Boekenmening

De reis van Loïs

Loïs woont met haar vader op een boot. Hij is scheepstimmerman en dat betekent dat hij regelmatig een klus heeft. Dat heeft tot gevolg dat ze vaak moeten verkassen en dat Loïs steeds weer naar een andere school moet. Daar baalt ze enorm van. Ze durft geen vriendschappen aan te gaan omdat het toch maar van korte duur zal zijn. Ze voelt zich ‘klasvulling’.

Als Loïs weer naar een andere school moet, neemt ze een besluit. Ze wil het anders aanpakken. Ze kiest een andere kledingstijl en gedraagt zich zelfbewust. Hierdoor trekt ze de aandacht van twee jongens die elkaar niet kunnen luchten of zien. Loïs draagt een geheim met zich mee. Ze wil er met niemand over praten. Uiteindelijk moet ze een beslissing nemen…

Deze young adult leest als een trein. Je wilt weten waar Loïs mee worstelt. Wat is er aan de hand met haar moeder? Het ontbreekt niet aan diepgang.

De dag waarop mr. Goldman stierf

Een gelijkenis over geluk

Deze prachtige gelijkenis begint met: “Als hij had geweten dat hij dood zou gaan, zou Harry Goldman deze dag waarschijnlijk anders hebben ingevuld.” Ik vroeg me direct af wat de inhoud van dit verhaal zou zijn als het begint met de dood van iemand. Dan moet het óf over het verleden gaan, óf over het leven van iemand anders, die iets met de overledene heeft gehad. Maar niets van dit alles is waar. Het is dan ook niet voor niets een gelijkenis. Een verhaal dat inderdaad ontzettend veel gelijkenis vertoont. Gelijkenis met ons eigen leven.

Dit verhaal kon ik niet wegleggen. Ik heb het in één adem, en dat is bij mij ongeveer twee dagen, in de pauzes gelezen. Sommige dingen zul je als lezer direct herkennen, maar sommige wat minder snel of pas veel later of je ontdekt pas de werkelijkheden in de gelijkenis in de pas met de hoofdpersoon. Op zich maakt dat het verhaal nooit minder lezenswaardig.

Het verhaal is een aangrijpend avontuur en vertelt over het bijna ongrijpbare feit dat Gods liefde werkelijk alles overstijgt. De reddende liefde van God is immens, niet te bevatten, zo vol geduld en zelfbeheersing. En is meer in overeenstemming met zijn gerechtigheid dan wat ook. Harry Goldman beleeft iets dat ieder zelf moet lezen en wellicht zou moeten herlezen. Dit soort literatuur is het waard om in het verplichte lespakket van middelbare scholen te zitten, omdat het alles aansnijdt wat de moeite waard is en mensen echt laat nadenken over de werkelijke zin van het bestaan.

Dat neemt niet weg dat het avontuur dat Harry Goldman doormaakt bijzonder pijnlijk is, zowel tijdens zijn leven als na zijn sterven. En misschien moet het daarom in het leespakket van veel oudere mensen zitten. Mensen die die levenspijn begrijpen en de pijn van het sterven al ervaren en zelfs al dingen zien van de pijn na het sterven. Wat David Rhodes heeft geschreven is onvergelijkelijk, hoewel het parallellen vertoont met het werk van W. Paul Young “De uitnodiging” (The shack).

Operatie kerstpost

Met Operatie Kerstpost heeft Bram Kasse een ontzettend leuk alternatief kerstverhaal geschreven. Het is leuk om voor te lezen, maar ook goed zelf te lezen voor de kinderen in de bovenbouw. Korte hoofdstukken worden afgewisseld met bij passende tekeningen.

