Boekenmening

Zonder ons geen nieuwe dag

Met een duif op de omslag van het boek zou je verwachten dat het verhaal over hoop gaat. Maar niets is minder waar. Het gaat over stress en wanhoop, diepe rouw en lotsverlorenheid. Nergens komt de hoop ook maar even om de hoek kijken en dan bedoel ik de hoop van Hem die alles in handen heeft. Als Hij genoemd wordt is dat in een momentje van geluk tussen Raaf en zijn moeder of een momentje van vermeend geluk in het contact met Jana. In alles leven de personen in het boek ver bij Gods handen vandaan, ook al lijkt dat voor de hoofdpersoon meer op een slachtofferschap en voor een van de andere personen op een daderschap.

Er zijn meer zaken die, ook al worden ze geprezen, met woorden als meesterwerk en literair, mij ronduit irriteren. Een jongen, een jongeman van bijna 19 jaar oud die waarschijnlijk geen vervolgonderwijs heeft gehad en groenmedewerker is, kan nog zo’n dromer zijn, maar dat hij denkt zoals de auteur schrijft, lijkt me onwaarschijnlijk en zeker niet omdat hij ook nog in Rotterdam woont. Zijn ‘oom’ of vriend van zijn moeder bekt meer vanuit zijn sociale status. In plaats van dat de auteur in de huid van de jongen kruipt, is hij in haar huid gekropen.

De titel intrigeert misschien, maar laat mij na lezing van het verhaal in verwarring achter. Wie zijn die ons? Als je de titel parallel trekt met het verhaal zijn de ‘ons’ in de titel de jongen en zijn verwonde jonge duif. Maar je kunt het ook op andere manieren uitleggen. Bovendien dekt de vlag de lading niet. Misschien heeft Rafael van der Vaart het niet gehaald en dus voor hem geen nieuwe dag.

Het derde dat mij irriteert en dat wil de auteur ook, is, dat de hulpverlener geen hulp verleent. De dreiging van dood en ondergang wordt door hem vele malen vergroot. Dat daarbij alle andere personen slachtoffers zijn en niet een keer opstaan tegen zijn geweld, vind ik raar. Daarin past wel de passief-agressieve daad van Raaf, die iets wegneemt van de hulpverlener om het direct weg te gooien. De sfeer van ‘het maakt niet uit wat je eventueel doet, het komt nooit goed’ wordt daarbij heftig voelbaar.

Het vierde, dat me irriteert is de traagheid van het verhaal, dat door veel herhalingen en flashbacks wordt veroorzaakt. In een hoofdstukje druist de wind wel drie keer om de jongen heen.

Het vijfde dat me irriteert, zijn de ontelbare ingezoomde situaties, de tot in de detail uitgewerkte scènes. Het zorgt ervoor dat ik het boek opzij leg en iets van actie wil lezen of zien en niet dat ik ervan geniet om ze te lezen. Het is te veel, te gedetailleerd, te ingezoomd en heeft vaak maar zijdelings met de verhaallijn te maken. Dat kan echt minder. Maar misschien is dat wel wat mensen ‘literair’ vinden.

Wat mooi is: het contrast van de vertragende beschrijvingen, die Rotterdam haast mooi laten schijnen met de ontstellende hardheid van de dood en de ontregeling door het kwaad.

