Boekenmening

Vlucht voor de wolf

Eva is de niet zo slimme, maar ontzettend lieve en altijd behulpzame zus van Walt. Ze gaat niet naar school maar helpt Mutti thuis met allerlei klusjes. Walt houdt heel veel van zijn zus. Op een dag moet Evi naar het ziekenhuis omdat ze een blindedarmontsteking heeft. Als ze weer beter is, wil de dokter niet dat ze weer naar huis gaat. Volgens hem is ze beter af in een tehuis voor kinderen met een beperking. Walts moeder vindt het vreselijk, maar toch doet ze wat de dokter zegt.

Na lange tijd zijn Walt en zijn moeder in de gelegenheid om Evi te bezoeken. Ze schrikken geweldig, Evi is sterk vermagerd en de lichtjes in haar ogen zijn verdwenen. Volgens Walt is haar leven in gevaar maar wat kan hij doen?

Dit is een jeugdboek maar ook heel boeiend voor volwassenen. Ik heb het in een adem uitgelezen. Levensecht heeft de auteur het leven van een Duits gezin in 1936 beschreven. Het geloof komt er op een mooie manier in naar voren.

Sonnetten bij de tijd

Sonnetten bij de tijd is een bundel van 180 sonnetten van woordkunstenaar Rikkert Zuiderveld. De meeste gedichten zijn geschreven voor radioprogramma’s, kranten of tijdschriften. De gedichten bevatten verschillende thema’s over tijd: leeftijd, de tand des tijds, actualiteit, de geest des tijds, zowel serieus als luchtig.

Treffend en tot nadenken stemmend is die over veteranen:

Daar staan ze: rimpels uit een ver verleden,
blik op oneindig, denkend aan de tijd
dat zij – de dood voor ogen – langs het krijt
van deze kustlijn uit hun boten gleden.
–
De smaak van bloed en vuur raakt niemand kwijt,
de razernij, vergeefse smeekgebeden,
de makkers dood, verdwenen, moegestreden,
zij zien ze nog. Nee, geen verleden tijd.
–
Nog even en het is een eeuw geleden
dat wij door deze mannen zijn bevrijd.
Dan rimpelt alles weg, en van hun strijd
–
weet niemand meer een oorzaak of een reden.
Als oude mannen in hun kwetsbaarheid,
zo wankel en zo broos is onze vrede.

Voor lezers met interesse in geloofsperspectieven zijn er in veel sonnetten verwijzingen naar het christelijk geloof, soms duidelijk, soms komt het geloof minder of niet naar voren. Maar nergens wordt het prekerig. Hier en daar komt een vleugje humor naar voren.

Sonnetten bij de tijd is een sterke bundel die laat zien dat Rikkert Zuiderveld een dichter is met hart én hoofd, met vakmanschap en een duidelijke stem. Hij benut het sonnet als vorm om actuele kwesties, persoonlijke reflecties en geloofsinhoud met elkaar te verbinden.

De zoektocht van Kleine Lente

n een afgelegen dorpje in het noorden van China woont Kleine Lente. Door aanhoudende droogte is er hongersnood uitgebroken. Zijn moeder is gestorven en kort daarna overlijden zijn broertje en zusje. Als zijn vader op sterven ligt zegt hij tegen Kleine Lente dat hij het godenbeeldje goed moet bewaren, het bevat een geheim. Als vader overleden is, gaat Kleine Lente naar het zuiden om eten te zoeken. Van een voerman met wie hij een stuk mee mag rijden, hoort hij over de Hemelheer. Hij geeft Kleine Lente de raad om naar de blanke man aan de overkant van de rivier te gaan. Die kan hem er meer over vertellen. Maar hij verdwaalt en komt bij een bende terecht. Zou hij de blanke man ooit nog kunnen bereiken?

