Boekenmening

De lus

Een vrouw die ouder lijkt dan ze is, reist elke keer met een tram op hetzelfde traject. Haar jongere broer, die zij vanaf haar kindertijd niet meer heeft gezien, is chauffeur op de tram. Ze wil contact met hem maken, maar is er ook heel erg bang voor. Ze wil verzoening, ze wil van haar levenslange schuldgevoel af, maar de angst hoe hij zal reageren is te groot. Honderdzes pagina’s worden we meegenomen naar hun jeugd en wat daar is gebeurd. Het is geen mooi plaatje maar toch eindigt dit boek hoopvol.

Het proces om deze drempel over te willen en te kunnen, is kundig beschreven. Het durven doorleven van de ergste tijd van je leven is een heel zware klus en dat merk je op elke bladzijde. Niets laat de schrijfster onbenoemd. De jaloezie, de honger naar echte liefde, de vreemdheid, de wreedheid, het daderschap en het slachtofferschap, de empathie, de vijandschap en de loyaliteiten. De vreselijke climax en de diepe pijn.

Een goede metafoor is De Diepte, de plaats waar ze toen woonden en waar het plaatsvond. De lus staat voor het ritme waarin de chauffeur zijn hele leven al gevangen zit, maar wat hij prima vindt.

En zo staat dit boekje vol met beelden waarachter een eigen wereld schuilgaat en die je als lezer op verschillende manieren kunnen aanspreken.

Hoewel het kwaad een duidelijke rol speelt en je de schade en de pijn proeft en ervaart, heeft het niet het laatste woord. En dat is knap.

Tijdmachien

Een beetje groen

Sophie is net verhuisd. De verhuisdozen zijn nog niet eens uitgepakt als de nieuwe buurvrouw aanbelt en Sophie uitnodigt om een keer langs te komen. Buurvrouw Lidy is hartelijk, spontaan en nogal excentriek.

Sophie en Lidy kunnen goed met elkaar opschieten. Sophie leert tuinieren van haar.

Het verhaaltje is wat kort door de bocht, dat is jammer, want met name Lidy is een heel leuk personage.

De tips om te zaaien, stekken, verpotten enz. zijn daarentegen erg uitgebreid en duidelijk. Het boekje is daarom meer geschikt voor kinderen die geïnteresseerd zijn in tuinieren dan als (voor)leesboekje en nodigt uit om zelf een avocadopit te laten ontkiemen of een pannenkoekenplant te stekken.

Het boekje is rijk en erg mooi geïllustreerd.

Verkocht

Lana en Zoryana worden onder valse voorwendselen vanuit Wit-Rusland naar Nederland gelokt. De baan die hun in het vooruitzicht is gesteld, blijkt er niet te zijn. Ze komen in handen van criminelen.

Een verstandelijke beperkte man wordt dood aangetroffen in zijn bed. Hij heeft de kleding aan die hij altijd draagt. De dokter stelt een natuurlijke doodsoorzaak vast maar inspecteur Maritz denkt daar anders over. Hij bijt zich vast in de zaak en het blijkt dat hij zich niet vergist heeft.

Dit is het tiende deel in de serie over inspecteur Maritz. De auteur behandelt een actueel thema en heeft goede research gedaan.

De mooie omslag geeft de inhoud duidelijk weer.

Het verborgen leven

In 1856 verdronk de 21-jarige student John Whitmore Winslow in de zee bij het Engelse Dover. Een tragisch verlies voor zijn ouders, andere familie en vrienden. Temeer omdat de verwachtingen met betrekking tot zijn toekomst hooggespannen waren. Whitmore was een erg intelligente student die uitstekende resultaten behaalde op de universiteit Trinity College in Dublin. Hij had zich op allerlei terreinen kunnen ontplooien, maar was van plan om predikant te worden en daarmee om in de voetsporen te treden van zijn vader Octavius Winslow.

Die vader heeft dit boek over zijn zoon geschreven, gebaseerd op diens dagboeken. Niet in de eerste plaats om zijn verdriet te uiten maar vooral om iets te vertellen over het geloofsleven van zijn zoon. Met de hoop dat andere studenten erdoor gevormd en bemoedigd zouden worden. Hij schrijft daarover: ‘Het leven van Whitmore was een verborgen leven. Ook zijn dood was verborgen. Maar hij leefde en stierf in de Heere. Laat jonge mensen die aan onze universiteiten studeren dit lezen. En laten ze leren dat de diepste vroomheid niet onbestaanbaar is met de grootste geleerdheid. Dat een nauwe wandel met God samen kan gaan met de intellectuele cultuur.’

