Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Eva is de niet zo slimme, maar ontzettend lieve en altijd behulpzame zus van Walt. Ze gaat niet naar school maar helpt Mutti thuis met allerlei klusjes. Walt houdt heel veel van zijn zus. Op een dag moet Evi naar het ziekenhuis omdat ze een blindedarmontsteking heeft. Als ze weer beter is, wil de dokter niet dat ze weer naar huis gaat. Volgens hem is ze beter af in een tehuis voor kinderen met een beperking. Walts moeder vindt het vreselijk, maar toch doet ze wat de dokter zegt.
Na lange tijd zijn Walt en zijn moeder in de gelegenheid om Evi te bezoeken. Ze schrikken geweldig, Evi is sterk vermagerd en de lichtjes in haar ogen zijn verdwenen. Volgens Walt is haar leven in gevaar maar wat kan hij doen?
Dit is een jeugdboek maar ook heel boeiend voor volwassenen. Ik heb het in een adem uitgelezen. Levensecht heeft de auteur het leven van een Duits gezin in 1936 beschreven. Het geloof komt er op een mooie manier in naar voren.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Advent: de mooiste tijd van het jaar. Op 1 december begint dit boek met het uitwerken van zijn thema Uitzien naar de Koning met Genesis 1:1 en het boek eindigt op kerstavond met Openbaring 21:1-4 wanneer de totale volheid van de komst van Jezus gekomen is. In dit boekje maakt Alistair Begg de tijd van verwachting tot een tijd van verdieping. Wat betekent kerst nu werkelijk voor jou. Wat betekent de komst van Jezus voor jouw leven nu, vandaag. Voor elke dag is er een tekst die betrekking heeft op de komst van Jezus in de wereld. Aan het eind van elk hoofdstuk vind je een paar persoonlijke vragen. Elk hoofdstuk heeft een prachtig lied ter afsluiting.
De kracht van verwachting en het diepe verlangen, de hunkering spat van de bladzijden. "Want de genade van God is verschenen, genezing brengend voor alle mensen."
Een quote die mij treft: " Iets wordt niet waar als wij er maar in geloven en iets wordt niet goed als wij er maar naar verlangen." Dat gaat over verlangend hopen naar de beloften van God die werkelijk zullen gebeuren. Waarheden waar we niet omheen kunnen.
Ligt het op de loer dat het kerstverhaal te bekend gaat klinken, zodat het ons niet meer raakt? Dat we vergeten hoe wonderlijk het is dat God als een baby werd geboren en mens was zoals wij? Dan wordt het tijd om samen als gezin of alleen in je persoonlijke tijd dit boek tijdens advent en kerst te lezen.
- + Mooie titel, die de inhoud helemaal waarmaakt
- + Handzaam vormgegeven boekje
- + Persoonlijke geloofsgroei
- + Met liefde geschreven
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Dit boek is een boeiende hervertelling van het kerstverhaal.
Vanuit het perspectief van Jozef, Maria en Zacharias is dit boek geschreven. Het leest vlot en is geschikt voor de jeugd. De auteur heeft fictieve personen toegevoegd zoals de ouders van Jozef en Maria, de broer van Jozef en broers en zussen van Maria. Interessant is het om te lezen dat Jozef roddels van vrouwen opvangt over de voorbereiding van de volkstelling. Eveneens via roddels wordt het in Maria’s gezin bekend dat haar oudtante Elizabeth zwanger is. Maria’s broer Ruben gelooft niet dat God daar een bedoeling mee heeft, Zacharias en Elizabeth hebben gewoon geluk gehad, volgens hem. De ontmoeting met engel Gabriël vindt plaats aan de rand van de amandelboomgaard. De verbazing hierover en de gevoelens van Maria worden goed weergegeven. Net als Maria het aan Jozef wil vertellen, wordt ze door iemand geroepen en gaat ze met diegene mee.
Als Maria terug is van haar verblijf bij Elizabeth en Zacharias komt Jozefs moeder erachter dat Maria zwanger is. Jozef neemt het moeilijke besluit om niet met haar te trouwen.
Pluspunten:
Deze hervertelling is de moeite waard. De lezer krijgt een goed beeld van het dagelijks leven in die tijd en hoe de personages het beleefd zouden kunnen hebben.