Witter dan sneeuw

Hannah Hamilton is verhuisd uit haar woonplaats en les gaan geven in een weeshuis. Het verhaal speelt in de 19^e eeuw. Net zoals zo veel verhalen die in die tijd spelen, wordt de indruk gewekt dat de maagdelijkheid zo hevig wordt beschermd dat een normale omgang tussen jonge mannen en vrouwen nauwelijks mogelijk is. Daardoor ontstaan er aan beide zijden verwrongen beelden over seksualiteit en vinden er excessen plaats. Iedereen gaat in die tijd ook naar een kerk dus het oordeel van God ligt er ook nog eens zwaar overheen. Daardoor zijn de situaties in het boek gekarikaturiseerd. Er zijn slechte mannen en goede mannen en getrouwde mannen, van wie je niet weet wat ze zijn, maar die zullen wel goed zijn want zij kunnen hun driften bij hun vrouw botvieren. Doordat de seksualiteit zo gepolariseerd wordt en niet een normale groei kan hebben en ook nog eens snel beschadigd kan worden, is het bijna een totale opluchting om over vergeving te lezen. O, oh, dat wist ik niet, is er ook vergeving mogelijk? Ook dat is nogal gepolariseerd, maar in een maatschappij waarin iedereen in God gelooft, is nog niet gezegd dat iedereen ook weet waar onze Bron van leven en van vergeving te vinden is. Het verhaal wil ons graag laten denken dat vrouwen geneigd zijn om geen nee te kunnen zeggen, geen grenzen aan te kunnen geven, en vervolgens ook schuldig zijn als er over grenzen wordt gegaan. Zou er geen ouderkoppel in die tijd geweest zijn die zijn dochters weerbaar heeft opgevoed? In de romantische wereld van Sara en Jiska Kranendonk, zijn mannen sterk, zowel lichamelijk als geestelijk en geneigd om als redder op te treden. En vrouwen zijn vooral zorgzaam en geneigd tot zwakte. Het verhaal is een zwijmelverhaal dat geen recht doet aan realiteit. Dun, snel en leest lekker weg. Aan het eind een mooie ontknoping. Toch zou ik er als auteur graag een bladzijde aan toevoegen voor de jonge meiden die dit lezen. 1. Wanneer is een man ‘goed’ volgens jou? 2. Ben je blind als je verliefd bent? 3. Stel dat een jongen werk van je maakt, zou je in de groeiende intimiteit toegeven aan de vraag om met hem naar bed te gaan? Waarom wel, waarom niet? Stel dat je erin meegesleurd wordt, wat kun je dan doen om het te stoppen? Waarom, denk jij, dat mannen zwijgen als toestemming ervaren? Wat zijn jouw grenzen als het gaat om omgang met het andere geslacht?

Joël en Jael op beroepenjacht

Joël en Jael zitten in groep 8 en zoals zo veel kinderen hebben ze nog niet echt nagedacht over wat ze later zouden willen worden. Daarom laat de meester hen in een korte tijd kennismaken met veel verschillende beroepen. Als kers op de taart heeft de meester een dagje uit gepland waar ze kennismaken met een aantal beroepen in een dag.

De klas barst van de energie en de meester heeft er zijn handen vol aan maar daardoor is het ontzettend leuk om te lezen of voor te lezen. Onder het lezen kom je voor wat uitdagingen en puzzels te staan en leer je heel veel over verschillende beroepen. Dit is een leuk boek voor kinderen uit groep 7 en 8. Daan van Oostenbrugge heeft het op ludieke manier geïllustreerd waardoor je de klas nog beter leert kennen.

Wat niet gezegd werd

Johanna Berglund is blij dat ze moderne talen studeert aan de universiteit en dat ze niet meer in haar geboortestad Ironside Lake woont. De Tweede Wereldoorlog is al een tijdje aan de gang als zij nodig is als vertaalster van Duitse krijgsgevangenen in haar geboortedorp. Zij had zich voorgenomen nooit meer terug te keren naar haar dorp. Toch wordt ze verplicht om zo haar land te dienen en keert ze noodgedwongen terug terwijl ze een dierbare vriend en vriendin moet achterlaten. Haar vriend is een zoon van Japanse immigranten. Wat Johanna meemaakt als vertaalster van de Duitse krijgsgevangenen en als dochter van de burgemeester, wordt in deze roman in briefvorm verteld. Johanna schrijft veel brieven en krijgt veel brieven en moet censuur plegen op brieven van en naar de krijgsgevangenen. Je moet even aan deze vorm wennen, maar in de loop van deze roman, blijkt hoe interessant en uitdagend het leven van Johanna zich ontwikkelt. Zeer de moeite waard om te lezen, juist omdat de verschillende perspectieven van denkbeelden over wie vijand is en wie vriend, door de verschillende briefschrijvers, de lezers aanzet tot nadenken over de eigen denkbeelden.