Dit jeugdboek geeft een goed beeld van China in de tijd voor 1905. Jammer dat het jaartal niet genoemd wordt maar het speelt zich af in de tijd van stadsmuren en poortwachters. Er komt een mandarijn in voor en dat was een ambtenaar in het keizerrijk. Het is een boeiend verhaal. Op een mooie manier wordt beschreven hoe Kleine Lente in God gaat geloven en het beeldje van zijn vader kapotgooit. Als hij het geheim ontdekt, verandert dat zijn leven en komt hij voor een moeilijke beslissing te staan.

Het ultieme geheim

Praag is de prachtige stad waar dit nieuwe avontuur van Robert Langdon zich afspeelt. Opnieuw een boek dat zich uitstekend leent voor verfilming, zo hoog ligt het tempo in deze pseudo wetenschappelijke thriller. De schrijver Dan Brown haalt alles uit de kast om de lezer van de ene wereld in de andere te brengen. Dit keer bijna letterlijk. Niet alleen door Robert Langdons expertise, de kennis van symbolen en de geschiedenis maar ook door de expertise van zijn nieuwe vriendin Katherine Solomon die de hersenactiviteit bij bijna dood ervaringen bestudeert; bij stervende mensen en bij mensen die zich in een uitzonderlijke bewustzijnsstaat bevinden, zoals bij verslaafden. Robert vergezelt Katherine naar Praag omdat zij is uitgenodigd om een lezing te geven over haar pas geschreven, nog uit te geven boek over haar bevindingen op het gebied van hersenen en de verbinding met de bovennatuurlijke wereld.

Na de lezing wil de uitnodigende partij, Brigita Gessner, iets met Katherine en Langdon drinken. Zij is ook een hersenwetenschapper. Er gebeurt enorm veel tijdens de gesprekken tussen deze drie mensen. Katherine drinkt te veel of wie weet wat haar host in haar drankje heeft gedaan. Als ze zich eindelijk hebben weten los te maken van de vrouw die bijzonder zelfingenomen is, willen ze maar een ding, samenzijn en slapen. Maar Katherine krijgt een nachtmerrie.

Dan blijkt dat de server waarop haar manuscript staat, gehackt is en dat het manuscript verdwenen is. Haar uitgever staat voor een raadsel en de beveiliger van het systeem ook.

Als Robert 's morgens vroeg op weg naar het zwembad de figuur die Katherine in haar angstdroom heeft gezien, letterlijk tegenkomt, breekt de chaos uit.

Een spannende dag vol met ongelooflijke ontwikkelingen, puzzels en moorden volgt tot aan internationale intriges toe. Let op: de helden gaan nooit dood. Gelukkig.

Maar het boek is niet alleen spannend. Er staan voorin het boek drie serieus te nemen punten. Alle genoemde fenomenen berusten op waarheid. Let op: berusten. De schrijver geeft er zijn eigen fantastische twist aan. Alle genoemde organisaties bestaan. De schrijver geeft daar verder zelf invulling aan. Alle genoemde kunstvoorwerpen, symbolen en documenten zijn echt. De schrijver voegt ze moeiteloos in in zijn verhaal.

