Arend Woudam woont in een bejaardenhuis in Rotterdam. Hij raakt aan de praat met bejaardenverzorgster Kim. Stukje bij beetje hoort Kim zijn moeilijke levensverhaal. In dit boek lopen twee verhaallijnen. Kim heeft ook zo haar problemen met haar vriend Peter.
Het levensverhaal van Arend wordt grotendeels ontrafeld door middel van ‘flashbacks’. Het leven van Arend komt erop neer dat hij eigenlijk nooit echt gelukkig is geworden nadat hij Marie Diana zwanger had gemaakt. Bijna niemand van zijn vroegere vrienden keurde deze relatie goed en hij had het ook uit willen maken. Dat heeft hij uiteindelijk ook gedaan maar hij heeft zijn leven lang wroeging.
Door haar contact met Arend leert Kim haar hart te volgen. Ze hoort er de gevolgen van als je dat niet doet. Arend heeft vooral verstandelijke keuzes gemaakt. Hij heeft zijn dochter wel een keer gezien. Om zijn eigen familie te beschermen heeft hij haar tegenover de buitenwereld altijd geheim gehouden. Uiteindelijk is hij getrouwd met een weduwe maar heeft zelf geen kinderen grootgebracht. Altijd als hij aan zijn dochter denkt, knaagt er iets aan hem. Als hij een echte vent was, had hij alle problemen wel kunnen oplossen. Hij wil het ook vertellen aan zijn vrouw maar zij wil er niets van weten: ‘wat niet weet, wat niet deert Arend’, snoert ze hem de mond. Arend zweert bij zichzelf dat hij het aan niemand meer gaat vertellen. Maar, zo blijkt, dat werkt niet.
Kim is blij dat ze zijn verhaal kent. Na de dood van Arend gaat ze op zoek naar zijn dochter. Helaas blijkt zij al overleden, Nely. Ze heeft samen met haar man tien kinderen gehad. Haar moeder is ook al overleden en twee van Nely’s kinderen ook. Nely heeft haar vader nooit willen ontmoeten of heeft er in ieder geval nooit over gepraat.
Dit verhaal is waar gebeurd. Het gaat over de overgrootvader van de schrijfster. Ze heeft hem nooit gekend. Het is een meeslepend verhaal met een interessant thema. Het feit dat er twee verhalen door elkaar lopen maakt het boek leuker en minder triest . Helaas staat het boek vol met kleine schrijffoutjes. Daar zou Annet echt aan moeten werken voor ze een volgend boek schrijft.
Geef een reactie