Naast dit alles is het ook een prachtige roman over een zich ontluikende liefde voor het leven. De titel is voor meer uitleg vatbaar. In deze roman wordt niets gesproken maar alles opgeschreven. De dingen worden niet openlijk uitgesproken maar er wordt een vuil spel gespeeld. Mensen doen zich voor als iemand anders en laten zich niet zien voor wie zij werkelijk zijn. Goede bedoelingen kunnen anders worden uitgelegd. De liefde kun je tussen de regels door lezen of de kladversies van een brief zeggen het tegenovergestelde van de brief zelf. En zo zijn er nog meer manieren van uitleg.

Een prachtig debuut. Niet zo maar een roman. Goed gedocumenteerd.

Raadsels rond de molen

Vlak bij de molen zien Jens en Jolien een grote zandberg. Erachter is een holle ruimte, het lijkt wel een hut. Ze gaan naar binnen en ontdekken allerlei dingen: een tas met boodschappen, een pan en een lepel… Jolien denkt dat hier iemand woont maar Jens denkt dat een van de klasgenoten deze hut gemaakt heeft.

Het blijft de tweeling bezighouden en als ze weer naar de hut gaan, maken ze kennis met de bewoner. Ze beloven hem om niemand iets te vertellen. Maar het valt niet mee om deze ontdekking geheim te houden. En waarom loopt de poes van de buurvrouw in de buurt van de hut?

Dit is deel 8 uit de Jens en Jolien-serie. Net als de andere deeltjes is dit een vlotlezend, boeiend kinderboekje. Aan het eind van sommige hoofdstukken staan interessante molenweetjes.

Ontdekking in Krakau

De meester heeft een leuk idee. Hij wil een topavond organiseren voor de afscheidsavond van groep 8. De kinderen mogen een onderwerp kiezen waarbij ze de ouders laten zien wat ze na groep 8 gaan doen, en mogen daar een presentatie over houden. Lynn komt op het idee om het over de Tweede Wereldoorlog te hebben. Ze wil namelijk schrijfster worden van historische boeken.

Ze wordt verrast door haar oma die haar in de meivakantie mee wil nemen naar Krakau.

Hun eerste bezoek is aan het Nationale Museum. Daar ontmoeten ze Jacub Kowalski die in het museum werkt. Hij spreekt Nederlands doordat hij een paar jaar in Nederland heeft gewoond. Hij vertelt Lynn allerlei interessante dingen die ze voor haar presentatie kan gebruiken.

Als Lynn en oma met de bus naar de zoutmijn gaan, zien ze twee Joodse mannen met zwarte pakken aan, hoeden op en lange krullen bij de oren. Het valt Lynn op dat de plaatsen voor, achter en naast de mannen vrij blijven en op de terugweg ook. Ik verwachtte dat hier later in het boek nog uitleg over zou komen, maar nee. Dus ik vraag me af wat de reden is dat die plaatsen vrij bleven. Is dat realistisch of een verzinsel van de schrijfster? Doordat het niet uitgelegd wordt, voegt het niets toe aan het verhaal.

Als dit boek door een ongelovig kind uit de bibliotheek gehaald zou worden, zou hij of zij zich misschien afvragen wat er bedoeld wordt aan het eind van hoofdstuk 1 met deze zin: Even later is het stil in de klas en dankt de meester voor de mooie schoolweek. Jammer dat er niet staat: dankt de meester God voor de mooie schoolweek.

Lynn wordt door haar ouders, broers en vrienden prinses genoemd. Waarom? Misschien omdat ze Prins heet van de achternaam? Dat had dan wel even vermeld kunnen worden.