Hij speelt in zijn verhaal met de mogelijkheden van deze gegevens. Maar het valt me op dat de schrijver de kennis die de Bijbel aanlevert, consequent niet gebruikt. Bijvoorbeeld: Als de schrijver het heeft over het uittreden uit het lichaam van de ziel door het gebruik van bepaalde middelen en het aan de rand van de dood brengen van een persoon, dan komen daar in de verklaringen van Katherine en anderen nooit het ontmoeten van Jezus in voor, maar meestal alleen het besef van boven het lichaam zijn en zien wat er met je lichaam gebeurt. Wat door veel mensen wordt genoemd die zo'n ervaring hebben is de tunnel en het betreden van een lichte omgeving. De schrijver heeft de feiten die de Bijbel aandraagt over de opstanding van Jezus uit de dood en zijn verschijning aan zijn vrienden nergens genoemd. Feiten die Robert Langdon zou moeten kennen. Alle verschijnselen die met betrekking tot contact met het bovennatuurlijke worden genoemd, zijn veroorzaakt door gebruik van drugs of andere middelen. Katherine noemt deze middelen in het boek wel levensgevaarlijk. Zij staat 'aan de goede kant' van de wetenschap. Maar het is een valse tegenstelling met 'de kwade kant', zoals later blijkt. Als er internationale belangen zijn, dan lijkt het toegestaan om medisch ethische of sociaal ethische grenzen te overschrijden. De meest duistere kant: manipulatie, slavernij, uitbuiting, kwade machten worden op allerlei manieren beschreven en die is verweven met wetenschap, religie en politiek. De minder duistere kant die als goed wordt afgespiegeld: de wetenschap die het beste met de mens voorheeft, de evolutie van de mensheid, de enorme mogelijkheden die er voor de toekomst zijn, is natuurlijk die waar Robert en Katherine zich denken te bevinden.

Er is een leuke rol voor de Amerikaanse ambassadeur in Praag, die goed wordt uitgewerkt. Een mooie sidestory van de redacteur van Katherine. Een knap uitgewerkte rol voor Sasja, de assistente van mevrouw Gessner - de uitnodigende en onuitstaanbare neurowetenschapper.

Dan is er nog het ultieme geheim. Wat voor christenen al duizenden jaren geen geheim is. Het is voor hen al vanaf Jezus' opstanding en de komst van de Heilige Geest mogelijk om contact te hebben met de Allerhoogste, de Alwetende. In die zin is het plot van het verhaal: de mens die contact heeft met alle kennis die voorhanden is, een zwak verhaal - te meer omdat het wordt voorgesteld wordt als nauwelijks te sturen of te beheersen maar een begin van een nieuw perspectief binnen de wetenschap.

Tegelijkertijd laat Dan Brown de grote leugen van deze tijd zien: we kunnen 'als God zijn' door de enorme vlucht die de wetenschap maakt, door AI, door de ontwikkelingen in de wetenschappen. Zelfs de chip in het hoofd speelt een (verontrustende) rol in het boek, een variant van 'het merkteken op het voorhoofd' uit het boek Openbaring in de Bijbel.

+spannend

+boeiend tot de laatste bladzijde

+ontzettend leuk om daarna naar Praag te gaan en de monumenten die in het boek worden genoemd, te bezoeken

+goed om samen met jongeren te lezen

+de helden overleven de chaos

+uitleg van fenomenen, wel checken of het klopt

-verleidelijk om de theorieën te geloven

-de hoogste liefde mist

-het 'betere contact' is niet genoemd

-geen plaats voor Gods woord en de Bijbelse waarheid

-reïncarnatiegedachte

-demon/hersenziekte/dis

Thera’s erfenis

In dit derde deel van Aslander vertellen de proloog en de epiloog je niet veel, maar ze zijn als een enorme trigger geschreven. Het is het nog niet vertelde verhaal en wekt de indruk dat dit derde deel van Aslander een intermezzo is. Die indruk wordt gaande het verhaal steeds verder versterkt. Dat maakt dat je wilt dat er nog een deel komt. Maar nu ik erover nadenk hoeft het niet per se. Hoofdzaak in deze thriller is dat Aslander genoeg argwaan krijgt om zaken te willen uitzoeken. Thera is overleden en de omstandigheden zijn op zijn minst vreemd en niet passend bij haar.

Maar het meest intrigerend zijn de zaken die in Aslanders eigen leven spelen. Dat begint gelijk al met Hidde, een thuisloze man die lid is van Aslanders gemeente. Hij vormt het schrijnende verhaal van de machteloosheid van de invloed die een dominee zou moeten hebben. De worsteling van elke dominee met de manier waarop hij of zij de kudde hoedt of niet. De zinnen die Van den Berg schrijft, hakken er meteen op in. Je voelt feilloos aan hoe afgeleid Aslander is door zijn eigen worstelingen. Hoe moeilijk het is om werkelijk te zien wat je prioriteiten moeten zijn in zo'n dienende functie.