Achter in het boek staat bij elk hoofdstuk een toelichting en verwijzing naar de Bijbelteksten waar het betreffende hoofdstuk over gaat.
Minpunten:
De Romeinse soldaten worden beschreven met ‘hoekige baarden’ terwijl Romeinse soldaten geen baarden droegen. Een gladgeschoren kin was de norm, omdat het makkelijker was om in de strijd te hanteren en als een symbool van jeugd en discipline werd gezien.
Hoofdstuk 7 is geschreven vanuit het perspectief van Zacharias. Er staat ‘Jozef’ boven.
Hoofdstuk 20 is geschreven vanuit het perspectief van Maria. Er staat ‘Jozef’' boven.
Als Jozef en Maria naar Egypte moeten vluchten, wonen ze al lang in een huis. Toch kijkt Jozef in dit boek naar Jezus in de kribbe.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
In 'Voorbij de schaduw van mijn jeugd' vertelt Petrina Haak op openhartige wijze over haar jeugd als kind van een ouder met ernstige psychiatrische problemen. Vanuit haar perspectief als KOPP-kind (Kind van Ouders met Psychiatrische Problemen) laat ze zien hoe ze moest overleven door zich aan te passen. Daarbij komen gevoelens aan bod zoals de verstikkende schuld, verwarring, onzichtbaarheid en loyaliteit. Zij maakt voelbaar hoe diep de impact van haar jeugd is geweest op haar identiteit, keuzes en relaties. Zichtbaar wordt ook hoe deze psychologische overlevingsmechanismen tot ver in de volwassenheid kunnen doorwerken.
De schrijfstijl is eenvoudig, wat het zware onderwerp paradoxaal genoeg vlot leesbaar maakt. Het is niet alleen een ervaringsverhaal, maar ook haar persoonlijke getuigenis, vanuit haar christelijke achtergrond. Ze laat met haar levensverhaal zien dat herstel en groei mogelijk zijn, samen met God. Hoe donker de schaduw van het verleden ook is, er is groei naar licht mogelijk. Deze transformatie komt niet vanzelf; er is innerlijk hard gewerkt en geestelijk verdiept, waarbij laag voor laag afgepeld en doorleefd moest worden.
Toch zijn er ook kanttekeningen bij dit boek te plaatsen. De openheid waarmee verteld wordt, is misschien wel te groot. De beschrijvingen van emotionele en fysieke mishandeling zijn intens en kunnen lezers die zelf nog midden in hun genezingsproces zitten, diep raken. Een korte waarschuwing vooraf in het boek zou daarom passend zijn geweest. Daarnaast blijft de theoretische verdieping beperkt. De summiere uitleg is oppervlakkig en ook relatief eenvoudig op internet te vinden.
Dit boek vraagt vanwege de kwetsbaarheid om zorgvuldigheid, maar het roept ook vragen op over de maatschappelijke trend van het publiekelijk delen van trauma´s en kwetsbaarheid. Waarom moet een persoonlijk doorleefd trauma, zoals zovelen meedragen, tot in detail met anderen gedeeld worden? Heeft de schrijver nog iets te halen bij haar lezers? De grens tussen openheid en privacy is dun, zeker bij familieverhalen. Het gebruik van persoonlijke foto´s en anekdotes waarbij familieleden betrokken zijn versterken dit dilemma nog meer. Wanneer wordt persoonlijke pijn inspiratie, en wanneer wordt trauma publieke content? Diepe ervaringen vragen zeker om een narratief en om validatie in verbondenheid, maar door integratie en transformatie zal het uiteindelijk licht worden zonder dat het verhaal overal hoeft te schijnen.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Columns over vrijheid in de westerse wereld versus de onvrijheid in de islamitische totalitaire systemen
Frea Kroese
11-11-2025

Recensie
Keyvan Shahbazi is als tiener gevlucht uit Iran, bijna veertig jaar geleden. Hij is cultureel psycholoog en schrijft columns. Een aantal van de columns is verzameld in dit indrukwekkende boek De Prijs van de Vrijheid. Wat hij schrijft zouden alle jonge mensen moeten lezen en met elkaar bespreken. "Als vrijheid iets betekent, dan betekent het wel dat je mensen vertelt wat ze niet willen horen" zei George Orwell. Shahbazi maakt ervan: "Als vrijheid iets betekent dan betekent het wel dat ik mezelf vertel wat ik liever niet hoor." Met deze invulling van Orwells citaat heeft hij de essentie van zijn boek weergegeven. We willen het liever niet horen. Wel tekent hij aan: een ideologie is niet een mens. Maar die mens kan, gezien de geschiedenis van George Orwell, totaal veranderen van ideologie gedurende zijn leven. Was hij nou een communist, ja toch? Nee helemaal niet! Zijn leven toont dat op zijn minst aan en anders zijn werk wel.
