In de roman Margje komen dezelfde personen voor als in het boek “Knielen op een bed violen”. Hans en Margje zijn de ouders van Ruben en Thomas. Ruben, inmiddels bejaard, kijkt bij het graf van zijn moeder terug op zijn leven. In vele flashbacks komen we het leven van Margje binnen.
Ruben is in feite de hoofdpersoon wat mij betreft en niet Margje. Hij adoreert zijn moeder en zoekt terug naar de momenten die hij met haar beleefde. En foto die hij als kind eens van zijn moeder vond, waarop zij Roland Garros bezocht brengt zijn fantasie op hol. Wie was zijn moeder eigenlijk? Eigenlijk heeft hij zich tot zelfs na de dood van moeder, afgewezen gevoeld. Minder waard dan zijn broer Thomas.
Een tweede thema is de relatie van Ruben met zijn broer Thomas, de zonderling. Hoewel Ruben de gewenste keurige zoon speelt, komt Thomas met alles weg, Thomas is zichzelf en vertoont geen gewenst gedrag. Hij komt over als een grote zonderling. Ruben voelt zich ten opzichte van zijn broer in de schaduw staan.
Waar in het vorige boek een grote rol voor vader Hans was weggelegd, hier is hij een bijfiguur. Margje is prima te lezen zonder voorkennis over de familie, het is duidelijk een zelfstandig boek.
Hoewel het boek draait om het thema relaties, is veel aandacht besteed aan het kleuren van omgeving en omstandigheden. Dat heeft Jan Siebelink heel sterk gedaan. Hij neemt je werkelijk mee naar andere tijden en gelegenheden. Toch boeide het boek me minder dan “Knielen op een bed violen”. Als je dat nog niet gelezen hebt, zou ik de boeken andersom lezen: Margje als eerste. Hierdoor krijg je een mooie kijk op de familie die je helpt om het boek dat vrijwel volledig draait om de relatie tussen vader en zoon, te begrijpen.
Geef een reactie