Na het laatste detective avontuur van Aslander duurt het ongeveer een jaar voordat Mila, een van de leden van zijn team, weer contact met hem zoekt. En ook bij haar worstelt hij met zichzelf en vraagt hij zich af hoe goed of slecht hij haar kent en hoe het verder zal gaan. Vervolgens krijgt Lammert Aslander te maken met het overlijden van Thera, die al een jaar geleden overleden blijkt te zijn en die haar huis en vermogen aan hem nalaat. Dat laatste is een van de grootste onwaarschijnlijkheden ooit. Maar bij de notaris komt de aap uit de mouw. Aslander kan niet geloven dat Thera gewoon overleden is of zelfmoord heeft gepleegd. Hij denkt aan moord. Dus zoekt hij het uit.

Er is het nodige aantal twists in het plot om je scherp te houden. De combinatie van uitzonderlijke gevoeligheid en innerlijke strijd zorgt op een hilarisch moment voor een afgrijselijk en tegelijkertijd lachwekkend voorval, dat evenwel een diepe indruk op mij maakt.

Catharinus van den Berg speelt met woorden, beelden en mogelijke betekenissen. Hij zadelt je op met meer vragen dan oplossingen, maar ik denk dat dat juist de bedoeling is. Het raadsel is opgelost en toch niet. Je leven heeft een koers en het kan zomaar totaal anders gaan. Je vertrouwt iemand maar is dat gevoel terecht? En oh! Wat wil ik graag dat het allemaal goed komt met Lammert Aslander. Meer nog dan dat we werkelijk te horen krijgen wie al deze mensen binnen en buiten het team werkelijk zijn.

Het jubileum

Andrea Bajani heeft met Het Jubileum een literair meesterwerk afgeleverd dat de lezer van de eerste tot de laatste pagina in zijn greep houdt. In dit relatief korte maar krachtige verhaal weet de Italiaanse auteur een complexe innerlijke transformatie te beschrijven die diep persoonlijk voelt.

Het boek vertelt het verhaal van een zoon die na veertig jaar de moed vindt om definitief te breken met zijn ouders vanwege jarenlang psychologisch geweld. Tien jaar later blikt hij terug op deze radicale beslissing en viert hij zijn "jubileum" van bevrijding. Bajani presenteert met dit boek een diepgaande studie van hoe subtiele machtsstructuren binnen patriarchale gezinnen generaties kunnen verwoesten. Hij toont grote aandacht en fijngevoeligheid voor menselijk gedrag. Het conflict dat nooit uitgesproken kon worden, waar rebellie onmogelijk was en alleen totale verbreking overbleef, wordt uiterst precies ontleed.

Wat dit boek tot een mooie ervaring maakt, is Bajani's beheersing van stijl en vorm. Als lezer ben je getuige van het ontstaan van een innerlijke reflectie. De ik-verteller analyseert achteraf zijn eigen geschiedenis, waarbij elk detail van zijn gedrag en herinnering zijn trauma onthult. De schrijfstijl is introspectief en melancholisch, maar tegelijkertijd verrassend toegankelijk. Bajani beschrijft complex gedrag met ingetogen precisie, bijna klinisch in zijn observaties, als een ware meester over zijn emoties. Deze kalme toon werkt des te meer onthutsend omdat hij contrasteert met de onderliggende spanning die hij beschrijft. Bijzonder knap is ook hoe Bajani alledaagse objecten tot literaire symbolen verheft. De telefoon krijgt binnen het verhaal niet alleen historische context, maar draagt een diepe metaforische betekenis. Het toestel dat bedoeld is om te verbinden, wordt in handen van de tirannieke vader een instrument van scheiding en controle. De temporele structuur binnen het verhaal creëert een fascinerende paradox: een verslag van een afsluitende periode waarin woorden als "langgerekt", "voortsleepte" en "jarenlang" een einde beschrijven dat maar niet wil eindigen. Deze linguïstische spanning weerspiegelt perfect de psychologische realiteit van het losmakingsproces.