Een boeiend verhaal met interessante wetenswaardigheden over de oorlog.

Schuilen in de schaduw

Rhodé heeft niet aangeboren hersenletsel (NAH) en loopt regelmatig tegen haar grenzen aan. Op een vakantiereis ontmoet ze Melle en het klinkt meteen tussen hen. Melle merkt dat Rhodé sterk is en toch heel kwetsbaar. Ze krijgen een relatie. Melle kan goed met Rhodés beperking overweg.

Er is iets met Melles moeder aan de hand. Regelmatig heeft ze de OZ, de onbekende ziekte. Haar man weet de oorzaak van deze vreemde inzinkingen van zijn vrouw. Hij vindt dat ze het zelf aan haar zoon en dochters moet vertellen, maar dat doet ze niet. Melles zussen zijn op hun moeder afgeknapt en Melle heeft zich innerlijk voor zijn moeder afgesloten. Rhodé probeert toenadering te zoeken omdat ze een diep verdriet in de ogen van Melles moeder ziet.

Melle en Rhodé trouwen en krijgen twee kinderen. Als Melles vader wil stoppen met werken, is het de bedoeling dat Melle het bedrijf overneemt. Dat houdt in dat ze moeten verhuizen naar het huis van zijn ouders. Dat staat echter op het industrieterrein en Rhodé heeft daar vreselijk veel moeite mee totdat ze een krantenartikel onder ogen krijgt.

Rhodé blijft proberen om een goed contact te krijgen met Melles moeder. Uiteindelijk krijgt Rhodé haar aan het praten en wat ze te horen krijgt is schokkend.

Dit is een aangrijpende roman over een vrouw die worstelt met haar beperking. De flaptekst geeft de indruk dat het verhaal hoofdzakelijk over Rhodés NAH gaat maar er komt veel meer aan de orde.

A short history of Russia

In dit boekje illustreert Mark Galeotti aan de hand van de metafoor van een palimpsest hoe Russische leiders de geschiedenis van Rusland keer op keer herschreven naar het beeld van een ideale wereldmacht. Beginnend bij de geboorte van Rusland en eindigend bij het recente Rusland onder het bestuur van Putin. Per tijdsperiode wordt beschreven hoe de historie van Rusland vanwege zijn uitgestrektheid gekenmerkt werd door voortdurende spanningen tussen het centrum en de periferie. Enerzijds had Rusland steeds te dealen met machtige vijanden aan zijn grenzen, waarmee het steeds in conflict is maar ook mee wedijvert. Anderzijds waren leiders vanwege de grote etnische diversiteit genoodzaakt het binnenland te controleren. Binnenlandse conflicten konden niet getolereerd worden omdat dit zou leiden tot zwakheid aan de grenzen, waardoor Rusland achtergesteld zou raken en zwakker zou worden dan de buurlanden. Mark Galeotti laat steeds zien hoe Russische leiders in strijd met deze conflicten hun landsverhaal zo moduleerden dat een sterk en machtig Rusland gepresenteerd werd (maar daarmee ook de eigen zwakte en identiteit verbergt). Uiteindelijk komt bij de afsluiting van het boekje een duiding van de eerste dagen van de oorlog in Oekraïne ook aan bod. Andere aspecten van de geschiedenis zoals sociale structuren, etnische verhoudingen, religieuze ontwikkelingen of economische aspecten komen relatief weinig tot niet aan bod. Maar het geheel is een mooie aanzet om Rusland uit het verleden maar ook in het heden beter te begrijpen. Elk hoofdstuk is overzichtelijk voorzien van een tijdlijn met belangrijke historische gebeurtenissen wat helpend is bij het begrijpen van de inhoud. Ook is in meerdere hoofdstukken een landkaart weergegeven met de grenzen en troepenbewegingen die in die periode voorkwamen. Elk hoofdstuk sluit af met enkele aanbevelingen voor verdere verdieping. Al met al een bondig en leerzaam boekje.

