Een wereld waarin mensen geen emoties meer hebben, behalve angst. Dat is de wereld die geschetst wordt in de nieuwe serie die Ted Dekker heeft geschreven samen met Tosca Lee. Dit eerste deel is een roman die zich afspeelt in de toekomst, als door een catastrofale oorlog de wereld zoals wij die kennen grotendeels is verwoest. Het leven speelt zich af in een wereldstad (op de plek van het oude Rome). Buiten die stad is nagenoeg geen leven. Wetenschappers hebben ontdekt welke factoren in het menselijk DNA de emoties aansturen en besluiten met een virus die uit te schakelen, omdat die in de oude wereld, ten tijde van de Chaos de wereld noodlottig werden, met als gevolg dat de mensen nu leven in vrede, zolang zij zich maar houden aan de Orde.
Dan krijgt Rom Sebastian, de hoofdpersoon, van een oude man een geheimzinnig pakket, een document en een flesje bloed. Als hij van het bloed drinkt, wordt hij weer 'levend', kan hij de emoties zoals liefde, verdriet, verwondering ervaren, voelt hij het leven weer. Dit brengt zijn leven in een spannende stroomversnelling. In zijn zoektocht om dit mysterie op te lossen, ontdekt Rom hoe de wereld gered kan worden en heeft hij geen andere keus dan zich daarvoor in te zetten. Ondertussen is er ook een namaak variant, die het slechte naar boven haalt bij de vijand, de broer van de aanstaande soeverein, de bewaarder van de Orde.
Het is een echte Ted Dekker roman, in die zin dat het verhaal verrassende wendingen heeft, die het verhaal vaart geven. Ik was dan ook meer geboeid door hoe het verhaal zou aflopen, dan dat ik me kon identificeren met één van de hoofdpersonen. Op dat gebied vond ik het boek zwak. De karakters maken nauwelijks een ontwikkeling door, behalve dan dat ze 'levend' worden. In de kennismaking met alle nieuwe emoties, wordt meer herhaald dan dat het echt de diepte ingaat. De dialogen zijn hier en daar bijna filosofisch van aard en worden vaak niet afgemaakt. Dat kan een bewuste keuze zijn om het verhaal spanning te geven, maar zorgt ook voor inconsequenties; eerst blijken mensen bepaalde zaken niet te weten, die in een volgend hoofdstuk opeens wel als bekend worden voorondersteld. Natuurlijk ontbreken de bloederige gruwelscènes niet in dit boek, die het kwaad echt duister maken.
Het is een boek dat heel goed door niet christenen gelezen zou kunnen worden. Sterker nog, ik vraag me af in hoeverre je als christen nadat je dit verhaal gelezen hebt, echt nadenkt over de eventuele diepere laag in het verhaal; het verschil tussen een leven in angst, door je te houden aan de regels of je leven laten leiden door de liefde.
Geef een reactie