Een vader die een biografie over zijn eigen zoon schrijft … dat is een hachelijke onderneming. Is het voor een zo naast familielid mogelijk om een objectief beeld te schetsen? Het is mijns inziens niet echt gelukt. Whitmore was vast een jongeman met een prettig karakter en een oprecht geloof maar als ieder mens had hij ongetwijfeld ook minder goede eigenschappen. Die komen weinig naar voren, waardoor het boek af en toe iets van een hagiografie krijgt.

Met name de dagboekgedeeltes zijn echter de moeite waard. Whitmore had al als jongen van veertien, vijftien jaar een opvallend diep inzicht in de menselijke natuur en geest. Behalve erg intelligent was hij bijzonder gevoelig. Echt thuis in deze wereld voelde hij zich maar zelden. Hij las erg veel; studeerde voortdurend en deed dat zonder zich af te keren van zijn christelijke opvoeding. Integendeel, juist het geloof was de drijvende kracht achter vrijwel alles wat hij deed. Vooral die combinatie van intelligentie en geloof maakt het boek interessant, iets dat ook wordt aangegeven door de schrijver van het voorwoord, Bart Jan Spruyt.

Hartenkind

Lente en Liva zijn moeder en dochter. Elk van de auteurs heeft een van beide karakters uitgewerkt. Dat maakt dat ze een unieke samenwerking hebben gehad tijdens het schrijven van deze literaire roman.

Het eerste deel gaat over de vader van de moeder (opa). In mooie scènes en sfeertekeningen zie je hoe hij zorgt voor zijn dochter en kleindochter. Door deze opa en vader zien ze hoe liefde werkt. Opa overlijdt als Liva (de kleindochter) al bijna volwassen is, maar ze kan niet zonder deze prachtige liefde. Nu hoopt ze dat zij die liefde in een hernieuwde band met haar moeder terug zal vinden. Zowel moeder als dochter zijn een zorgenkind en nu moeten ze het samen verder zien te rooien.

In deel twee komt er een bericht dat de moeder een eiland heeft geërfd via haar vermiste man. Het is alsof ze uit haar lethargie ontwaakt en een nieuw leven begint. Ze gaat het eiland bezoeken om te kijken of het iets voor haar is om te gaan wonen. Het sluit helemaal aan bij wie zij is. Liva besluit om met haar moeder mee te gaan. In contact met de mensen die hetzelfde beroep beoefenen als de laatste eilandbewoner, komt de waarheid over hun man en vader aan het licht.

Dit verhaal trekt in paradijselijke beelden aan je voorbij, maar gaat allesbehalve over het paradijs. De niet te genezen gebrokenheid dringt zich onophoudelijk aan je op. De liefde overwint niet alles en moet zeker van meer kanten komen. Hoe leer je de liefde als je pijn lijdt? Hoe vergeef je als je nog maar een levenslijn van liefde hebt? Hoe rouw je als mens over mensen die je intens hebben liefgehad? Hoe kan gisteren morgen van betekenis zijn zonder dat de realiteit van het nu je overweldigt? Over deze vragen gaat dit boek. Is het voor mensen wel mogelijk lief te hebben zonder iets terug te verwachten?

Dus let op. Dit is niet zomaar een roman maar het lezen meer dan waard. En ook het kijken, er zijn een paar prachtige prenten in opgenomen. En het overdenken van de dagboeknotities en citaten. En hoe kan het ook anders: het boek eindigt in het centrum van een kruis waar de lijnen van het leven samenkomen in de alles overstijgende en ultieme vorm van rust en liefde.

De familie van Jezus

De auteur haalt zes familieleden van Jezus voor het voetlicht. Jozef, Zacharias, Johannes de Doper, Elizabeth, Jakobus en Maria.

Het eerste verhaal gaat over Jozef, hoe hij ermee omgaat als hij hoort dat Maria zwanger is. Zijn zorgzaamheid voor Maria en het Kind wordt op een integere manier beschreven. Johannes’ leven wordt beschreven tot aan zijn dood. Hij had nooit verwacht dat hij vermoord zou worden. De gevoelens van Maria tijdens het lijden en de kruisiging van Jezus zijn levensecht beschreven. Als lezer leef je intens mee met Maria.

De tweede helft van het boek bestaat uit Bijbelstudies over de beschreven personen. Ze bestaan uit een inleiding en enkele vragen. Vragen waar je echt wat mee kunt.