Keyvan Shahbazi is een goede analist. Hij scheidt islamisme van de moslim maar laat tegelijkertijd zien hoe moeilijk dat is. Islam is een godsdienst van angst. Heb ik wel de juiste gebeden gedaan op het juiste moment? Het juiste gegeten of op de goede manier gevast? Het draait om de bestemming: het zijn van een moslim zoals dat volgens de Koran en de traditie moet.
Maar Keyvan Shahbazi laat haarfijn zien dat het leven niet om bestemming draait maar om de weg die je gaat. Het maakt uit met welke keuzes jij je levensweg invult.
Hij neemt de Verlichting en het spreken van het geweten als uitgangspunt.
Grappig element in het boek is de ondervinding van hemzelf met betrekking tot het Nederlands onderwijs. De scholen gebaseerd op de Verlichting doen het toch niet zo goed als het christelijk onderwijs, daarvan ligt de kwaliteit een stuk hoger.
In dat geval is het zaak 'het godsdienstig sausje' bij het onderwijs voor lief te nemen, maar het liefst wil hij een volkomen scheiding van godsdienst en het politieke en maatschappelijke leven.
Hij benoemt de blinde ogen van de Westerse mensen voor wat de ideologie islam werkelijk inhoudt en waarschuwt hen, de prijs die mensen hebben betaald voor de vrijheid, serieus te nemen en onder ogen te gaan zien welke fouten we hebben gemaakt met betrekking tot asielbesluiten en migratiewetten.
Je moet het werkelijk niet met andere termen benoemen wanneer mensen in Nederland voor de ogen van hun kinderen worden doodgeschoten omdat het systeem in hun verlaten thuisland nog steeds wil dat ze vermoord worden. Hun arm reikt tot in de westerse wereld. Dan is er toch iets fout gegaan. Als deze mensen achterhaald worden door moord en geweld omdat ze verlangden naar vrijheid van de onderdrukkende regiems. Als deze mensen, eenmaal bezig met hun nieuwe leven weer om zich heen moeten kijken en de bedreigingen steeds dichterbij komen.
Ik zou zeggen: Lees dit boek, met je tieners en (bijna) volwassen kinderen. Praat over de spanningsvelden die het oproept. Luister naar elkaar. Bevraag elkaar. Hoe kun jij, staande in jouw geloof, de prijs van de vrijheid recht doen? Hoe volg jij de juiste koers als het om mensenlevens gaat? Wat doe ik met het feit dat politieke vluchtelingen hier niet echt veilig zijn? Boven alles: Hoe geef ik vorm aan de liefde jegens mensen die ik ontmoet zonder mijn vrijheid in te leveren?
- + authentiek biografisch
- + scherpe analyse
- + grote ernst omdat het om mensenlevens gaat
- + scherpe spiegel met betrekking onze maatschappelijke en politieke omgang met gevluchte mensen in Nederland/de Westerse wereld
- + geeft inzicht met betrekking mondiale verhoudingen
- - mist liefdevolle nuances
- + en - het schuurt absoluut
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Theologie christendom als pelgrimsreis, onderwijsplaats van wijsheid, veldhospitaal voor de wereld en ontmoetingsplaats
Sandrina Wijnholds
11-11-2025

Recensie
In tijden waarin kerken leeglopen en waar voor het geloof weinig ruimte lijkt, biedt de Tsjechische theoloog en priester Tomáš Halík met 'De namiddag van het christendom' een hoopvol perspectief. Waar traditionele geloofsvormen hun vanzelfsprekendheid verliezen, ziet Halík geen neergang maar eerder kansen om in het geloof volwassen te worden. Hij hanteert een krachtige metafoor: de ochtend van naïef vertrouwen en de middag van institutionele zekerheid liggen achter ons. We bevinden ons nu in de namiddag, een overgangsfase waarin het geloof moet rijpen. Vanuit filosofische, theologische en cultuurkritische invalshoek ontleedt hij de tekenen van onze huidige tijd met precisie. Hij houdt de kerk een spiegel voor die confronterend maar noodzakelijk is om relevant te blijven in de huidige cultuur.
