De pompoencaravan begint op Jolles eerste vakantiedag. Hij heeft er zin in. Hij woont in een klein kasteeltje met zijn vader en moeder en opa. Ook is hij één keer in de week in het Honk te vinden. Dat is een plek aan de achterzijde van de kerk en hij ontmoet daar zijn vrienden. De groep heeft vijf leden. Sanne, het enige meisje, vindt dat het tijd wordt dat er meer evenwicht in de groep komt en vraagt of haar nicht erbij mag komen. Mieke blijkt een leuke meid te zijn. Jolle vind haar echt heel erg aardig. Hij vertelt haar zelfs dat zijn opa vaak in een geheim deel van de schuur bezig is. Hoewel hij er niet mag komen laat Jolle zich overhalen om er te gaan kijken. Samen met Mieke ontdekt hij een vreemde caravan. Ze klimmen erin. Als Mieke aan een hendel trekt, vliegen ze tot hun schrik terug in de tijd naar het jaar 1007 voor Christus.

De kinderen uit groep 3 van Juf Fiep gaan naar zee omdat Kas zijn A diploma heeft gehaald. Met een boot en een band beleven de kinderen weer een spannend avontuur, dat mis gaat als een van de kinderen in het water valt.

Davita vindt het moeilijk om haar plekje te vinden bij haar communistische ouders. Er vinden bijeenkomsten thuis plaats en ze verhuizen erg vaak. Dan is daar haar familie die joods is of christen. Zo komen er veel denkbeelden op haar af. Ze houdt van haar ouders, maar ook van haar Joodse familie en dan is er nog oom Jakob die in geen enkel hokje past. Omdat haar vader journalist is, doet hij verslag van de burgeroorlog die in Spanje gaande is. Davita denkt na over wat oorlog betekent en wat fascisme is.

Ramon heeft het goed voor elkaar. Hij werkt als verkoper in een herenmodezaak, woont op zichzelf en heeft een mooie auto. Zijn ouders zijn gescheiden en zijn zus Rosalien woont bij haar moeder en haar nieuwe man, waar ze het niet naar haar zin heeft. Dan wordt hun vader vijftig en hij vraagt Ramon en Rosalien of ze mee willen gaan naar Roemenië. De nogal materialistisch ingestelde Ramon twijfelt of hij mee zal gaan. Wat moet hij in zo’n land zoeken? Rosalien daarentegen is enthousiast en wil graag mee.

Elisabeth Musser beschrijft meerdere verhaallijnen die bij elkaar komen in het vluchtelingencentrum De Oase in Oostenrijk. Er is het verhaal van Hamid uit Iran, die onverwacht moet vluchten, omdat zijn dochter een Bijbel heeft gekregen. Er zijn verhalen van Bobbie, die ooit als zendeling in Oostenrijk werkte, maar halsoverkop het land heeft verlaten. Er is het verhaal van een sceptische Tracy, die met haar tante Bobbie een laatste reis naar Oostenrijk maakt, nu haar tante ongeneeslijk ziek is. Er zijn verhalen van de mensen die achterblijven, in Iran, in Oostenrijk en in Amerika.

Een van de hoofdpersonen, Bobby, gaat samen met haar nichtje vanuit Amerika naar Traiskirchen in Oostenrijk waar ze ooit in het vluchtelingenkamp heeft gewerkt, nádat ze jarenlang – voor de val van het IJzeren Gordijn - Bijbels had gesmokkeld.

Isabel wil het verleden vergeten. Ze vertrekt uit het ouderlijk huis en gaat in Arnhem wonen. Haar ouders gingen scheiden toen ze kind was. Moeder Bianca hertrouwde en kreeg nog een dochter, Britt. Er volgt weer een scheiding om dezelfde reden als waarom de vader van Isabel vertrok. Bianca heeft een psychische stoornis waar bijna niet mee te leven valt.

Ellis en Thelma, de hoofdpersonen worden allebei erg ziek. Ze krijgen longvliesontsteking. Zo’n ontsteking ontwikkelt zich vaak uit longproblemen die al langer sluimeren. Voor een half jaar moeten ze weg uit hun vertrouwde omgeving om aan te sterken in Dennenhorst. Een half jaar … Wat een ramp! Een half jaar in bed liggen terwijl het buiten voorjaar wordt! Dagen waarop de zon schijnt en iedereen lekker buiten is. Een rustkuur, alsof ze tachtig zijn. Wat een verschrikkelijke tegenvaller. Eén voordeeltje hebben ze: ze zijn samen ziek.

Dit is het derde boek in de serie over de familie Anderson. In deel 1 gaat het om de moeilijkheden tussen de ouders: Jim en Marilyn. Deel 2 vertelt over de oudste zoon Tom. In dit derde deel gaat het om dochter Michele met haar man Allan. Michele en Allan zijn een jaar getrouwd en Michele is nog niet zwanger. Dit neemt haar heel erg in beslag.

Katja van Kesteren is 21 jaar als de oorlog uitbreekt. Ze heeft een onbezorgd leven, misschien een beetje leeg omdat ze, hoewel ze al een jaar getrouwd is met arts Daniel, nog geen baby heeft. Om haar lege dagen te vullen trekt ze nog regelmatig naar de kruidenierszaak van haar ouders in het centrum van de stad. In het grote katholieke gezin is extra hulp altijd welkom. Ook op 14 mei als haar jongste zusje Lieke van vier ziek is. Haar ouders vinden het goed als Lieke met Katja meegaat. Ze zijn nog maar net vertrokken als ze worden overvallen door het bombardement. Samen met haar broer Thijs kan ze een schuilkelder bereiken. Katja beseft nauwelijks hoe haar leven in één klap is veranderd.