Wolkenpaard

Deze novelle beschrijft het leven van een Germaanse stam in het jaar 500. Ortho en Grumme zijn twee halfbroers die veel met elkaar optrekken. Ze gaan dagelijks samen op jacht. Grumme is verliefd op Wiede maar omdat hij nog niet tot ‘de volwaardige mannen’ behoort (hij is veertien jaar) kan hij haar nog niet tot vrouw nemen. Wanneer hij een zwijn heeft geschoten, kan hij toegelaten worden tot de mannengemeenschap. Dan mag hij een vrouw uitkiezen. Maar zolang wil hij niet wachten en hij neemt Wiede mee naar het bos als hij op jacht gaat, zeer tegen de zin van Ortho. Grumme bouwt een ‘boomnest’ waarin hij met Wiede veel tijd doorbrengt. Tijdens een zwaardgevecht raakt Grumme gewond. Dit heeft grote gevolgen voor hem…

Met dit boeiende verhaal waant de lezer zich helemaal in de tijd van de Germanen. Jagen, offers aan de goden brengen (Wodan en zijn vrouw Freya), angst voor de donder (de god Donar), worden op een boeiende manier beschreven. Op een verrassende manier weet de schrijver het christelijke geloof naar voren te brengen, zonder dat er een missionaris aan te pas komt.

Jan, globetrotter met een missie

Dit biografische portret van Jan van den Bosch gaat dieper dan wat mensen van zijn buitenkant zien. Behalve zijn EO-tijd komen ook thema’s aan bod zoals: bezit en schuldgevoel, relaties en vriendschappen, zijn geestelijke zoektocht en de eindigheid van het leven.

Jan is een kwetsbare man, vol uitersten. Al jong wist hij dat hij tv-presentator wilde worden, ondanks dat hij in een tv-loos, reformatorisch gezin opgroeide. Van jongs af voelde hij zich een buitenbeentje. Toen Jan bij de EO ging werken, kwam het eerste tv-toestel in het ouderlijk huis, ondanks dat Jans vader er geen voorstander van was. Jans moeder zat op de eerste rij bij de EO- jongerendagen.

Hij geniet ervan om iets nieuws te beginnen. Hij woekert met zijn talenten en wat hij in zijn hoofd heeft, gebeurt. Jan zegt: “Ik ben altijd wel een onafhankelijke geest geweest. Zo weet ik dat als ik iets in m’n kop heb en ik erin geloof, ik het ook doe. Dus mensen die leven met idealen gaan het halen, maar mensen zonder droom niet. Ik ben wel heel zelfbewust en dat is geen verkeerde eigenschap. Als ik het in mijn hoofd heb, dan gaat het ook gebeuren. En ik weet wat ik waard ben.” Hij heeft nog veel dromen en idealen die hij waar zou willen maken. Een motto van hem is: De hemel geeft, wie vangt die heeft.

Dit mooi uitgevoerde boek leest vlot en is heel boeiend. Het is mooi uitgevoerd met foto’s uit verschillende fases van Jans leven. Mensen met wie hij te maken heeft (gehad) komen aan het woord en die hoofdstukken zijn op blauw papier gedrukt. Zo komen o.a. Henk Binnendijk aan het woord, Marijke Helwegen, Franca Treur, Bobby Schuller en Elbert Smelt.

Het boek van jou en mij

Dominic en Erin krijgen van Erins vader een in leer gebonden notitieboek voor hun trouwdag. Hij heeft het in krantenpapier ingepakt met een blauw lint erom. Op een kaartje in het boek legt hij uit dat hij en zijn vrouw zo’n notitieboek hadden gekregen op hun bruiloft om er alles in te schrijven aan elkaar wat ze niet konden zeggen omdat het te moeilijk is om over te praten. Er zijn wel een paar regels: ze mogen het niet te vaak gebruiken, het moet niet de enige plek zijn om die moeilijke dingen uit te spreken. En als ze iets schrijven moet het beginnen en eindigen met liefde. Bijvoorbeeld aan het eind: “Ik hou van je omdat…”

In het begin van hun huwelijk ligt het boek werkloos in de kast. Gewoon omdat dit jonge stel net als ieder jong stel denkt dat ze alles aankunnen als ze maar genoeg van elkaar houden. En nog geen jaar na hun huwelijksdag is er een nacht dat zij niet kan slapen en wat zorgen kwijt wil, maar hij ligt te snurken. Ze schrijft en in het begin schrijft zij veel en hij weinig. Hij blijft vertrouwen houden dat alles goed komt, ook al gaan er dingen vreselijk fout.

“Het boek van jou en mij” laat zien hoe onmachtig we soms zijn om de juiste weg te kiezen, de juiste verantwoordelijkheden te dragen, de juiste dingen te doen. Het laat ook zien hoe sterk echte, volhoudende liefde is. Een boek om met de hoofdpersonen mee te leven, je met hen te identificeren, over eigen wegen na te denken, ontroerd te raken, na te denken over transparant zijn en hulp willen ontvangen.

20109

Recensie

Jouw waardering

20108

Recensie

Jouw waardering

20107

Recensie

Jouw waardering

20106

Recensie

Jouw waardering

20105

Recensie

Jouw waardering

20104

Recensie

Jouw waardering

20103

Recensie

Jouw waardering

20102

Recensie

Jouw waardering

20101

Recensie

Jouw waardering

20100

Recensie

Jouw waardering