De volgende boeken zijn gerecenseerd door
Frea Kroese
“Enerzijds wil ik de Kerk dienen en pastoraal zijn en zo ook werken, maar anderzijds wil ik intellectueel actief blijven en schrijven,”. Hij is inmiddels 75 jaar en veelbesproken. Fahner heeft op een integere en open manier een portret van Bodar geschreven dat alleszins het lezen waard is.
In 2016 wordt Petr Jasek in Khartoem, de hoofdstad van Sudan, gearresteerd op het vliegveld, vlak voordat hij terug naar huis zou vliegen. Hij was al tien jaar degene die leiding gaf aan het werk van Stem der Martelaren in Afrika. En nu was het misgegaan en beschouwde de Sudanese regering hem als spion.
Onlusten. Onthoofdingen. Oorlogen. De Arabische wereld is de grootste brandhaard van deze tijd. Tegelijk zijn hier, in de bakermat van de menselijke beschaving, de meest meeslepende en hoopvolle verhalen te horen. Verhalen die de lezer helpen om de nooit opdrogende stroom nieuwsberichten een gezicht te geven.
Benno Zuiddam neemt ons mee naar mensen in de vroege kerkgeschiedenis. Hij laat ons meemaken wat zij meemaken en nadenken over keuzes die zij soms gedwongen waren te maken en soms in alle vrijheid maakten. En vervolgens laat hij ons nadenken over onze eigen keuzes in onze eigen cultuur en omstandigheden.
Wat betekent het om vrouw te zijn? Wanneer ervaar je als vrouw echt vreugde? In dit boek helpt de bekende schrijfster Elisabeth Elliot je om over deze vragen na te denken. God heeft je als vrouw gemaakt. En Hij heeft een doel met het leven van elke vrouw in haar eigen unieke levensweg; getrouwd, single of weduwe. De alledaagse voorbeelden en praktische adviezen maken dit een bijzonder boek. Elliots onderwijs is geworteld in de Schrift en in haar persoonlijke ervaring.
Olivia en Anne, zomaar twee vrouwen ergens in een stadje in de Verenigde Staten. Ze dachten het in eerste instantie niet, maar ze worden beste vriendinnen. Ze vertellen ieder hun eigen verhaal. Diepe blijdschap, diep verdriet, afwijzing en volkomen acceptatie, gebrokenheid en gaafheid. Alles komt voorbij.....
Tine komt door het verlies van haar moeder en haar baan in een midlifecrisis terecht. Ze voelt zich slachtoffer van haar situatie. Ze heeft een te lieve man en drie kinderen die volwassen of bijna volwassen zijn. Toch is ze in het contact met haar gezin nog steeds heel erg fysiek aan het zorgen. Dat benauwt haar. Daarom gaat ze een weekje naar Noorwegen, maar verdwaalt tijdens een niet goed voorbereide wandeling.
Osama is een elfjarige Marokkaanse jongen. Hij woont ergens in Rotterdam in de jaren zestig of zeventig van de vorige eeuw. Samen met zijn vader en moeder en buurvrouw Loes. Het lijkt een kleine wereld omdat er zoveel beperkingen zijn. Hijzelf heeft een groeistoornis, waardoor hij op zijn elfde al volwassen lijkt. Zijn ouders zijn de taal nog niet helemaal machtig of liever nog helemaal niet en praten het liefst hun eigen taal met elkaar en met hem. Maar Osama is naast lang ook erg slim en probeert in de twee werelden waar hij in woont en in de relatie met zijn ouders een eigen koers te varen. Dat levert soms trieste en soms hilarische momenten op.
Als vijfjarige vraagt Mathilde zich vlak na een korte verklaring van haar moeder af hoe het kan dat haar vader altijd zingt terwijl hij een oorlog in zijn hoofd heeft. Ze had haar moeder gevraagd wat die houten lepel en mes in de kast betekenden. Vanaf dat moment worstelt ze met de relatie tot haar moeder. Als haar vader opeens besluit om niets meer te zeggen, begint ook de worsteling met de relatie tot haar vader. Ook maakt ze zich zorgen om de andere kinderen in het gezin.
Nina Riggs krijgt de diagnose van haar borstkanker te horen. Een diagnose die ergens daarna een onherroepelijke situatie richting het sterven wordt. Ze beschrijft een jaar van haar leven, waarin ook haar moeder aan kanker sterft. Ze schrijft als het leven zelf. Diep, intens, tragisch, humoristisch, pijn in hart en lichaam