Het proces van bevrijding blijft onvoltooid wanneer het boek eindigt, maar vanuit de duisternis gloort er licht met voorzichtige hoop. Nieuwe familiebanden worden gecreëerd, het huiselijke wordt heroverd – maar nu zonder onderdrukking. Bajani's kracht ligt erin dat veel niet wordt gezegd, maar door het contrast tussen toen en nu wordt veel verondersteld.

Ondanks het zware onderwerp is Het Jubileum geen deprimerend boek. Integendeel, het tempo is hoog en boeiend, waarbij herhalingen en ritme een prachtige illustratie vormen van het dynamische proces waarbij de innerlijke waarheid stap voor stap wordt afgepeld. Er is vooruitgang, het verleden blijft weliswaar aanwezig, maar een fundamentele transformatie heeft zich voltrokken. De acceptatie van complexiteit en tegengestelde emoties getuigt van psychologische rijpheid.

Het Jubileum is een verhaal over generationeel trauma, maar ook over hoop en herstel. De lezer blijft achter met de belangrijke vraag of de verteller staande kan blijven zonder zichzelf te verliezen; een vraag die na het lezen nog lang resoneert.

Niet voor niets won dit meesterwerk de Premio Strega 2025, de meest prestigieuze literaire prijs van Italië. Een onmisbaar boek voor iedereen die geïnteresseerd is in literaire kwaliteit, familiedynamiek en de kracht van het menselijk hart om te genezen.

Gods Israël

In een tijd waarin het Midden-Oostenconflict pijnlijker dan ooit onze wereld verdeelt, neemt Peter Halldorf je mee op reis naar verschillende uitkijkpunten. Je loopt naast hem door nauwe steegjes van de oude stad, treedt kloosters binnen, bezoekt de Westelijke Jordaanoever en ontmoet een grote verscheidenheid aan mensen. De Bijbelse profeet Jeremia wordt als gids tijdens de reis door het complexe landschap aan het woord gelaten. Je gaat mee in een spirituele zoektocht waarbij je uitgenodigd wordt om verder te kijken dan de verharde en polariserende stellingen. Al zoekend wordt er gedacht en ruimte gezocht voor verschillende perspectieven, zonder te oordelen. Hierbij worden geen concrete antwoorden gegeven, maar er worden deuren geopend voor dialoog en gevestigde (verharde) meningen worden uitgedaagd. Steeds wordt er een middenweg gezocht, niet als een compromis, maar als een synthese die recht doet aan de complexiteit van het conflict. Door het conflict te bekijken door de ogen van zowel Joden, moslims en christenen, toont Halldorf hoe religieuze tradities hun diepste kern terug kunnen vinden. Zijn boodschap is even eenvoudig als revolutionair: het is de liefde die de geboden samenvat. Deze liefde, zo stelt hij, kan een pad banen naar verzoening dat de religieuze identiteit respecteert zonder exclusiviteit te cultiveren. Het is een boek dat ons herinnert aan wat mogelijk is wanneer religieuze diepgang niet leidt tot uitsluiting, maar tot een liefde die ruimte schept voor de ander. Het getuigt van hoop, zelfs – en misschien vooral – wanneer die hoop tegen alle verwachtingen in lijkt te gaan.

"Gods Israël?" is ondanks de toegankelijke teksten geen makkelijk, maar wel een noodzakelijk boek. Het is een uitnodiging om verder te kijken dan de krantenkoppen, om te luisteren naar stemmen die meestal overstemd worden door het lawaai van het conflict. Voor iedereen die worstelt met de complexiteit van het Midden-Oostenconflict, voor christenen die zoeken naar een verantwoorde houding ten opzichte van Israël en Palestina, en voor allen die geloven dat verzoening mogelijk is. Met respect voor diverse overtuigingen is dit boek een geschenk.

