Nellie werkt in een doktersgezin en staat op het punt te trouwen met Frans. Dan slaat het noodlot toe en komt hij om bij de watersnoodramp van 1953. Behalve Nellies zus en broer overleeft de rest van haar gezin de ramp niet.
Nellie krijgt werk in een wol- en stoffenwinkel en komt boven de zaak te wonen. Later besluit ze om weer bij de dokter te gaan werken, die zijn vrouw en twee van zijn vier kinderen verloren heeft door de ramp. Ze heeft het naar haar zin en voelt zich thuis bij de dokter en zijn twee kinderen. Dan hoort ze van de moeder van de dokter dat hij weer zal gaan trouwen. Maar omdat ze de dokter daar niet over hoort en ze niets merkt, blijft ze. Totdat haar broer Martijn vertelt dat hij met zijn gezin naar Canada gaat emigreren. Nellie komt op het kerkhof de moeder van Frans tegen en met haar krijgt ze een goed contact. Dan komt er een brief uit Canada. Martijn heeft een ongeluk gehad met de tractor en zijn vrouw vraagt of Nellie naar Canada komt om te helpen. Na veel wikken en wegen besluit Nellie te gaan, maar ze kan niet aarden in Canada.
De watersnoodramp en Nellies verwerken daarvan, zijn belangrijke items in deze roman. Jammer vind ik dat de auteur fictieve plaatsnamen gebruikt, zoals: Heidezoom, Scharnisse, Oostvlake en Vlietbergen, dat ergens anders Vliedbergen genoemd wordt. Persoonlijk houd ik niet van gefingeerde plaatsnamen, maar daar kiezen meer auteurs voor. Echter, in een boek dat een historische gebeurtenis beschrijft, zoals deze roman, vind ik dat helemaal niet passen.
Boeiend beschreven is Nellies verblijf in Canada. Als ze weer terugkeert naar Nederland, verwacht ze dat de dokter getrouwd is maar dat blijkt niet zo te zijn. Ik was nieuwsgierig waarom hij niet getrouwd was met de vrouw die bij hem in bed lag voor Nellies vertrek, maar daarover laat de auteur de lezer in het ongewisse.
Geef een reactie