Het is daags voor kerst en de koning ziet dat de mensen erg druk zijn met de voorbereidingen voor het kerstfeest, inkopen doen en het huis versieren, maar niemand is blij want iedereen heeft stress. De koning bedenkt een plan om dit op te lossen en wil iedereen uitnodigen voor het kerstfeest in het paleis. Hij maakt voor alle mensen in de stad een persoonlijke uitnodiging. Hij brengt twee zakken post bij het kantoor van Bol en Krom, de luie postbodes van de stad. Dit is echt een komisch duo, wat voor hilarische dialogen in het verhaal zorgt. Ze willen de post helemaal niet bezorgen, maar zijn wel benieuwd naar wat er in de brief staat. Ze brengen de post rond totdat iemand de inhoud van de brief hardop voorleest. Maar dan blijkt dat de mensen in de stad helemaal geen tijd hebben voor de post… Of het dan nog goed komt met het kerstfeest en het plan van de koning?

Het verhaal lijkt op een verhaal uit de Bijbel over de koninklijke bruiloft. Om de setting te veranderen naar het kerstfeest is een goede vondst. Het zet onze kerststress in een ander perspectief!

De wonderdokter

VAN PLATTELANDSDOKTER TOT PIONIER VAN DE SUGGESTIE.

Er zullen vast niet veel mensen zijn die van de negentiende-eeuwse arts Albert Willem van Renterghem hebben gehoord. Ik had dat wel, omdat ik zijn naam een paar jaar geleden tegenkwam in een biografie over de bekende literator Frederik van Eeden. Die was eveneens arts en de twee mannen hebben een tijdlang samengewerkt in een door hen opgezette kliniek in Amsterdam. Van Renterghem begint zijn leven als medicus bij de marine en vestigt zich vervolgens als dorpsarts op het Zeeuwse platteland. Na een tijdje neemt hij de praktijk van zijn vader in Goes over.

In ‘De wonderdokter’ krijgt je aan de hand van een aantal voorvallen een inkijkje in de gezondheidszorg van de vorige eeuw, waar het er vaak erg primitief aan toeging. Met name boeiend voor de historisch geïnteresseerde lezer. Op een gegeven moment gaat Van Renterghem zich interesseren in een (voor hem) nieuw fenomeen: hypnose. Hij reist af naar Frankrijk voor een bezoek aan de Franse arts Liebeault, de grondlegger van de suggestie-therapie, en is diep van hem onder de indruk. Eenmaal terug in Nederland past hij diens technieken toe, met soms verbluffende resultaten. Daarna haalt Van Eeden, zeer geïnteresseerd, hem over om naar Amsterdam te komen. De rest van zijn lange leven zal hij daar blijven. Ook als hij al op leeftijd is, blijft hij zich interesseren voor nieuwe ontwikkelingen. Zo reist hij af naar buitenlandse congressen en heeft hij ontmoetingen met Jung en Freud.

Aan het eind van zijn leven schrijft hij een zeer uitvoerige autobiografie. Uit dat lijvige boekwerk heeft Rinus Spruit geput bij het schrijven van ‘De wonderdokter,’ in een naar mijn mening geslaagde poging om het vergeten maar interessante leven van Van Renterghem onder de aandacht te brengen.

‘De wonderdokter’ is geen literatuur. Daarvoor is het te veel een verslag van talrijke gebeurtenissen. De talenten van Van Renterghem lagen niet op het terrein van het woord. Hij was wel een mens van vlees en bloed: sociaal en kundig, maar ook eerzuchtig en zelfingenomen. Ik heb het boek met genoegen gelezen.

De engel en het kind

Wille Brouwer is bezig met een Graphic Novel Bijbel. Dat gaat De reis en de belofte heten. Dit boek is er een deel van. Natuurlijk is het een bijzonder verhaal, dat blijft het ook, maar door Willekes uitleg en aanpak wordt het nog meer bijzonder. Willeke vertelt het verhaal zoals het in de Bijbel staat en legt door middel van tekst en tekeningen sommige woorden of begrippen uit. Je krijgt als lezer inzicht in hoe de mensen in het jaar nul hun dagen doorbrachten, hoe ze leefden, wat ze deden. Het gewone leven en dwars daardoorheen het ongewone en ongelooflijke leven van Maria.