De afschaffing van de mens

Bij Kokboekencentrum is deze klassieker opnieuw uitgebracht. Een bijzondere publicatie die het waard is ook gelezen te worden door jongeren. En niet alleen door christenen. In feite is het ook geen christelijke publicatie.

Lewis had een vooruitziende of profetische blik. Hij voorzag dat genetische manipulatie een wereldprobleem zou worden waar ethisch over nagedacht moet worden. Inmiddels zijn we tachtig jaar verder en we hebben het ons leven in laten sluipen. Verder pleit Lewis voor leven naar normen en waarden. Want als we deze loslaten is de afschaffing van de mens een feit. Het is een onderwerp dat momenteel veel aan de orde komt. Onlangs las ik het boek ‘De leegte voorbij’ waarin gesprekken worden gevoerd over normen en waarden met bekende Nederlanders. Er is een duidelijke relatie tussen beide publicaties. Zonder fundament, of dat nu christelijk is of van een andere orde, werkt het leven niet.

Eerlijk is eerlijk, het is niet makkelijk te lezen. Lewis verwijst naar een ‘groen boek’, dat was een schoolboekje voor taalonderwijs. Hij gebruikt fictieve personen Gaius en Titius die verwijzen naar de auteurs hiervan. Wanneer je door de academische taal heen leest, zie je de grote waarde van wat Lewis in 1943 al zag aankomen. Heel bijzonder dat wij inmiddels in de voorspelde tijd leven. Daarom een werk voor iedereen die wil nadenken over de waarde van het leven. Zeer aan te bevelen!

De erfenis van het Concilie van Nicea

Het boek biedt een korte en kernachtige inleiding in het concilie van Nicea uit 325. Op slechts 96 bladzijden neemt Nissen de lezer mee langs de hoofdlijnen van deze belangrijke kerkvergadering, waarbij hij de complexe geschiedenis eenvoudig heeft gedestilleerd tot heldere, overzichtelijke fragmenten. Het werk moet vooral gezien worden als een uitnodigende eerste kennismaking met deze historische kerkvergadering.

Het belang van dit concilie wordt door hem vanuit drie aspecten benadrukt; het gezamenlijk in gesprek gaan over het geloof, het samen onder woorden brengen wat de gelovige verbindt en het gezamenlijk vieren van het geloof. Deze aspecten weet hij relevant te maken voor de hedendaagse kerk. Hij laat zien dat de geloofsbelijdenis als een groeitekst gezien kan worden, die zich door de eeuwen heen heeft ontwikkeld. Dit inzicht biedt perspectief voor de hedendaagse verdeelde kerk waarbij de vraag is of er formuleringen mogelijk zijn waarin alle kerken zich zouden kunnen vinden. Ook stelt hij de vraag of het in deze tijd mogelijk is om als wereldwijde kerk het Paasfeest, als het belangrijkste grote christelijke feest, weer gezamenlijk op één dag te vieren.

Het boek sluit af met diverse gespreksvragen die gemeenten kunnen gebruiken voor verdere reflecties. Dit praktische element onderstreept Nissens bedoeling om het boek niet alleen informatief te laten zijn, maar ook om een aanzet te geven tot verdere groei in de oecumene.

De tekst is zeer toegankelijk geschreven en ook voor lezers zonder theologische voorkennis goed te volgen. Het boek is voorzien van mooie illustraties, hoewel deze wat scherper en groter weergegeven hadden kunnen worden.

Peter Nissen heeft met dit boek een mooie bijdrage geleverd aan de herdenking van het 1700-jarige jubileum van dit concilie. Het is bijzonder geschikt voor gemeenten, studiegroepen en alle gelovigen die willen begrijpen wat het concilie van Nicea vandaag nog te zeggen heeft.