Hij bestrijdt secularisatie niet, maar probeert deze te begrijpen als een kans tot geloofsverdieping en spirituele loutering. Religie moet zich aanpassen aan veranderende contexten en meer focussen op spirituele groei dan op het behouden van oude structuren. Ware vernieuwing vraagt moed om niet vast te houden aan oude vormen of leerstellingen. Halík presenteert geloof als een pelgrimage, waarbij de gelovige in een dynamisch proces onderweg is en zich zoekend blijft verwonderen. Dit geloof richt zich niet alleen op innerlijke beleving, maar uit zich in concreet liefdevol handelen en in dialoog met cultuur, wetenschap en samenleving.
De kerk moet volgens Halík transformeren naar vier richtingen: van instituut naar een volk dat onderweg is, een school van leven en wijsheid, een veldhospitaal voor de wereld en een plaats van ontmoeting. Hij biedt daarbij een plek voor twijfelaars en zoekers, die zich nu vaak aan de randen van de kerk bevinden. Hij creëert ruimte voor een geloof dat zich durft te bevragen en waarbij de Geest ook buiten de kerk werkzaam is.
Dit boek is geen lichte kost, maar een diepgaande en intellectuele overdenking. Het nodigt uit tot zelfreflectie in plaats van pasklare antwoorden te bieden. Voor orthodox ingestelde gelovigen kan het boek te open en relativistisch overkomen, waarbij ook weinig houvast geboden wordt. Ook zijn de reflecties sterk gekleurd door de katholieke context en de crises van deze kerk.
Lezers die eerder werk van Halík hebben gelezen, zullen thema’s herkennen. Toch blijft de boodschap krachtig; ook al lijkt de nacht te vallen over het geloof en de kerk, er ontwaakt een nieuwe dag. Lees dit boek vooral als een gezamenlijke zoektocht, waarbij moed voor transformatie gevraagd wordt, maar ook hoop geboden wordt.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Deze bundel is samengesteld ter gelegenheid van het afscheid van Mart-Jan Paul als hoogleraar aan de Evangelische Theologische Faculteit in Leuven. Collega’s, oud-leerlingen en vakgenoten brengen hem een academisch en persoonlijk eerbetoon met korte opstellen over de verhouding tussen het Oude en Nieuwe Testament. De opstellen variëren van tekstuele studies tot theologische en historische reflecties; zo wordt de relatie tussen Elia en Johannes de Doper besproken, wordt er nieuw licht geworpen op het Bijbelboek Esther, worden scheppingsmotieven behandeld of het omgaan met buitenlanders uitgewerkt. De bundel laat de complexiteit van tekstverklaringen tussen beide testamenten goed zien. Ze tonen ook dat Nieuwtestamentische schrijvers het Oude Testament niet alleen citeren, maar ook creatief herlezen in het licht van Christus. Er worden regelmatig verrassende verbanden getoond. Gezamenlijk vormen zij een rijk en veelzijdig perspectief op de relatie tussen beide testamenten.
De opstellen zijn bondig, helder en goed gestructureerd. Het boek hoeft niet lineair gelezen te worden. Elk opstel biedt een aparte studie, die heel goed afzonderlijk gelezen kan worden en een aanzet kan zijn tot een verdere studie of preek. Ondanks de academische inslag is de inhoud goed leesbaar en toegankelijk. Dit maakt het boek niet alleen geschikt voor theologen of studenten, maar ook voor geïnteresseerde leken die zich willen verdiepen in de verhouding tussen het Oude en Nieuwe Testament.