Het is een prachtig boek voor kinderen en jongeren van 8 tot 12 jaar, maar ik zou zeggen tot 120 jaar. Prachtig om te lezen, voor te lezen en cadeau te doen om te laten lezen.

Job en het persoonlijke lijden

Pastorale boeken hebben mijn belangstelling. Het boek Job uit de Bijbel ook. Wellicht heeft dat te maken met het feit dat ik door de ziekte ms te maken heb gehad met vele verlammingsverschijnselen, handicaps, rolstoelafhankelijkheid en voor een groot deel buiten de maatschappij staan. Dit alles maakt dat Job heel dichtbij komt. Maar, wonder boven wonder, ik ontving van God een (gedeeltelijke) genezing op het gebed. Ook daarin zag ik weer een gelijkenis met Job.

Dat ik dit boek heel persoonlijk op mezelf betrek en bovenstaande met jullie deel, komt doordat ik duidelijk wil maken dat ook Koert Koster dit doet in zijn boek. Koert schuwt niet om zijn persoonlijke lijden met de lezer te delen. Dat is een mooie combinatie. Vaak lezen we wat in de Bijbel staat als iets ‘verhevens’ en dan is het goed om je te realiseren dat wat Job meemaakte van alle tijden is.

Theologisch en pastoraal schrijft Koert Koster soepel en toegankelijk. Waar nodig zijn voetnoten toegevoegd. Alle lijden komt aan de beurt: lichamelijk, psychisch, geestelijk en sociaal. Juist ook dat laatste vond ik erg mooi; daar wordt nooit over geschreven. Maar het is waar, je kunt sociaal lijden, vooral wanneer je je buitengesloten voelt. Achter in het boek zijn vragen toegevoegd om over na te denken, alleen, of bij voorkeur, in een kleine groep. Als ik een klein minpuntje mag noemen; hier en daar komen sommige passages wat rommelig over en daar moet je even doorheen lezen.

Het levensverhaal van Koert komt niet in één keer. Steeds deelt hij fragmenten uit zijn persoonlijke leven. En wat een lijden kent deze man. Het maakte een diepe indruk op me. Ook in zijn verhaal zie ik een overeenkomst met het mijne: God heelt, maar niet altijd geheel. Koert heeft nog steeds last van psychisch lijden, ook bij mij is de ms niet geheel verdwenen.

Koert is een nog altijd een kwetsbare man. Ik lees zijn pijn tussen de regels door. Maar hij heeft kracht gekregen in zijn zwakheid. En dat gebruikt hij. Job is niet zijn enige boek. Hij mocht theologie en filosofie studeren en dit gebruiken in Gods koninkrijk. Daarom een positief einde: Soli Deo gloria!

Wat we verborgen houden

Elizabeth woont in Detroit en werkt als journaliste als op een dag een man haar benadert en vraagt of zij foto’s naar haar oudtante Nora wil brengen. Een vrouw van wie ze het bestaan niet wist en die ze nog nooit heeft ontmoet. Als ze kort daarna haar baan verliest besluit ze om een poosje bij deze tante te gaan wonen. Die ontvangt haar niet echt met open armen maar laat haar binnen in haar huis. En dat huis daar draait alles om.

“Ik wilde dat het huis zijn mond kon opendoen. Ik had het gevoel dat dit huis een geheugen had en iets voor mij verborgen hield.”
Dit huis herbergt de geschiedenis van twee vrouwen; Mary in de jaren 1860 en de geschiedenis van Nora een eeuw later. De een verbergt gevluchte slaven in het huis en de ander verbergt zichzelf. Deze geschiedenissen worden naast het verhaal van Elizabeth in aparte hoofdstukken verteld en langzamerhand met elkaar verweven. Tante Nora zegt dat de geschiedenis wordt geschreven door overwinnaars en alle drie komen ze erachter dat alles met een reden gebeurt. Het zijn ontroerende verhalen over wat er gebeurt in verschillende tijden als mensen hun hart volgen. Elizabeth ontrafelt stukje bij beetje deze geschiedenissen en ontdekt wat haar doel in dit leven is.

