Liselot verhuist van haar ouderlijk huis op de Veluwe naar een eigen kamer in een grachtenpand in een andere stad. Hiermee hoopt ze alle herinneringen uit haar kindertijd achter zich te laten. Het verleden met haar vader is geen tijd waar ze graag aan terugdenkt. Echter, hij is verongelukt toen haar veel jongere zusje drie jaar oud was. Haar trompet speelde een belangrijke rol in de relatie met haar vader. Maar hoe goed ze ook kan spelen, ze vindt het nog altijd moeilijk en confronterend om het blaasinstrument aan haar mond te zetten.
Liselot begint aan haar nieuwe baan als groepsbegeleider op een schippersinternaat. Het werk gaat haar goed af en ze leert verschillende mensen kennen. Ze kan goed overweg met haar collega’s en leert ook de oom van één van de schipperskinderen kennen.
Hoe mooi de oplossing van verhuizen ook leek, juist deze nieuwe stad, haar werk en alle nieuwe mensen confronteren haar met haar verleden. En hoe meer ze dit verleden probeert te verdringen, hoe meer ze ook de mensen op afstand begint te houden. Dit zorgt ervoor dat Liselot het gevoel krijgt er alleen voor te staan. Uiteindelijk, doordat mensen haar vertellen over hun relatie met God en haar laten zien dat er mensen zijn die om haar geven, begint Liselot te begrijpen dat ze het verleden pas achter zich kan laten als ze zowel God als mensen toelaat tot haar hart.
Het boek bestaat uit 191 bladzijdes. Meer dan de helft van deze vol getypte blaadjes waren moeilijk door te komen. Een boek dat mij boeit en mij helemaal meesleurt in het verhaal, kan ik binnen enkele dagen verslinden. Daarentegen heb ik over dit boek wel enkele weken gedaan. Het grootste gedeelte van het boek gaat over het dagelijks leven van Liselot. Over haar nieuwe kamer, haar werk en de mensen die ze leert kennen. In de loop van het verhaal wordt duidelijk wat er in het verleden gespeeld heeft. Zelf vind ik dat er geen bijzondere dingen gebeuren die ervoor zorgen dat je verder wilt lezen. Het verhaal is soms wat langdradig en saai. Pas veel later begint het verhaal levendiger te worden. Liselot gaat dan op zoek naar antwoorden over haar verleden. Voorzichtig legt ze contact met de broer van haar vader. Ze leert haar autistische neef kennen, die nog meer vragen over haar vader losmaakt. Ook zoekt ze opnieuw contact met de man die negen jaar lang met haar vader heeft samengewerkt, de man die tijdens haar kindertijd eigenlijk een vaderfiguur voor haar is geweest. Dit gedeelte van het boek las wat prettiger weg.
Helaas stopt het verhaal, nadat Liselot in elkaar is gestort omdat ze het allemaal niet meer aankan, nogal abrupt. Waar het begin van het verhaal soms wat korter mocht, had het einde van mij wat langer mogen duren.
De boodschap in het verhaal is wel erg mooi; dingen kunnen een stuk draaglijker zijn als je ze met God deelt. Je kunt veel meer vrede in je hart ervaren als je de dingen in God’s handen durft te leggen. Pas als Liselot God tot haar hart zal toelaten, kan ze het verleden achter zich laten.
Geef een reactie