Gelukzoeker

Ondertitel: Van generaal pardon tot Premier gezocht.

Zondag 29 november 2015: Het voelt vandaag of ik de première van een biografische film heb meegemaakt. Gor Katchikyan kwam bij ons in de kerkelijke gemeente en vertelde over zijn leven en zijn boek en hij hield daarbij ook nog een super indringende preek. Zijn boek was net van de pers gerold en hij had natuurlijk wat exemplaren meegenomen. Geweldig op tijd! Overal komen immers mensen ons land binnen die in dezelfde positie zijn als hij, toen hij aan het eind van het millennium samen met zijn ouders en broer naar Nederland vluchtte om een nieuw bestaan op te bouwen. Intussen woont hij al langer in Nederland dan hij ooit in zijn thuisland heeft gewoond en is afgestudeerd arts.

Gor is een goed verteller. De moeite van het leven kan in kleine dingen zitten, als je de taal niet kent, of de procedures niet kunt achterhalen, of als je toekomst uitzichtloos lijkt. In de verhalen over zijn leven moet je lachen om deze kleine dingen, maar eigenlijk zijn ze schrijnend en misschien gewoon niet nodig, wanneer wij als Nederlanders opmerkzaam zijn en willen helpen. Dan zijn er de grote dromen. Dat zijn de dingen die voor ons heel normaal zijn: een heerlijk bed om in te slapen, een privéplek om je te kunnen terugtrekken of te kunnen studeren, eten dat je zelf hebt klaargemaakt en oneindig veel meer dingen die opeens thuishoren in het grote dromen, als je lange jaren doorbrengt in verschillende opvangplekken en asielzoekerscentra. Vanmorgen moest ik erg lachen om de cultuurverschillen die zo begrijpelijk door hem werden verteld en ontzettend huilen om het leed en het verlies van deze mensen en om de ongelooflijke en onverwoestbare hoop die Gor uitdraagt.

Ik heb zijn boek, een verhaal van 115 bladzijden, op deze zondag in één adem uitgelezen. Deze jonge man heeft een strijdersmentaliteit, die je tot diep in je hart raakt. “Zwaar getraumatiseerd” is hier geworden tot heftig gemotiveerd om een verschil te maken in de wereld.

Wat diepe indruk op me heeft gemaakt, is zijn euforie bij het theorie-examen voor zijn rijbewijs: het ruiken van de vrijheid, zo dichtbij! De enorme drang om los te gaan en eindelijk de wereld te mogen veroveren, yes! We moeten dit multitalent goed in de gaten houden, volgen en bemoedigen om vooral door te gaan met het vertellen van verhalen, het houden van debatten, want deze man is een waardevol instrument van liefde en goedheid, dwars door het lijden gevormd.