De schrijfstijl van Erin Bartels neemt je mee de eeuwen door en laat je de geschiedenis proeven. Zij laat overeenkomsten zien die door de eeuwen heen niet veranderd zijn en maakt hierbij gebruik van boeiende personages die goed in het tijdsbeeld passen waarin elk verhaal geschreven is. Ze vermoeit je niet met eindeloze details maar blijft bij het verhaal. Laat je je eigen gevoelens ontdekken als je leest over het onrecht en de onmacht. Maar ze laat ook zien hoe deze vrouwen sterker uit de strijd komen, zelfs al is het vijftig jaar later. Het verdriet om wat niet was, lijkt oprecht en is mooi geschreven en het boek eindigt met een bijzonder plot. Erin Bartels is voor dit verhaal geïnspireerd door gebeurtenissen tussen blank en donker gekleurde mensen die je leest in het nieuws. Zo heeft ze van iets heel verdrietigs een mooi verhaal weten te maken.

Echt een boek als je houdt van verhalen over sterke vrouwen uit heden en verleden en als je een roman wilt lezen over hoe mensen in deze tijden met elkaar omgaan.

Schaap met vijf poten

In veertig korte columns vertelt Johan het Lam over zijn proces na de diagnose van burn-out. Na elke column volgt een daarbij passend commentaar van een van zijn dochters uit de beroepspraktijk. Van de ene dochter als psycholoog en van de andere dochter als huisarts. Het mooie van deze driepuntsaanpak is, dat je een beetje gaat begrijpen dat iemand die burn-out is, voor een lange tijd geen goed zicht heeft op zijn eigen situatie. Dat was natuurlijk voor de diagnose ook al het geval, maar als het moment zich voordoet dat de patiënt werkelijk zijn grip en controle op de dingen kwijt is en moet erkennen dat er iets vreemds aan de hand is, omdat zijn lichaam niet meer wil wat zijn geest wil, dan is de situatie duidelijk geëscaleerd. De patiënt kan na zichzelf zolang bedrogen te hebben over zijn kracht en reserves, niet meer goed zien wat er werkelijk mis is. Dat vergt een proces waarin dat gedwongen stilgezet zijn een must is geworden.

Zo eerlijk van Johan het Lam dat hij zegt: hoogmoed gaat voor de val. Er ligt een zelfoverschatting aan burn-out ten grondslag en wellicht nog meer oorzaken. Erkenning is een ding dat later pas geformuleerd kan worden, want eerst ben je gewoon echt behoorlijk ziek. Te erkennen dat je lichaam niet meer wil is al een aanslag op deze zelfoverschatting en de afbreuk van je zelfbeeld. Heel mooi verwoordt de schrijver dat in zijn visioen over het schaap dat zijn extra poot moet verliezen en een gewoon schaap met vier poten moet worden, maar eerst die verwonding aan de vijfde poot te boven moet komen. Amputatie, shock, afhankelijk moeten zijn, alleen maar kunnen liggen, geen extra prikkel kunnen hebben, genezingsmogelijkheden moeten aanvaarden, in de knoop liggen met alle andere stemmen van ooit en leren om je aandacht te richten op het ene, dat nu is, dan stapje voor stapje vooruit en af en toe weer achteruit leren met vier poten te lopen. Een prachtig en indringend beeld.

Een ander beeld is dat van de den en de spar in het boek. Ben je een sparren-mens of een dennen-mens. Er zit een opmerkelijk verschil in die twee mensen, zoals er een opmerkelijk verschil zit tussen de spar en de den als er te veel sneeuw is gevallen, de kou te zwaar wordt. De den is sterk en legt zijn lat heel hoog, veel verantwoordelijkheidsgevoel en maar doorgaan. Juist de sterke mensen lopen een grotere kans op een burn-out. Dennen breken onder een te grote sneeuwlast en lopen enorme breuken en wonden op. Heel goed boekje om alert te zijn op jezelf en anderen.