Continent van de kwaliteit

Het begon allemaal met mijn tandpasta. Aanbevolen door mijn tandarts. De directeur van het bedrijf dat mijn tandpasta vervaardigt verdient tussen de 195 en 295 duizend dollar per jaar. De tandpasta is een beetje aan de dure kant en er stond geen ander merk tandpasta op de balie van de assistente. Dat gaf mij een naar gevoel. Zouden de belangen van mijn tandarts gekocht zijn? Waarom beveelt hij niet meer merken aan? Ik kan me haast niet voorstellen dat maar een merk voldoet aan de eisen van de arts. Ik had opeens een aantal vragen. Die heb ik aan mijn tandarts per mail gesteld. Ik heb op het uitblijven van een antwoord nog een keer een mail eraan gewaagd maar tot op heden geen antwoord.
Daar kwam mijn groeiende aversie tegen het gebruik van zo veel plastic bij.

Zo kwam ik in contact met Just Enough. Een beweging die onderzoek doet naar de verantwoordelijkheid die we als bedrijven kunnen gaan oppakken omdat de bewustwording dat we over zo veel ecologische grenzen gaan, groter wordt. Paul Schenderling heeft onder andere dit boek: Continent van de kwaliteit: Hoe Europa een eigen economische koers kan varen, juist daarom geschreven. Bewustwording dat er hoop is! Economie is niet een trein die er nu eenmaal voor zorgt dat onze kleinkinderen geen leven meer hebben. Economie is een stelsel van afspraken tussen mensen, die bedrijven hebben en politiek bedrijven. Regionaal, nationaal en internationaal. Paul schrijft op een heldere manier wat economie is, waartoe het dient en wat de waarden zijn waarnaar we willen leven. Hij legt even helder uit hoe het komt dat we een race naar de absolute bodem van de mogelijkheden houden en ook waarom we met die race bezig zijn. Voor welke waarden willen we gaan?

Ik ben blij met dit boek. Het zet alles in een helder daglicht. Het maakt dat ik voel dat ik een medespeler ben in dit grote geheel en me niet (meer) machteloos voel. Ik kan besluiten om de onderzoeken te volgen en producten aan te schaffen die ik nodig heb bij bedrijven die rekening houden met een nieuwe manier van produceren;
anders met hun werknemers omgaan,
op een nieuwe manier met hun toeleveranciers omgaan
en anders omgaan en zuiverder kijken hoe we met de aarde en haar materialen rekening moeten houden.
En niet gaan voor de oude manier van geld binnenharken, dus: het maakt niet uit waar het vandaan komt, wie eraan gewerkt heeft en hoe, en wat de consument nu wel of niet nodig heeft, we zórgen gewoon dat ze het nodig hebben.

Om deze nieuwe economische manier van werken mogelijk te maken moet er een omslag in ons denken komen. Een omslag die ervoor zorgt dat we niet meer in hoeveelheden denken maar in kwaliteit.
Heb je er bijvoorbeeld wel eens bij stilgestaan dat er zes vormen van kapitaal zijn bij integrale verslaglegging? Naast het financieel kapitaal zijn er het geproduceerd kapitaal, het menselijk kapitaal, het sociaal en relationeel kapitaal, het natuurlijk kapitaal en het intellectueel kapitaal. Integraal denken en rapporteren volgens het zeskapitalenmodel is al een belangrijke stap vooruit. Schenderling stelt ook dat regio's de belangrijkste voedingsboden zijn voor deze nieuwe economie. Hij stelt voor om de inefficiënte efficiëntie in te ruilen voor sufficiëntie. Sufficiëntie, gebaseerd op wederkerigheid, die de praktische toepassing van de doeleinden van het leven: vrijheid, vrede, rechtvaardigheid en naastenliefde bevordert. Zoals bijvoorbeeld bij de ontwikkeling van een eerlijke smartphone, repareerbaar, modulair, conflictvrij en eerlijk.

