Dietrich Bonhoeffer is voor mijn een bekende naam. Ik weet dat hij een predikant was die zich heeft verzet tegen het naziregime en daarvoor twee jaar in de gevangenis heeft gezeten. Ik weet dat hij verloofd was en naar Maria van Wedemeyer brieven en gedichten schreef vanuit de gevangenis. Een lied is gemaakt tijdens de jaarwisseling 1944/1945:
'Door goede machten trouw en stil omgeven,
behoed, getroost, zo wonderlijk en klaar,
zo wil ik graag met u, mijn liefsten, leven,
en met u ingaan in het nieuwe jaar. '
Het wordt nog steeds gezongen in de kerk. Hij heeft boeken geschreven over het leven als christen, maar dat was voor mij pittige kost. Bonhoeffer ken ik daardoor vooral als intellectueel, maar deze roman laat een andere kant van hem zien.
De roman heeft een dramatische opening: In de ijskoude winter van aan het begin van 1945 gaat Maria te voet naar de gevangenis om Dietrich te bezoeken, maar hij is daar niet meer! De hele roman heeft iets hartverscheurends en het voelt ongemakkelijk om te lezen als je van tevoren weet dat deze liefde onmogelijk is. Behalve dat het einde al vaststaat, blijkt het stel meerdere hindernissen te moeten overwinnen voordat ze als verloofd stel verder konden. Dan nog is hun tijd samen niet te vergelijken met mensen die in vrijheid verliefd worden. Het maakt hun liefde bijna te verheven.
Ondanks dat er in deze roman juist aandacht is voor de verloofde van de bekende Bonhoeffer, blijft haar karakter flets en naïef. De meerwaarde van dit boek voor mij is dat de lezer op een laagdrempelige manier in contact komt met het gedachtegoed van Dietrich Bonhoeffer. De citaten van hem zijn indrukwekkend, om kippenvel van te krijgen. Ze inspireren om na te denken over hoe wij in het leven zouden kunnen staan.
Geef een reactie