In veel opstellen wordt een persoonlijke noot met betrekking tot de samenwerking en waardering voor Mart-Jan Paul geïntegreerd. De bundel ademt respect voor elkaars posities, maar heeft ook kritische openheid voor genuanceerde meningsverschillen. Het is een waardig eerbetoon aan Mart-Jan Paul, maar tegelijkertijd overstijgt deze bundel het karakter van een gelegenheidsuitgave. Zij vormt ook een waardevolle en blijvende bijdrage aan verantwoorde Bijbeluitleg.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Sonnetten bij de tijd is een bundel van 180 sonnetten van woordkunstenaar Rikkert Zuiderveld. De meeste gedichten zijn geschreven voor radioprogramma’s, kranten of tijdschriften. De gedichten bevatten verschillende thema’s over tijd: leeftijd, de tand des tijds, actualiteit, de geest des tijds, zowel serieus als luchtig.
Treffend en tot nadenken stemmend is die over veteranen:
Daar staan ze: rimpels uit een ver verleden,
blik op oneindig, denkend aan de tijd
dat zij – de dood voor ogen – langs het krijt
van deze kustlijn uit hun boten gleden.
–
De smaak van bloed en vuur raakt niemand kwijt,
de razernij, vergeefse smeekgebeden,
de makkers dood, verdwenen, moegestreden,
zij zien ze nog. Nee, geen verleden tijd.
–
Nog even en het is een eeuw geleden
dat wij door deze mannen zijn bevrijd.
Dan rimpelt alles weg, en van hun strijd
–
weet niemand meer een oorzaak of een reden.
Als oude mannen in hun kwetsbaarheid,
zo wankel en zo broos is onze vrede.
Voor lezers met interesse in geloofsperspectieven zijn er in veel sonnetten verwijzingen naar het christelijk geloof, soms duidelijk, soms komt het geloof minder of niet naar voren. Maar nergens wordt het prekerig. Hier en daar komt een vleugje humor naar voren.
Sonnetten bij de tijd is een sterke bundel die laat zien dat Rikkert Zuiderveld een dichter is met hart én hoofd, met vakmanschap en een duidelijke stem. Hij benut het sonnet als vorm om actuele kwesties, persoonlijke reflecties en geloofsinhoud met elkaar te verbinden.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
n een afgelegen dorpje in het noorden van China woont Kleine Lente. Door aanhoudende droogte is er hongersnood uitgebroken. Zijn moeder is gestorven en kort daarna overlijden zijn broertje en zusje. Als zijn vader op sterven ligt zegt hij tegen Kleine Lente dat hij het godenbeeldje goed moet bewaren, het bevat een geheim. Als vader overleden is, gaat Kleine Lente naar het zuiden om eten te zoeken. Van een voerman met wie hij een stuk mee mag rijden, hoort hij over de Hemelheer. Hij geeft Kleine Lente de raad om naar de blanke man aan de overkant van de rivier te gaan. Die kan hem er meer over vertellen. Maar hij verdwaalt en komt bij een bende terecht. Zou hij de blanke man ooit nog kunnen bereiken?
Dit jeugdboek geeft een goed beeld van China in de tijd voor 1905. Jammer dat het jaartal niet genoemd wordt maar het speelt zich af in de tijd van stadsmuren en poortwachters. Er komt een mandarijn in voor en dat was een ambtenaar in het keizerrijk. Het is een boeiend verhaal. Op een mooie manier wordt beschreven hoe Kleine Lente in God gaat geloven en het beeldje van zijn vader kapotgooit. Als hij het geheim ontdekt, verandert dat zijn leven en komt hij voor een moeilijke beslissing te staan.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
Recensie
Praag is de prachtige stad waar dit nieuwe avontuur van Robert Langdon zich afspeelt. Opnieuw een boek dat zich uitstekend leent voor verfilming, zo hoog ligt het tempo in deze pseudo wetenschappelijke thriller. De schrijver Dan Brown haalt alles uit de kast om de lezer van de ene wereld in de andere te brengen. Dit keer bijna letterlijk. Niet alleen door Robert Langdons expertise, de kennis van symbolen en de geschiedenis maar ook door de expertise van zijn nieuwe vriendin Katherine Solomon die de hersenactiviteit bij bijna dood ervaringen bestudeert; bij stervende mensen en bij mensen die zich in een uitzonderlijke bewustzijnsstaat bevinden, zoals bij verslaafden. Robert vergezelt Katherine naar Praag omdat zij is uitgenodigd om een lezing te geven over haar pas geschreven, nog uit te geven boek over haar bevindingen op het gebied van hersenen en de verbinding met de bovennatuurlijke wereld.
