haar plotwendingen niet realistisch zijn. Grace laat het er niet bij zitten en wringt zich in zijn leefwereld. Zij interviewt een oudere vriendin van hem, Eileen, voor haar volgende roman. Dan komt Eileen met een opmerkelijk voorstel. Zij wil dat Devin en Grace samen een toneelstuk schrijven; het kassucces dat haar theater van de ondergang moet redden. Beiden bevinden zich in een positie dat zij Eileen niets kunnen weigeren, al kunnen ze elkaar ondertussen niet meer luchten of zien.

Wat volgt is een geweldig gehakketak van botsende meningen dat tot spetterend vuurwerk leidt en natuurlijk een goed toneelstuk. Vooral het eerste deel van deze roman bevat veel dialogen, waarbij het verwarrend kan zijn, wie wat nu eigenlijk zegt, omdat Devin en Grace soms een rol spelen.

Als lezer geniet je van zulke explosieve woordenwisselingen. Het zorgt voor een spanning die je bladzij na bladzij doet omslaan. Alleen echt getuigen van een christelijke omgang met elkaar doet het niet. Vooral in het begin is het veel glitter en glamour, niet verwonderlijk omdat de roman met de theaterwereld van doen heeft. De buitenkant van een persoon lijkt belangrijker dan de binnenkant en dat zorgt voor platte karakters. Dat verandert als het werk voor Devin & Grace erop zit. Langzaam maar zeker kom je dan iets meer van hun achtergrond te weten en wat hun leven heeft gevormd. Hier staan de zinnen die heel treffend iemands diepste gevoel kunnen weergeven. Uiteindelijk heeft Kristen Heitzmann voor de uitwerking van de twist in het verhaal te veel hooi op haar vork genomen. Lang niet alles is geloofwaardig en het mierzoete einde a la Grace Evangeline had van mij ook niet gehoeven.

Van onschatbare waarde

Klarine Sikkema laat met haar boek Van onschatbare waarde de lezer een blik in zichzelf werpen. Met Bijbelstudies, praktische opdrachten, overdenkingen en persoonlijke vragen word je bewust gemaakt van de werkelijke waarden in het leven. Voor jezelf, maar ook voor je gezin. Wat wil je je kinderen meegeven in het leven? Durf je als moeder kwetsbaar te zijn? Waaruit kun je kracht putten? Hoe kijk je terug naar de trouwbelofte aan het begin van jullie huwelijk?

De Bijbel wordt hierbij gebruikt als leidraad voor dit boek. Met teksten en Bijbelgedeelten wordt het zelfonderzoek gestimuleerd. Maar het reikt ook aan op welke eenvoudige manieren je de boodschap van de Bijbel het dichtst bij je kinderen kan brengen.

Omdat Klarine ongeneeslijk ziek is, is ze bewuster gaan leven. Iedere dag die ze krijgt, is voor haar waardevol. "Je gaat waarderen wat je op dit moment mag ervaren, ook als het tegenzit.", schrijft ze aan het begin van haar boek.
Door haar veranderde levensomstandigheden, ‘van gezond naar ernstig ziek’, heeft ze een andere, diepere kijk gekregen op het leven. Heel knap van haar dat ze de ‘waarde van het leven’ met het schrijven van dit boek zo dicht bij de lezer kan brengen.

Wat mij getroffen heeft is dat Klarine juist door haar moeilijke levensomstandigheden de waardevolle momenten naar boven weet te halen. Zelf zegt ze hierover: "Het mensenleven kan soms behoorlijk onstuimig zijn. De golven van de zee zijn af en toe torenhoog…dan word ik weer naar de bodem van de zee gesleurd. Maar weet je wat je daar kunt vinden? Parels: een musje dat buiten fluit, de bloem die bloeit, het zonnetje dat schijnt. Ik noem het mijn parelmomenten op de bodem van de zee."

Ook de volgende uitspraak heeft mij geraakt: "De waarde van ons leven wordt niet bepaald door wat we doen, of wie we kennen, maar door wie we zijn."

Het boek is een echte aanrader voor wie de diepere waarden van het leven wil kennen.

Je peuter begrijpen

De auteurs van dit boek, twee orthopedagogen, hebben prima werk geleverd. Met talloze voorbeelden en informatie over de lichamelijke en verstandelijke ontwikkeling van een peuter, leggen ze uit hoe het in die leeftijd werkt en hoe we er als opvoeders mee om kunnen gaan. Daarbij worden ouders ook zelf aan het woord gelaten en zijn de meningen tussen vader en moeder vaak verdeeld. Het doel is om zowel elkaar als dat kleine mensje te begrijpen en zo hem of haar zo goed mogelijk te kunnen begeleiden in het groter worden.

Het ontwikkelen van de mogelijkheden, de eigen wil en persoonlijkheid van de peuter en zijn behoefte aan veiligheid en geborgenheid komen steeds aan de orde. Met de Bijbelse wijsheid als richtsnoer voor al ons handelen worden ook ouders ‘opgevoed’. Want hoe reageer je zelf als iets niet lukt, of als je iets wilt, maar er zijn geen mogelijkheden voor?

Dat vind ik mooi aan het boek. Er is ruimte voor zowel ouders als peuters om te ontdekken, om te groeien, om te leren en vol te houden. Structuur aanbrengen voor zichzelf en de peuter, het benoemen van gevoelens en het benoemen van gedrag en de eventueel daaropvolgende sancties. Dat geeft houvast voor ouders en ook voor de peuter. Het bevorderen van duidelijkheid in het gezin voorkomt ongecontroleerde emoties en reacties.
Ruimte om vragen te stellen. Zowel voor ouders als voor peuters. Ruimte om na te denken over mogelijke antwoorden. Wijsheid opdoen en ter harte nemen.

Ik vind dit boek helpend en bemoedigend niet alleen voor ouders maar ook voor grootouders en andere verzorgers.

17087

Recensie

Jouw waardering

17086

Recensie

Jouw waardering

17085

Recensie

Jouw waardering

17084

Recensie

Jouw waardering

17083

Recensie

Jouw waardering

17082

Recensie

Jouw waardering

17081

Recensie

Jouw waardering

17080

Recensie

Jouw waardering

17079

Recensie

Jouw waardering

17078

Recensie

Jouw waardering