In ‘leven is leren’ deelt Mirjam van der Vegt zeven wijsheden met haar lezers. Ze weet met zeer concrete voorbeelden, mooie metaforen en eenvoudig taalgebruik de levenslessen voelbaar dichtbij te brengen. Vanuit haar eigen levenservaring deelt zij haar kennis en inzichten hoe je als mens jouw veerkracht kunt ontdekken om daarmee in het leven meer ontspanning, balans, ruimte of richting te vinden. Hierin wordt de lezer keer op keer uitgenodigd tot zelfreflectie. Haar adviezen zijn mooi klein gehouden en toepasbaar voor het dagelijks leven. De lezer is na elk hoofdstuk eigenlijk al gelijk op weg. De vormgeving is ook erg stijlvol. Er vindt een mooie en rustige afwisseling plaats tussen anekdotes, gedichten, citaten of opdrachten. Daarbij heeft Mirjam eenvoudige maar kernachtige tekeningen in haar boek opgenomen, wat het geheel een verzorgde indruk geeft.
Hoewel het lezen van dit boek erg plezierig was, bleef er toch een wat onbehaaglijk gevoel hangen. In dit boek word je grondig aan het werk gezet. Het geeft voortdurend een appel om bezig te zijn met een innerlijk streven naar sterkte, geluk of veerkracht. Veel lessen bevatten een belofte die het individu versterkt; je ontdekt veerkracht, je komt er sterker uit, je ervaart meer rust of het zorgt voor een gevoel van geluk. Versterkt dat niet de illusie dat het leven maakbaar is en de mens verantwoordelijk is voor het eigen geluk? Het is, denk ik, goed om een balans te vinden, waarbij de mens met zijn of haar leven niet alleen komt te staan. Het was misschien wel mooi geweest als de levenslessen meer vanuit gemeenschappelijkheid benaderd waren geweest. Hoe gezamenlijk te groeien en op het levenspad te bemoedigen. En misschien nog wel meer, hoe je te committeren aan een ander?
Als je dit boek in één keer zou lezen, dan buitelen de lessen, tips en opdrachten in grote vaart over elkaar heen. Alleen het toepassen van alle adviezen zou je mentaal al kunnen uitputten. Hoewel het goed is om het boek per les of thema te lezen en je op een rustig moment eigen te maken, roept het wel de vraag bij mij op waarom we zouden moeten streven naar een beter leven; soms is het goed om onze blik naar boven te wenden en te verzuchten ‘hier beneden is het niet’. Hoewel Mirjam van der Vegt vanuit een christelijke levensvisie haar lessen beschrijft en genade ook in haar toon doorsijpelt, zou ik verwachten dat het leven uit genade ons vaker met lege handen doet staan. En dan is stil zijn en een goede vriend mogelijk meer dan genoeg.
Geef een reactie