Na de lezing wil de uitnodigende partij, Brigita Gessner, iets met Katherine en Langdon drinken. Zij is ook een hersenwetenschapper. Er gebeurt enorm veel tijdens de gesprekken tussen deze drie mensen. Katherine drinkt te veel of wie weet wat haar host in haar drankje heeft gedaan. Als ze zich eindelijk hebben weten los te maken van de vrouw die bijzonder zelfingenomen is, willen ze maar een ding, samenzijn en slapen. Maar Katherine krijgt een nachtmerrie.
Dan blijkt dat de server waarop haar manuscript staat, gehackt is en dat het manuscript verdwenen is. Haar uitgever staat voor een raadsel en de beveiliger van het systeem ook.
Als Robert 's morgens vroeg op weg naar het zwembad de figuur die Katherine in haar angstdroom heeft gezien, letterlijk tegenkomt, breekt de chaos uit.
Een spannende dag vol met ongelooflijke ontwikkelingen, puzzels en moorden volgt tot aan internationale intriges toe. Let op: de helden gaan nooit dood. Gelukkig.
Maar het boek is niet alleen spannend. Er staan voorin het boek drie serieus te nemen punten. Alle genoemde fenomenen berusten op waarheid. Let op: berusten. De schrijver geeft er zijn eigen fantastische twist aan. Alle genoemde organisaties bestaan. De schrijver geeft daar verder zelf invulling aan. Alle genoemde kunstvoorwerpen, symbolen en documenten zijn echt. De schrijver voegt ze moeiteloos in in zijn verhaal.
Hij speelt in zijn verhaal met de mogelijkheden van deze gegevens. Maar het valt me op dat de schrijver de kennis die de Bijbel aanlevert, consequent niet gebruikt. Bijvoorbeeld: Als de schrijver het heeft over het uittreden uit het lichaam van de ziel door het gebruik van bepaalde middelen en het aan de rand van de dood brengen van een persoon, dan komen daar in de verklaringen van Katherine en anderen nooit het ontmoeten van Jezus in voor, maar meestal alleen het besef van boven het lichaam zijn en zien wat er met je lichaam gebeurt. Wat door veel mensen wordt genoemd die zo'n ervaring hebben is de tunnel en het betreden van een lichte omgeving. De schrijver heeft de feiten die de Bijbel aandraagt over de opstanding van Jezus uit de dood en zijn verschijning aan zijn vrienden nergens genoemd. Feiten die Robert Langdon zou moeten kennen. Alle verschijnselen die met betrekking tot contact met het bovennatuurlijke worden genoemd, zijn veroorzaakt door gebruik van drugs of andere middelen. Katherine noemt deze middelen in het boek wel levensgevaarlijk. Zij staat 'aan de goede kant' van de wetenschap. Maar het is een valse tegenstelling met 'de kwade kant', zoals later blijkt. Als er internationale belangen zijn, dan lijkt het toegestaan om medisch ethische of sociaal ethische grenzen te overschrijden. De meest duistere kant: manipulatie, slavernij, uitbuiting, kwade machten worden op allerlei manieren beschreven en die is verweven met wetenschap, religie en politiek. De minder duistere kant die als goed wordt afgespiegeld: de wetenschap die het beste met de mens voorheeft, de evolutie van de mensheid, de enorme mogelijkheden die er voor de toekomst zijn, is natuurlijk die waar Robert en Katherine zich denken te bevinden.
Er is een leuke rol voor de Amerikaanse ambassadeur in Praag, die goed wordt uitgewerkt. Een mooie sidestory van de redacteur van Katherine. Een knap uitgewerkte rol voor Sasja, de assistente van mevrouw Gessner - de uitnodigende en onuitstaanbare neurowetenschapper.