+ heldere uitleg

+ duidelijke voorbeelden

+ aan het eind 19 bladzijden met noten: bronnen en verwijzingen

+ hoop

+ aansporend

- je moet er wel even voor gaan zitten en natuurlijk is dat tegelijkertijd een pluspunt met betrekking tot de economie van ons leven 😉

Om de liefde

Om de liefde van Hans Hoevenagel is een ontroerend en aangrijpend verslag van het ziekteverloop van zijn vrouw met dementie. Op een persoonlijke manier schrijft hij een doorleefde reflectie die rechtstreeks uit het hart komt. Het boek volgt op dagboekachtige wijze het verloop van de dementie en toont hoe hij als mantelzorger hierin meegroeit. De korte hoofdstukken nemen de lezer mee door ervaringen en gebeurtenissen tijdens het ziekteverloop, waarbij gedachtes en rationele reflecties met toenemende doorleefdheid worden beschreven. Deze structuur geeft het verhaal een natuurlijk ritme dat de geleidelijke veranderingen in het leven van het echtpaar weerspiegelt.

Wat het boek zo krachtig maakt, is de eerlijkheid waarmee Hoevenagel schrijft over dilemma's, vragen en zorgen. Hij onderzoekt wat liefde betekent in een relatie waarbij de gelijkwaardigheid meer en meer verschuift, maar waar naarmate de ziekte vordert, paradoxaal genoeg de liefde juist intenser en doorleefder verwoord wordt. Hij toont aan dat de essentie van een mens aanwezig blijft, zelfs in de meest uitdagende omstandigheden. De eigenheid van zijn vrouw blijft zichtbaar ook wanneer zij door haar ziekte steeds minder herkenbaar wordt. Een bijzonder aangrijpend element is hoe zijn vrouw gaandeweg steeds meer "haar naam" krijgt naarmate haar bewustzijn afneemt; een subtiele maar diepgaande verschuiving die de emotionele impact van het verhaal versterkt.

Zijn schrijfstijl is toegankelijk, helder en zonder jargon. De wisselwerking tussen feitelijke informatie en persoonlijke reflectie maakt het boek zowel informatief als emotioneel meeslepend. De ingetogen en realistische benadering zorgt ervoor dat zelfs de pijnlijkste momenten zorgvuldig en respectvol verwoord zijn. De toon blijft empathisch en warm, waardoor de lezer een genuanceerd beeld krijgt van de kwetsbaarheid en veerkracht van zowel de persoon met dementie als van de mantelzorger. Beide kanten vormen geen tegenstellingen, maar kunnen gelijktijdig blijven bestaan. Dit geeft het boek een bijzondere diepte.

"Om de liefde" is meer dan een persoonlijk verhaal - het is een waardevol document voor iedereen die meer wil begrijpen over de impact van dementie. Het biedt een diepgaand en empathisch inzicht in de uitdagingen én de kracht van liefde in moeilijke tijden. Dit is een verhaal over moed: niet alleen de moed van degene met dementie, maar vooral ook die van de mantelzorger die kiest voor trouw en liefde, ondanks alle uitdagingen.

Dit boek verdient een breed publiek. Het is essentiële literatuur voor iedereen die geconfronteerd wordt met dementie - als patiënt, mantelzorger of professional. Maar evenzeer is het waardevol voor hen die willen begrijpen wat het betekent om onvoorwaardelijk lief te hebben.

202612

Recensie

Jouw waardering

202811

Recensie

Jouw waardering

202810

Recensie

Jouw waardering

202809

Recensie

Jouw waardering

202808

Recensie

Jouw waardering

202807

Recensie

Jouw waardering

202806

Recensie

Jouw waardering

202805

Recensie

Jouw waardering

202804

Recensie

Jouw waardering

202803

Recensie

Jouw waardering

202802

Recensie

Jouw waardering