Ook in het Nederlands te lezen als: Een kleine geschiedenis van Rusland bij Bol.com verkrijgbaar

Groeipijn

Deze gids voor jonge mensen met geloofstwijfel is een soepel geschreven ‘op-de-goede-weg-helper’. Ariënne heeft deze twijfelmaterie in acht hoofdstukken verdeeld. In deze hoofdstukken vertelt ze over haar eigen ervaringen, laat anderen aan het woord en geeft bemoedigingen om verder te kijken en te luisteren dan wat je eigen cultuur etaleert over God en Wie of wat Hij is. Een ding is zeker: geloven kun je beter met andere mensen doen. Zorg dat je deelt met mensen wat je bezighoudt. Ariënne deelt wat doordenkers en publicisten hebben gezegd over de twijfelmaterie. Ze geeft daarmee een duwtje in de goede richting. Kijk om je heen en lees vooral, bespreek en krijg hoop. Overigens is dit boek een perfecte spiegel van onze cultuur en deze tijd. Ariënne spoort jonge mensen aan om de antwoorden te vinden. Want dat ze te vinden zijn is zeker. Zo veel mensen hebben goede argumenten voor het geloof in Jezus Christus, dat je ze niet voorbij moet lopen, maar echt moet horen, zien, bestuderen. Dat laatste geeft wel aan dat je gewend moet zijn aan pittige taal en doordenken van wat je leest. Ik zou willen aanvullen bij de ondertitel dat dit een gids is voor (jonge) mensen met geloofstwijfel en een behoorlijk denkniveau.

Rechercheur Verschoor en de raadselachtige vriendengroep

Weer heeft Olof Hooijmeijer een prachtige detective voor tieners afgeleverd. Rechercheur Verschoor en zijn team worden bij de moord op Jelle voor een aantal raadsels gezet en zij streven ernaar om de dader zo spoedig mogelijk te vinden. Als Jorian op dezelfde manier wordt aangevallen en zwaargewond in het ziekenhuis belandt, wordt het zaak om de dader te vinden voordat hij nog meer slachtoffers maakt. Hoe zijn Jelle en Jorian met elkaar verbonden? Waarom worden ze het slachtoffer van moord? Wat is het motief van de dader? Terwijl het onderzoek zich ontwikkelt, leren we rechercheur Verschoor en zijn teamleden steeds beter kennen. We ontdekken vooral dat Verschoor ook een mens is met zijn eigen geschiedenis van onrecht en leed voor en terwijl hij bij de politie kwam. Natuurlijk wil je weten hoe het afloopt en de schrijver laat vooral de menselijke kant zien van misdaad en gevolgen van misdaad. Tegelijk is het boek een stevige waarschuwing naar jongelui. Hoe vier jij je vakantie? Welke vrienden zoek je op? Hoe kijk je naar het andere geslacht? Of zelfs: hetzelfde geslacht? Heb jij grenzen als het gaat om gebruik van bepaalde middelen? Hoe open ben je naar je ouders over jouw keuzes? Onwillekeurig ga je gaande dit boek nadenken. En ik hoop dat veel tieners dit spannende boek gaan lezen, van de spanning genieten en ook dat ze voor zichzelf de balans opmaken over hun eigen gedrag tijdens vakantie en vrije tijd. Het eind van het boek maakt me nieuwsgierig naar de volgende, omdat uit een gesprek met de officier van justitie blijkt dat er iets bijzonders aan de hand is met het onderzoek dat net gestart is.

202447

Recensie

Jouw waardering

202446

Recensie

Jouw waardering

202445

Recensie

Jouw waardering

202444

Recensie

Jouw waardering

202443

Recensie

Jouw waardering

202442

Recensie

Jouw waardering

202441

Recensie

Jouw waardering

202440

Recensie

Jouw waardering

202439

Recensie

Jouw waardering

202438

Recensie

Jouw waardering