Dan is er nog het ultieme geheim. Wat voor christenen al duizenden jaren geen geheim is. Het is voor hen al vanaf Jezus' opstanding en de komst van de Heilige Geest mogelijk om contact te hebben met de Allerhoogste, de Alwetende. In die zin is het plot van het verhaal: de mens die contact heeft met alle kennis die voorhanden is, een zwak verhaal - te meer omdat het wordt voorgesteld wordt als nauwelijks te sturen of te beheersen maar een begin van een nieuw perspectief binnen de wetenschap.
Tegelijkertijd laat Dan Brown de grote leugen van deze tijd zien: we kunnen 'als God zijn' door de enorme vlucht die de wetenschap maakt, door AI, door de ontwikkelingen in de wetenschappen. Zelfs de chip in het hoofd speelt een (verontrustende) rol in het boek, een variant van 'het merkteken op het voorhoofd' uit het boek Openbaring in de Bijbel.
+spannend
+boeiend tot de laatste bladzijde
+ontzettend leuk om daarna naar Praag te gaan en de monumenten die in het boek worden genoemd, te bezoeken
+goed om samen met jongeren te lezen
+de helden overleven de chaos
+uitleg van fenomenen, wel checken of het klopt
-verleidelijk om de theorieën te geloven
-de hoogste liefde mist
-het 'betere contact' is niet genoemd
-geen plaats voor Gods woord en de Bijbelse waarheid
-reïncarnatiegedachte
-demon/hersenziekte/dis
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
In dit derde deel van Aslander vertellen de proloog en de epiloog je niet veel, maar ze zijn als een enorme trigger geschreven. Het is het nog niet vertelde verhaal en wekt de indruk dat dit derde deel van Aslander een intermezzo is. Die indruk wordt gaande het verhaal steeds verder versterkt. Dat maakt dat je wilt dat er nog een deel komt. Maar nu ik erover nadenk hoeft het niet per se. Hoofdzaak in deze thriller is dat Aslander genoeg argwaan krijgt om zaken te willen uitzoeken. Thera is overleden en de omstandigheden zijn op zijn minst vreemd en niet passend bij haar.
Maar het meest intrigerend zijn de zaken die in Aslanders eigen leven spelen. Dat begint gelijk al met Hidde, een thuisloze man die lid is van Aslanders gemeente. Hij vormt het schrijnende verhaal van de machteloosheid van de invloed die een dominee zou moeten hebben. De worsteling van elke dominee met de manier waarop hij of zij de kudde hoedt of niet. De zinnen die Van den Berg schrijft, hakken er meteen op in. Je voelt feilloos aan hoe afgeleid Aslander is door zijn eigen worstelingen. Hoe moeilijk het is om werkelijk te zien wat je prioriteiten moeten zijn in zo'n dienende functie.
Na het laatste detective avontuur van Aslander duurt het ongeveer een jaar voordat Mila, een van de leden van zijn team, weer contact met hem zoekt. En ook bij haar worstelt hij met zichzelf en vraagt hij zich af hoe goed of slecht hij haar kent en hoe het verder zal gaan. Vervolgens krijgt Lammert Aslander te maken met het overlijden van Thera, die al een jaar geleden overleden blijkt te zijn en die haar huis en vermogen aan hem nalaat. Dat laatste is een van de grootste onwaarschijnlijkheden ooit. Maar bij de notaris komt de aap uit de mouw. Aslander kan niet geloven dat Thera gewoon overleden is of zelfmoord heeft gepleegd. Hij denkt aan moord. Dus zoekt hij het uit.
Er is het nodige aantal twists in het plot om je scherp te houden. De combinatie van uitzonderlijke gevoeligheid en innerlijke strijd zorgt op een hilarisch moment voor een afgrijselijk en tegelijkertijd lachwekkend voorval, dat evenwel een diepe indruk op mij maakt.
Catharinus van den Berg speelt met woorden, beelden en mogelijke betekenissen. Hij zadelt je op met meer vragen dan oplossingen, maar ik denk dat dat juist de bedoeling is. Het raadsel is opgelost en toch niet. Je leven heeft een koers en het kan zomaar totaal anders gaan. Je vertrouwt iemand maar is dat gevoel terecht? En oh! Wat wil ik graag dat het allemaal goed komt met Lammert Aslander. Meer nog dan dat we werkelijk te horen krijgen wie al deze mensen binnen en buiten het team werkelijk zijn.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:





















