Een maar anders

"De volgende generatie en de toekomst van de kerk."

In dit lezenswaardige boek komen 15 jonge mensen tussen de twintig en de veertig aan het woord over hun visie op kerk zijn en de eenheid van de Kerk met een hoofdletter. Stella Kralt is een van de jongste schrijfsters en ook een van de krachtigste. Zij zet Jezus in het centrum van zijn kerk en heeft het over relaties bouwen met elkaar en vooral met jongeren. Eenheid kan alleen maar bereikt worden door relaties. De andere schrijvers benadrukken dat ook op allerlei manieren, zij hebben het over actief netwerken en ontmoeten van anderen in hun geloof. Stella is met Johan den Hartogh daarin het meest concreet. Stella zegt met zekerheid dat het niet leuk is om Jezus te volgen, het levert namelijk veel verplichting op: je moet kiezen voor Hem en voor de ander, de ander voor jezelf zetten, het betekent dat je de ander erkent, bevestigt en dat je oprechte belangstelling hebt voor de ander die ook Jezus volgt. Stella's bijdrage aan dit boek spreekt me het meest aan, omdat het concreet is in tegenstelling tot de bijdrage van Inger van Nes, die Jezus, de Christus, zelf nergens noemt, maar in vaagheid het woord spiritualiteit gebruikt. Haar droom is dat de kerk relevant is in ons dagelijks leven, maar ze noemt de Bron van die relevantie niet. De kerk is alleen maar relevant als zij Jezus werkelijk volgt.

Dit volgen van Jezus wordt door andere auteurs wel benadrukt en zelfs gespecificeerd. Johan den Hartogh is de enige die het aan God zelf gevraagd heeft en van wie je de passie dwars door zijn betoog heen duidelijk merkt. Hij geeft het onmisbare element van gebed aan en is daardoor zeer concreet in zijn verhaal. Zijn missie is eenheid door het samenkomen van mensen omdat zij willen bidden. De plaats van samenkomen kan overal zijn en moet herkenbaar zijn als plaats en tijd van gebed. Johan heeft het van God zelf gehoord en is enthousiast over aanbidding. Hij geeft zijn leven voor dit doel. Nee, het is niet altijd leuk om Jezus te volgen, maar in Johans' verhaal is het zeer aantrekkelijk en zeer lonend om het te doen.

Een van de auteurs is Brigitte Makkinje. Zij heeft haar leven ook overgegeven en wel in het praktisch dienen van anderen. Haar uitspraak: "Als je geeft, raak je niets kwijt, dan zul je ontvangen" heeft mij getroffen. God heeft haar geleid in het verbinden van haar talenten met haar geloof en daarom is het ook voor haar echt leuk om Jezus te volgen. Ze haalt er veel energie uit, een regelrechte beloning.

Anmar heeft ook ontdekt dat het om Jezus zelf gaat. Dat we als eerste met Hem verbonden zijn en pas daarna met elkaar te maken krijgen. Anmar benadrukt dat dit een omslag in zijn denken teweegbracht en dat hij ernaar verlangt dat alle mensen uit alle culturen de Cultuur van Gods Koninkrijk zullen aanleren en elkaar daarin zullen vinden en dienen.

Bijna aan het eind van het boek voert Charlotte Bach een belangrijk punt aan. Het blijkt dat de grenzen tussen hoog- en laagopgeleide mensen in onze tijd steeds meer versterkt worden. Ze gaan niet met elkaar om. Dit was niet wat Jezus deed, die ging met visserlui om en ook met dominees, met belastingambtenaren en prostituees, met filosofen en criminelen. Hij hoorde zelf tot de arbeidersklasse, had de autoriteit van een geleerde, sprak met kinderen op hun niveau en keek om naar zieken en kanslozen. Dit boek is ook een voorbeeld van de bevestiging van deze theorie. Ik denk dat weinig mensen in de laagopgeleide klasse dit boek zullen lezen. De meeste bijdragen vooronderstellen enige opleiding op niveau. Zou Charlotte zich dat gerealiseerd hebben, of wil zij, dit in haar overweging meenemend, juist de hoogopgeleiden een spiegel voorhouden en hen aansporen geloofsontmoetingen te hebben met iedereen?

Martijn Arnoldus eindigt het boek met aansporing aan elk mens die Jezus volgt. Jij bent een gebroken mens in een gebroken kerk in een gebroken wereld. Samen kunnen we toch anders zijn. Word niet onverschillig voor de mensen om je heen, maar realiseer jij je dat Christus' lichaam werd gebroken voor een gebroken wereld, dan weet je ook dat God het daarbij niet liet. Hij maakt alle dingen nieuw. Laten we gepassioneerd zijn voor de levende God!

Ik geef dit boek vier sterren, omdat het boeiend is door de veelheid aan verschillende soorten bijdragen. Het is een boek dat je nog eens weer pakt om te ontdekken hoe verschillend we met elkaar vorm willen geven aan het volgen van Jezus en om ideeën op te doen of namen te vinden voor de verschillende activiteiten.

Voor meer informatie: www.eenmaaranders.nl