’t Verrukkelijke kinderbakboek

’t Verrukkelijke kinderbakboek is een mooi boek om te zien, het voelt stevig aan. Het is gevuld met recepten (logisch), gedichtjes en andere leuke teksten. Het boek begint met een uitleg wat je nodig hebt om aan de slag te kunnen gaan in de keuken: de oven, een pan, messen etc. Daarna wordt kort en bondig uitgelegd hoe je bakvormen bekleedt, hoe je kneedt, mixt en dan nog een uitleg over ingrediënten. Nadat je dit allemaal doorgenomen hebt, leer je de familie Bakker kennen.

In dit boek vind je diverse recepten (geschreven door Rutger van de Broek) en ze gaan over het bakken van worteltjestaart tot muisjesschuim en speltbroodjes. Het leukste vind ik het bakken zonder oven, een heuse ijscake die mij heel lekker lijkt. De recepten zijn ingedeeld in seizoenen. Dat is overzichtelijk. Ze staan op witte pagina’s zodat je ze gemakkelijk kunt vinden.
De boodschappenlijstjes zijn niet erg lang en er staan niet echt ingewikkelde producten bij. De uitleg van het recept is puntsgewijs aangegeven en kort en krachtig. Soms zelfs in de vorm van een vrolijk liedje. De foto’s bij de recepten nodigen je uit om zelf aan de slag te gaan.

Tijdens het wachten tot het lekkers klaar is heb je alle tijd om de gedichtjes te lezen met teksten als:
“Mevrouw moest zich nodig eens wegen,
Maar ging eerst nog een boodschapje plegen.
Want als je weet
Wat zij zoal eet
Scheelt dat gauw een kilo of negen.”

Deze gedichtjes, verhaaltjes en wist-je-datjes zijn geschreven door Mark Haayema en ze staan met leuke tekeningen van Emanuel Wiemans op vrolijk gekleurde pagina’s in dit boek.

“Wist je dat: De eerste pepernoot al in de 16e eeuw werd gebakken?”

Het verrukkelijke bakboek is een vrolijk en veelzijdig boek voor kinderen vanaf 6 jaar en hun ouders. Om samen bezig te zijn in de keuken en tijdens het wachten of tijdens het eten samen de verhaaltjes en gedichten te lezen.

Lenteregen

Doordat ze gepest werd op school en niet gezien werd door haar vader, is Merle een onzekere vrouw geworden. Ze krijgt werk als secretaresse en via een tip van haar collega kan ze ergens een huis huren. Ze maakt kennis met haar buurman Martijn, die ziekenhuispastor is. Ze houdt hem op afstand want ze is veel te bang dat hij iets over haar verleden te weten komt. Als ze op het punt staat om een relatie met hem te krijgen, durft ze hem in vertrouwen te nemen. Tot haar ontzetting stelt Martijn haar vreselijk teleur.

Dit aangrijpende boek is een op zichzelf staand vervolg op ‘Witter dan sneeuw’. Beide boeken wonnen de publieksprijs van het christelijke boek. De proloog verraadt enigszins wat er met Merle aan de hand is. Als Merle Martijn in vertrouwen neemt, wordt zijn reactie niet beschreven. Later vertelt Martijn aan zijn broer waarom hij Merle zo teleurstelde, maar ik had het mooier gevonden als zijn reactie en Merles reageren daarop beschreven zou zijn.

Het vertrouwen op God komt op een mooie duidelijke manier naar voren.

19126

Recensie

Jouw waardering

19125

Recensie

Jouw waardering

19124

Recensie

Jouw waardering

19123

Recensie

Jouw waardering

19122

Recensie

Jouw waardering

19121

Recensie

Jouw waardering

19120

Recensie

Jouw waardering

19119

Recensie

Jouw waardering

19118

Recensie

Jouw waardering

19117

Recensie

Jouw waardering